@ Nicoletta Ik bedoel met 'Dat de leeftijd een rol speelt' mijn eigen leeftijd. Ik ben 43 en vind dat ik (wij) niet meer zo lang kan doorgaan (grens al meerdere keren verlegd). En leeftijd speelt een rol met adoptie en met pleegzorg dus ook (iets wat logisch is overigens). Iedereen moet zijn eigen gevoel volgen en stoppen wanneer hij of zij daaraan toe is. Is dat als het niet 'gewoon' gebeurd . prima. Is dat na niet geslaagde IUI, IVF, ICSI of met donorzaad of -eicel, ieder zijn keus. Als iemand van 26 of welke leeftijd dan ook niet meer verder wil gaan met wat dan ook . prima natuurlijk. Het stoppen blijft moeilijk, welke leeftijd je ook hebt. Voordat je het besluit neemt heb je vaak al een hele zware, lange, moeilijke periode achter de rug. Je toekomstbeeld op moeten geven is geen makkelijke keus .... voor niemand niet. Alleen binnenkort MOET ik gezien mijn leeftijd stoppen, ik heb geen keus meer. Als ik nu bijv. 38 zou zijn, dan zou ik nog wel verdergaan. Ik weet niet hoever jullie nu zijn met de pleegzorg (ga zeker jouw verhalen eens lezen). Ik wil jullie in ieder geval veel succes en liefde toewensen.
Wij hebben op dit moment met elkaar afgesproken,dat mocht 1 van beide onvruchtbaar zijn we niet verder gaan. We gaan dan voor adoptie of pleegzorg. Dit omdat we dit in de toekomst toch van plan zijn te gaan doen.
Wij hebben het hier wel eens over gehad toen we nog niet zwanger waren. Ik heb toen gezegd ik wil pas stoppen, als de artsen ook willen stoppen. Als zij zeggen, er is geen andere mogelijkheid dan kinderloos door het leven te gaan (of adoptie dan natuurlijk) pas dan zou ik stoppen. Eerder niet, dat de artsen een mogelijkheid zien, is voor mij genoeg hou vast. Mijn wens was (en is!) echt heel erg groot, en niets gaat daar tegenin. Mijn leven beheersen deed het toch al. Gelukkig is het bij ons met hormonen gelukt, godzijdank.
@ regi Weer een spannende tijd voor jullie zeg. Succes met afwachten. Een mooie afsluiter van 2009 is een positieve test. Ik duim voor jullie.
Dat heeft met de chromosoomafwijking te maken. De kans dat een IVF al lukt is 1 op 5 in een gewone situatie. Nu moeten wij ook setje hebben wat geen chromosoomafwijking heeft en dat moet dan ook nog eens lukken. Dat maakt de kans alleen maar kleiner. Daarnaast ben ik voor mij persoonlijk betreft niet zo voor IVF behandelingen. Ik ben goed vruchtbaar en redelijk eenvoudig zwanger dus een spermadonor zou wellicht ook goede kansen hebben geboden. Daarom dit onderscheid .
ok maar ik ken het, wij hebben net zoveel kans met pgd icsi dus de kansen zijn mij bekend, alleen snap ik dan niet dat je een donor verkiest boven de kans op een kindje van jezelf maar dat is mijn mening. gr regi
Dat hebben niet echt 'verkozen'. De kans dat een kindje van onszelf heel zwaar geestelijk en lichamelijk gehandicapt zal zijn is heel erg groot. Ik vind het moreel niet juist dat wanneer je bij voorbaat al weet dat die kans enorm groot is je dit toch willens en wetens op je hals haalt. Je zet ook een kindje op de wereld voor zijn of haar plezier. Wanneer je dit overkomt is het al erg genoeg, maar wanneer je dit willens en wetens doet, zou ik (dus echt voor mij persoonlijk) daar niet mee kunnen leven. Dan ga je een keus maken uit twee kwaden en hebben we KID overwogen omdat die translocatie dan niet meegaat (we sluiten het immers uit door geen zaadcellen van mijn vriend toe te laten) of we gaan een traject in van IVF waar ik zowiezo al morele bezwaren tegen had. Voor mij is een kindje van onszelf dus niet het ultieme haalbare, het past niet bij mijn denkwijze en ik vind dat je voorzichtig om moet gaan met 'het verkrijgen van leven'.
Hier sluit ik me bij aan. Mooi gesproken Dreamer! Ik heb ook ooit eens gezegd, als het niet op de natuurlijke manier lukt dan maar geen kinderen. Ons leven is zo ook heel mooi. Maar toen was er nog geen echt kinderwens. Toen kwam de kinderwens en duurde het wat langer dan gehoopt. Elke maand werd de (wan)hoop groter en elke maand verleg je je grenzen. Tenminste, wij wel. Nu gaan we tot het uiterste voor een kindje van ons samen. Verder dan dat kan en wil ik nog niet kijken. Zolang het geestelijk en lichamelijk draaglijk blijft, gaan we door en geven we niet op.
Ik vind je zo ontzettend dapper! Met kippenvel en tranen heb ik je verhaal gelezen. Ik volg je al een tijdje in het adoptietopic en ik heb echt bewondering voor je. Respect! Bovendien vind ik dat je een heel goed punt hebt wat betreft de grote kans op een gehandicapt kindje. Ik kan me je "voorkeur" voor kid ten opzichte van ivf heel goed voorstellen in jouw geval.
Dromen Dromen, Doe je elke nacht weer Dromen, Doe je keer op keer Dromen, Over dat kleine wonder Dromen, Over een toekomst zo bijzonder Dromen, Om een kinderwens Dromen, Tot hoever is onze grens Dromen, Dromen en nog eens Dromen Wanneer zal onze wens uitkomen .... bron: www.moerstaal.nl
dat je voorzichtig om moet gaan met het verkrijgen van leven ben ik helemaal met je eens. en ik begrijp ook dat de kans op een gehandicapt kindje aanwezig is alleen wij hebben precies hetzelfde en dmv pgd sluiten ze dat uit omdat de embryo`s die een afwijking hebben vernietigd worden. maar ik begrijp dat je ivf zoiezo niet ziet zitten, alleen vraag ik mij dan af bij een donor moet je dezelfde paden bewandelen als bij ivf alleen is het verschil dat het zaad niet van je man is maar van een donor. zie het niet als aanvallen hoor zo bedoel ik het ook niet maar ik probeer het enigzins te begrijpen
Je moeder denkt er wel behoorlijk makkelijk over....(kortzichtig als je het mij vraagt). Je kunt hierover geen gedegen mening hebben, tenzij je voor het feit staat (geloofsovertuiging er buiten gelaten). Je verlegd je grenzen heel gemakkelijk. Wij waren met iui bezig en ivf zag ik toen niet zo zitten. Maar toen iui geen zwangerschap opleverde ga je haast "vanzelf" door naar ivf. Dat is een proces wat groeit en waar je in meegaat (go with the flow ). En het viel mij allemaal 100% mee. En als ik nu zie dat er boven 2 prachtige meiden liggen te slapen denk ik "ja, die 7.5 jaar mmm zijn het dubbel en dwars waard geweest!!". Ik zou zeggen ga door met alle onderzoeken, hoe vervelend ook. Kijk naar de mogelijkheden die bv Belgie en Duitsland te bieden hebben. Nederland loopt tov het buitenland gewoon achter, te terughoudend met bepaalde methodes naar mijn idee. Probeer alles wat binnen je mogelijkheden ligt. Aan spijt en had ik maar dit of dat heb je achteraf niets. En ik hoop dat je in de toekomst steun en begrip van je moeder zult krijgen, das wel heel belangrijk is zo'n situatie. Heel veel succes in de MMM! agnes
KID is totaal iets anders als IVF hoor. Ik krijg helemaal geen hormonen toegediend, geen punctie, geen tp, niks! KID staat voor Kunstmatige Inseminatie met Donorzaad. De term KID wordt in zn algemeenheid gebruikt wanneer mensen zwanger proberen te worden via Donorzaad. In het geval van Nicoletta en mij zou het gaan om IUI-D (IUI met Donorzaad dus) Dus dat ICSI-PGD hetzelfde pad is als KID is niet waar. Ik denk dat je het vanuit een verkeerde kant benaderd. Ik zal uitleggen hoe het bij ons zit, bij Nicoletta zit het totaal anders, maar de uitkomst is hetzelfde. Wij verkiezen geen donor boven het zaad van mn man. Wij verkiezen de gezondheid van mn man boven de kleine kans dat er iets gevonden wordt bij een TESE. Wij verkiezen de kans op een gezond kindje boven de kans op een gehandicapt kindje door onrijpe zaadjes. Wij zouden dolgraag een kindje uit eigen dna krijgen, maar niet ten kosten van alles. Om bij het onderwerp van dit topic te blijven, er zijn grenzen. Wij hebben de grens getrokken bij de gezondheid van mn man en die van onze eventuele kinderen. Liefs Dreamer
Dreamer, even een bedankje voor onderstaande links: Filmpje over ons verhaal Liedje over hoe het voelt Mijn vriend en ik worstelen al een tijdje met onze gevoelens. Ik ben niet een makkelijke huiler en huilen kan weleens opluchten. Toen ik jouw links bekeek biggelde de tranen al vanaf de eerste klanken over mijn wangen. De teksten zijn zo treffend ..... lijkt wel alsof ze voor ons geschreven zijn. Dus bedankt hiervoor.
Dreamer lieverd jij bent altijd zo goed in verwoorden. Ik moet er zo over nadenken en bij jou komen de woorden precies eruit zoals ik dacht
ok duidelijk dreamer, dan heb ik het verkeerd begrepen wat betreft kid ik was er van overtuigd dat je dan ook idd moest prikken om eitjes te verkrijgen, aldoende leert men toch succes met alles wat er nog komen gaat. regi
@I S: dat eerste filmpje heb ik zelf gemaakt Het liedje is niet van mij, maar het verwoord idd precies hoe het voelt! Fijn dat je even lekker hebt kunnen huilen, dat lucht zo heerlijk op! Dat geeft weer wat lucht om er met frisse moed weer tegenaan te gaan.