intelligent he??? NEEEEEEEEEEEE het was NIET zwaar!!! de zaken rondom mijn ex was zwaar... en neeeeeeeeee!!! mijn kids alleen opvoeden was niet zwaar!!! JAMMER HE??
Tot op heden vind ik het alleen opvoeden van mijn kinderen ook niet zwaar.... Ik denk dat het aan veel aspecten ligt.... hoe zijn je kinderen... hoe is je situatie... hoe zit je zelf in elkaar... wat kun je aan en wat niet? hoeveel kun je aan... etc. etc. etc. We zijn immers allemaal anders... en dan meteen gillen dat het altijd zwaar is klopt dus niet... Het kan zwaar zijn... maar dat zal voor de een gelden... een ander zal het absoluut niet als zwaar ervaren....
Begrijp niet dat jullie mij zo intelligent vinden Iedereen ervaart inderdaad dingen op hun eigen manier, dat mijn kinderen zware adhd/gills de la tourette hebben.... (zo zijn ze bijna geboren) daar groei je in mee Net zoals van een (zoals ik) tiener tot een echte moeder... Je kan dingen heeeeeeeeeeel negatief in zien... Maar iedere nacht met een huilende baby (toen) zag ik... Morgen weer beter Ik denk dat je zo opgegroeit word, heb steenhard vanaf mijn 1ste jaar voor mijzelf moeten zorgen...... Heb nooit geen ouders gehad Je hebt wel je eigen dingen voor ogen zoals je zelf zou willen... en nogmaals.... IK HEB HET NOOIT ECHT ZWAAR GEHAD!!!! ONDANKS IK ECHT ALLEEN WAS!!!! geen ouders zussen vriendinnen!!! Mijn jongens zijn groot geworden.... ze behalen 10en op school 10minuten leren... voor de volgende dag... en koomen 3 dagen later terug et een dikke 10 (0fouten!!!) Ze respecteren mij.. hebben een strak leventje door hun ziekte... en zeg nou zelf... heb niet gefaalt!! Ben als moeder waardig!!! Het is zoals je zelf ziet!!! En ik denk achteraf misschien.. die van mij zijn allebij bijna 10-er kids
Babs81, Zo te horen heb je het allemaal heel goed voor elkaar dat meen ik echt.. en weet je meid, dit forum is zo afstandelijk eigenlijk. Mensen kunnen van alles roepen zonder je te kennen. Of ze het ook tegen je zouden zeggen als je tegenover je staat, valt nog te bezien. respect is soms ver te zoeken, vind ik. Je kunt het ook omdraaien he? Persoonlijk vind ik dat jij je in een (vind ik) zware situatie prima gered heb. Zwaar vind ik het voor jou omdat je, begrijp ik uit je bericht, weinig tot geen sociale steun hebt gehad. En dan toch zorgen dat je kinderen prima opgevoed worden. Het had ook anders gekund weet je. Maar dankzij jou halen zij goede resultaten op school. En met omdraaien bedoel ik, als die meiden die het wel zwaar vinden als alleenstaande moeder (wat ik mij ook kan voorstellen natuurlijk) die zullen het in jou situatie waarschijnlijk dubbel zo zwaar gevonden hebben. Dus petje af meid, ik ken je natuurlijk niet, maar het laat maar wel zien hoe stevig jij in je eigen schoenen staat! Dus probeer het je ook maar niet aan te trekken, sommige opmerkingen. Weet van je zelf dat je trots op jezelf kunt zijn..
Ik weet het!!!Erg lief berichht van je! En inderdaad oordelen mensen snel.... en vinden mensn mij intelligent... omdat ik het toen gewoon zwaar MOEST vinden...erg vaaaaag... ken ze helaas niet na de mond praten!!! iedereen moet doen... waar ze een goed gevoel bij krijgen.. lees zo die hele topic,... en denk BULLSHIT... alleen kindje opvoeden???
ja haha erg motiverend is het niet he Maar goed.. op sommige reacties na is de algemene boodschap vooral 'denk goed na voor je in je naiviteit zomaar zwanger word en er dan alleen voor komt te staan.. want dan kan heel veel zwaarder zijn dan je je van tevoren misschien bedenkt' En dat vind ik in alle redelijkheid ook een hele goede waarschuwing.. Wij houden gewoon de nadruk op kán....
Dat heb ik hier dus ook... Ik voed alleen 2 kindjes op en de oudste heeft PDD-NOS... Iedereen denkt dan dat dit het zwaar maakt of iets dergelijks.. maar dat is het helemaal niet... Mijn dochter heeft duidelijkheid nodig... structuur... regels... weten waar ze aan toe is en dan gaat het prima... Maar heee... Heeft elk kind dat niet nodig???!!!!???? Denk ik dan??? Mensen hier willen niet met me omgaan omdat ze zo tegen me opkijken... denken dat ik een bitch ben omdat ik het allemaal aan kan en het niet zwaar vindt... Ze kijken naar een buitenkant en vullen dan mijn persoonlijkheid in... Net ofdat ik iemand ben die geen gevoelens heeft... die alles beter weet etc.... Nou das dus echt niet waar... Ik ben juist een gevoelsmens.. ik durf mezelf weg te cijferen voor een ander... probeer anderen ook te helpen of naar ze te luisteren... er voor een ander te zijn... Dus die jaloezie die mensen hebben... of angst... of wat het dan ook is is volkomen onterecht!!!! Maar krijg het maar eens aan hun verstand... dat lukt dus echt niet! Gevolg: heel wat vrouwen die jaloers zijn en me met de nek aankijken en hun man angstvallig bij me vandaan houden want stel je voor dat ik hun man bij me het bed in zou lullen... pffff Een giller van de bovenste plank!!!
Precies! Denk er goed overna... en bekijk het in jouw situatie! Praat met mensen... praat evt. met KID-kinderen... en overdenk het dan... En hoe het echt gaat worden... of je het ook echt aan zal kunnen of niet... Dat zul je pas weten als je ervoor staat... We hebben immers geen glazen bol... Dat geldt voor alleenstaande vrouwen, maar ook voor mensen die gewoon een partner hebben... en ook voor homo's en voor lesbiennes... Niemand weet vantevoren waar ze instappen... Niet op het gebied van kinderen krijgen... maar van zo ongeveer alles niet... Je kan je informeren... en dan is het toch echt ervaren of niet... En ja... het kan zwaar worden... maar het kan ook niet zwaar worden.. 50/50 kans he
Inderdaad heeft ieder kind goed structuur nodig!!!Ik begrijp waar e naartoe wilt!!! ja erg is dat , dat iedereen zo denkt!! Ken het meteen!!! Ik heb hhetzelfde gehad!!! Erg dom...... Ook dat laatste ken ik!!! Maar wel mooi!!!!!! Ik heb veel mensen kennis... en denk dan... achhh...... Nu ik een partner heb,... is het anders... maar goed.. wij zijn gewoon sterk... en een ziekte.... zoals onze kinderen..... je groeit erin mee........ heerlijk is dat..... ipv chronischhe ziekte wat ineens op komt!
Ik denk ook altijd maar: het zegt meer over hen dan over mij! Als je bang bent dat je vent meteen met de eerste de beste alleenstaande moeder het bed in zal duiken is er toch iets mis met je relatie lijkt mij... of met je zelfvertrouwen... Maar goed... dat is iets waar die ander maar aan moet werken.. Ik heb me eigen waar ik mee bezig ben hahahaha... Met de wetenschap dat ze niet beter weten en het meer over hen zegt dan over mij loop ik met opgeheven hoofd vrolijk verder... Ik schijn een enorm sterke vrouw te zijn... Had smorgens een keizersnee gehad en dezelfde avond liep ik over de gang van het ziekenhuis... Had de dag erop naar huis gekund... Maar heb met de arts overlegd dat ik nog even zou blijven om me lekker te kunnen laten verwennen... Maar als ik dan anderen hoor over een ks... pfff... kan ik me niet voorstellen gewoon.. En dan prijst iedereen me weer de hemel in dat ik zo een sterke vrouw ben... Maar das buitenkant... En ja.. ik ben hard... voor mezelf! Wat kan het je persoonlijkheid ineens veranderen he als je een partner hebt ineens... pffff... Hoe dom kan een mens zijn om te denken dat iemand een heel ander mens is op het moment dat er een partner is..
Wat zou het leven dan ongelofelijk saai worden als alles zo voorspelbaar was!! Die single mums.. ja die verdienen respect maar weet je... ik ken zooooveel moeders die in een relatie zitten en die het gewoon echt zooo slecht hebben.. en toch overeind blijven staan.. die verdienen net zo goed respect! Ik heb dus eigenlijk gewoon respect voor iedere moeder die de zorg voor een kind heeft en die zorg ook op zich neemt. Maar ja.. ik vind het dan toch weer extra knap voor alleenstaande moeders die een kind hebben die wat extra zorg nodig hebben, zoals een kind met adhd. Want ik heb ook verhalen van mensen gehoord dat dat ook behoorlijk lastig kan zijn. Je moet veel geduld hebben. Ik weet van mijzelf dat ik dat heb, echt waar, ik heb engelengeduld, maar goed, dat verschilt weer van persoon tot persoon.. maar ik kan me ook weer voorstellen dat je niet als 'anders' gezien wilt worden (doe ik ook niet , maar toch vind ik het knap van jullie ). laatst had ik de kinderen van mijn broer en zus te logeren. vier kinderen. Als de allerjongste (baby) niet de heeeeele dag had gehuild... haha dan had ik zelf misschien niet het gevoel gehad dat ik het willen huilen en dan was het best wel leuk geweest!
precies...... ik was alleen dan baby 16 maand bevallen... 9 hechtingen... en een baby-boem... geen volledige kraamhulp... en godsalleen!!! en ik liep met de 4de dag me eigen boodschappen te doen stoer??? nee OOK ik beneen sterke vrouw haha heerlijk......
dat is ook zo... iedere moeder... ouder... verzorger verdient respect! En bij elk kind of elk dier of zelfs met je eigen ben je veel geduld nodig... Dat is het leven
Ik zit opeens te denken, volgens mij kwam dat toen voor in Sex and the City haha, zelfstandige vrouwen worden altijd toch al wel als anders gezien.. mannen zouden daar ook bang voor zijn... maar bij vrouwen kan het zo maar jaloezie zijn ja!
Hahaha meiden sorry hoor maar lees nou de afgelopen berichten even terug? Te grappig.. Ts doe wat je hart je ingeeft! Mijn bericht was absoluut niet naar bedoeld maar het leven van een alleenstaande mama is niet altijd even fijn.. Ik zelf loop het meest aan tegen het feit dat ik allekeuzes alleen moet maken, alle verantwoordelijkheid zelf moet dragen.. Gevoelsmatig vind IK dat best zwaar! Overigens zou ik mijn stoertje geen dag kunnen missen hoor, dus spijt? Née nooit..
Kijk dat bedoel ik... Je moet! Dus je raapt jezelf op en je doet het... Klaar! Niets meer en niets minder! En tja.. hoe noemen we dat dan... Het leven!
haha je bent ook wel een schhat met heerlijke oppeppers hhe!!! heerlijk op dit moment van de dag!!!8)