Brigit, je zou inderdaad toch denken dat 1 ei genoeg is. Hoewel ik ook wel eens heb begrepen dat er normaalgesproken wel 20 eitjes rijpen waarvan er uiteindelijk 1 of 2 springen. Wel gek dat ze je eierstok niet kon vinden. Het klinkt als een vaag bezoekje, hopelijk kan ze je volgende keer meer duidelijkheid geven en levert het bloedonderzoek iets op. MB, wat een naar nieuws voor je nichtje, zo jong al in de overgang... echt verdrietig als je graag kinderen wil. Dat drukt je wel even met de neus op de feiten he. Soof, gaat het alweer een beetje met de poes? Zielig zeg als ze zoveel pijn heeft... All, ik had vanmiddag een buikkramp, ging ik me meteen ongerust maken... Verder zijn we in huize-Heppie al aardig over de eerste schok van de ontdekking heen aan het komen. Het lukte vandaag alweer goed om me op mijn werk te concentreren, dat lukte eerder deze week echt niet goed. Grappig ook, het geeft me een heel sterk gevoel, andere dingen zijn niet meer zo belangrijk en raken me dus ook minder. Hadden jullie dat ook?
@heppie, ik heb de eerste 2-3 weken non stop met een soort ongi gevoel gelopen, het groeien van je baarmoeder enzo! Tussen week 9 en 12 x bloedingen gehad, rood bloed bij afvegen, maar gelukkig ligt er nu een mannetje in bed van bijna 9 maanden! Maar ik heb 9 maanden lang het "eng" gevonden met naar de wc gaan.
HEPPIE! Ze is wat rustig en je zal het ziet geloven maar ik liep net de trap af en wist niet dat ze daar lag. Sta ik dus bovenop haar ik glij uit en zij vlucht weg. Ben haar nu aan het zoeken. WIl haar even vasthouden arm beest
Nou Pooh, ik kan het me nu hélemaal voorstellen hoor, vreselijk dat je die bloedingen had. Ik werd vanmiddag al zenuwachtig omdat er het papiertje wat bruinig verkleurd was i.p.v. wit... (hoe zeg je dat netjes?). Wat goed dat het allemaal goed is gekomen, dat geeft moed! Soof, oh nee! blijkbaar heeft de poes de trap verkozen tot het nieuwe plekje? niet zo handig, hopelijk ben je niet met je volle gewicht op haar gaan staan... Ik ga zo onze poezen eens opsnorren en dan lekker samen snurken in ons warme bedje, hmmmm
Morning! Soof toch, ga je op de poes staan? Heb je haar nog kunnen vinden of wilde ze heel poes-achtig niet met je knuffelen om je schuldgevoel NOG groter te maken dan het al was? Heppie, ik kan me nog heel goed voorstellen hoe het was, zwanger en warm in de hoogzomer! En we hadden nog een mooie zomer dit jaar ook, het was lekker warm. Gewoon rustig aan doen dan overleef je het wel. En vanaf nu ga je je iedere dag anders voelen hoor en alles hoort gewoon bij JOUW zwangerschap, probeer dat maar te onthouden... Pooh: slaat de antibiotica voor Jens aan? Brigit, lijkt me een dubbel gevoel dat je hebt na je afspraak met de gyn. Niet echt veel duidelijkheid nog he? MB: durven jouw katten naar buiten in de sneeuw? Hier 1 bikkel die in weer en wind naar buiten zou gaan, ware het niet dat ze wordt geterroriseerd door de kater van de buren (die wij dus ook Terror noemen ). Maar Terror durft niet in de kou, dus nu is ze buiten. En verder ons halflangharig katje die, zoals het een raskatje betaamt, niet naar buiten wenst als haar vachtje daarvan vies wordt. Maar mooi hoe ze lopen door de sneeuw met hun pootjes hoog! Ja, het is een rare boel bij ons cb, zowel de mensen die er werken als de ouders die er komen. Ik vind mezelf ineens ontzettend normaar en doorsnee, haha! Wat mij betreft hoeft je leidinggevende geen begrip te hebben, als ze de roosters maar voor je aanpast. Kom nou, dat is haar werk hoor, haar persoonlijke gevoelens doen er niet toe, jouw gezondheid wel. Wat erg voor je nicht... Jeetje zeg, dat zal wel echt een shock voor haar zijn geweest. All: ik ben een beetje ziekjes . Is lang geleden voor mij hoor, zeker wel anderhalf, twee jaar geleden. Heb keelpijn, ben verstopt en heb al een paar dagen last van mijn rug (nog nooit last van gehad). Daarbij heb ik ook een beetje een winterdip al een paar weken. Zit niet lekker in mijn vel, ben weer aangekomen van het vele thuis en binnen zitten maar kan mezelf er niet goed toe zetten om naar buiten te gaan. Gisteren kwam mijn beste vriendin langs en we hebben afgesproken om woensdag eens goed te gaan shoppen samen! Zij heeft altijd kijk op toffe kleding en met haar slaag ik altijd, hoe dik of dun ik ook ben op dat moment. Beetje retail therapy. En verder maak ik me zorgen over een andere goede vriendin van mij. Die is ook 30+ (maar een paar jaartjes jonger dan ik, ik ken haar al 15 jaar en ik hoop dat ze hier niet meeleest ) en heeft vorig jaar haar relatie met verder een leuke vent uitgemaakt omdat hij geen kinderen wilde en zij echt rammelende eierstokken had. Ze is dan ook meteen gaan daten en heeft nu sinds een halfjaar een relatie met een kerel en ze hadden het na een paar maanden al over kinderen krijgen samen enzo. Pfffff.... Nu zijn ze van plan om in 2010 zwanger te worden en ik vind het allemaal ZO snel gaan! Waarschijnlijk ook omdat ik hem echt een eikel vind en ik vind hem ook een beetje eng eerlijk gezegd. Heel joviaal en amicaal op momenten dat het absoluut niet gepast is en hij heeft iets heel naars gezegd over Mini, het was een grap maar ik vond het ZO ongepast dat ik er koud van werd. En iemand van wie ik denk, dat als mijn vriendin met haar beide voetjes op aarde zou staan, ze hem niet eens leuk zou vinden. Maar die kinderwens he? En nu gaan ze ook nog eens halsoverkop (voor de kerst dus) verhuizen naar een dorp 30km verderop waar hij met zijn ex nog een huis had dat maar niet verkocht, ook zo'n vaag verhaal. AL haar vrienden wonen hier, zij gaat zich helemaal isoleren daar, ze kent niemand en straks heeft ze nog een kindje ook. Ik zit er zo mee in mijn maag... Kijk, ik ga niet zeggen dat ik haar vriend een engerd vind maar ik heb wel gezegd dat ik die verhuizing echt geen goed idee vind maar het drong absoluut niet tot haar door. En natuurlijk, wie ben ik? Zij is een volwassen vrouw dus waar bemoei ik me mee? Maar ik ken haar al zo lang en ze is mentaal niet altijd heel stabiel geweest (ik denk eerlijk gezegd dat ze momenteel een beetje manisch is) en straks is er ook een kindje... Ben ik nou zo negatief en ouderwets? Sorry voor het lange verhaal, ik zit er al maanden mee (kun je nagaan, ze kennen elkaar net een halfjaar en ik zit er al maanden mee) en twijfelde steeds of ik het zou delen maar het zit me nogal hoog zoals jullie merken. En ze lijkt me iemand die ook wel op een forum zou zitten, dus voor hetzelfde geld leest ze dit en herkent ze alles, oef... Wat zouden jullie doen? Of zouden jullie niks zeggen? Want het komt toch niet aan en dan zou het misschien alleen maar haar pijn doen terwijl ze haar vrienden wel kan gebruiken denk ik zo...
Miepie: Ik herken dit verhaal heel goed, ik heb hetzelfde met mijn nichtje alleen heeft zij gelukkig wel een leuke man ontmoet en gaat ze niet in het huis van zijn ex wonen. Maar ook ik heb het gevoel dat het allemaal te snel gaat. Gelukkig is het bij mij nichtje het geval dat haar vriend het wat rustiger aan doet en als het aan mijn nichtje had gelegen was ze allang zwanger geweest. Het is heel moeilijk maar helaas kan je er niks aan doen, ze zal er zelf achter moeten komen. Meestal gaan mensen juist dat doen waar je ze voor waarschuwd, ook al zijn ze volwassen als je verliefd bent en ook nog eens een hele sterke kinderwens dan zien ze de rest niet meer. Liefde maakt echt blind!! Iemand zou haar eigenlijk 3 weken mee op vakantie moeten nemen, met allemaal leuke mannen en leuke verhalen. Misschien dat haar ogen dan geopend worden. Maar ja dat is natuurlijk niet de realiteit. Het enige wat je kan doen is je zorgen een klein beetje uiten en open staan voor haar als ze wil praten. That's it ben ik bang. Wel goed dat je het even van je af schrijft en als ze mee leest en het herkend geeft het toch niet? Er staan geen vervelende dingen in alleen dat je je erge zorgen maakt en dat is alleen maar lief.
All: Het was idd een raar bezoekje aan de gyn, heb er echt gemengde gevoelens over. Ik moet bloed laten prikken als mijn temp omhoog gaat, ik ben daar dus omdat mijn temp niet omhoog gaat. Ik hoop dus dat het nu wel gebeurt en dat ik gewoon een eisprong heb en zwanger kan worden. Maar goed als het toch echt niet omhoog gaat heb ik weer een cyclus verspilt. Dat ze de linkereierstok niet kon vinden, vind ik erg vervelend. Daar maak ik mij wel zorgen om, ik heb een jaar lang pijn gehad aan de linkerkant en dat ook laten onderzoeken. Toen hebben ze niet kunnen vinden waar de pijn vandaan kwam, als het maar niet toch mijn eierstok was!!! Het zou kunnen dat ze het niet konden vinden omdat mijn darmen ervoor zaten en vol zat of zo. Normaal ga ik 's ochtends naar de wc, uitgerekend die ochtend nog niet. Dus ik ga er maar vanuit dat het dat is. Ik heb nog een vraag en hoop dat 1 van jullie het weet. Ik slik nu al 3 weken een antibiotica kuurtje, woensdag moet ik de laatste nemen. Hoe zit het nu met zwanger worden, moet ik nu nog paar weken wachten of mag het nu wel weer? In de bijsluiter staat dat je geen kuur mag als je zwanger bent maar niks over zwanger worden. Dit had ik gisteren ook aan de gyn gevraagd en ze zou het gaan uitzoeken, ik heb nog niks gehoord. (Nou ja had gisteren wel een telefoontje maar die kon ik niet opnemen dus ze zou het geweest kunnen zijn)
Miep, lastige situatie met die vriendin. Ik vind het zelf altijd heel eng als mensen die elkaar net kennen meteen gaan samenwonen en aan kinderen beginnen. Ik heb het om me heen zien gebueren, dan hebben ze die man/ kind en huis.....maar zijn ze nog steeds doodongelukkig. Als het mijn vriendin zou zijn zou ik buiten beschouwing laten wat ik van die man vind, maar zou ik wel mijn twijfels over de sitautie met haar delen. Na 15 jaar ken je haar goed, dus je kan wel inschatten of de keuzes die ze maakt haar gelukkig maken. Maar het is lastig, want de liefde kan mensen behoorlijk blind maken8). Mijn katten maken meerdere keren per dag een wandeling, of het nu regent/sneeuwt/ waait......ze moeten naar buiten. Mijn poes is met meestal na een half uur weer terug, maar de kater kan een paar uur weg zijn. En hij is altijd droog, dus waar hij dan uithangt. Ik hoop dat het shoppen werkt tegen je winterdip! Soof, aaaaah, het zit poes niet mee. Heppie, ooooh, die eerste weken zijn zo ontzettend spannend. Ik ben heel blij dat ik het achter de rug heb. Bereid je er maar op voor dat je bij alles wat je voelt meteen denkt "oh oh, wat is dat?". Het is aftellen tot de 1e afspraak bij de verloskundige, en ook dat is een van de meest zenuwslopende momenten in je leven. Maar als je dan dat kloppende hartje ziet.......dat is alsof er 1000 kilo bakstenen van je schouders afvallen. Ja, het is echt heel sneu voor mijn nichtje. Ze is na de 1e IVF zwanger geraakt, daar zou ze deze maand van uitgerekend zijn. Helaas bleek bij de 20 weken echo dat het kindje ernstig gehandicapt was, dus ze hebben toen besloten ze zwangerschap af te breken. Zo afschuwelijk, en zo ongeloofelijk hoeveel ellende sommige mensen moeten dragen. Ik ken mijn vriend vandaag 14 jaar, dus we maken er een feestdag van. Heb al een rituals-bon van hem gehad, heerlijk, ben zo'n fan van al die heerlijk cremetjes enzo. Vanmiddag gaan we lekker de stad en en ouderwets borrelen (eeeeh, met een colaatje), daarna een hapje eten. Voel me helemaal heppie met mijn mannetje!!!
@brigit, welke kuur heb je, want er zijn er zat waar je wel zwanger mee mag worden! @miepie, wat zei hij over mini dan? Ik krijg al rillingen als ik het zo lees, beetje creepy! Mijn beste vriendin kan ook heel impulsief in de liefde zijn. Ik hoop al jaren dat ze een lieve man tegen komt, maar het zijn vaak toch de foute mannen! Wij hebben zoiets, het is jouw leven en jouw keuzes. Misschien zijn ze goed, misschien fout, maar daar moet ze zelf achter komen. Wij steunen haar en thats it!
Pooh: Mijn kuur is doxycycline Accord 100 mg dispers. hihi heb even alles opgeschreven dan kan het niet missen.
Van doxycycline is bekend dat zij bij gebruik in het 2e en 3e trimester van de zwangerschap een vertraagde osteogenese zouden kunnen veroorzaken, waardoor beenderen brozer worden en de tandontwikkeling ongunstig wordt beïnvloed (tandverkleuring). Om die reden mag doxycycline niet gebruikt worden gedurende de zwangerschap. De gegevens over het gebruik in het 1e trimester zijn nog beperkt maar wijzen niet op een verhoogde kans op aangeboren afwijkingen. Doxycyline wordt redelijk snel weer verwijderd uit het lichaam zodat u uw zwangerschapswens hiervoor niet hoeft uit te stellen. effe voor je opgezocht!!!
Lieve meiden, dank dat jullie met me meedenken wb mijn vriendin! Gelukkig ben ik niet de enige die dit snel vindt gaan. Ik snap trouwens best wel dat je iets meer haast hebt na je dertigste, maar binnen een paar maanden samenwonen en kinderen plannen, brrrr.... Zij is iemand die idd iemand nodig heeft die haar een beetje kan temperen in haar enthousiasme en hij is juist iemand die er helemaal in meegaat en het eigenlijk nog een beetje "ophitst" zeg maar. Hij kent haar gewoon helemaal niet, hij weet helemaal niet hoe kwetsbaar ze kan zijn. Als hij dat zou weten, zou hij zich nooit zo halsoverkop hierin storten. Maar goed, volgende week komt ze misschien nog even langs bij mij. Ik moet ook wel toegeven dat ik inderdaad niet open kan staan voor haar blije verhalen omdat ik me zo'n zorgen maak. Ze waren een paar weken geleden op kraamvisite bij ons, dwz dat zij zelf al eerder was geweest maar nu kwamen ze samen en wij zagen hem voor de tweede keer en hij had Mini nog niet gezien. Ze kwamen 's avonds en hij meteen zo superhyper: waar is Mini dan? Ik zei: die ligt in bed, het is avond maar straks krijgt ze nog wel een voeding en dan kunnen jullie haar wel even zien. Ik had dat al van tevoren gezegd trouwens, als ze slaapt, dan slaapt ze en maak ik haar niet wakker voor visite. Anyway, op een gegeven moment moest ze eten en ik ging met mijn vriendin naar boven om Mini te verschonen. Komt hij midden in de verschoning ook naar boven en gaat er gewoon bovenop staan. Ik vond dat nogal ongepast, mijn Mini in haar blote bips, ik ken hem nauwelijks dus ik voelde me wat ongemakkelijk eigenlijk... Tot overmaat van ramp zegt hij: nou, laatst keek ik ook bij mijn nichtje tussen de benen en ik wist niet dat dat zo groot was daar! Afschuwelijk platte en nare opmerking! Echt, ik voelde het bloed uit mijn gezicht wegtrekken en stond te trillen op mijn benen van shock en woede. Het voelde alsof hij mijn Mini aanrandde op de één of andere manier. En ik durfde niks te zeggen omdat ik mijn vriendin niet wilde kwetsen en daar voel ik me nu nog schuldig over. Heb het gevoel dat ik niet voor Mini en mezelf ben opgekomen. Maar goed, dit overkomt me geen tweede keer, het was ook weer een leermoment. Echt, wat een nare kerel, absoluut geen decorum. :x:x:x
shokc, ik val nog net niet van mn stoel af!!!! Gedver wat een opmerking...brrrrrrrrr Laat hem maar niet alleen met mini!!!
Never Pooh! Eng he? Vieze creep is het. Snap gewoon echt niet wat mijn lieve, leuke en normaalgesproken intelligente vriendin in hem ziet. Maar ik laat hem niet in Mini's buurt meer hoor! Sterker nog, ik vermijd zelf ook alle contact met hem. Engerd. :x
MIEPIE! Dat meen je niet wat een akelige vent bah. Krijg er helemaal de kriebels van! Ik snap helemaal je standpunt!
hihihi POOH, raar he dat er zulke mensen uberhaupt bestaan......... ik snap vaak niet hoe mensen kunnen denken en het dan ook nog eens uitkramen
Niet normaal he? Onbegrijpelijk idd... Hij had gewoon al niet eens moeten binnenkomen toen hij zag dat ik haar aan het verschonen was. Mijn vent zou echt meteen rechtsomkeert gemaakt hebben, zelfs bij kinderen van goede vrienden.
Pooh!!!: Je bent helemaal geweldig en hebt mij helemaal blij gemaakt!! Wat fijn zeg, dus we kunnen gewoon weer gaan proberen. Ik was heel bang dat we 6 weken moest wachten of zo. We houden de moed er gewoon in dat het op de normale manier gaat lukken en anders hopen we straks op hulp. Thanks!!! Mijn weekend kan niet meer stuk Miepie: Wat een engerd!! Wat moet ie daar tijdens het verschonen, dat je vriendin mee gaat is normaal maar hij heeft er helemaal niks te zoeken!! Viespeuk.
@Brigit, eeeh, geen dank hoor ,graag gedaan, is mn werk hoor! maar, misschien kunnen jullie me vernoemen, mocht het raak zijn deze ronde...hahaha een mini poohtje!