Het is toch nooit 100% zeker bij zo'n echo ?? .. Wij hadden tegen iedereen gezegd dat de Gyn had gezegd dat we een jongetje kregen maaaaar dat we alleen neutrale spulletjes wilde ivm het miss verkeerd raden van de Gyn .. Wij hebben dan ook een neutrale kinderkamer ( Lime Groen en Wit ) gemaakt .. Wel beter dat het kado geruild kan worden .. En het belangrijkste is ( wat je zelf ook al zegt ) dat het kindje gezond is ..
Kan me best voorstellen dat het schrikken is. Maar zelfs na 3bevestegingen dat het bij ons weer een jongen word ga ik niet vreselijk typische jongens dingen met zijn kamer doen. Tjonge ik zit er eens over na te denken hoe dat gevoeld moet hebben toen ze was bevallen. Je schrikt je kapot! Jammer dat het zo voor je gelopen is Krokus. En ik ben blij voor je dat je je weer goed voelt. Liefs Janna
Zo zie je maar weer, ook gyn's kunnen zich vergissen. Nu is dit geen heel erge vergissing en alles is goed met de baby. Je weet niks 100% zeker! Geslacht wordt bepaalt door chromosomen. Dat is dus al zo bij de bevruchting en kan later niet meer veranderen
bij alyssa wisten we dat het een meisje zou worden maar we hebben het kamertje wel redelijk neutraal gehouden. tuurlijk hadden we wel (bijna) alleen maar meisjes kleertjes, maar het was geen drama geweest als het toch een jongen was geworden. maar wel flink balen dat ze nu alles opnieuw kunnen doen zeg. liefs doris
Tja, 80 % gaven ze al aan het sowieso 100% zekerheid kunnen ze nooit geven. Zelf heb ik het bij allebei niet hoeven weten, dus had me niet echt ergens op ingesteld. Fijn dat je het cadeau kunt ruilen, misschien kunnen jullie met de vrienenclub aanbieden om te helpen bijv. het kamertje een ander kleurtje te geven, want ze zal het de komende tijd vast druk zat hebben.
Dat lijkt me echt heftig ja. Zelf wisten we het niet maar in de omgeving hadden er heel veel het idee dat het een meid zou worden, maar zelf had ik geen idee. Het is ook een meid geworden. Kwa naam hadden we al weken een meidennaam maar de jongensnaam hebben we pas op weg naar het ziekenhuis besloten Gelukkig dat het cadeau geruild kan worden. Maar voor je vriendin is het natuurlijk wel heftig, al is haar geen 100% garantie gegeven. Hoop voor haar dat ze snel de omschakeling kan maken en niet in een depressie ofzo raakt.
Toen ik in het ziekenhuis lag bij te komen van de komst van onze kleine meid, werd er een vrouw op zaal gebracht die voor haar gevoel 100% zeker wist dat het een jongetje zou worden. Tja, het werd een meisje. Duss.... Vrouw en haar man helemaal van de leg, ze wisten niet wat ze met hun dochtertje aan moesten. Het kindje werd niet aangeraakt, lag daar in het ziekenhuisbedje. Dit vonden wij zo erg voor het meisje. Mijn man zei nog gekscherend wat dacht je ervan om haar ook mee naar huis te nemen? Hopelijk is dit nu voor alle partijen allemaal goedgekomen
Hey, Oh wat erg....kan me indenken dat je je rot schrikt. Maar ook een beetje naief....vind ik dan hoor. Want ze zeggen nooit 100% zekerheid....dat kan gewoon niet! Pas als ze eruit komen kan je het zeker zien en dan nog kan er iets niet kloppen....... Hier was vanaf 20 weken bijna 99% zei de echografiste een meisje..maar ik bleef in mijn hoofd houden...alles kan nog veranderen! En bij de 24 en 28 en 34 weken was het nog steeds een meid...maar toch heb kamertje neutraal gehouden en kleertjes ook...(wel wat meiden dingen hoor ) Maar toch...... Oh en ff oftipic... ik erger me aan het woord verfen.........aaaaaah...de F word een V bij zwakke werkwoorden.......
Ik krijg hier echt zo de rillingen van! Wij hebben met de 20 weken echo ook een meid te krijgen, ikzelf ben ook niet echt overtuigd, omdat ik het niet overduidelijk gezien heb. Nu hebben wij al 2 kinderen, een meid en een jongen dus we hebben alles wel in huis en ook al aan vriendje gezegd dat ik van beide kledingsetjes mee neem. Je hoort het steeds vaker de laatste tijd! Maar goed ff op jou reageren, volgens mij kunnen kledingsetjes wel gewisseld worden als blijkt dat het het verkeerde geslacht is, ook zonder bonnetjes.
heb laatst met een vrouw gepraat die in de psychiatrie werkte en ze vertelde dat veel moeders hier door in problemen kunnen raken. toen ik op die tafel lag voor een keizersnee kreeg ik ook een heel raar gevoel in me van o jee als het maar wel een meisje is. alles ging voor mijn gevoel al fout dus ook dat nog..... maar nee het is een meissie
Is het niet zo dat een jongetje veel zekerder te bepalen is dan een meisje? Een piemeltje kan zich een beetje verstoppen zodat het een meisje lijkt, maar als de piemel eenmaal is gespot weet je het wel, toch. Bij de 20-weken echo van Marcje zagen we onmiddelijk zijn piemeltje langsflitsen. Pas daarna vroeg de echoscopiste of we het geslacht wilden weten. "Maar het is toch een jongen, of zag ik het verkeerd?" zei ik. "Ehm, ja" was het beschaamde antwoord. Het was helemaal niet erg, maar als je het niet wil weten moet je ook niet heel goed naar het scherm liggen kijken. Bij ons was het onmiskenbaar een jongetje. Overigens word ik helemaal flippend gek als ik ooit een meisje mag krijgen. Ik durf er bijna niet over na te denken, zo graag wil ik het. Erg, he?
Na diverse groei echos en verschillende echoscopisten hebben wij pas besloten om de kamertje roze te behangen. Elke keer als ik een echo kreeg dan zei ik dat ik het geslacht wilde weten. Ik zei dat ik het al wist maar was benieuwd wat de echoscopist(heet dat zo trouwens) zou zeggen. Alle keren hebben ze bevestigd dat het een meisje was, na alle bevestigingen zijn we overgegaan op roze. Soms denk ik stel dat het een jongetje is. Ik vind het wel heel naief van je vrienden om na 1 echo al helemaal aan te passen.
Toen ik zwanger raakte was ik er heilig van overtuigd dat t een meisje werd en voelde me ook echt een meisjesmama. Toen wij met 15 weken voor een pretecho gingen met Souders vroeg die vrouw willen jullie t geslacht weten? Wij zo, euhmm kunt u dat nu al zien dan? Ja, het is niet voor 100% zeker maar ik kan het zien... Toen zagen we dus duidelijk een piemeltje en bleek ik dus in verwachting te zijn van een jongen. Het gekke was, ik voelde me zo'n meisjesmama.. Maar toch toen ik t beeld zag van MIJN kindje met het geslachtsdeel boeide me niks meer en zei ik: wat leuk een jongen.. Is het verder gezond? Bij alle andere echo's vroeg ik steeds: heeft het nog een piemeltje, maar meer voor de zekerheid kwa spullen. Vond de gezondheid echt wel belangrijker. Toen hij eruit kwam, moest ik niet eens meer denken aan een meid. Hij was van mij, mijn kindje, mijn leven ongeacht wat het geslacht was. Vind t toch best wel schokkend dat veel moeders dus toch zo een depressie kunnen krijgen als het geslacht niet blijkt te zijn wat ze hadden "gehoopt". Ik hoopte gewoon op een zwangerschap en een gezond kind. Tuurlijk wil ik nog graag een meid, maar als ooit de 2e weer een jongen word ben ik daar eigenlijk net zo blij mee. Wij hebben wel pas na de echo van 32 weken, toen ons 99,9% garantie werd gegeven dat t een jongen werd (na 5 echo's) de kamer geverft en de echte spulletjes allemaal gekocht.
hm, lijkt me wel even omschakelen ja maar- 80% zeker is 20% onzeker dus ik vind t niet heel snugger om dat helemaal into de roze glitters te gaan... 1/5 kans op een jongen is toch echt wel gevaarlijk groot! hoop dat ze erover heen komen, jongensnaam, kleurtje op muur veranderen (vriendengroep??) en heel veel grapjes erover aanhoren (later) en ik kan dan weer niet tegen het niet gebruiken van DT bij het werkwoord ' worden ' in de 3e persoon! en het verkeerd schrijven van 'offtopic'! (actie=reactie he! )
Hier bij de oefen 20 weken echo: meisje, bij de echte 20 weken echo: meisje. Dus alles roze wel alleen de verwijderbare dingen (gordijnen, dekentjes en spulletjes). En veel roze kleertjes. Maar het eerste pakje was neutraal. De meidennaam wisten we zeker, de jongensnaam was een gokje. EN gelukkig was het een meid. Gelukkig?? ja, want ik zou best even aan het idee moeten wennen hoor. Ik zou nog steeds hem doodgeknuffeld hebben, maar wel ff wennen....