Ben ik de oudste hier??? Ik word over 3 maanden namelijk al 34!! Vandaag heb ik Bjarne thuis; hij had vanochtend weer 38.3 en voelde zich duidelijk niet lekker. Arm ventje. Waarom is tanden krijgen toch zo naar voor die kleintjes?? Sverre kreeg elke keer een oorontsteking, ook al zo'n ellende. Bjarne heeft een zetpilletje gekregen om half 7, lekker geslapen tot 10 uur en heeft nu geen verhoging meer. Zometeen een flesje. Hij drinkt ontzettend slecht, laat van de fles elke keer 90-100 cc staan!! Maar hij komt niet eerder om eten dus hij zal wel genoeg hebben op dit moment. Ik herken jullie verhalen natuurlijk niet, over kindjes op de NICU en al de zorgen en (schuld)gevoelens die erbij komen kijken. Maar ik kan me er wel iets bij voorstellen dat het echt verschrikkelijk is, zo heftig en angstaanjagend. Jipper, dat wat jij schrijft over dat ze aangeven dat ze je nodig hebben, ik denk dat dat iets is wat ook niet-premature kindjes pas vrij laat aangeven hoor. Baby's (en dreumesen) zijn gewoon enorm egocentrisch! Ze vinden het niet meer dan logisch dat alles om hen draait. Maar ik vind ook dat het moment dat ze bewust naar je lachen en hun armpjes uitstrekken het allemaal wel makkelijker maakt, en fijner ook. Krista, ja ze zijn/lijken snel, maar dat is denk ik het voordeel van voldragen kindjes! Al vind ik Mette ook extreem snel hoor, sneller nog dan Sverre die te laat geboren was en zeer slim lijkt te zijn.
Hanneke, knuffel voor jou!! Hoop dat je snel weer je gedachten op een rij krijgt, waar je ook mee zit.. En ik voel me ook schuldig hoor, als ik me opeens realiseer dat ik helemaal niet aan mijn kinderen gedacht heb -al komt het 'niet denken aan' vooral voor als ik op mijn werk ben, natuurlijk.
Kar: misschien een hele stomme vraag; maar hoe weet je nu precies of ze tandjes krijgen? Sofia sabbelt bijv. echt heel erg veel op haar knuistjes en soms denk ik dat bij het drinken de speen haar gewoon zeer doet...maar de fysio was hier net en die vertelde dat het sabbelen op de knuistjes gewoon bij de leeftijd hoorde.... Hoe wist je bij Bjarne dat de tandjes kwamen? De fysio heeft de meisjes wel helemaal weer goedgekeurd en ze vond dat ze al echt veel konden voor hun leeftijd Kan vol goede moed naar het CB volgende week
Jemig, wat oud!!! Hoe gaat het nu met Bjarne? Is hij al een beetje opgeknapt? Ik hoop het voor hem, maar ook voor jou. Een ziek kindjes is nooit leuk. @Karel; Onze jongens hebben maanden en maanden de dingen gedaan die jij noemt; overal op bijten, kwijlen, zure poep, enz. Iedereen riep steeds dat ze vast snel tandjes zouden krijgen, maar de eerste tand kwam echt pas na hun eerste verjaardag. Dus het kunnen voortekenen zijn, maar het kan ook nog HEUL lang duren. Je merkt het vanzelf... Hier; overwacht is er vanmiddag een kijker voor het huis geweest. Gelukkig had ik vanmorgen schoongemaakt!!! Het is een beetje bizar verhaal, foutje van de makelaar. Maar gelukkig is het allemaal goed gekomen en was de kijker erg enthousiast. Hij laat dit jaar nog iets van zich horen, dus ik ben benieuwd. Hij moet ook eerst zijn eigen huis nog verkopen, dus hij heeft, net als wij, geen haast. Oehhh...spannend!!!
Margit, wat een mooi en duidelijk stuk over premature geboortes. Ik moet zeggen dat ik zelf geen last heb van de dingen die Karel noemt. Ik wist natuurlijk al een tijdje dat de jongens eerder geboren zouden gaan worden. Ik heb 5 weken de tijd gehad om aan het idee te wennen. Ik vond het wel heel onwerkelijk dat de baby's in die couveuses onze kinderen waren. Die instant-band had ik niet. Dat kwam pas toen Midas en Lex uit de couveuse mochten en een paar keer gebuideld hadden. Waar ik de grootste "trauma's" aan over heb gehouden is dat wij 4 uur moesten wachten na de geboorte voordat we onze kinderen mochten zien en dat niemand ons kon vertellen wat er in die tussentijd aan de hand was behalve dat ze Lex niet stabiel konden krijgen. Wat waren wij bang dat hij het niet zou redden. Ik zie Berry nog voor me zitten met zijn bleke gezicht en rode ogen. Eerst beschuit met muisjes gegeten, maar daarna drie uur tegenover elkaar gezeten zonder te praten, gewoon heel bang. En daarna de dagen dat we wel met Midas mochten buidelen, maar niet met Lex. Pas na 3 dagen heb ik hem voor het eerst vast mogen houden. Daar heb ik moeite mee. Daarom mogen beide jongens ook altijd bij ons in bed slapen als ze dat nodig hebben, pak ik ze zo veel mogelijk bij me als ze huilen en mogen ze lekker beneden bij ons in slaap vallen als het een avondje niet in hun eigen bedje lukt. Ze hebben in het begin al zo veel tijd met ons gemist, dat ik echt lak heb aan wat alle huis-tuin-en-keuken-pedagogen van onze aanpak vinden. Zo. Misschien is het compensatiegedrag van mij hoor. Ze zijn natuurlijk wel lichamelijk contact met ons tekort gekomen in hun eerste weken buiten de baarmoeder. Ik heb in ieder geval wel het idee dat dit onze band met de kinderen sterker maakt. Een kennis van mij ligt nu op de OHC. Ook zwanger van een eeneiïge tweeling, jammergenoeg TTTS. Ze is een tijdje geleden gelaserd in Leiden, maar helaas is de TTTS in lichte vorm weer terug. Ik ga volgende week bij haar op visite. Ik ben heel benieuwd hoe ik dat vind. Vorig jaar lag ik daar met twee kindjes in mijn buik. Kar, wat voel ik me een jonge blom met mijn 32 lentes Wat gaaf dat jouw kindjes zo vroeg tandjes krijgen! Wij hebben er echt heel lang op moeten wachten bij onze kerels. Jipper, doe je rustig aan? Ik heb zelf ooit hulp gehad van een eerstelijns psychologe. Gewoon dingen op een rijtje te krijgen toen ik 22 was. Ik was toen overspannen door mijn gezinssituatie en zij heeft me geleerd hoe ik bepaalde dingen een plek kon geven. Wat je vertelt over jouw vriend's beleving van de geboorte van Luuk en Daan is ook hoe Berry de geboorte van Lex en Midas ervaart. Het is gewoon klaar, hetg is goed gegaan, zand erover. Toch zegt hij de laatste tijd, als we nog wel eens foto's kijken van die tijd, vaak dat hij zich toen nooit heeft gerealiseerd hoe klein Midas wel niet geboren is en hoe kwetsbaar beide kindjes wel niet waren. We hebben wel allebei heel erg het gevoel dat we vreselijk veel geluk hebben gehad dat het allemaal goed is gegaan. Heb je trouwens die documentaire wel eens gezien over beslissen over kwaliteit van leven bij te vroeg geboren kindjes? Ik heb toen een link van Uk gekregen. Daar heb ik echt bij zitten huilen, wat ontzettend moeilijk. Er overlijdt een kindje in de docu. Ik was geschokt, dat gebeurt ook gewoon. Krista, ik denk inderdaad dat het niet uitmaakt hoe lang je kinderen in het ziekenhuis hebben gelegen. Ze zijn gewoon even niet bij jou geweest. Hoe gaat het ondertussen op je werk? Trek je het allemaal nog met je manager? Haha, Sascha, wat een leuk verhaal over de kerstman! Even schrikken zeg met Allana. Gelukkig voornamelijk schaafwonden. Neemt Djuna wel vaker de leiding tegenover haar zusjes? Karel, hoera beide dames weer goedgekeurd! Fijn zeg. Is toch voor jezelf ook een richtlijn hè, dat je goed met ze bezig bent. Ik heb het altijd wel zo ervaren. Vond de bevestiging erg prettig. Margit, na de kerst een fotootje van de kerstmeiden in je album? Doe ik er 1 in van de kerstLex en kerstMidas Hanneke, pas je goed op jezelf? Dikke knuffel hoor. Het is niet fijn als je om alles en niks moet huilen.
Grinnik, even ego: Bjarne heeft het schreeuwen ontdekt. Gisteren schrok hij enorm van zichzelf en moest hij na het schreeuwen heel hard huilen. Maar nu vindt hij het zo te horen erg leuk. Hij moet er alleen nu van hoesten. Mette is nu ook ziek. Ze spuugde vandaag alle flessen uit. En nog een beetje meer ook -maagzuur. Het kwam zelfs haar neus uit! We hebben haar net 100cc ORS gegeven en een flesje van 90 cc en tot nu toe is het erin gebleven. Ze slaapt nu. In de woonkamer want ik wil haar in de gaten houden. Bjarne is dus erg vrolijk nu, maar hij heeft echt waterdunne diarree. Ik probeerde hem ORS te geven maar daar gaat hij van kokhalzen. Straks maar even wat warm maken, misschien wil hij het dan wel.. Tandjes: Bjarne heeft rode wangen, beetje verhoging, stink-en spuitluiers, bijt op onze vingers in plaats van zuigt als we proberen te voelen. En, belangrijkste, ik zie gleufjes in zijn onderkaakje en voel bobbeltjes. Maar dan nog kan ik het mis hebben hoor. Inderdaad afwachten, wat Jipper ook al zei.
Ja, echt achterlijk dat we ons zo laten leiden door wat zogenaamde experts zeggen. Mijn gevoel is ook bij je nemen als ze huilen en bij je laten slapen als dat nodig is. Wie heeft ooit verzonnen dat dat niet goed zou zijn
Hahaha! Ja zo is het idd.. Precies zo machteloos, het is jouw kind, maar je mag er niet zelf voor zorgen. Dat moet die verpleging doen die alles maar beter weet! Knappe Daan! Marcus heeft door hoe hij zijn beentje moet optillen als ie staat, dus om te lopen!!
Kar, sterkte met Bjarne en Mette! Ja hier ook, dat sabbelen en knauwen op hun knuistjes. Maar verder zie ik geen aanwijzingen voor tandjes. Wel kwijlen, maar dat doen ze ook alweer 2 maanden.
Ben zo trots Nadat de fysio langs was geweest lijkt het altijd net alsof ze meer kunnen...Romy pakte gewoon een rammelaar uit de houder van het activity kleed.... en ze gaat ermee spelen Sofia ook... wat een knapperds he oh ja...Vrolijke kerst!!
Wat supermooi gezegd. Tijdens mijn zwangerschap had ik goed contact met een meisje dat heel toevallig precies dezelfde dag als ik uitgerekend was met een tweeling. Zij beviel heel onverwacht bij 27 weken. Een kindje heeft het niet gered na een aantal weken. Vreselijk, ik heb daar heel hard om moeten huilen. Ze reageerde gisteren op een foto van M&L met "ben jaloers". Poe dat vind ik wel heel moeilijk En ik heb met ziek gemeld sinds donderdag. Had ontzettend veel last van een ontstoken ingegroeide teennagel, de HA zei dat de enige oplossing nog chirurg was. Die heeft pas 7 januari plaats, dus heb ik dat lekker als excuus gebruikt. Heb nog aangeboden om op sokken te werken of halve dagen en ze zouden me terugbellen maar nog steeds niks gehoord. Nou dan toch niet. Het gaat ondertussen al beter; ik heb zelf een beetje chirurg gespeeld, moet toch functioneren.
Krista, Ow oke, gelukkig. Dacht dat even, maar gelukkig dus niet! Ik hoop dus dat je er gewoon wat aan hebt idd wanneer je eraan denkt. En hoop dat dat fijn is voor jullie, is het niet fijn, dan iets proberen wat voor jullie wel fijn voelt/is. En aha, jij dus wel net wat jonger dan ik (hmmm zie je ik word ook al oud )! Van mijn ideaal afstappen, dat is soms voor mij gewoon lastig. Ik weet hoe ik het wil maar dat kan niet altijd. En niet eens in het ziekenhuis eigenlijk, daar konden we gelukkig ook veel van onszelf kwijt zegmaar in de omgang naar Benthe (Malou en Ruben hebben er gelukkig na de geboorte niet gelegen, maar 2 dagen samen met mij op de kamer). Maar meer dingen als een Malou die een tijd heeft gehad dat ze driftbuien kreeg en ze dan de box in ging om af te koelen. Of dat de kinderarts vond dat we Benthe vit K bij moesten geven ivm problemen bij mijzelf en niet vlot verlopen bevalling. Stoppen van de borstvoeding van Malou en Ruben. Het geven van kunstvoeding naast de borstvoeding. Malou en Ruben naar mijn ouders/schoonouders moeten laten gaan een tijdje overdag als Leander werken was omdat ik het niet meer kon. Denken 'had ik maar nooit aan kindjes begonnen'. Niet meer weten wat ik hier eigenlijk kom doen en waarom ik hier ben. Nouja en zo nog wel meer dingen ! Allemaal dingen waarvan ik weet dat het zo niet moet, en dat ik weet dat ik het zo eigenlijk niet wil, maar we gewoon gedaan hebben en over gehad hebben en ervoor gekozen hebben omdat het eigenlijk toch wel het beste was. Maarja voor mij voelt het dan weer zo verkeerd en dat ik het allemaal toch niet goed doe hoe veel ik mn best ook doe! Zo en nu houd ik erover op want kan bijna niet meer lezen wat ik typ . Een onaangenaam gevoel in mijn borsten heb ik eigenlijk nooit, herken dus niet wat je zegt. Heb je dan misschien niet last gehad van spruw ofzo? Daar kunnen je borsten natuurlijk ook zeer van gaan doen. Hier alleen in het begin bij Malou en Ruben gehad dat het heel gek voelde en soms weleens een beetje gemeen trok als ze aan het drinken waren, maar dat is eigenlijk na een tijdje weer gewoon weg gegaan. Lag er gewoon aan, aan hoe ze dronken/zogen. Bij Benthe nu ook heel soms dat ze te hard trekt zegmaar en dan is het even vervelend (niet pijnlijk) maar ook dat is zo weer weg. Verder eigenlijk dus nooit zere borsten hier. Ow wel trouwens een paar keer een beetje stuwing gehad, dan deden ze wel wat zeer uiteraard, maar ook niet zo erg dat ik er echt heel veel last van had ofzo. Andere intressante dingen? Ik heb geen idee eigenlijk ! Rapley doen wij niet, Rapley is echt iets dat je volgt vind ik en daar dan dus niet van af wijkt. Daarbij geef je je kindje(s) naast de melkvoeding de bijvoeding in stukken die het kindje zelf naar de mond brengt en ervan eet. Wij doen vaak stukjes, maar ook vaak grof gesneden en dan met een vork naar de mond door ons. Dus voor ons gewoon alles een beetje ! Zo even deze vast posten, ga ik even verder lezen zo ! Liefs, Hanneke!
Karel, Precies, jullie kennen je eigen kindjes het beste neem ik aan! En weten wat jullie willen en weten wat de kindjes fijn vinden, waarmee je dus samen de ideale combinatie gaat worden ! Hmm dat van je zus, tja das voor mij dan echt zoiets dat ik dan niet kan begrijpen, 9 maanden lang voelde/hoorde die kleine dag en nacht mama's warmte, mama's hartslag, mama's stem, mama's bewegingen, en nu is ie geboren en vanaf dan moeten ze het ineens helemaal alleen doen in een koud bedje helemaal alleen op een kamertje en dan nog buikpijn ook. Tja die overgang vind ik dat je wel iets aangenamer mag maken ! Maar ach, zo ook weer, iedereen is anders. Gelukkig maar ook misschien. Super dat de fysio zo tevreden was over de meiden en ze even goed lieten zien wat ze allemaal kunnen ! Leuke foto van de meiden! Jipper, Wel lastig als je vriend echt zo anders is daarin als hoe jij erin bent. Misschien juist daarom kijken of je iemand kan vinden met wie je kan praten over die gevoelens en kan proberen om het een plekje te geven (spreek uit ervaring als ik zeg dat dat heel erg kan helpen). Wat je schrijft over de weg is hier precies hetzelfde. Ook niet gestrooid en geen schuivers door de straat geweest (en zo natuurlijk nog veel meer straten). Hebben een redelijk grote auto die vast wel stabiel zal staan, maar toch, liever niet als het niet nodig is. 28 das net zo 'oud' als Leander ! Joepie, goed van Daan hoor! Fijn dat er iemand naar het huis is komen kijken, wel gek dat het zo onverwacht was, maar afwachten nu dus! Kar, De oudste en de wijste dan toch ?! Wat naar dat Bjarne toch echt helemaal niet lekker is. Poeh hoop dat het niet zo word als bij Sverre voor jullie. En ja idd waarom moeten die rottandjes zo een rottigheid geven! Maar vooruit, beterschap en hoop dat het snel voorbij is! En dankje hoor meid, komt echt goed, maar vooruit soms ligt gewoon aan mijzelf omdat ik mezelf overal de schuld van geef al kan ik er niks aan doen. Ow en natuurlijk heel normaal dat je niet aan de kindjes denkt als je druk bent op je werk. Dan zijn je gedachten gewoon heel ergens anders! Hihi leuk hoor dat scheeuwen, en vooral ook de reactie van de kindjes zelf erop dat ze het kunnen, en dan weer de reactie en het moeilijk doen en proberen om het nogmaals te doen Super! Owjee, 2 zieke kindjes dus. Ook beterschap voor Mette! Helena, Tjonge wat je schrijft over na de geboorte van de mannen, dat herken ik dan weer wel een beetje van de geboorte van Benthe. Dat wachten na de bevalling, het niet weten wat er is, wat er gebeurd, wat je moet denken en doen. Mocht ook pas voor het eerst naar haar toe 3 uur nadat ze geboren was. En tja huilen om alles en niks is niet fijn, maar soms ook juist wel omdat ik juist op die momenten vaak alles wat ik me op komt en me dwars zit en niet weet wat ik ermee moet/kan eruit kan gooien en me daarna weer wat opgeluchter voel. Krista, (nogmaals )! Das idd een beetje wat ik bedoel. Gewoon doen wat je zelf goed/fijn vind. En niet luisteren naar dingen die mensen ooit verzonnen hebben van wat goed zou zijn ! Ow ja zeg, das idd wel heel erg dubbel om zo een reactie te krijgen van zo iemand dan zeg. Tuurlijk kan iemand jaloers zijn op 2 van die prachtige kindjes, maar nu juist zo extra lastig omdat ze zelf natuurlijk ook 2 van die prachtige kindjes thuis had moeten hebben nu en moeten zien opgroeien! Succes/sterkte met je teen meid! Zo ben weer bijgelezen meiden! Vanuit hier op het moment erg weinig te melden! Gewoon alles eigenlijk prima hier met de kindjes en geen gekke of bijzondere dingen. Liefs Hanneke!
Ohh Krista, wat vreselijk van die vriendin/kennis van je.. Het lijkt me zo verschrikkelijk om een kindje te verliezen. Bah. Auw, die teennagel, had ik dus ook. Zelf gepeuterd (stom..) en toen is het een schimmel/kalknagel geworden. Weer gepeuterd maar nu lijkt het toch beter te worden. Al zal 't nooit meer mooi zijn. Nou heb ik toch niet zulke mooie voeten, met kromme tenen - arme Mette, zij heeft mijn tenen geerfd . Maar, een goed excuus voor de ziektewet! Hanneke, jeetje joh, dat jij ook zulke gedachten hebt als 'Ik wou dat ik nooit aan kinderen begonnen was'. Ik voelde me al ontzettend ontaard en nou ja, vreemd. Echt erg, nu we toch aan het opbiechten zijn, maar ik heb ook vaak gedacht (en soms nog weleens) dat ik echt liever maar 1 kindje had gehad dan een tweeling. Terwijl ik er echt geen zou kunnen en willen missen!! Maar toen ik gisteren met Bjarne alleen was wist ik weer hoeveel 'makkelijker' 1 kindje is. Ik denk ook dat je de lat voor jezelf erg hoog gelegd hebt; ik herken dat wel hoor. Ik wil ook het liefst een perfecte moeder, werknemer, vriendin, dochter etc. zijn, allemaal tegelijk. En dat wil gewoon niet. En soms werken je kinderen ook gewoon niet mee! Maar de dingen die je hierboven schreef lijken me niet meer dan normaal. Sverre moet ook regelmatig afkoelen in de gang (en dan moeten we de deur dichthouden omdat hij er anders meteen weer uit komt dus heb je een krijsend kind dat tegen de deur aan het bonken is.. ). Nou kortom ik wilde je even laten weten dat ik alles herken! En gewoon blijven spuien hier, als je dat wil. En zo niet, dan niet natuurlijk. Karel, wat een knappe meiden inderdaad! Misschien worden ze door de fysio gestimuleerd?? Ik denk weleens dat wij als ouders soms te voorzichtig en lievig met de kindjes zijn en dat vreemde ogen kunnen dwingen.. Schattige foto trouwens!! Zijn al flinke meiden aan het worden, of niet??
Hier vandaag twee zieke kindjes thuis. Mette is echt zielig, ze heeft vanochtend wel 120 cc gedronken en binnen gehouden maar ze heeft 38.4. En ze wil heeeeeel veel slapen. Bjarne is koortsvrij en supervrolijk maar heeft nog enorme diarree. Sverre moest opeens ook overgeven vanochtend -heeft hij al twee jaar niet gedaan ofzo- maar hij verslikte zich ook tijdens het hoesten. Zei hij zelf ook. Hij was zelf ook nogal verbaasd geloof ik. Hoop niet dat hij het ook krijgt. Hij wilde niet eten van zijn boterham dus het kan best dat hij zich ook niet helemaal lekker voelt. We zullen zien. Oooooh trouwens zoooo lief, wilde ik nog even vertellen. Eergisteren zaten we aan tafel en toen zei Sverre opeens tegen ons: 'Ik vind het heel fijn bij lullie. Ik vind lullie heel lief!' Dan smelt je toch....
Ooooh, wat superschattig! Echt geweldig hoe die kleintjes opeens uit de hoek kunnen komen hè? Enneh, volgens mij hebben we allemaal stiekem wel eens die gevoelens over kinderen. Ik zou mijn tweetal ook voor geen goud willen missen, maar ik zeg wel eens tegen mijn vriendinnen dat ik nu wel weet waarom het de bedoeling is dat je 1 kindje tegelijk krijgt. Toch, aan de andere kant, kijk eens naar hoe, vooral denk ik de moeders die na hun eerste zwangerschap een tweeling hebben gekregen, bedreven zijn in het moederschap. We worden wel voor de leeuwen gegooid maar hebben dan ook een turbo-leerschool.
ooohh, ik krijg gewoon tranen in m'n ogen!! wat ontzettend lief!! Zo, op naar het zkh voor een echo van de heupen van sofia¡!
*zucht* Wat is iedereen hier toch lief voor elkaar... @Helena; Eigenlijk ben ik blij te lezen dat Berry een beetje hetzelfde is als mijn vriend (Mattijs heet hij overigens) wat de geboorte van de jongens betreft. Het zal wel een mannending zijn... Je schreef over praten met een psycholoog (en Karel ook dacht ik). Daar heb ik, helaas, ook ervaring mee. Vanaf mijn puberteit heb ik regelmatig psychische hulp gehad. Ik heb in mijn puberteit een angststoornis ontwikkeld, vandaar... Daardoor loop ik ook wel met het idee om weer contact op te nemen met een psycholoog, maar ik zou niet weten waar ik de tijd vandaan moet halen om daar naartoe te gaan. Daar moet ik dan nog maar eens goed over na gaan denken. Die documentaire waar je het over hebt heb ik inderdaad gezien, maar, heel bizar, toen ik nog zwanger was. Toevallig zagen we de docu op een avond en hebben we hem samen zitten kijken. Onze reactie was natuurlijk: 'Pffff...het zal je maar gebeuren!'. Een paar weken later gebeurde het ons echt... Zulke dingen moet je dus nooit roepen!! Maar eigenlijk was het ook wel fijn dat we die docu al gezien hadden. We waren al enigszins voorbereid op wat zou kunnen komen. Jouw verhaal van na de bevalling is wel vergelijkbaar met de onze. Ik heb natuurlijk een KS onder volledige narcose gehad. Ook pas 3 uur na de bevalling, toen ik van de vercouver mocht, kon ik naar de jongens toe. Maar door de morfine waren mijn gevoelens een beetje verdoofd, dus liet ik het allemaal maar over me heen komen. Met Luuk hebben we ook pas na 3 dagen mogen buidelen, omdat hij niet stabiel genoeg was. En dat laatste is een hele tijd gebleven, hij was altijd minder stabiel dan Daan. Ik merkte later dan ook, op een of andere manier had ik me meer gehecht aan Daan dan aan Luuk, omdat ik zo lang bang bleef hem kwijt te raken. Logisch dus dat je de jongens zo veel mogelijk bij je neemt. Dat probeer ik ook, nog steeds, maar tegenwoordig 's nachts onder veel protest van mijn vriend... @Kar; Wat naar dat ze nu alledrie ziek zijn. Hopelijk knappen ze heel snel weer op. En wat een onwijs lieve opmerking van Sverre. Ook ik zit met tranen in m'n ogen! Je gevoelens over kinderen (en ook die van Hanneke) kan ik me wel enigszins indenken, hoewel ik ze nooit in die mate heb gehad. Maar hallo, je leven wordt ook wel even een beetje anders zeg! Logisch dat zulke gedachten naar boven komen toch? Gun jezelf de tijd om weer aan de nieuwe situatie te wennen. En zoals Helena ook schrijft; met een tweeling heb je een hele heftige leerschool. Van 0 naar 1 of van 1 naar 3 kindjes. Ga er maar aanstaan. Maar wij kunnen dat, allemaal!!! @Karel; Hihi...inderdaad, mannen... *zucht* Wat een knappe meiden heb jij toch! En wat lijken ze veel op elkaar. Ze zijn ook eeneiig toch? En fijn dat de fysio weer zo tevreden was. Zo te lezen zijn ze ook aardig snel. Geweldig hoor!! Je kunt met recht trots op ze zijn. @Krista; Wow, maakt Marcus al loopbewegingen. Dat zou wel erg snel zijn... Sterkte met je teen trouwens. Heb je mooi even geen last van je 'lieve' manager... @Hanneke; Ohw meis, wat een gedachten spelen er allemaal door jouw hoofd zeg. Dat ver%$#*^ perfectionisme ook... Ik hoop dat je er voor jezelf uit gaat komen en dat je je gaat beseffen dat je helaas niet alles perfect kunt doen en niet altijd het uiterste van jezelf kunt vragen. Hopelijk heb je er iets aan om te lezen dat hier meer meiden zijn met dezelfde gedachten, gevoelens, problemen, enz. En nogmaals, er zijn er hier heel veel die veel bewondering voor jou hebben. Die mag je ook mooi in je zak steken!! Voor zover ik je ken vind ik je een kanjer! Zo! Nou, ik ga maar eens even douchen, want deze mama-slons zit nog steeds in pyjama op de bank. Tot snel!