Haay iedereen! Mijn vriend is 23 en ik ben 21 jaar. Mijn moeder vindt het geen goed idee als wij kinderen krijgen. Met dit als hoofdreden; Ik heb Asperger en mijn vriend heeft ADHD/PDD-NOS Dit zit ook bij ons in de familie. Asperger is een vorm van autisme met veel trekken van adhd. Ik ben dus wel sociaal e.d. en soms wat ongeremd, Maar in tegenstelling tot de meeste 'gewone' adhders, heb je geen cognitieve achterstanden als bijv. dislectie. (heeft mijn vriend dus wel heel erg) En als ik een onderwerp leuk vindt bijt ik me erin vast. Ik 'leef' veel in mijn hoofd, dat wil zeggen dat ik niet zo snel mijn hart lucht en ens in de zoveel tijd barst de bom. De meeste mensen zijn wel bekend met ADHD. Bij mijn vriend uit dit zich in nooit stil kunnen zitten, lichamelijk eindeloos kunnen doorgaan, en dislectie. Zijn broertje heeft dit ook, dit uit zich bij hem vooral in druk en ongeremd zijn. Maar omdat mijn vriend ook een stukje autistisch is is hij niet zo druk. Als hij iets in zijn hoofd heeft wat 'zo' moet , moet dat ook 'zo'. Als ik hem daarin stoor heeft hij daar heel vel last van. Maar omdat ik dit met sommige dingen ook wel heb begrijp ik hem wel goed. Mijn moeder is bang dat wij een soort monster baren zegmaar. Terwijl ik een opleiding spw4 heb gedaan (niet afgerond) Hierin heb ik een half jaar met kinderen 'van mijn eigen soort' mogen werken. Ik kreeg een dikke 10 voor mij stage omdat ik de kinderen zo goed begreep. Ik ben dus helemaal niet bang dat ik een kind met autisme of adhd krijg, ik vindt ze zelfs geweldig! Maar nou wil ik heel graag zwanger raken. En als het zo ver is, hoe breng ik dat aan mij ouders? Mijn moeder heeft denk ik adhd (nooit getest) en mijn ideen botsen altijd met die van haar. Ik heb dus al niet een al te beste band, en ze vonden het al erg dat we een hondje hadden genomen. Maar ik heb ook jarenlang maar 1 opa en oma gehad, niet dat ik wat gemist heb, maar ik gun mijn kind er toch echt 2. hoe pak ik dit aan?
Hi, is dat de enige reden dat je moeder het geen goed idee vindt? of spelen er meer zaken..? zoals werk, woning etc....? of is dat goed geregeld?
Nou mijn vriend en ik wonen al 5 maanden samen, en ja, alles is gewoon even wennen als voor het eerst gaat samen wonen. Maar mijn moeder heeft het al eens gezegd voordat we ooit nog maar dachten aan zwanger worden. Ze zij: Jullie moeten ook maar nooit kinderen krijgen want dat worden net zulke mongolen als jullie. Wat ik persoonlijk niet echt aardig vond!
misschien reageerd ze wel heel anders dan je verwacht als je zwanger bent, mijn moeder was ook heeeeeeeeel erg blij, ze bleef me maar vast houden en knuffelen en had dat ook niet verwacht niet dat ze er tegen zou zijn.... als het jullie droom is dan kan zij er niks aan veranderen, je gaat het je moeder dan alleen maar kwalijk nemen.
Nee dat kan ook niet maar het is niet de eerste keer dat ze zo reageert. Maar idd, misschien heeft ze dat wel gezegs, maar is ze WEL heel blij als ik zwanger ben. En zo niet dan hoeft ze iig ook geen oma te zijn, al vindt ik dat waarschijnlijk moeilijker dan zij.... En nog een hele andere vraag, hoe kan ik mijn cyclus banner ook onder mijn berichten zetten?
Voor een cyclusbanner: Zie het tabblad "banners" hier bovenaan de pagina Of zoek op google op zwangerschaps banner of iets dergelijks Maak er één En zet de link in je handtekening wat je kunt vinden onder "directe links" Verder OT: Ik lees dat je 5 maanden samen woont, dat vind ik nog best kort. Weet natuurlijk niet hoe lang jullie verder al samen zijn en het kan natuurlijk ook goed blijven gaan. Je bent ook nog best jong en je klinkt ook jong vind ik. Nou ja je moet het ook zelf weten natuurlijk, en deze zaken zeggen ook niet zoveel, maar hoop dat je er samen met je vriend gewoon goed over nagedacht hebt, ongeacht wat je moeder er van vindt. En hopelijk kan je moeder er wel voor je zijn, als je straks zwanger bent.
hoi meid mijn moeder vindt het ook niet goed en ik woon drie maand samen en we hebben dezelfde leeftijd als jullie. Mijn moeder heeft sle en na wat miskramen kwam ik met heel erg veel geluk gezond op de wereld. We hebben nog wel wat meer in de familie en is heel erg bang, maar stiekem lijkt het haar wel leuk. Ik denk zolang je je goed laat controleren dat je moeder het wel goed vind. En zeg nou zelf uit eindelijk is het toch jullie beslissing en jullie weten de consequenties.
Hey Zina, Als je kijkt naar je leeftijd dan vind ik dat niet jong hoor. Ik ben zelf 22 en mn man 23 en we hebben al een kind, en het gaat ons prima af. En er zijn wel meerdere jonge moeders hier denk ik. Dus om leeftijd hoef jeje niet druk te maken. Wat betreft je moeder, denk ik dat ze wel anders zal denken als je eenmaal zwanger bent. Ze is gewoon bang dat jullie het niet aan kunnen en dat jullie misschien nog niet beseffen wat het allemaal met zich mee zal brengen. Maar als jij zeker weet dat je het aan kan en je vriend er 100% achter staat, waarom niet? Ik zou zeggen, bespreek het nogmaals met je moeder en probeer haar duidelijk te maken dat je het echt wilt en aankan. De uiteindelijke keuze ligt toch bij jou en je vriend. Gr. K.
over wat je ma vind zou ik niet inzitten, daar heeft ze simpelweg niets over te zeggen. Wel zou ik ivm dat jullie nog maar zo kort samen wonen eerst maar even gaan kijken hoe dat gaat. Het kan best pittig zijn en een boel veranderen als je eenmaal samenwoont (bepaalde gewoonten/irritaties/elkaar constant zien/samen zijn, beslissingen nemen enz...)
Mmmmh misschien heb ik niet zo'n aardige reactie maar ik bedoel het goed hoor! Dat wat je hebt is voor mijn gevoel niet de reden dat je geen kinderen zou moeten krijgen, en 23 en 21 is ook niet veel te jong. Toch zou ik in jou geval wel aanraden om te wachten, meer uit de redenen dat je tot rust kan komen en kan wennen aan het samenwonen. 5 maanden lijkt wel heel lang, maar is natuurlijk nog heel kort. Dus ben het niet met je moeder eens, maar denk zomaar dat je moeder het toch iets anders bedoelde als dat het overkomt... Hoewel de opmerking mongolen wel een beetje heel vreemd is. Als je dat over je dochter zegt, is er of veel meer aan de hand met jou... een moeder die dat over haar dochter zegt dat klopt niet. Geeft je moeder wel aan dat je ze van je houd? Heb je wel een goede band met je moeder? Als ik heel eerlijk ben vind ik het verhaal een beetje vreemd daardoor. Nou succes ermee!
gelukkig mag (bijna) iedereen in Nederland zelf kiezen om aan kinderen te beginnen, maar ik vind eerlijk gezegd jullie situatie ook niet ideaal. Jullie zijn nog jong en wonen nog niet erg lang samen en dan ook beide een stoornis die door de onvoorspelbaarheid van een kleintje versterkt kan worden. Zeker omdat een kind de structuur van de ouders ernstig in de war gooit. Ik zou in dit geval toch aan je toekomstige kind denken en nog een jaartje wachten om te kijken of het dan ook nog zo goed en rustig gaat tussen jullie
Jullie leeftijd is heel normaal. Wij vinden dat tegenwoordig jong, maar eigenlijk zijn we gemaakt om in die levensjaren kinderen te krijgen. Wat denk ik het belangrijkst is, is om goed na te denken of jullie er aan toe zijn. Dat je een stabiele relatie hebt en ook dat jullie er goed over nadenken wat jullie aan een kind kunnen bieden. Je schreef al dat je niet bang bent om een kind met asperger of ADHD te krijgen omdat je weet hoe je er mee om moet gaan. Betekent dit ook dat jullie het zelf onder controle hebben? Zolang een kind er geen nadelige gevolgen van ondervindt lijkt het me geen probleem. Verder zou ik niet zo in zitten over je moeder. Zij beslist niet over jouw buik. Ik begrijp haar zorg wel, maar ze zou jullie beter kunnen begeleiden ipv zulke nare dingen te roepen. Daar hebben jullie niets aan en het roept alleen maar irritaties op aan beide kanten. Sterkte met alles. Groetjes Jolanda
Ik heb niet het hele topic gelezen... maar uiteindelijk ben jij degene die kiest voor een kind of niet en daar heeft je moeder niets over te zeggen.. En zeker niet als ze zulke onaardige dingen zegt, inplaats van dat ze je adviezen geeft of uitlegt dat het misschien wel heel zwaar kan zijn.. succes, maar het blijft jullie keuze...
Je moeder heeft er niks mee te maken of jullie kinderen willen, ja of nee.. Zou wel goed naar je zelf, naar je relatie en jullie ´stoornissen´ kijken en of je denkt dat je alles qua financien etc goed voor elkaar hebt.
Heeft je moeder het niet als een soort grapje bedoelt? Door je handicap is de nuance hierin soms ook ook erg moeilijk te horen. Ik denk niet dat de bezwaren leeftijds gebonden zijn maar handicap gebonden. Asperger maal pddnos kan ook een 100% gezond kind geven wat misschien voor jullie nog wel moeilijker is. Maar de gradaties kunnen ook zwaarder zijn waardoor het alleen maar zal botsen in de fases van opgroeien. Willen jullie er echt voor gaan, doe dit dan goed en laat dit ook zien aan de buitenwereld. Raadpleeg een orthopedagoog, vraag begeleiding, kortom doe er alles aan om te laten zien dat jullie je wel degelijk voorbereiden en de verantwoording kunnen dragen.
ik denk dat wij daar niet over kunnen oordelen. we kennen jou niet en maar 1 kant van het verhaal ( dat van jou en niet van je moeder) waarmee ik niet wil zeggen dat je geen gelijk hebt hoor.maar ik bekijk situaties altijd van 2 kanten. verder is 5 maanden samenwonen nog mara vrij kort mara dit hoeft geen probleem te zijn verder. maar als ik moet oordelen van wat ik nu weet van je zou ik zeggen... meid geniet eerst nog een tijdje met je vriend samen, wen aan het samen wonen je bent nog erg jong.
Nou die uitspraak van je moeder vind ik echt veel te ver gaan! Zij heeft niet het recht om wel of niet te beslissen of jullie aan kinderen mogen beginnen. Wat betreft het samewonen zou ik eerst nog even kijken hoe dat verloopt. Het is begrijpelijk dat het in het begin allemaal wennen is! 5 maanden lijkt natuurlijk heel wat, maar het is nog maar heel kort. Ik zou in jou geval dat eerst nog een jaartje aan kijken om te kijken of dat goed blijft gaan, en het dan nog eens over kinderen krijgen hebben. Heel veel succes verder, en als ik jou was zou ik je niet teveel van je moeder aantrekken. Het gaat hier namelijk om jou leven en dus jou keuzes en dus niet die van je moeder. Die van mij zou de boom in mogen als ze zulke uitspraken deed!