nou wij zijn afgelopen jaar gedumpt door de vriendenkring van m'n man (waar hij het al een tijdje mee had gehad dus zo erg vond hij het niet zegt hij) dus het is in 1 klap een stuk minder geworden. Hij is voorlopig even vriendloos (al is hij hier in de buurt langzaam wat vriendschappen aan het opdoen, een stuk of 4-5 mannen) en ik heb zelf een stuk of 5 vriendinnen denk ik die ik nog best wel zie
ik heb altijd in mijn jongere jaren 1 a 2 groede vrienden gehad maar ben vaak bedrogen of belogen door een goede vriendin dus heb nu alleen nog maar mannelijk vrienden ( ik kan beter omgaan met mannen , waarom ??? misschien omdat ik een eigen zaak heb en mannelijke humor heb ) heb nu 2 goede vrienden en 1 goede vriendin die in Taiwan woont dus zie haar weinig maar echt een top meid, dat is het en de rest is gewoon wat kennissen en ik vind het ook niet erg of zo,, er komt vast wel weer iemand op mijn pad die een goed vriend of vriendin kan zijn. gr x bol
een beetje oppervlakkige vrienden en een heeeeele hoop kennissen... maar echte echte vrienden hebben wij niet echt. wij zijn echte huismussen, vanaf het moment dat ik niet meer naar school ging zag ik mijn "vrienden" nooit meer... nu ik samenwoon (70km van mijn oude woonplaats vandaan) zie ik ze nog minder! ik praat wel eens met ze op msn maar that's it... zelfde verhaal bij mijn vriend. wij zijn dus beetje kluisenaars we hebben wel veel aan familie enzo en aan elkaar hebben we nog veel meer
Ik heb 1 echt goede vriendin met wie ik alles deel (maar dan ook alles) En een aantal vriendinnen waarvan ik weet dat ik bij ze terecht kan, maar die toch wat minder van me weten. En nog een stel kennissen. Vind het wel steeds moeilijker om vriendschappen te onderhouden. Zeker nu ik een zoontje heb. Maar probeer er wel veel energie in te steken.
Vroegah had ik drie hele goede vrienden. Echt van die geweldige vrienden tegen wie je alles zegt en waar je mee op zaterdagmiddag met een tas vol bier naar een natuurgebied fietst en gaat zitten kletsen tot 's avonds laat *mooie herinneringen heeft* Tot ik mijn man leerde kennen en zij vriendinnetjes kregen en eentje bij de marine ging. Toen is het eigenlijk doodgebloed en op een gegeven moment ben je uit elkaar gegroeid. Heb nu een vriendinnetje met wie ik het supergoed kan vinden... Maar we zijn zelf ook 120 km verderop gaan wonen en zijn ook graag thuis & samen. En zeker nu met de kindjes... Mis het eigenlijk niet zo. Ben ook zelf een slechte vriendin. Zal nooit lelijke dingen doen of zeggen over mensen maar ik ben zo slecht in vriendschappen onderhouden. Denk wel aan ze maar uit mezelf bellen zal ik niet snel. Ik ben er gewoon te laks mee...
Eigenlijk niet veel. Ook bijna geen kennissen. Heb 1 vriendin, of iig die begint een vriendin van me te worden is namelijk mijn buurvrouwtje (ondertussen is ze weer verhuisd) En 1 vriend, die zelf nog wat problemen heeft en ik dus veelal met hem bezig ben in onze vriendschap. En verder niemand. En mis het ook heel erg, alleen vind ik nieuwe contacten maken en dan vooral afspreken ook een beetje eng. Maar mis wel het vrouwending, gewoon even bakkie doen en kletsen over van alles. Als we weggaan gaan we voora naar mijn ouders of mijn oom en tante. En dat is best gezellig hoor, maar zijn nog steeds geen vrienden. Dus interesse in een vriendin ???
Ik heb 1 vriendin waar ik lief en leed mee deel, manlief grapt soms dat we net zo goed samen een relatie kunnen beginnen zo close zijn we. Ik heb nog 2 vriendinnen waar ik dit ook mee had, 1 zit helaas al meer dan een jaar op curacao en de ander is net terug van een jaar Spanje dus dat zijn we weer aan het opbouwen ze moest eerst haar leventje hier weer op de rails hebben. En verder heb ik á 5 vriendinnen waarmee ik af en toe afspreek. Mijn man heeft wel een grote vriendenkring dat komt denk ik ook omdat ie een vriendenkring met Nederlandse mannen heeft en een vriendenrkring met mannen uit hetzelfde land als hem.
Hier ook heel veel kennissen en vrienden/vriendinnen, maar echt goede vriendinnen heb ik maar 3. Daar deel ik dan ook wel alles mee. Heb ook nog 2 hele goede vrienden die ook alles van me weten en waarbij ik altijd terecht kan. Manlief heeft ook 3 hele goede vrienden en verder veel andere vrienden/kennissen. We hebben wel allebei aparte vriendengroepen (zit ook wel wat leeftijdsverschil in ).
totaal niet!!! ik heb 1 hele goeie vriendin (ze is echt me beste vriendin 4ever) ik ken haar via m'n vriend... en sinds het overlijden van mn moeder zijn mn zus en ik onwijs close geworden... en dan nog wel wat vrienden/familie/kennissen en thats it! weetje, af en toe steekt me dat wel eens dan denk ik ligt dat nou aan ons?!
ik heb een echte vriendin, maar ben gezegend met 3 zussen!!! het leukste is dat we nu met zijn 3en tegelijk zwanger zijn...alleen van mij weten ze het nog niet!
Sinds ik verhuisd ben van Eindhoven naar een dorp heb ik 1 vriendin overgehouden alleen zie ik haar helaas ook maar 1x in de 2 maanden omdat we toch 1 uur rijden bij elkaar vandaan wonen. Ik woon al 9 jaar hier in dit dorp maar nog steeds helaas geen vriendinnen. En ik moet eerlijk zeggen dat ik het wel mis
1 vriendin heb ik maar doordat mijn man haar niet moet is dit contact heel erg aan t verwateren (ook van haar kant uit)
Wij hebben een super close groepje van 6 meiden. We gaan regematig uit eten, high tea-en, of gewoon lekker avondje bijkletsen bij 1 van ons thuis. Meestal alleen met de meiden, soms met kinderen en mannen erbij. Verder hebben we een grote kennisenkring met veel verschillende mensen van alle leeftijden (jongste is 21, oudste 43). Daar gaan we mee stappen, borrelen, verjaardagen enz.. En met mijn broers en zussen spreken we ook vaak af. Best veel sociale contacten dus, wij spreken ook vaak met mensen af, iedereen is ook altijd welkom bij ons, er mag altijd aangeschoven worden om mee te eten, en we proberen zoveel mogelijk voor iedereen klaar te staan. Alleen de zondag is heilig voor ons, die is voor ons tweeen, dan spreken we zelden met mensen af.
Als ik hier vrienden in de omgeving tel dan zijn het er ook niet veel. Geloof dat ik niet verder kom dan 5 Heb aan dit forum wel een groep super lieve vriendinnen overgehouden. Ook al wonen ze niet allemaal naast de deur. Ze zijn er wel voor je.
ik heb een paar hele goede vriendinnen, maar deze wonen allemaal niet naast de deur... woon in tilburg en hier heb ik eigenlijk helemaal geen vriendinnen, dat mis ik wel heel erg. gewoon ergens gezellig op de thee gaan en een uurtje gezellig kletsen....
Helaas heb ik ook geen echte vriendinnen meer... Wel gehad in mijn schooltijd maar sinds ik niet meer naar school ga is het contact verwaterd en wij zijn ook best vaak verhuisd... Nu ik niet meer werk zijn mijn contacten die ik daar had ook alweer verwaterd dus ik hoop snel weer werk te vinden Vind het erg jammer, want als ik ergens mee zit kan ik het eigenlijk alleen maar bij mijn man kwijt en die zit daar ook niet altijd op te wachten En zo af en toe eens gezellig op de koffie ofzo zit er dus ook niet in.
jahaaa maar ik ben van belgie da's een beetje ver hé Kennissen hebben wij eigenlijk niet zoveel. Wie beschouwen jullie als "kennis" en vanaf wanneer is iemand een "gewone" vriendin?
hier niemand. alleen bij mijn partner deel ik alles. en dan is er 1 vrouwtje in de straat waar ik wel eens een bakkie doe en wat klets en heel soms iets deel, maar echte vrienden heb ik niet meer. mis het wel, maar heb ook gemerkt dat ik anders in het leven sta nadat ik darryl* ben verloren en dat sindsdien ook veel mensen afgehaakt zijn. terwijl wijwel heel open praten over darryl* of misschien dat dat juist het probleem is? En ikheb 1 vrouwtje die aan de andere kant van het land woont waar ik veel om geef en veel mee deel alleen zien we elkaar niet omdat de reisafstand bijna 5 uur is met de trein. (heb geen auto)
Helaas niet meer. "Vroeger" wel altijd een druk sociaal leven gehad, in mn studietijd enzo.. maar nu heb ik helemaal geen vriendinnen meer. Het is allemaal verwaterd door veranderingen in onze levens, door verhuizingen etc. Iedereen is gewoon zn eigen weg gegaan. Ik mis het wel, vooral om gewoon lekker te kletsen met een kopje thee of samen met iemand de stad in te gaan. En als er iets tegen zit, is er niemand die je even kunt opbellen om je hart te luchten.. ik deel wel veel met mn man maar ja dat is toch anders..