Wahahahahaha wat een geweldige verhalen allemaal. Ik ben opzich heel rustig geweest en heb 1 keer auw gezegt maar toen kwam ze al ter wereld. Oh ja toen de kraamzorg binnen kwam terwijl ik aan het puffen was zei de vk dat ze er was. Heb mijn ogen open gedaan, hoi gezegt en mijn ogen weer gesloten. Heb op de wc toen ik mijn rug weeen aan het weg zuchten was wel gezegt dat het klote rug weeen waren en dat ik wilde dat mijn mannetje nou eens eindelijk kwam. Toen ik zijn motor hoorde durfde ik me weer meer te ontspannen. Ik kreeg nog pff pff pffffff tips van de vk maar ik hield het bij mijn yoga buik ademhaling en dat ging prima. Toen ik op bed lag te persen ging de hele tijd de slaapkamerdeur open en weer dicht en weer open en weer dicht. Heb gezegt dat of die deur open blijft of dicht want ik werd er gestoord van. Oh en mijn mannetje heeft de warm geworden washand om zijn oren gehad. Hij lag op mijn hoofd en warm te zijn en dat vond ik niet lekker dus hupsa weg washand. En bij de laatste perswee waar we op zaten te wachten vond dochterlief het welletjes en begon te schoppen en te wurmen dus de vk wilde niet meer wachten op de wee want ze kwam zelf al. Tijdens de ene hechting die ik kreeg kwam mijn mannetje net weer binnen dus zei ik nog "niet schrikken" want ja ik lag daar wel met de vk tussen mijn benen hahahaha. Voelde me wel een ontplofde egel zeg maar dat is te wijten aan de baarkruk waar ik op heb moeten persen. Mijn weeen waren niet echt weeen te noemen en persweeen ken ik ook niet dus het schoot niet op vandaar de baarkruk.
dat riep ik ook bij de laatste....ik zei het alleen wat minder netjes En we hadden bij de echo gezien dat ze een meisje was, maar ik geloofde het de hele zwangerschap niet, dus toen ze eruit was zei ik; er zit toch echt niks tussen die beentje he (was ze een jongen geweest was ik net zo blij geweest hoor, maar ze hadden me al die 20 weken gek gemaakt dat ze echt een meisje zou wezen, dus daar was ik op dat moment ook echt even op ingesteld haha)
- Het genante begon al dat ik de hele dag ik mn nakie heb rondgelopen. Op dat moment kon het me niks schelen. Bij elke beweging die ik maakte, kreeg ik een wee. - ik moest een aantal keren van bed de baarkruk op. Een hele belevenis. Bij de 4e keer zei ik mopperend: 'alweer!!??'. Had er toen ook al 35 uren op zitten. - Mijn man stond aan het voeteneind en wilde niets liever dan dat het kind kwam. Wat had die er genoeg van! Bij elke perswee kwam er een stukje hoofd naar buiten maar...floep...het ging er ook weer in waarop mijn man tegen de verloskundige zei: 'kun je je vingers even niet achter haken ofzo??!!' - Toen onze kleine net geboren was zei ik: 'goh, wat heb ik eigenlijk lange benen'. Die had ik al een tijdje niet meer gezien! -Onderweg naar de douche liep de kraamhulp dapper achter me aan te deppen. Toen ik eenmaal in de douche stond voelde ik iets diks tussen mijn benen waarop ik tegen haar zei: 'je bent iets vergeten hoor, er zit nog iets'. Bleek dat ik door de baarkruk helemaal vacuum getrokken was. En het prikje ook nog door de hechtingen. Waarop ik zei: 'nou, het is net of heb ik een ontplofte egel tussen mijn benen'. ( lees, nadat ik dit heb geschreven, dat ik niet de enige was die dit dacht!) - Tijdens het ophouden van de persweeen schijn ik gezegd te hebben dat we de volgende zouden adoopteren. Nou, dat was zo ongeveer mijn bevalling!
Wat een geweldig topic dit Hier heb ik geplast tijdens een wee. Ik riep: Oh nee, ik heb geplast! Sorry! En de verpleegster en m'n vriend: nou en, dat maakt niks uit! Ik voelde ineens wat warms lopen en jeetje wat luchtte dat op had niet eens door dat ik zo nodig moest. Ben verder heel aardig geweest voor iedereen, heb m'n vriend maar 1 x goed gegrepen toen de persweeen begonnen en de gyn maar niet terug kwam: Er moet NU een dokter komen, NU!!!!!!! Oh ja, wisseling van de wacht van verpleegsters.. De nieuwe kwam zich voorstellen en toen kreeg ik net een wee, toen stonden ze allebei te wachten tot de wee voorbij was hihi vond de nieuwe veel fijner want die liet ons lekker met z'n tweetjes en keek alleen af en toe om een hoekje hoe het ging, echt heel fijn..
Volgens mij heb ik niks genants gedaan bij de 1e en 2e, maar dat is ook 10 en 8 jaar geleden dus weet het niet meer precies bij de 3e heb ik heel netjes in de handen van de vk gepoept tijdens het persen, had ik zelf niet echt door trouwens maar mijn man zei dat het een flinke was Ik weet dus wel wat ik ga doen als straks de bevalling van de 4e begint: poepen! en ik had heel erg last van bloedverlies, thuis al heel veel bloed verloren, ben toen met gillende sirenes naar het zh gebracht. ik was compleet van de wereld, voelde me echt beroerd en met elke guts bloed voelde ik het leven uit me lopen. Maar in het ziekenhuis aangekomen had ik toch een helder moment, ik riep meteen bij binnenkomst in de behandelkamer: "ik wil geen bloedtransfusie! ik ben bloeddonor en ik heb nog genoeg levens te redden!" Alsof ik zelf niet bijna eraan onderdoor ging . Uiteindelijk heb ik toen een extra zak vocht gekregen en mijn hb bleef net hoog genoeg. Daarna lang moeten 'revalideren' maar ik heb tussen de 3e en deze zwangerschap toch nog mooi 2 zakken kunnen afleveren
hahahaha, dit waren exact ook mijn woorden dat lijkt me niet verstandig mevrouw, was het antwoord van de gyn.
Ik heb ook nog wel een memorabel verhaal (in ieder geval voor ons). Mijn bevalling begon met het breken van de vliezen om 05.00 uur en om 06.30 begonnen de weeen. Ik moest door een medische indicatie in het ziekenhuis bevallen en onderweg hadden we de slappe lach tussen de weeen door, whahaha. Het idee dat we die dag ouders zouden worden vonden we om de een of andere reden hilarisch. De ontsluiting vorderde goed en ik had flinke weeen die elkaar snel opvolgden. Mijn man en zus wilden me helpen door steeds te zeggen: 'je doet het goed hoor!' Vast heel lief bedoeld maar na dit 30 x gehoord te hebben vond ik het wel welletjes en zei ik (niet heel vriendelijk, dat geef ik toe): 'Als er nu nog één keer iemand zeg dat ik het goed doe, dan stop ik ermee!' Op een gegeven moment had mijn man het warm en wilde hij zijn gezicht even deppen met een nat washandje. Ik weet niet of iemand van jullie in de verpleging werkt, maar als een patient die gepoept heeft gewassen wordt, dan wordt daarna het vieze washandje binnestebuiten gedraaid en in de was gegooid. Mijn man was zich dus aan het opfrissen toen hij iets rook. Hij keek in het washandje en zag het al: deze was nog niet helemaal schoon! OMG! Heel smerig, maar goed dat ik dit niet heb meegekregen. Maar goed, uiteindelijk is het een keizersnede geworden en manlief ging uiteraard mee. Helaas moesten we het hele ziekenhuis door van de verloskamers naar de OK (ik met forse persweeen) tijdens het bezoekuur. Er liep een man met een zoontje van een jaar of 7 naast ons en ik maar hopen dat ik geen wee zou krijgen. Dat menneke zou er een trauma van oplopen! Helaas kreeg ik er wel een, ik kon hem niet tegenhouden . Eenmaal op de OK zat manlief uiteraard bij mij, de co-assistent maakte foto's. Na de bevalling ging hij mee met Quinten die onderzocht werd. De kinderarts zei tegen hem: 'trek even handschoenen aan en pak een naald, dan kun je even bloed afnemen uit de placenta'. Mijn man keek heel verbaasd, pakte de handschoenen aan en voordat hij de aangeeikte naald aanpakte zei hij: 'maar ik ben de vader!? De arts: 'maar waar is dan de co-assistent?'. Mijn man: 'die staat foto's te maken'. De arts zei toen heel droog: 'och ja, ouderparticipatie kan niet ver genoeg gaan, toch?' De hele OK in een deuk natuurlijk, het was een ontspannen einde van mijn bevalling!
O ja! Nog een herinnering die me in een slapeloze nacht te binnen schoot: Toen ik met 9 cm toch naar het ziekenhuis moest, stond ik tegen de muur van het huis nog een wee weg te puffen terwijl mijn man de deur op slot deed. Hij maakte aanstalten om naar de auto te lopen, maar ging toch weer terug het huis in. "Wat ga je doen?" riep ik. "Even gel in mijn haar doen!" Gelukkig heeft hij nu een coupe tondeuse...
HAHAHAHAHA!! Zo'n vent heb ik waarschijnlijk ook! Hij zet maar een petje op... Naast een bevallende vrouw ziet iedereen er charmant uit, dus who cares als er geen gel in je haar zit!!
o meiden, wat een verhalen zeg!! Geweldig, heb 'genoten' van jullie verhalen! Ik heb eigelijk niet zoveel bijzonders... behalve dat ik erge rugweeen had en mijn vriend bij elke wee KEIHARD moest duwen in mijn rug. Op een gegeven moment voelde ik het duwen niet meer en dacht ik dus dat hij niet duwde... Ik pissig: JE MOET DUWWWWWEN! Maar hij duwde uit alle macht. De volgende dag had hij hele erge pijn aan zijn vingers, volgens mij waren ze gewoon gekneust ofzo.... En toen ik op een gegeven moment riep tegen de vlos, ik moet poepen.... dacht ze dat dat echt zo was... ik werd op de wc gezet en ik dacht zelf echt van, wat doe ik hier?? Er weer af en later weer, ik moet poepen!! Weer de wc op... huh?? De vlos dacht dat echt, ik had hiervoor nog maar 4 cm... maar het ging zo snel, dat het ineens 9 was, maar hier had ze niet op gerekend en ze dacht dus dat ik echt moest poepen...
Ik ben in Spanje bevallen waar ze niet zomaar een ruggeprik geven... Tijdens mijn bevalling had ik spontaan last van selectief geheugenverlies en heb wel 3 zusters om een ruggenprik gesmeekt Vervolgens kwam de 4e zuster binnnen en nu was ik het dus echt zat. Heb haar uitgescholden dat ik een prik wilde en dat ik ze aan zou klagen etc etc.. de zuster zei dat ze me niet kon helpen en ging toen verder met het veschonen van de prullebak en het vegen van de vloer... DE SCHOONMAAKSTER HAHA...
Ha ha wat een geweldig topic!! Nou ff denken wat ik allemaal geroepen had. Sowieso gilde ik steeds of ik aub een ruggeprik mocht hebben. Maar ik was al te ver om die te krijgen dus kreeg een pethedine injectie, waardoor ik erg moe was en overal over droomde ik schijnt de raarste dingen gezegt te hebben. Ik heb ook een keer hard geroepen: Laat me maar dood gaan dan ben ik er NU vanaf!! Ik zag het echt niet zitten meer. Ik riep steeds tegen de verpleegkundige en artsen: Owww wat zijn jullie toch lief voor me! ( schaam je je ook rot hoor) Tegen mn man die fff een peukie wilde gaan doen: Hierrrrrrrrrrrrrrr blijven!!
Ik ben normaal niet iemand die snel onder de indruk van pijn is (veel lichamelijke klachten zorgen dat je er wel mee om kunt gaan ) Maar rugweeën met slechts 20 seconden ertussen waren toch iets te veel van het goede Mijn man gaf heel braaf steeds zijn hand maar hij is van het bodybuilder type zeg maar dus kan dat wel hebben Toen ik voor een ruggeprik werd weggebracht mocht mijn man niet mee dus de co-assistent wilde lief doen en bood zijn hand aan Sukkel! Bij de eerste wee die kwam lag hij te kreunen op de grond en waren zijn vingers paars hahaha En wat deed hij toen? Hij bood bij de volgende wee zijn andere hand aan! Toen had hij dus twee paarse handen En alles voor niets want na 5 keer misprikken waren de persweeën begonnen en bleek de hele trip voor niets te zijn geweest hahaha
geweldig tranen van t lachen ow ow ow zon heftige pijnlijke gebeurtenis en toch.... hier was t echt een lange aaneenschakeling van dingen we hadden zoals ieder ander gehoopt op een 'rustige normale' thuisbevalling op 27-10 moest ik op controle komen bij de vk aangezien de epileptische aanvallen verergerde en 3/4 maal aantal aanvallen verdubbelde, durfde de vk me niet te strippen en de bevalling te doen,ik was de week ervoor ook al afgewimpelt \ivm zware bi hadden ze me belooft zo snel mogelijk te strippen ect op 28-10 moesten we om 9 uur bij de gyn melden voor gesprek en dat we weer daar onder controle kwamen alles zag er goed uit niets aan t handje echo was prima krijg ik een afspraak mee voor een week later op 29-10 kregen we t telefoontje van de gyn dat we 30-10 om 8 uur op de verloskamers moesten melden voor een gesprek met anesthesist/neuroloog/gyneacoloog 30-10-09 we zouden om 8 uur alleen een gesprek hebben Ik kwam binnen om 8 uur en werd meteen aan de ctg gelegt en we zagen maar geen arts Om 09.15 kwam de gyn bij me en Ze hadden overleg gehad met neuroloog, anesthesist en gyn en artsen van het umc Uiteindelijk is het beleid van een academisch ziekenhuis gevolgt heb hm verbijsterd aan staan kijken en gezegd bedankt dat ik ook nog wat in t brengen had hij ging kijken of ik inleidbaar was want dan moest ik zo snel mogelijk bevallen in iedergeval voor 6 uur omdat anders niet alle artsen aanwezig waren de gyn toucheerde en zei we leiden meteen in 4 cm ontsluiting al en om 9.30 zijn de vliezen gebroken met dat ie de vliezen breekt vraagt ie aan mij en wat denk je ervan kijk hm droog aan zeg: ben ik effe blij dat gister mn huis helemaal gedaan is en dat ik savonds nog even groote boodschappen gedaan heb (heb mn broertjes meegesleurd voor t sjouwwerk) zegt ja typisch weer een vrouw heh ik ondertussen manlief naar huis gestuurd om alle spullen te halen (wonen op 5 min afstand van t ziekenhuis) om 10.00 kwam de anesthesist de ruggeprik plaatsen en de neuroloog injecties en al klaar leggen mocht het mis gaan Ik mocht niet zonder ruggenprik omdat de pijn aanvallen op zou wekken dus kreeg continue verdoving toegediend 1ste keer prikken ging mis ze zaten volledig in een ader manlief inene wow wow het bloed ik ja dat zal wel hij: half bloedbad??!! ik ow da klinkt niet zo goed 2de keer prikken ging goed (dachten we) Manlief hing er helemaal over heen bang dat t weer zou gaan bloeden zegt de anesthesist meneer t moet steriel blijven hij : ja ja dat snap ik, bleef er gewoon boven hangen ik zeg schatje je moet er niet OP hangen t moet steriel, hij o ja om half 11 zijn ze begonnen met de weeen opwekkers toen heeft t lang geduurd om van de 4 cm naar de 6 cm te komen heb geluched en gedaan, voelde de weeen wel maar dacht das normaal manlief peukie roken, denk vooruit die ene komt hij de gyneacoloog tegen hadden de artsen ook nog eens onderling ruzie over hoe en wat wij hadden nooit bij de verloskundige mogen komen voor de controles Manlief: ik weet niet hoor maar jij hebt ons persoonlijk doorgestuurd dus zoek t effe lekker met elkaar uit maar omdat de weeen al zo snel heftig waren en zeer pijnlijk kwamen de artsen ermee dat de ruggeprik niet goed zat dus die gingen overleggen ze hebben die ruggeprik proberen te verschuiven en nog een dosis direct toe gedient Toen kwamen ze met t briljante plan om met een ijsklontje over mn benen te checken wat ik wel en niet voelde ect conclusie: we hebben weer verkeerd geprikt..... ik zeg lekker dan en ik moest persee van jullie pijnloos bevallen omdat.... ondertussen hele tijd aan t ctg en al gelegen en op elke kamer hing 1 scherm met alle ctg dingen van de vrouwen die op de verloskamers lagen en overal zag je dat hartje even zakken tijdens een wee maar ons eigenwijsje niet die lag lekker te chillen paar keer voor de zekerheid t draadje overnieuw op dr hoofdje gezet maar zelfs tijdens de persweeen bleef de kleine heeeeel kalm rond 4 uur ben ik vreselijk begonnen met overgeven jeetje mina manlief spuugbakjes gepakt voor me want t bleef komen komt er een verpleegster pakt het bakje uit mn handen schud de hand stelt zich voor en ruimt alle bakjes op en hoppa kwam weer een lading ik zeg suc6 met dweilen je eigen schuld had die dingen niet weg gepakt heb ze niet voor niets hier liggen om kwart over 4 uiteindelijk zie ik een verpleegster om t hoekie verschijnen met de vraag mag je vader binnen komen op zon toon van wat doet hij hier (maar hij werkt daar)ik zeg tegen manlief ik durf 100 euro erop te zetten dat ie zo weg is en hij kwam vrolijk binnen en ik had net een positie gevonden wat fijn was, recht op zitten. en hij vraagt hoe is het ik zeg ronduit kut zegt ie ja je ziet er belabberd uit, en dank u u ook zegt ie hoeveel cm ik zeg 6 pfff zegt ie bemoedigent oooo dat duurt nog wel even hij kijkt rond en die zag al die injecties liggen en die zei zet hm op en zoef weg die kan echt niet tegen naalden (waren meds voor eventuele epileptie aanval en spoed keizersnede) ondertussen heb ik echt zovaak op die bel liggen lellen heh paar minuten daarna werden de weeen zeeer heftig en amper weg te puffen Toen kwam de anesthesis, die wilde de ruggeprik over nieuw doen (ze hadden hm al proberen te verschuiven en extra direct toe te dienen) omdat ze verwachte dat het nog wel even kon duren van 6 naar de 10 cm spullen klaargezet ondertussen afwisseling van de verpleging en al, heb ik weer krijg ik me toch een muts bij mn bed die wist mij wel even te zeggen hoe ik moest gaan liggen enzo ondertusen moest ik weer overend om die ruggeprik te laten zetten alweer ik kreeg inene hele heftige persweeen heb er net 2 weg kunnen puffen en de verpleging die net de wacht had geruilt dat klikte alles behalve, moest 10 xx iets zeggen voordat ze door had dat ik t meende bij de derde heb dr gezegt f********u je stikt er maar in ik ga persen en begonnen met te persen en inene stroomde de hele garde artsen en verpleegsters binnen, weer getoucheerd en volledige ontsluiting om 16.30 nou die prik hebben ze kunnen laten vervallen heb ze gezegt doe t zelf wel Manlief in paniek en huilen halverwege heb ik nog geroepen man dit doet echt pijn werd me door iedereen schaapachtig aangekeken en DUH en kreeg inene te horen als we zeggen zuchten moet je echt zuchten hoor ik vroeg aan dr waarom dan? met 4 persweeen en een 'losse' pers ,omdat ik aanval voelde komen opzetten zei ik van t is nu of nooit dan maar hechtingen, was ze er om 16.37 en ow ow ow wat was en is ze mooooi wilde ze dr op mn buik leggen kwam ze niet ver ik had een zeer korte navelstreng en de moederkoek was groter dan normaal veel bloed verloren toen was t hecht tijd vraagt ze weet je hoeveel t er zijn ik zeg mwa 100 ofzo zij lachen, ik vond er niets grappigs aan maar enfin hoozay 2 kleintjes inwendig champagne en beschuit met muisjes ja.... lekker.... leuk... gezellie heb net effe snel de champagne achterover kunnen slaan want toen haalde ze t alweer weg en ik had me toch bere hongerrrrrrrrrrrrr en inderdaad zoveel gezichten gezien en handjes geschud en voorgesteld de enge die ik weet zijn de gyns de anesthesist en de neuroloog en de verloskundige.... vond dat toch wel al genoeg omte onthouden. daarna kwamen de artsen nog gezamelijk bij me dus ik zo: zo krijgen we nu t gepsrek dat vanochtend om 8 uur geplanned stond? ik heb meteen alles zwart op wit laten zetten voor volgende zwangerschap en bevalling wie voor wat verantwoordelijk is en al zodat we niet meer van t kastje naar de muur worden gestuurd moest nog een nacht blijven en een ochtend voordat ik groen licht kreeg om naar huis te mogen maar goeie god zei na de bevalling nooooooooooit meer kan nu wel de humor van de dingen inzien manlief heeft ook nog mee lopen puffen heb hm verzocht ermee op te houden kon me er niet door concetreren whahaha hij iz ook de enige die ik niet heb afgesnauwt en gegrauwt
Oh mijn god wat lig ik hier in een deuk !! Hier moet idd gewoon ee boek van gemaakt worden , hahaha !! Hmm.. Even denken ik heb wat kleine dingetjes die misschien wel leuk waren.. Verder gewoon een normale bevallign gehad ( inzoverre dat normaal kan gaan... ) Snachts kreeg ik al weeen , geen zin om er op te reageren. had al 3 valse starten gehad en ik geloofde er niet meer in. Dit keer verliep het alleen wel anders ! De weeen bouwden zich langzaam op , kwamen steeds regelmatiger en heeeel langzaam pijnlijker. Ik had vriendlief niet gebeld , wilde het zelf even aankijken want had er nog geen volle vertrouwen in. Tegen 17.00u toen hubje afgewerkt was en de weeen er dus nog steeds waren en aansterkte belde hij mij op. "de poort zit opslot kun je even open maken ? " Op dat moment krijg ik een wee en raak ik geirriteerd "Ja jongen , loop wel weer " Ehehehe... Zijn reactie bij de poort.. Ik doe de poort open hij kijkt vuil , ik zeg: "Ik heb weeen " Hij kijkt ineens heel blij en zegt: " Echt waar ?!?! " Ik knik ja en hij vervolgens: "N ou dan hoef je nog niet zo boos te doen hoor ! " Om 0.00u zijn met 3-4cm mijn vliezen gebroken omdat mijn weeen niet meer erger werden en maar op 1 punt bleven hangen. Ik lig op de bank en de vliezen worden geprikt , geen vruchtwater... Vk zegt: "Voel der bolletje dus ze sluit het meteen netjes af" Ik blij dus alles terug aan meteen op dat moment krijg ik een wee, deed geen pijn was nog net als ervoor.. Dacht ik ! Ik wil verder recht gaan zitten en op dat moment gutst het vruchtwater der uit. Ik tegen mijn moeder: Mam ! Ik plas in me broek ! " en meteen een hele hele pijnlijke wee ! Mijn moeder moest een beetje lachen en ik was geirriteerd. Wee zakt af en ik sta op en begin te lopen.. Heen en weer vanuit de keuken terug naar de woonkamer en weer terug. Bij elke wee ging ik helemaal getrekt op het puntje van me tenen staan en hield mijn buik stevig vast. ( bang dat ie eraf viel ) Zodra de wee afzakte begon ik heel hard te wiegen met mijn buik of ik liep weer op en neer.. Op een bepaald punt gutst er weer vruchtwater uit en ik kijk in paniek naar de VK en zeg: "ik moet poepen !! Moet echt poepen " Ik ging met gekruiste benen staan en durfde niet te lopen.. Uitendelijk VK me op de wc gezet en moest ik ook gewoon poepen.. Was wel mooi leeg 8) Met 7cm 2 trappen op naar boven , huf puf puf , en op bed gaan liggen. Krijg ik op dat moment een kleine weeenstorm met weeen die slaan op me buik , benen en rug. Op dat moment riep ik heel hard: "MAMA !!!!! ME BENEN STAAN IN DE FIK !!! " Uiteindelijk heeft de VK me bene gemasseerd en een warm washandje op me buik gelegd. Tegen mijn persweeen aan belande dat washandje , nadat zij hem wel 20x had verwarmt en terug legde , op de grond omdat ik hem in een verwoede poging probeerde weg te gooien. TOen persweeen... Dat was heerlijk , mag je wat meer doen... Maar het duurde te lang , toen het hoofdje begon te staan en het begon te branden hield ik persweeen in... Toen heb ik geroepen omdat ze tegen mij zeiden: "Door duwen door duwen , duw ma duw ma duw ma door door door" " ZE MOET ERUIT !! , IK WIL NIET MEER EN IK KAN NIET MEER ! " op dat zelfde moment wilde ik mijn benen dichtklappen en terug onder de dekens gaan liggen. De VK hield net optijd mijn benen vast en werd toen een beetje boos en zei als ik niet snel goed mee perste dat ik na het ZH moest ( was al meer dan een uur aan het persen ). Werd heel verdrietig en keek me moeder aan en zei: "hoelang duurd het nog mama , ik kan echt niet meer. ZE MOET ERUIT !!! " En dan van heel liefjes naar heel boos Eindelijk kreeg ik ineens heel veel lef en gooide ik alles erin , binnen 5 min was het hoofdje er en toen had ik zoiets oke nog een keer en dan is ze er ! Zegt de VK: "NIET PERSEN ! Even inhouden en zuchten" Ik "Hallo ?!?! Dat doet pijn ?!?! " Dochterlief had navelstreng om haar nek zitten en haar handje naast haar hoofdje ( handje kwam dus tegelijk met haar hoofdje ) dat vermoeilijkte het en ze moest de navelstreng afklemmen en doorknippen. Eindelijk mocht ik meepersen en floep... Daar is ze dan !! Ik kreeg haar meteen lekker op me borst ( en dan gewoon zo van hupatee met die borsten bloot en beebje erop ) De VK en Smoe zaten tijdens de bevalling , dachten ze , grappig te doen door te zeggen "Oh gut , we zien haartjes !!! Oh , nee nou niet meer.. " Dat was op het moment dat ik niet meer durfde te persen Toen het hechten... VK: "Je hebt een scheur , dit komt door het handje wat naast haar hoofdje zat. Als die er niet zat was je niet gescheurd geraakt." Ik: "Oke en nou ? VK: "Gaan we even verdoven en dan hechten " Ik: "Moet dat verdooft worden ? Met een spuit ?!?!?!?!?! ( schrik voor spuiten ) Maar kan dat dan niet gewoon vanzelf aangroeien dan ? VK: "ehh hehe , nee dat kan niet. Wil je de spuit zien ? " Ik: "Wil je me zien rennen ? Dat kan wel hoor ? Me moeder: "Nou laat maar niet zien.. " Nergens natuurlijk last van gehad en uiteindelijk 3 hechtingen gehad. 2 inwendig en 1 uitwendig. Ohh.. Vriendlief was er wel hoor... ik was nog niet boven of hij hing kotsend boven de W.C.. Daar is vervlgens de hele bevalling blijven hangen
whahahaha moet heel hard lachen!!! na het inscheuren vragen of het niet gewoon weer aangroeit hahahahaha.....