Het is toch MIJN kind..

Bij ons net zo... Maar ik wil het ook absoluut niet.
Vooral niet toegeven en het feit dat je moeder zo doet is denk ik omdat ze zich aangevallen voelt.
Las dat toevallig ergens dat als je dingen anders doet dan je moeder dat ze dat dan indirect vaak als kritiek zien.(dat zij het vroeger niet goed heeft gedaan)
Als je zegt: Mam, ik wil gewoon het allerbeste voor mijn kind en ik geloof dat dit het is. Dus zullen we er verder niet meer over discusseren?
Zoiets heb ik wel gezegd en sindsdien niets meer gehoord.
I

 

Ik heb hetzelfde met mijn moeder, sinds dat mn dochtertje 1 jaar is denk ze dat ze alles mag.
Zo heeft ze standaard suprise eieren in huis en dan mag mn dochtertje een stukje chocolade. Ben ik totaal niet mee eens. Of spekjes. Af en toe okee, maar echt niet iedere keer als ze daar is.

Ik heb het wel gezegd, zo van ik wil liever dat je haar dan een nijntje koekje of iets geeft en dat heeft ze nu ook in huis gehaald.

 

Ik wil het eigenlijk ook allemaal niet en ben daardoor stiekem "blij" dat Finn koemelkallergie heeft en helemaal niets mag
Zo houden we het goed in hand! Haha! (geluk bij een ongeluk!)

Ik zou gewoon een gesprek aangaan...desnoods kaart je aan dat je juist door je eigen gewicht niet wil dat je kindje zoveel ongezonder dingen krijgt!
En dat je wil dat ze goed leert eten door verschillende gezonde dingen aan te bieden!

Wat Nada zegt is ook een goede! Gewoon zeggen dat jij het niet wilt klaar!

 

Hoi,

Altijd lastig zulke situaties..Je geeft aan dat je je dochter een gezonde relatie met eten wilt bieden. Ik ben van mening dat je daar thuis de basis voor biedt. Als je je eigen standpunten daar handhaaft, zal je dochter echt geen abnormale assosiaties met eten krijgen als ze een keer bij oma dan wel snoep en dergelijke krijgt. Ik heb het dan dus over als ze wat ouder is he, niet over nu. Wat moet een baby nou met slagroom M.i. kan het weinig kwaad als je de opa's en oma's dan maar laten "verwennen". Thuis gaan ze dan weer terug in het "regime" om het zo maar weer even te zeggen. Snappen kinderen prima. Hier krijgen de dames ook altijd (veel) meer snoep en andere dingen als ze bij opa en oma zijn. Maar ze weten heel goed dat er thuis andere regels gelden.

Het wordt natuurlijk wat anders als je moeder bijvoorbeeld 3 dagen in de week oppast. Dan zul je toch moeten proberen er goede afspraken over te maken, omdat ze dan een soort van mede-opvoeder is.

Dus ja, het is zeker JOUW kind, maar zolang jij haar een gezond eetpatroon meegeeft van huis uit, zullen die "volpropdagen" bij opa en oma echt geen negatieve invloed hebben op het eetpatroon.

Succes!

 

Hier hetzelfde probleem gehad. Ik heb een aantal weken een heel stevig gesprek met mijn moeder gehad en dat heeft geholpen. Hier ging het er meer over hoe ik haar eten klaar moest maken, wat ik op haar boterham moest smeren, dat ik haar moest laten huilen, alles wel zo'n beetje. Na een gesprek met veel woorden en huilen over en weer van een uurtje of 2 was de lucht geklaard en is het duidelijk: het is ONS kind en WIJ voeden haar op zoals WIJ dat willen. Als wij iets verbieden moeten ze dat respecteren en als wij iets doen zoals we willen, jammer voor hun. Vind het heel erg jammer dat dit eraan vooraf moest gaan maar ik kon het na 10 maanden ook echt niet meer uit de weg gaan. Dus, ik kan alleen maar zeggen: duidelijk zijn, hoe moeilijk en vervelend dat ook is!

 

Oh kan me goed voorstellen dat je haar niet wilt kwetsen!
Maar kun je het er niet gewoon met je moeder over hebben?
Bij mijn schoonmam worden de kids ook vol gepropt, dat wil ik straks dus niet dat dat met mijn kindje gebeurt!
En dat weet ze ook wel , dat heb ik haar op een beleefde manier al een aantal keren duidelijk gemaakt.
Maar ja de vraag of ze het wel of niet doet?Geen idee.

Maar het is vervelend he! Want je wilt je daarin tegen ook weer niet die overbezorgde aanstellerige moeder voelen!
Maar het is jouw kindje! En jij bepaald het hoe en wat!
en ach eens een likje slagroom zal geen kwaad kunnen, maar ik vind wel dat je duidelijk mag maken dat je niet wil dat je kindje teveel krijgt.,

 

mijn schoonouders zijn net zo, die proppen nichtje ook helemaal vol.
en ze wilden anne ook slagroom en taart voeren. nou mooi niet

nu is het zo dat mijn vriend daar HEEEEL duidelijk in is en in is geweest, dus ze proberen het niet nog een keer.
mijn ouders weten ook hoe we erover denken en die zijn gelukkig net zo, die hebben mijn broer zelf ook pas heel laat sneop gegeven (dankzij eenbuurvrouw leerde hij snoep kennen)

 

Bij mij is het mijn schoonmoeder die niks liever doet dan lekkernijen aan Roos te geven.
Wij hebben nu gezegt dat ze het eerst aan ons moet vragen als ze iets wil geven, het koinkt een beetje kinderachtig maar anders zit er gewoon geen rem op.
Hier houd ze zich dan ook erg goed aan en na verloop van tijd zwakt het weer een beetje af en praten we weer even over dat wij dat echt niet willen

 

Mijn moeder houdt er ook zo van om mijn zoon vol te proppen met lekkere dingen... Smarties, nibbits, koekjes noem maar op. Ik heb het tegen mijn moeder gezegd, als 1e reactie kreeg ik "daar ben je oma voor" maar ja daar heb ik niks aan Mijn zoon mag best eens een snoepje maar wel met mate. Gelukkig was mijn vader het met mij eens en nam het voor mij op! Sindsdien is het verbeterd! Mijn advies is: gewoon zeggen en dan ook voet bij stuk houden. Het is idd jou kind en jou moeder moet wel luisteren naar jou en niet haar eigen ding doen.

 

%#$%$ Je gaat toch geen slagroom geven aan een 5 maanden oude baby, zijn ze nou helemaal gek geworden! :x
Opkomen voor je kind hoor! Precies wat je zegt, het is JOUW kind en als dat de situatie verslechtert, dan moet dat maar, want ruzie komt er toch van.
Misschien dat ze als je hierover heel duidelijk bent, toch gaat inbinden.?

 

Ik heb maar 1 tip: wees volwassen en geef op een respectvolle manier je grenzen aan. Jij bent de moeder en bepaalt hoe het loopt. Je begrijpt dat opa & oma lief willen zijn maar ze hebben naar jou te luisteren als je er bent en OOK als je er niet bent.
In deze relatie ben jij niet langer het kind maar de moeder!

 

het is wel duidelijk dat de opa's en oma's van verwennen houden.

hier idem dito. Onze zoon is 2e kleinkind, 1e kleinkind is 2 maanden ouder dus die begon als eerst met 'bijvoeding'. Zij mocht al snel pindakaas, slagroom, taart, chippies (voor 1e verjaardag).
Dat was voor ons best lastig want wij wilden onze zoon dit pertiment niet voor zijn 1e verjaardag geven. Mijn moeder begreep dat, mijn vader niet maar deed dit meer om te pesten leek het wel...maar moest hem wel in de gaten houden.

Pas op zijn 1e verjaardag kreeg hij taart en paar nibbetjes. Nu hij 2,5 jaar is, is het nog steeds opletten geblazen, ook hier thuis. Ze kennen nu het lekkere eten van koek/chips etc...Het is zo gemakkelijk ze mee te laten eten met al dat lekkers....dus nu letten wij zelf ook goed op wat we eten/snoepen als hij wakker is...Goed voorbeeld doet goed volgen toch?

Maar nu zijn er 4 kleinkinderen bijgekomen, waarvan er 2 nu bijna 9 maanden zijn en dus flink aan het proberen met brood en groente...maar ja, t geven van een koekje gaat dan toch gemakkelijker...Stom is dat, begrjip ik wel.....Maar toch vind ik dta mijn zussen daar iets van mogen zeggen. Hun willen nl ook pas rond 1e verjaardag beginnen met koek etc....En dan nog in bepaalde mate.

blijf eerlijk en blijf opkomen voor je eigen kind.
Tuurlijk moet je zelf het goede voorbeeld geven, maar als je kinjde nog maar 5 maanden is geef je dat zeker GEEN SLAGROOM en mag je zelf gerust nog ijs eten. Als ze nu 1,5 jaar zijn en je verbiedt ze ijs maar je eet het zelf wel, dan is het niet echt eerlijk.

wij kregen gisteren kritiek dat we niet op bezoek waren geweest bij schoonouders....Mijn man heeft gewerkt (politie) en heeft tot 15:00 u op bed gelegen en zijn alleen bij mijn familie op bezoek geweest omdat onze baby van 5 maanden zo onrustig wordt van 'uit huis' zijn (met kerst heeft hij daar 5 dagen van bijmoeten komen).
dus ik heb tegen mijn schoonmoeder meoten zeggen: sorry, baby gaat voor en dus we blijven thuis. Volgend jaar beter. Ze begrijpt er geen snak van, dan maar niet, dat is haar probleem....

Gewoon zeggen: het zou fijn zijn dat jullie begrip hebben voor de manier waarop wij het willen aanpakken. Als jullie dat niet hebben, is dat jullie probleem. We doen het op onze manier. Snoepen komt vanzelf wel naarmate ze ouder worden, nu ze nog zo blij is met een banaantje houden we het daarbij.
Dat zei ik vaak: joh, geef een appel...is hij net zo blij mee. En dat is vaak ook zo...

 

Mijn moeder houd er erg rekening mee dat onze dame niet te veel zoetigheid krijgt omdat wij dit niet willen... Ze vraagt ook altijd netjes of ze iets mag hebben!
Denk toch dat je moet proberen om een gesprek met je moeder aan te gaan en uit leggen dat het echt jullie kindje is met jullie regels! Hoe moeilijk dat ook is...

 

Gewoon een keer op een rustig moment een gesprekje beginnen. Zeggen dat je haar niet wilt kwetsen, weet dat ze het goed bedoeld maar dat je het niet wilt hebben omdat... *jouw redenen*.

Ik heb dezelfde discussie ook al meerdere malen gehad met mensen (gelukkig niet met mijn eigen ouders). Als ze zeggen dat het zielig is, vraag ik ze meestal wat ze zieliger vinden: 'Een baby/peuter blij is met een stukje komkommer en een bekertje water omdat ze niet beter weet, of een peuter/kleuter die weet hoe lekker chocola, chips en friet is maar het niet meer mag omdat ze op dieet moet?'.

 

Naomi heeft een koemelkallergie en mag niet alles hebben dus dat schilt. Ik heb er opzich geen bezwaar tegen als mijn moeder Naomi iets meer verwend, ze is haar oma en oma's horen kinderen altijd te verwennen dat deden mijn opa en oma ook altijd en daar denk ik nog steeds met veel plezier aan terug.

Natuurlijk wil ik niet dat ze chocolade, chippies, limonade bij het leven krijgt, maar zo op zijn tijd mag dat best.

Mijn kind hoeft niet alleen maar komkommer en water te drinken dat doe ik zelf ook niet.

 

Mijn moeder gaat er volgens mij ook vaak vanuit dat ze zelf terug moeder geworden is. Dit begon al in de kraamkliniek. Ze trok onze zoon gewoon uit de handen van mijn man en wilde hem zelfs mee naarbuiten nemen om een wandeling te doen. Ben er toen tegen in gegaan en er later op teruggekomen... Ze begreep me totaal niet want een kindje is er om met de hele familie te delen.
Nadien als ik bij mijn ouders thuis was en zoontje begon te huilen trok ze hem ook uit m'n handen want ZIJ zou hem wel troosten. Dit lukte dan niet... ik kon er zo boos om worden.
Probleem is dat de dochter van mijn zus 2 maand ouder is en dat mijn zus het net makkelijk acht haar kind vaak door m'n ouders te laten opvangen. Mijn moeder gaat dan echt met m'n nichtje om of het haar eigen kind is. En gaat er zelfs nog veel verder in...
Nu wil ze dit met mijn zoontje ook doen en ik wil dit echt niet! Er valt geen gesprek over te beginnen want dan begint ze te huilen en te roepen dat ik ondankbaar ben.
Over 2 maanden komt spruit nr 2... ik kijk er al tegen op want ze roept nu al van de daken dat ze onze zoon dan vaak zal komen halen omdat twee kinderen toch te veel is om op te letten... Nou vraag ik je?!!
Met schoonmoeder valt ook niet te praten. Beiden dringen zich onmiddellijk in de slachtofferrol... heel vervelend!

 

Pfff, slagroom aan een baby van 5 maanden zou ik ook niet willen hoor. En dat zou je ook gewoon moeten kunnen zeggen tegen je moeder, niet boos of aanvallend, maar gewoon als mededeling.

Verder zou ik er op den duur wat makkelijker in proberen te worden. Tenzij je kind een paar dagen per week bij je moeder is, geeft het echt niet zoveel als het tijdens een bezoekje wat extra verwend wordt met snoep en lekkers. Mijn schoonouders gaan zich ook helemaal te buiten bij mijn oudste. Ik ben er niet echt blij mee, maar probeer er geen drama van te maken. En al het snoep dat ze meenemen als ze hier komen verdwijnt de volgende dag in de kliko, want zoveel eet hij echt nooit op. Ach, zij vinden het leuk om hem te verwennen en hij vindt het leuk om al dat snoep te krijgen. En ik gooi het uiteindelijk weg, dus dan is iedereen weeer tevreden, haha.