Ik word onderhand wel gek van de avonden Eva naar bed brengen. Ze GILT en protesteerd. Er is niks aan de hand maar GILT en GILT. Elke avond loopt ongeveer hetzelfde al anderhalve week.Behalve gisteravond (toen logeerde we bij mijn schoonouders) en een paar dagen geleden toe ze aan de borst in slaap viel. Als we haar laat 'huilen' (het is niet huilen) dan word ze zo overstuur dat ze gaat kokhalzen en hoesten enz. Dus ik kan haar niet lang laten. heb volgende al geprobeerd - haar met mij op bed nemen in de donker en haar laten uitgillen tot ze in slaap valt. Dit duurt 2-5 minuten en kan ik haar zo slapend in bed liggen. (dit help wel maar dit kan ik niet blijven doen.. ) - naast haar bed zitten met mijn hand op haar buik en ander haar aaien en zingen (helpt voor geen meter. Neemt wel tussen pauzes maar gaat opnieuw hard gillen) - uit bed nemen en aan de arm in de donker met haar in de schommelstoel (na even gillen valt ze in slaap maar zodra ik haar weer inleg word ze wakker) - uit bed aan de arm wiegen (blijft gillen) -uit bed halen en bij ons 5 minuten houden en opnieuw in bed leggen (weer protesteren) -uit bed bij ons in de woonkamer nemen tot ze in slaap valt (eerst rustig maar huilt haarzelf in slaap - dit duurt een half uur tot een uur) mijn vraag.. zou dit komen doordat ik haar snachts vaak aan de borst in slaap laat vallen en haar naast mij eventjes hou? of is dit een sprong? of zou er een ander reden zijn zoals nog honger? Heb ook geprobeerd haar namelijk weer aan te leggen maar is ZO overstuur dat dat niet gaat. Ik weet dat het ook nodig is om consequent te zijn met dat wat we doen, maar ik weet onderhand niet WAT we het beste kunnen doen. Moeten we gewoon in meegaan en dat doen wat haar het snelst en makkelijkst weer rustig maakt of moeten we HARD zijn omda het gedrag is dat als we blijven ingeven ze heel lang dat nodig zal hebben. (dus niet wakker in bed gelegd willen worden) lang verhaal... maar ik ben zo onzeker de laatste tijd en mijn vriend weet het ook niet.
Ik vroeg me even af, voordat het gillen begon kon ze toen wel alleen in slaap vallen in bed? Als dat wel zo is, kan het best zijn dat ze een sprong heeft, want rond deze tijd (rond 8 mnd) ontdekken ze dat mama weg kan lopen geloof ik. dat kan de reden zijn! Doet ze het overdag met haar slaapjes niet? Luca heeft een week ook dat gedaan, dacht ook rond die leeftijd, is heel erg naar. Ik heb vanalles geprobeerd, maar een vriendin vertelde dat als het verlatingsangst is, je daar best begrijp voor kan hebben en ik heb hem toen niet alleen in slaap laten vallen, maar ben bij hem gebleven toen ik hem in bed legde en heb wat gezongen en hem geaaid zodat hij zich veilig voelde, toen was het met drie dagen over en kon hij weer zelf in slaap vallen. Ik hoop dat je er wat aan hebt!
ja ze was een makkelijk kindje daarin. zodra we moeheids tekens zagen (ogen wrijven of beginnen zeuren) konden we haar zo in bed leggen en viel ze vanzelf in slaap. ze doet het nu inderdaad ook overdag maar het gaat af en toe nog wel makkelijk. snachts niet. We dachten ook verlatingsangst. Maar vroegen ons af waarom ze nog blijft gillen als we bij haar zijn. Zodra we binnen haar kamer komen begint ze gelijk met het protesteren, en zodra we haar in haar bed doe is het op krijzen!
Finn is ook dwarser met naar bed gaan de laatste tijd, niet bij elke slaapje, maar wel met die in de avond! (na zn 3e fles en na zn laatste fles) Hij wordt ook echt driftig! en idd keihard gillen! Hij ligt nooit bij ons in bed...dus ik denk niet dat het bij jullie daaraan ligt! Ze schelen ook maak een paar weekjes...dus wie weet hoort het erbij nu Ik weet wel dat ik er zelf erg nerveus van werd! Het is nu al zo'n 8 avonden (vanavond viel het toevallig mee!) Ik dacht eerst dat het door de feestdagen kwam...door de drukte enzo...hij kan namelijk niet zo goed tegen ergens anders slapen enzo...hij is best aan het vertrouwde gehecht! Maar als ik jou zo hoor klinkt het echt hetzelfde...het gaat door merg en been soms!
Misschien toch al een negatieve associatie? Ze weet natuurlijk best dat slaapkamer = bedje en = dus slapen en mama weg! Misschien een nachtlampje aandoen en ook dan bij haar blijven zitten en praten. Ik vertelde altijd dat hij ging slapen en dat mama bij hem was. Ook nu nog als hij wakker schrikt en ik herhaal keer op keer dat ik bij hem ben, kalmeert hij daarvan. als de middagslaapjes wel goed gaan, dan denk ik wel aan een sprongetje. Dat kan van de ene op de andere dag over zijn. Wat ook mee kan tellen is jullie eigen gespannenheid, of ze het weer gaat doen als jullie haar naar bed doen. Dat voelt ze ook aan. Misschien is het beter om haar komende nacht gewoon bij je in slaap te laten vallen, voordat ze overstuur is geraakt, om voor iedereen even het vertrouwen terug te krijgen? Ik denk dat ik daarvoor zou kiezen, de makkelijkste weg nemen en dan na dat een keer of misschien 2 keer gedaan te hebben het weer te proberen? succes ermee. slaapt ze nu al?
ja erg hé ik word ook niet goed van. Ik probeer mijn verstand dan op nul te zetten en maar niet over te denken. Nou als ik het zo hoor dan vind ik dat ik even doorga met haar op bed in donker vast hou. Ik was/ben alleen bang dat ze dat niet meer loslaat en dat ze daarna (na dit sprong dan) niet meer alleen in slaap wil vallen.
Misschien moet je daar nu niet te druk over maken en eerst weer proberen om zonder stress haar in slaap te krijgen voor de avond? Ik noem maar wat hoor! Want ieder avond een scene is ook niet prettig denk ik. Probeer per dag te kijken wat je doet. En probeer natuurlijk het ritueel hetzelfde te houden, want als iets goed werkt is het wel iedere keer hetzelfde doen. Dat was ook waarom ik na een paar keer "toegeven" aan mijn moedergevoel, dwz luca dus troosten en knuffelen en zo, we opeens moeiteloos terugkonden naar de orde van de dag. Je zegt zelf dat ze wel overdag zelf in slaap kan vallen, vertrouw dan ook maar dat ze dat kan! En geef nu gewoon een keer toe aan het troosten en haar roep om mamaveiligheid. Ik kan niet opmaken of je al een keer geprobeerd hebt, haar in bed te doen en bij haar te blijven? Dan is dat nog iets wat je kunt doen. Weet je waarom ze bij je schoonouders wel zonderproblemen ging slapen?
Zo moeilijk dit! Je vraagt je dan af wat er aan de hand is? Marin heeft het ook wel eens hoor, maar dan is er gewoon wat! Ook zij blijft krijsen als ik bij haar sta, ook blijft onrustig als ik haar bij mij neem..... Maar ja het kan ook een fase zijn>? Ik houd haar wel in bedje, en blijf dan net zolang zingen en over de borst wrijven tot dat ze rustig word.. En dat kan soms LANG duren hoor! Maar het is tot nu toe wel gelukt....Behalve die ene keer met oorontsteking. Maar Marin krijst dan ook zo erg dat ze ervan kokhalst. Maar ja komt ook door een ander probleem... Ik vind dat kokhalzen vreselijk ,daardoor raakt ze alleen maar meer overstuur... Ik hoop voor je dat je haar zo weer in slaap kunt krijgen...
Heb haar bij mij op bed genomen en binnen een minuut sliep ze weer. Ik heb inderdaad geprobeerd haar in haar eigen bed te troosten. Dat werkt helemaal niet. Ik ga nu inderdaad gewoon op mijn gevoel en haar blijven troosten dicht bij mij en vertrouwen in hebben dat het over gaat.
Herkenbaar... Klinkt als verlatingsangst en zou proberen er zoveel mogelijk voor haar te zijn! Ff offtopic hoor maar wat is dat met 'grow Nadine grow' in jullie onderschrift? Hihi
Hier ook gehad hoor, en als je er midden in zit weet je je even geen raad... DE raad die ik hier heb gekregen en heb toegepast is gewoon zorgen dat ze weer gaat slapen. Dat was eerst bij ons in bed en bouwde dat af tot bij haar bedje blijven staan totdat ze in slaap viel. Na een paar weken kan ik haar gewoon weer naar bed brengen en gaat ze slapen. Mijn tip dus, lekker bij je nemen en troosten, maar ondertussen het wel proberen af te bouwen als je denkt dat ze daar aan toe is.
misschien is ze ziekjes aan het worden? Last van tanden? Jij bouwde toch af met de borstvoeding? zou ze daarvan iets knus bij je missen?
als ze ziekjes of tandje zou krijgen zou ze toch overdag ook last van hebben. Ze is zoet en tevreden als ze wakker is. Is echt alleen naar bed gaan. Ik heb een voeding vervangen met een fles ja. dat van 00.00. kan daar niet aan leggen. overdag slaapjes doet ze namelijk ook af en toe moeilijk.. @natas ik hoop echt dat ze jou dochter niet nadoet.
ga stress vermijden en bouw een duidelijk bed ritueel in. ik heb zelf een bed ritueel met alles dag zeggen in kamertje op bed leggen muziekje aan babyfoon aan gordijnen dicht zoontje op bed dag dag licht uit en weg in de periode van 8 maanden was hij ook moeilijker... ook vanwege tanden o.a. en "sprong" ik pakte een kussen van mij legde die op mijn benen hem erop zittend op de vloer met benen recht vooruit en dan met muziek mee bewegen met benen en hem rustig maken in eigen kamer zodat dat weer vertrouwd ging voelen en dan uiteindelijk met rust weer in eigen bed het is iig wel belangrijk zijn eigen kamertje als prettig te laten doen ervaren en hem / haar daar proberen te troosten hetzij tegen je aan hetzij in bed. succes
thanx voor het advies mamametzoon. riteel hebben we al, maar niet erg uitgebreid. vandaag nog met mijn vriend over gehad dat het overgang van bij ons in de woonkamer naar haar kamer misschien te snel is dat ze in bed gelegd word. dus we gaan proberen het wat uit te breiden met bijv al verhaaltje op stoel voorlezen en dan rustig met haar een minuut of 2 zitten en zachtjes tegen haar praten en dan in bed leggen. vanavond ging het wel makkelijk weer want we waren weg tot 21.30 dus ze was redelijk dooop ook omdat ze vanmiddag niet wou slapen.
Hier hebben we Merel altijd bij ons genomen en datgene gedaan wat werkte om haar te laten slapen. Hier was dat wiegen. Bij elke sprong was het weer drama met slapen. Dus dan maar weer wiegen. Wel met de angst dat ze "verwend' zou raken, maar zodra de sprong over was, was Merel ook weer in staat om zelf in slaap te vallen. Ze wilde niks liever dan slapen, alleen lukte dat in periodes niet. Ik denk dat het bij jullie ook een sprong is. De 8,5 maanden sprong is nogal heftig en kan heeeeel lang duren....e kan beginnen bij 32 weken, dus je dochter is lekker op tijd Als ik jou was zou ik gewoon datgene doen wat werkt om je kleine te laten slapen. Als je dat niet doet, dan komt er ontzettend veel stress bij beiden en dat werkt ook niet prettig. Je dochter heeft het gewoon nodig nu. Het is een k.... periode, maar er komt een eind aan en ze heeft je echt nodig nu. Dus lekker met haar meegaan.