Jullie kennen het wel. Je leest boeken over zwangerschap of leest op internet en overal lijkt wel wat anders te staan. Ik zelf surf me ook gek om info te krijgen over de zwangerschap en dan vooral over wat "normaal" is en wat je "hoort" te voelen rond deze tijd. Ik weet het, ik maak mezelf gek, maar ik blijf onzeker en daardoor ga ik steeds weer op zoek. Zo valt mij op dat elke site of boekje waar de zwangerschap van week tot week staat omschreven, ze overal andere afmetingen geven voor de baby en ook het gewicht is steeds anders. Zo staat er ook info over wat je wanneer KUNT voelen. Maar door mijn onzekerheid lees is het niet als "kunt" voelen, maar als "moet" voelen. Als er b.v. staat dat je nu meer last kunt krijgen van bandenpijn, moet je dat dan ook hebben? Hadden jullie dat rond deze termijn? Ik heb af en toe eens een steekje, maar meer dan dat niet. Ook al staat er overal dat je bij de 1e, de baby ook pas met 20 a 22 weken kunt voelen, toch maak ik me zorgen. Omdat je over het algemeen ervaringsverhalen leest van vrouwen die het al veeeeeeel eerder dan mijn termijn van nu voelen, en dus denk ik dan weer dat het niet goed zit. Vorige week heeft de gyn me nog gezegd dat de griep geen kwaad kan voor het kindje. Ik heb toen 2 dagen niet of amper gegeten en weinig gedronken. Nu ben ik toch bang dat er iets niet goed is met de kleine. Ik voel me in principe nog precies zo als 1,5 week geleden met de goede pretecho en dus geen kramp of bloed, maar dat inwendige gevoel van angst blijft. Ik begrijp dat velen nu zouden willen zeggen van : geniet ervan en laat het los. En ik wil niks liever dan dat, maar iedere keer na een echo of controle voel ik me hooguit 1 week zweven om vervolgens weer helemaal onderuit te gaan in angst en onzekerheid. Wie herkent zich in dit verhaal? En wat vinden jullie van de "volgens het boekje" verhalen. Moet ik me daaraan vastklampen of is toch iedere zwangerschap anders? Oja, en de gyn liet me laatst ook voelen waar mijn baarmoeder zat. Ik dacht het te hebben gevoeld. Maar nu ik het zelf voel, lijk ik mijn baarmoeder kwijt te zijn ( tenminste die bovengrens) Dan twijfel ik meteen weer of de baarmoeder en dus de kleine wel groeit, of dat het juist minder wordt nu.....? Jullie lezen het al, een zeer onzekere muts hier. Die er zelf behoorlijk van baalt dat ze zo onzeker is. Willen jullie aub jullie ervaringen me me delen?
hoi, nee hoor helemaal geen muts, bij mijn zoontjes zwangerschap heb ik me nooit druk gemaakt, was heel relaxt. Maar helaas heb ik dat nu niet bij deze zwangerschap, waardoor... door die miskraam, ben ik helemaal met de grond gelijk gemaakt. Tjee 24 jaar en dan een miskraam, daar had ik echt niet bij stilgestaan dat dat bij ons kon gebeuren, dit gebeurt tenslotte bij anderen en bij oudere vrouwen. Maar toen er geen hartactie meer was, was ik gebroken. Nu voel ik de kleine al bij 14 weken, heb een angelsound gekocht ( zou ik normaal denk ik nooit doen) al ik de kleine iets minder voel dan hup angelsound erbij, vorige week voelde ik het niet toen ik naar bed ging. Was zo dat als ik ging slapen dat het schoppen gelijk begon, maar nu niet. Dus ik ongerust naar een paar uur, was ondertussen wel ingedommeld maar werd midden in de nacht wakker. Mijn man kwam net van de wc en toen zei ik het, hebben gelijk angelsound erbij gepakt en samen geluisterd. Begrijp echt die onzekerheid, maar probeer er wel van te genieten, want de tijd vliegt voorbij, wil niet tot het eind ongerust blijven want stress is ook niet goed. Heb een geweldige lieve man, die mij echt steunt en begrijpt en mij niet veroordeeld, luistert en geeft mij de opbeurende woorden die ik op dat moment nodig hebt. Volgende week gaan we beginnen met de babykamer, daar gaan we ons op richten, ook richt ik me op leuke dingen. Wens je veel succes toe met het vinden van het stukje rust om ervan te kunnen genieten. Gr Samantha
Hallo dames, Ik zelf heb hier de gehele zwangerschap amper tot geen last van gehad. Wel heb ik het in mijn omgeving mee gemaakt en die meiden dan ook zoveel mogelijk geprobeerd te steunen en positieve verhalen op los gelaten. Ook bij jullie wil ik graag een hart onder de riem steken!! Ik snap dat het echt heel erg vreselijk moeilijk is om die gedachten los te laten dus dat ga ik ook NIET zeggen. Maar wel dat je moet proberen op de leuke en positieve dingen te richten en niet al te veel te lezen. Ik ben ook de gehele zwangerschap ontzettend selectief geweest in wat ik lees. Omdat ik ook zo snel onzeker kan worden dat ik geprobeerd heb dat te vermijden. Als er dan iets was waar ik wat over wilde weten dan liet ik mijn vriend die dingetjes opzoeken. Hij haalde dan enkel de nodige dingen eruit en alle overbodige info liet hij achter. Misschien een idee?? Ik hoop dat jullie iig een manier vinden om lekker van ke zwangerschap te genieten!! Want wat ze zeggen is echt waar het is zo voorbij!!. Veel succes dames!!
Hoi Confidence, ik snap je heel goed hoor. Het is makkelijk te zeggen 'laat maar los en geniet', maar je weet ook dat niet alles vanzelfsprekend is en je weet ook dat het niet goed kan gaan. Echter, mijn collega zei laatst 'het gaat vaker goed dan niet goed' en daar probeer ik me een beetje aan vast te houden. Ik vind het zelf ook erg eng. Ik heb a.s. woensdag m'n 1e echo en m'n gevoel springt alle kanten op. Ik geloof het allemaal sowieso nog niet zo erg, want ik heb niet heel veel kwaaltjes. Ben soms misselijk, heb soms steken, heb soms buikpijn, heb soms pijnlijke borsten, maar als ik dan bijv. een vriendin van mij zie: die heeft 9 weken niet kunnen werken, omdat ze zo beroerd is (ok ok is het andere uiterste). Je leest hier ook bij de 1 dat ze er heel makkelijk mee om gaan en bij de ander juist het tegenovergestelde. Ik heb voor mezelf bepaald om kleine stapjes te nemen. Nu eerst de echo en dan kijk ik weer verder. Zo wordt de angst voor de lange termijn wat minder. Nog een tip voor w.b. de informatie op internet. Beperk je gewoon tot 1 of 2 sites en klik niet voor alles op Google bijv. 'steken en zwanger' o.i.d. in. Dat is altijd algemeen en dat krijg je ook minder leuke verhalen te horen die helemaal niet voor jou van toepassing zijn. Je kunt bijv. wel eens kijken op: zwanger - Zwanger Home Ik krijg nu elke week de digitale nieuwsbrief in m'n inbox waarin wordt verteld hoe ver m'n baby nu is en wat er allemaal aan komt. Heel fijn beschreven en interessant. Heel veel succes en gewoon je zorgen blijven uiten (hier) hoor!! Doosje
We zijn ongeveer even lang zwanger en ik herken wel een beetje wat je zegt. Volgens elke site/boekje is het weer anders. Ik ben nu ook gestopt met kijken hoe groot hij zou moeten zijn enz. We hebben 2 weken geleden een pretecho gehad en toen heb ik het gevraagd en dat hou ik gewoon aan. Ook ik voel nog weinig/niks. Af en toe denk ik dat ik de baby voel draaien, maar dat zouden volgens mij net zo goed mijn darmen kunnen zijn. Als ik niet zwanger was geweest had ik het geen raar gevoel gevonden. Soms maak ik me opeens heel erg zorgen en dan moet ik huilen omdat ik denk dat er iets mis is met de baby. Gelukkig heb ik ook een hele lieve man die dan de angelsound gaat halen en me laat horen dat het hartje echt nog gewoon klopt. Heb je een angelsound? Misschien dat dat je af en toe gerust kan stellen. Ik heb vorige week ook aan de vk gevraagd waar de baby nu zat en zet heeft het aangewezen en laten voelen waar ik moet duwen om het zelf te voelen. Maar toen ik het thuis probeerde voelde ik wel wat, maar ik kon d'r echt geen baby/baarmoeder van maken hoor. Maar goed als zij voelen dat het er zit dan zal het wel goed zijn toch Ik weet verder niet zo goed wat je eraan kunt doen. Probeer de momenten dat je niet zo onzeker bent er in ieder geval van te genieten. Want het blijft natuurlijk heel bijzonder zo'n klein babytje in je buik!
Volgens mij is dit heeeeel normaal. Het is alleen wel vervelend, want echt genieten kun je zo niet! Ik heb er ook last van gehad tot 18 weken omdat ik vanaf toen ons kindje begon te voelen en ja als je het voelt bewegen, dat geeft zoveel geruststelling! Dus nog heel even volhouden zou ik zeggen, zodra je je kindje gaat voelen geeft dat heel veel rust en vertrouwen. En verder dingen als bandenpijn, heb ik ook slechts 1 keer gehad tot nu toe, ik ben bijvoorbeeld ook helemaal niet misselijk geweest - symptomen zijn dingen die kunnen voorkomen, het hoeft niet....
Als angst je motivatie is om dingen wel of niet te doen, dan moet je eens goed naar je angst kijken. Probeer een andere motivatie te zoeken, een ander uitgangspunt. Neem je rust om angst te onderzoeken en heb het er over met je VK, zij is er voor om dit soort dingen te bespreken. Ik was nooit bang in mijn 1e zwangerschap maar nu heb ik ook andere angsten. Ik heb het immers allemaal al een keer meegemaakt. Het is heel normaal hoor En probeer niet teveel te lezen, ik weet uit ervaring dat je jezelf daardoor helemaal lijp kunt maken en dat je je daardoor misschien onzekerder gaat voelen omdat jij blijkbaar de enige bent bij wie het niet 'normaal' kan gaan. Normaal bestaat niet, das de grootste bullshit die er is. Iedere zwangerschap, geboorte en kind zijn uniek!
Weet je wat ik nu zie? Je nickname is Confidence! Is onzekerheid op meer terreinen een issue in je leven?
Hier weinig last gehad van onzekerheid. Vanaf 't begin af aan voelde 't goed en heb gewoon geprobeerd daarop te vertrouwen. Laat je niet te gek maken door verhalen wat 'normaal' is. Mijn zwangerschap gaat aardig volgens 't boekje maar ik ga echt niet kijken naar waar ik op wat moment last van kan hebben. Ik zie wel hoe 't gaat en als ik ergens last van heb, dan kijk ik of het normaal is. Ik vind het ook moeilijk om m'n eigen baarmoeder te voelen hoor. Probeer erop te vertrouwen dat als de gyn zegt dat het goed gaat, het ook zo is. Anders had je het wel gehoord.
Mooi gezegd! Bij mij groeit de angst juist iets meer bij iedere zwangerschap. Bij de eerste had ik nérgens last van. En ZEKER bespreken met vk of gyn! Zij zijn de deskundigen en zijn dit soort dingen ook gewend. Sterkte ermee.
Bij mij is de angst nu juist ook iets groter. Gewoon omdat ik alles al heb meegemaakt en me meer bewust ben van wat er allemaal fout kan gaan. Ik heb dat met name een beetje voor de bevalling en kraamperiode. Maar ik wil me er absoluut niet door laten leiden en dat gebeurt ook niet.
Hier een a.s oma van een dochter die vooral zichzelf maar ook mij flink gek maakt met haar onzekerheden. Heb haar maar een voorlopig leesverbod gegeven op mijn pc want zelf heeft ze geen internet. Iedere 14 dagen krijgt ze een echo en alleen vlak erna is ze even gerustgesteld. Nou moet ik wel zeggen dat er bij haar vaak rede is tot ongerustheid en dat maakt denk wel verschil. 11 januari de 20 wk echo en pfft wat ziet ze er nu al tegen op terwijl ik juist denk/hoop dat ze daarna en beetje kan gaan genieten. Bedenk dat van alles wat je leest het een gemiddelde is op duizenden zwangeren per jaar !
Hallo allemaal, bedankt voor de vele reacties. Het heeft me echt goed gedaan. Het vertrouwen is weer wat terug. Ik ben in een paar dagen explosief dikker geworden en hebben het hartje gehoord met een angelsound en dat geeft weldegelijk geruststelling. Soms denk ik de kleine te voelen, maar weet het niet zeker. Gister een paar keer en vandaag helmaal niks. Ik ga proberen minder overal te lezen. Het maakt je idd nog onzekerder. Nu nog even 2 weken volhouden tot de 20 weken echo. Maar voor nu voelt het heerlijk en lijk ik weer even te zweven.
Goed zo probeer dat gevoel vast te houden. En idd niet te veel lezen van dat soort verhalen. Elke zwangerschap is anders. Er zijn maar weinig zwangerschappen die volgens het boekje verlopen.
Ben ik weer ff. Ik kan nog niet echt zeggen met volle overtuiging dat ik de baby voel. Is dat normaal dat als je hem denkt te hebben gevoeld, dat je het zo weer een paar dagen niet voelt? De angelsound brengt wel iets geruststelling, maar lang niet zo erg als de eerste keer dat we luisterden. Nog 1,5 week tot de 20 weken echo. Hoop dat het snel omgaat. Ik voel me eigenlijk gewoon echt goed, als ik niet wist dat er een baby in mijn buik zat, zou ik niet denken dat ik zwanger was. Herkennen jullie dat?
Hey Confidence, Onze VK liet ons weten dat je pas vanaf 28 weken de baby iedere dag moet voelen. Als je het net begint te voelen, kan er soms wel een week overheen gaan dat je niets voelt. Liefs
Had het er gister met een vriendin over die zwanger is van de tweede. Zei is nu 20 weken zwanger en heeft haar kindje ook nog niet gevoeld en bij de vorige heeft ze haar ook bijna niet gevoeld. Bij beide keren lag haar placenta aan de voorkant waardoor ze het kindje niet goed kon voelen. Pas rond de 25 a 26 weken ging ze het pas wat duidelijker voelen.
En zelfs daar zijn uitzonderingen mee.... ik had beide keren ook placenta aan de voorkant en voelde ze WEL vroeg... (dat is dan ook weer niet volgens het boekje....) "het boekje" bestaat uit gemiddelden.... en hoe komen ze aan gemiddelden??!! Juist doordat de een juist eerder is... en de andere weer later...... Geen enkele zwangerschap is hetzelfde... geen enkel kind is hetzelfde... ik mocht van mn vk mn eerste en tweede zwangerschap niet eens vergelijken, omdat dat zo kan verschillen.... en bedoel het was toch met hetzelfde (MIJN) lichaam. Alles wat je leest "met een korreltje" zou nemen..... het zijn maar gemiddelden....