Ja jullie met ze alle roze in 2010 wie niet we is is gezien. Hebben jullie al gehoord wie er in januari roze scoort? Ik ben het niet, had wel gekund maar het is jullie wel van harte gegunt
Hoi , Heb er even over zitten denken maar ook hier iemand die door haar ouders fysiek en psycgisch mish.is. Ik was een ongewenst kind (moeder op 18 jaar zwanger ,zijn moeten trouwen)en totaal geen interesse of kunnen omgaan met baby's ed. Ik heb nog 2 jongere broers en die hebben het anders gekent. Die mogen alles ,kunnen alles en ik met diploma ,gehuwd en 2 kids ,kan niets...neen ik ben maar een stomme tbm. Ik ben door kanker met mijn werk moeten stoppen (verpleekundige)en we hebben ervoor gekozen dat ik thuisblijf voor de kinderen tot op een bepaalde leeftijd. Ook hier zaagt mijn moeder over wanneer ik terug ga werken ondanks dat zijzelf al sinds mijn 4 jaar is thuisgebleven toen mijn 1e broertje er aan kwam. Ik heb niet veel liefde gekent ,ik kreeg iedere dag klappen ,werd genegeerd ,uitgescholden en werd altijd naar buiten gestuurd om te spelen zodat ze geen "last" met me hadden. Het is ook niet normaal als 5 jarige dat je denkt uit het leven te willen stappen door zo'n zaken en echt je staat versteld hoe jong men zoiets kan denken. Mijn grootouders (moeders ouders) hebben tem.mijn 2,5 jaar voor me gezorgd en toen ging het mis met mijn moeders werk en moest ik bij hun blijven. Door de week was ik dus bij mijn grootouders en in't weekend schreeuwde/huilde ik om mijn oma (die ik nog altijd aanschouw als echte moeder). Ik was vaak ziek door die stress als baby-kind en heb het pas echt leren aanvaarden toen ik ging samenwonen met mijn toenmalige vriend, nu man. Als ik hem dit voorheen vertelde geloofde hij me niet ,ik was een normale meid ,niks speciaals aan te merken maar eens thuis veranderde ik in een opstandig en afkerig iemand. Toen de verhalen over mijn lippen kwamen en hij zag hoe "anders"mijn ouders doen tov.mijn broertjes zijn er bij hem ogen open gegaan. Ik probeer ook erg op te letten in mijn houding naar de kinderen toe ,maar ik aarzel niet om waarden en normen te hanteren dat ze beleefd zijn en moeten luisteren. Mijn zoon heeft een lichte vorm van autisme ,onze dochter is zo niet. En doordat we bij hem meer structuur moeten inbouwen werd ik vaak als slechte moeder bekeken.Wat niet was maar als een buitenstaan niet weet wat hij heeft..begrijp je??? Het is hard om op te boksen tegen het verleden maar ik weet dat ik beter kan ,alleen erg jammer dat mijn ouders nooit affectie tonen naar mij toe idem toen ik hun vertelde dat ik kanker had. Nee ,ze begon dan toen ik in't ziekenhuis lag over mijn broertje die toen net de griep had enz... Hulp heb ik niet gehad van hun in die zware tijd en ik had een pasgeboren baby ,mijn schoonouders hebben zich ontfermd over mijn man en hem en zij nemen het mijn ouders nog altijd kwalijk dat zij zijn.
Lilalien, meisje.. dikke knuf hoor.. en goed van je dat je dit deelt met ons.. ik snap sommige ouders echt niet.. ik weet dat er ook niks is wat je kan troosten bij zoiets, maar ik ben blij dat je toch nog goed terecht bent gekomen.. ik hoop dat je ouders ooit nog krijgen wat ze verdienen en dat jij vanaf nu alleen nog maar leuke dingen mee maakt.. dikke dikke knuf
ja sorry schrik hier een beetje van had het niet echt zien aankomen zeg maar, ik ben nu heel hard aan het nadenken om je het aller beste advies te geven die je ooit gehad hebt. Komt helemaal goed deze meiden en ik natuurlijk ook zijn er ook voor jou
hey Kris! en? 't nieuws al verteld? en voor jou natuurlijk ook de beste wensen voor 2010! dat je 'n gemakkelijke bevalling mag hebben en 'n prachtbaby die meteen doorslaapt
* vrolijk naar Kris zwaait, fijn dat je er weer bij bent* KRIS!!!????!!! BEEBJE!!!????!!!! JAAAA!!!!!!
Lilalien ik weet haast niet wat te schrijven als ik jouw verhaal lees...wat moet dat vreselijk voor je zijn geweest...dat je geen onbezorgde jeugd hebt gehad zoals het hoort te zijn... Alsof jij dus de schuld kreeg van het jong moeder worden.. Ik vind het heel erg voor je dat je nog steeds totaal geen begrip en steun krijgt van je moeder... heb je wat dat betreft ook niks aan je vader?? Fijn dat je schoonouders wel achter jullie keuzes staan.. ik hoop dat je daar veel kracht uit kunt putten. En dat je man jou ook volledig steunt is goed om te lezen. Het leven kans soms ontzettend oneerlijk en hard zijn, maar ik weet zeker dat jij hierdoor heel sterk bent geworden en een mega-goeie moeder voor je kindertjes bent!!
Jeetje meiden... wat een verhalen de afgelopen pagina's! En ik vind het zo knap dat jullie er over durven te schrijven! Ook al is het hier anoniem tóch lijkt het me moeilijk, petje af!
Meeaan bedoel het goed hoor meisje niet aanvallend, ja internet is niet zo expressief als in Real life
Hier alles goed! Beide families weten nu van de zwangerschap. Donderdag naar de gyn voor controle. Moet nog even kijken ofdat we het kunnen verzetten want ik zit nog in NL en het ziet er naar uit dat we donderdag nog niet terug zijn. Rimar: hoe is het meis? Ik heb zoo met je te doen!! Dikke knuf voor allen!!
Dank je meiden , mijn vader is idem hoor hij heeft me net zoveel geslagen ,genegeerd als mijn moeder ,het meerendeel is ook door hem gekomen omdat hij de baas was thuis(hijzelf is altijd op internaat moeten gaan door hard werkende ouders). ik kan er ook niet om dat als toen ik melde dat we kindjes kregen mijn moeder de aandacht opeiste van ik weet wat het worden zal enz.Er is nooit de vraag geweest van en hoe voel je je of gaat het nog? Heb zo met 11 weken een voedselvergiftiging gehad en ik kwam uit het ziekenhuis ,er waren net nieuwe ramen geplaatst en zij beloofd me te komen helpen met opwassen ervan.30 minten ervoor belde ze af met de mededeling dat het stom was om op een zaterdag ramen te lappen. Dus heb het dan maar zelf gedaan op mijn gemak. En zo kan ik uren doorgaan met voorbeelden...