In 1e instantie hadden wij met elkaar afgesproken, als de 6e IUI ook niet lukt, dan stoppen we ermee. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. De laatste weken zit ik toch te denken, is er misschien toch ergens een ZH waar er nog wel iets kan. Maar wij willen alletwee niet weer helemaal een traject in. Dat trekken we, denken wij, niet. Ik ga denk ik deze week wel ergens informatie inwinnen. Liefs, I S
@IS, de injecties liggen nu veilig hier in de koelkast. Morgen eerst de uitleg en zodra ik ongesteld ben, kan ik gaan beginnen met die injecties. Dit moet straks elke cyclus, waardoor een gecontroleerde eisprong krijg, ipv een hele late/ of geen. Net zo lang tot het raak is. Geen idee hoe lang dit gaat duren, want er moeten natuurlijk een dosis worden gezocht, ik begin heel licht en dan steeds een stapje meer tot het goed werkt. Maar dat zie ik dan wel weer, eerst morgen en dan is er daarna weer een dag
Hey Meiden! Leuk (nou ja...leuk) dat jullie me hierheen gevolgd zijn Ik heb het al eerder gezegd, maar wil het hier ook kwijt. Ik heb zo veel bewondering voor jullie! Het doorzettingsvermogen, de kracht, het optimisme. Ondanks alle tegenslagen vechten jullie door voor dat ene wonder. Ik heb soms het gevoel dat wij net komen kijken. Wat eigenlijk in vergelijking met sommigen ook zo is. We zijn nu ruim een jaar bezig, en een mk verder. Iedereen die begint hoopt snel zwanger te zijn. Helaas is dat niet aan iedereen gegeven. Maar ooit komt onze tijd, daar geloof ik heilig in. Ik zit nu op mijn werk en kan due even niet persoonlijk reageren, maar dat doe ik op een later tijdstip! Ik hoop dat we hier met elkaar ons ei een beetje kwijt kunnen. (leuke woordspeling )
Ook ik sluit me graag aan bij dit topic. Ik zal me ook even voorstellen. Ik ben Patricia, 29 jaar. Mijn vriend en ik zijn nu 3,5 jaar bij elkaar en wonen ruim 2 jaar samen. In 2008 wilde we toch graag voor een kindje gaan. In augustus 2008 ben ik gestopt met de pil. Ik ben eigenlijk vrijwel begonnen met tempen en ovutesten omdat ik het gewoon erg leuk vond allemaal. De kennis die je krijgt, het leren kennen van je lichaam enz. Hierdoor ben ik er in elk geval achter gekomen dat ik wel een eisprong heb en regelmatige cycli. Na 9 maanden helaas nog niets en een afspraak gemaakt bij onze ha, maar meer voor een orienterend gesprek. Onze ha wist dat wij graag een kindje willen en heeft ook direct een zaadonderzoek laten doen. Gelukkig was met het zaad niets aan de hand. Ik heb toen een doorverwijzing gekregen voor de fa. Hier konden we terecht toen we 10 maanden bezig waren. Ik heb toen een inwendige echo gehad en alles zag er op het 1e oog goed uit. We hebben toen met de fa afgesproken dat we het nog even tot na de zomermaanden zelf zouden proberen en als het niet lukte, mochten we terug komen. We zouden dan over een jaar zitten, dus voor verdere onderzoeken was dat toch ook wel een must. Ik heb in een grijs verleden Chlamydia gehad en ben daar wel voor behandeld. Ik weet echter niet of dit zn sporen heeft nagelaten. Nou, we zijn met goede moed verder gegaan. Helaas werd in het voorjaar van 2008 ook bij mijn vader een ongeneselijke ziekte vastgesteld. Longkanker met op 4 plaatsen uitzaaiien. Ow, wat hebben we gehoopt dat ik nog "op tijd" zwanger zou raken en hij toch nog kon meemaken dat wij ook een wondertje zouden hebben, ik ben de enige nog zonder kinderen. Helaas is mijn vader het jaar erop op 15 april 2009 overleden. Kort daarna heeft mijn vriend vernomen dat het bedrijf waar hij werkte failliet zou gaan aan het einde van het jaar. In september vernam ik dat het bedrijf waar ik werkte failliet was. Op dat moment hebben we even besloten het zwanger worden op een laag pitje te zetten. Gelukkig hebben we beide snel een leuke baan gevonden met goede vooruitzichten. Mijn vriend wilde eigenlijk wachten tot febr om het weer te gaan proberen, maar we hebben toch besloten afgelopen maand er weer voor te gaan. We willen het graag nog even zelf proberen en zullen ons dan weer melden in het ziekenhuis. De fa heeft wel aangegeven dat ze waarschijnlijk een kijkoperatie gaan doen ivm de Chlamydia die ik heb gehad. Ik ben vanaf het begin eigelijk al op dit forum actief geweest. Toen we besloten een pauze in te lassen heb ik het tempen, de ovutesten en het actief gebruik op het forum, gelaten voor wat het is. Het werd voor mij gewoon een obsessie en ik linkte alles aan zwanger worden. Ook omdat in mijn omgeving de een na de ander zwanger werd. In totaal 4 zwangerschappen in mijn vriendenkring. Maar het heeft me in elk geval wat rust gebracht om het los te laten. Ik zal er daarom ook wel opletten om me niet gelijk volledig op het forum te storten, maar af en toe even langskomen en meekletsen. Als ik heel eerlijk ben, (en ik bedoel het absoluut niet verkeerd) heb ik er soms ook moeite mee, de vrouwen die in elk geval al een kindje hebben of 2,3 enz tja hoe moet ik dan uitleggen...ik weet het eigelijk ook niet. Het ligt zeer zeker aan mij, dus meiden voel je alsjeblieft niet aangevallen. Iedereen heeft recht op een kindje (met uitzonderingen daargelaten) maar ik vind het soms gewoon moeilijk. Dan denk ik; maar je weet in elk geval hoe het is en als het niet lukt, dan heb je er in elk geval 1. Het is niet terecht hoor van mij, maar gevoel en verstand kunnen soms niet samen. Ik hoop niet dat ik meiden nu tegen me in het harnas jaag, want dat ik zeker niet de bedoeling. Nouja anyway, ik hoop dat we hier een gezellig cluppie op kunnen richten. Ik was eerst veel te vinden in het topic tempkaartjes, maar daar zijn nu zoveel nieuwe gekomen in de tijd dat ik afwezig was, dat ik het lastig vind om me aan te sluiten, want voor die meiden ben ik ook "nieuw". MEIDEN, 2010 WORDT ECHT ONS JAAR !!!!!!!!!!!!
@ IS jeetje wat een verhaal.. ik krijg erkippenvel van. Inderdaad wat kan iets wat zo mooi zou moeten zijn een ellende met zich mee brengen he? Je relatie wordt zo inderdaad behoorlijk op de proef gesteld(ik weet er alles van). Het enige advies dat ik je kan geven is probeer ook nog een beetje van elkaar te genieten en laat je liefdesleven niet alleen iets "medisch" worden... Ik heb enorme bewondering voor je dat je de moed nog niet opgeeft! Ik duim met je mee!
Jeetje wat een verhalen komen er hier voorbij! Ik hoop echt dat voor jullie allemaal 2010 heel veel geluk zal gaan brengen......... Misschien is mijn verhaal iets wat jullie moet kan geven dus ik wil het graag met jullie delen: In januari 2001 zijn we niet meer begonnen met de pil, dit was een mooi moment.........we gingen naar mijn moeder die net een hele zware operatie had onder gaan aan haar nek en ik was door alle spanningen vergeten met de pil te beginnen en mijn vriend vond dit een mooi moment om niet meer te starten In juni dat jaar kreeg ik het idee dat ik zwanger was en ik had wat klachten en buikpijn, ik dacht dat dit er bij hoorde... Helaas ik was niet zwanger en de buikpijn bleef. Toen toch maar even naar de HA en die stuurde me door voor een echo..... De echo zag er afwijkend uit en ik moest in december geopereerd worden. Mijn linker eilijder moest gedeeltelijk verwijderd worden en ik had cystes in mijn eierstok. De operatie was volgens de artsen goed verlopen en ik kon gewoon zwanger worden! Joepie! We moesten het een jaartje gaan proberen, helaas geen zwangerschap wel veel buikpijn...ik dacht dat het normaal was. Ook de artsen konden niet zeggen hoe het kwam.... in januari 2003 begonnen met IUI na 4keer zijn we zelf gestopt omdat we het te vervelend vonden en ik maar buikpijn hield. In december 2003 weer onder het mes, weer een verkleving in mijn eilijder en cystes in mn eierstok en na de operatie vertelde ze me dat ik tot deze operatie geen kans had gehad op een zwangerschap!! Al die elende voor helemaal niks en al 2jr verder. We besloten te stoppen, de artsen vertelde dat het nu wel kon en we wilden het los laten. De buikpijn bleef en ik ben nog naar twee gyn geweest en deze konden niet zeggen hoe het kwam. Ik bleek ook een slecht werkende schildklier te hebben en dit kon ook de uitblijvende zwangerschap veroorzaken. Inmiddels was het al 2007 en nog steeds niet zwanger. Al mijn vriendinnen hadden er inmiddels al 2 en er werd regelmatig gevraagd wanneer wij nu een keer aan de beurt waren......tja dat wilde ik ook wel weten. Ik was inmiddels 33 en ik begon de moet een beetje te verliezen. Mijn vriend zij dat we maar weer eens naar de HA moesten gaan.... Hier dat een gyn die even HA deed voor een jaar en die had veel bekenden/vrienden werken in het VU en we mochten daar naar het IVF centrum In 15min werd ons verteld dat met mijn geschiedenis dat er geen enkele kans op zwangerschap was geweest al die jaren!! Ze moesten wat dingen testen maar ze was 90% zeker. Na een echo van mn eilijder was het duidelijk, ik moest weer onder het mes en mijn eilijder moest verwijderd worden. De arts wist me te vertellen dat het heel veel pijn moest doen! Eindelijk iemand die me geloofde dat ik pijn had! Na de operatie gingen we 3keer IUI doen omdat dit ook moest kunnen als dit negatief was mochten we direct door naar IVF omdat we al genoeg tijd hadden verloren in de jaren ervoor. In januari 2008 werd ik geopereerd en helaas was de IUI niet succes vol en moesten we toch naar de IVF Ik heb een vreselijk zware puntie gehad en overstimulatie na de terugplaatsing, maar naarna een heerlijke zwangerschap. Ik heb nu dus nog maar een eilijder en het complete zetje is niet zo heel actief...........dat moet je zien dat ik tweekeer een eisprong links heb zonder de ijleider en een keer rechts met de eilijder. Dus de kans dat ik heel snel zwanger zal zijn is niet zo heel groot maar omdat ik nu al een keer zwanger geweest kan het zijn dat alles nu juist heel goed werkt We zullen het zien! Spannend spannend spannend
Hay Lies, en de rest natuurlijk. Na jullie verhalen durf ik me bijna niet meer aan te sluiten. Ik zal me ook even voorstellen. Ik ben Bibi 35 jaar oud en nu bijna een jaar bezig voor ons eerste kind. Vroeger nooit een kinderwens gehad tot een jaar geleden. 7 jaar geleden ben ik door de pil heen zwanger geraakt. Helaas is dit in een miskraam geeindigd. Daarna heeft het heel lang in mijn achterhoofd gehangen of ik toch echt geen kinderen zou willen want ik heb echt verdriet gehad van de mk ondanks dat het niet gepland was. Toen we beide er voor wilde gaan was het ook een en al enthousiasme. Afgelopen zomer heeft mijn lief een zwaar ongeluk gehad waardoor hij verschillende medicijnen heeft moeten slikken (en via infuus) waardoor hij tijdelijk onvruchtbaar werd. Aankomende maand is het de 3e maand na het stoppen met de medicatie en hopen wij dat alle zwemmers ververst zijn en we weer kans maken. Dus hier nog geen medische mallemolen en indrukwekkende verhalen zoals ik al gelezen heb. (vandaar mijn terughoudendheid) Maar ik schrijf graag mee en hoop komend jaar een hoop succes verhalen hier te kunnen lezen. Liefs BiBi
Zo, weer thuis en even tijd om persoonlijk te reageren! Loe: Ik kende je verhaal al een beetje. Hopelijk doen de medicijnen hun werk. Waar hangt het van af of je Pregnyl mag gaan gebruiken? Van het slijmvlies? (En indd, 2008 was een slecht jaar om met de pil te stoppen) Skatjuh87: Hoi! Spannend een samenlevingstest. Dat was het enige dat wij niet hoefden, omdat ik dus wel zwanger ben geweest. Hoe snel heb je daar uitslag van? Marjolinos: 3 jaar? respect! Ben je nu tijdelijk gestopt met de IUI? Succes met afvallen. Milse: Gezien je voorgeschiedenis ben je welkom hier hoor. Ik doelde meer op meiden die net voor het eerste kindje bezig zijn en na 1 ronde al ongeduldig worden bereke: spannend, nog 10 dagen wachten! I S: Ik had je verhaal natuurlijk al gelezen, maar meid...wat een lange weg hebben jullie ook al afgelegd. Je vader leeft vast vanaf een anader plek met jullie mee! Mijn vader is in 2005 overleden, dus ik ken het gevoel dat je het hem nog zo gegund had! riv: Ook al zo'n lange weg. En nu voor de IVF. Spannend. Elegance: *Zwaai* Wat lief van je! Nee, geen steen meer. Alhoewel ik er soms nog wel eens onder kruip... Jeetje meid, 25 weken al? Doe je goed! blackeyedgirl: Ook een 2008 stopper...damn. Wat een verdriet. Ben je blij dat je de mmm niet inhoeft en dan gaat het toch weer mis. Succes morgen met prikinstructie. En vlgs mij ken ik jou ook uit de NOD-topics? (Waar ik overigens al heel lang niet meer kom) Sloppyslayer: Ok, nu je eerste ronde. maar jullie dochter is ook niet zonder slag of stoot op deze wereld gekomen. Ik hoop zo voor jullie dat nummer 2 zich soepeler aandient. kweb: Zover ik weet ben jij indd al actief sinds ik hier hier rondhobbel. En wat hebben jullie al een obstakels overwonnen! En ik begrijp wat je bedoelt hoor...met dat gevoel. En je mag alles zeggen hier. Maar daarom opende ik ook dit "nieuwe" topic, omdat ik zoms wat nerveus word van al die meiden die net 1 ronde bezig zijn en vervolgens een heel topic volspammen met hun kwaaltjes nadat ze drie dagen met de pil zijn gestopt. Logisch, het si ook heel spannend, maar ik had er even geen zin in BB10: Hoi! Tuurlijk mag je erbij. Een jaar is al lang hoor. En nu dat ongeluk...Gaat het goed met je vriend nu?
@Liesben, ben inderdaad heel erg actief geweest in de nod-topics is de laatste tijd ook weer wat aan het minderen het is wel fijn om in een groepje te kunnen kletsen die wat langer bezig zijn, je hebt dezelfde frustraties en begrijpt die ook van elkaar ookal heb je niet dezelfde achtergrond/ verhaal
BEG: Dan herinner ik het me wel goed Nou, ik heb ook weer wat. Een temperatuur met hoogtevrees Ik denk toch echt ei gehad te hebben. Maar mijn temp denkt weer eens van niet. Nu wilde ik eigenlijk niet meer tempen. Ik was er wel klaar mee. Vorige maand moest het van de gyn. Ik heb het daarvoor ook gedaan, maar werd er nerveus van. De maand dat ik zwanger was twijfelde FF namelijk ook of ik nu wel een ei had gehad. Hallo...ik ben zwanger! Daarbij werk ik ook nog eens onregelmatig. Dus ja, wat zegt het bij mij? Dus ik denk dat ik er maar mee stop, met ingang van nu. Terug naar het ouderwets vertrouwen van je lijf. Thermometer het raam uit, en volgende maand ovulatietesten proberen. Ik moet iets te controleren hebben Ik heb wel mijn post-ei kwaaltjes. Gevoelige borsten, steekjes her en der. Dus ik heb zelf mijn ei maar ingevuld in FF. Ben niet voor 1 gat te vangen
@Liesben, FF geeft pas een ei na 3 dagen aan, kan dus zo zijn dat ie het morgen wel aangeeft. Maar mijn kaartje is deze maand ook een beetje vaag, 2 dikke dalen. Dus 2 opties voor een ei, ff geeft op basis van slijm dag 15 aan, als ik dat weghaal zegt ie dag 21, dus een beetje afwachten wat het nou is. Heb wel rond kerst, dus dag 15 ook eipijn gehad. Vandaag ook nog naar het ziekenhuis geweest voor prikuitleg en een inwendige echo. Ze kon wel zien dat ik echt een eisprong heb gehad. Uitleg was wel duidelijk hoe te prikken enzo.
Toch wel fijn dat je bevestiging hebt gehad dat je een eisprong hebt En ook dat de instructie duidelijk was. Ik heb al wat zitten spelen met FF, en morgen en overmorgen een wat hogere temp ingevuld. Dan nog geeft FF geen ei aan. Wat weet zo'n website er nu van denk ik dan maar
Inbraak, Liesben, ik kan mij goed voorstellen dat e.e.a anders wordt wanneer je al een tijd bezig bent om zwanger te worden. De spanning van de eerste ronde is niet te vergelijken met het gevoel van "waarom lukt het niet om zwanger te worden en te blijven" ..... Ik schrijf mee met het "Wij gaan ervoor in 2010" topic. Wil je even een hart onder de riem steken! Snap heel goed dat een apart topic zoals deze beter aansluit bij jouw huidige situatie. Hoop dat jullie veel steun aan elkaar kunnen vinden met alle beste bedoelingen schrijf ik dit hoor, Een vruchtbaar en fantastisch 2010! Uitbraak
@ Milse Gelukkig hebben met vriend en ik een hele goede relatie en proberen we zeker van elkaar te genieten. We zitten nu alleen alle twee in een dip (ik eigenlijk in een diep dal), maar we slepen elkaar er doorheen. @ Poohbear en Elegance Bedankt voor jullie berichtjes. Laten we hopen dat de meiden op dit Topic jullie voorbeelden ook ooit (maar het liefst z.s.m. ) kunnen volgen. @ Kweb Zo het gaat jullie ook allemaal niet echt gemakkelijk af zeg. En ik snap ook wat je bedoelt met 'als vrouwen al 1 of meerdere kinderen hebben'. Je misgunt het niemand, maar je gunt het jezelf ook zo erg. Mijn schoonzusje is nu zwanger van de 2e. De 1e kwam ook niet heel spontaan, maar ze zat toen niet heel erg in de MMM. Bij de 2e wel. Zelf 2x ICSI, helaas zonder resultaat. Ze twijfelde of ze nog een 3e ICSI wilde en toen was ze ineens spontaan zwanger (nu 7 mnd). Een goede vriendin is nu 14 weken zwanger. Een buurvrouw 12 weken. En ik nog steeds niet. Sinds wij bezig zijn hebben veel mensen om ons heen een kind gekregen een aantal zelfs al twee. Ik hoop dat jullie droom uitkomt en zoals Liesben al zo mooi zei over mijn vader (en haar vader), zal ook jouw vader bij jullie zijn en met jullie meeleven. @ Sloopyslayer Ik begreep al uit jouw banner dat het krijgen van Megan absoluut niet makkelijk was gegaan, maar na het lezen van jouw verhaal blijkt wel hoe moeilijk (en pijnlijk) het is geweest zeg. Begrijp ik het goed dat jullie niet direct weer de MMM ingaan, maar dat het hopelijk spontaan gaat gebeuren?! @ BB Ik hoop voor jullie dat de MMM ook nooit nodig zal zijn en dat de zwemmertjes er helemaal klaar voor zijn Is je vriend weer helemaal de oude?
Hoi Meiden, Ik heb een ander topic gevonden dat beter bij mijn situatie past.. Ik kom zeker af en toe nog even kijken hoe het jullie vergaat! Heel veel succes allemaal!!
Heb ook wel eens zitten twijfelen om op FF wat in te vullen. Maar toen ik moest temperaturen van de FA, zag ik nooit echt veel verschil in temperatuur. Nooit echt een dip of een behoorlijke stijging. Ben ook eigenlijk alweer vergeten wanneer het nou precies laag en hoog moet zijn. Er ligt sinds 4 dagen een thermometer naast mijn bed, maar ik vergeet het steeds, dan ben ik mijn bed al uit en dan denk ik er pas aan Sinds vorige maand wel voor het eerst ovulatietesten gebruikt. Ik had die van de KV, maar ik heb op ZP begrepen dat daar niet zulke goede ervaringen mee zijn.
Jeuuu BEG heeft een ei gehad! IS ik bedenk me altijd wat een verschrikkelijk sterke vrouwen er achter jullie verhalen moeten staan. Wat je allemaal niet over hebt voor een wondertje. Ik merk zelf dat ik er aan begon met de gedachte we zien wel en als het niet gebeurt dan ook goed. Maar nu we zoveel maanden verder zijn denk ik, hoezo, helemaal niet goed. En zou ik zeker alles willen proberen om toch zwanger te raken. Alleen heeft mijn lief daar niet zoveel trek in, denk ik. Met hem gaat het op het moment redelijk. Hij moet in maart terug naar het ziekenhuis om af te spreken wanneer en of ze de pin en schroeven uit zijn been gaan halen (verbrijzeld) Op het moment heeft hij er veel pijn aan, gelukkig gaat het niet ten koste van het klussen
@BB, denk dat het biologische klokje van de vrouw wat harder tikt dan die van de mannen, en dat ons oerinstinct dan ook de kop op steekt! Dat we er meer voor over hebben en meer laten gebeuren telkens. Mijn vent had ook gelijk al zoiets, als het aan hem lag, aan zijn lijf geen polonaise.