wat bij mij opkwam toen ik het las was gelijk; eisprong maar ik zie in je onderschrift dat je nog 10 dgn te gaan heb maar ook dat dit pas ronde 2 is. zou je nu een afwijkende cyclus kunnen hebben of is dat tever gezocht
ano, voel je normaal je eisprong? Want het kan best zijn dat je nu eenmaal elke maand een vroege eisprong hebt. Ik heb zelf een superlate eisprong, op dag 21 in een cyclus van 29 dagen. Die wie weet is die van jou wel heel vroeg? Denk dat je het beste een ronde ovu-testen kunt gebruiken, al menig een vrouw heeft maandenlang verkeerd geklust...
Zo, weer een hoop gekletst dames, gezellig. @ Nisa die angst begrijp ik wel. Ik had bij mijn mk gelijk al 'van mij hoeft het niet meer', maar gelukkig zijn die gevoelens helemaal weg. Maar ik zou niet weten hoe dat zou zijn bij een 2e mk en kan me goed voorstellen dat je bij een 3e mk (dat gaat niet gebeuren hoor! ondanks dat ik niet helderziend ben, ben ik wel een optimist) het niet zo meer zou zien zitten. @ Ano Haha, helderziend of gewoon een verweking van de hersenen, hahaha. Wat jij omschrijft klinkt als een eisprong. Het kan best zijn dat je nu een kortere cyclus hebt. Bij mij was de 1e 32 en nu 27, dus ook een vroegere ei gehad. .....aan de slag jij!!!! ( ps ik merk mijn ei vooral doordat het erg nat wordt, dat ik een klein inlegkruosje nodig heb, misschien herken je dit ook?) Volgens mij bij een hoop vrouwen op het moment dat je zwanger wilt worden beginnen de moedergevoelens al. @ Noukje Ja wij hadden echt dikke sneeuwvlokken! ik woon in Noord Holland vlakbij de kust. Ik geloof dat het langzaam naar het zuiden zou trekken. hier nog geen Britse praktijken gelukkig. (of eigenlijk best romantisch voor een keer om igesneeuwd te raken) @ cybersyby wat naar je mk en dan ook nog eens op oudjaarsdag. ( bij ons gelukkig 2 dagen na mijn man's verjaardag) Sterkte. Hoop dat je een beetje steun hier zal vinden. @ Cossy Mijn 1e zw had ik nauwelijks kwaaltjes. Enkel gevoelige borsten, later wel flinke bekkenklachten, maar over het algemeen een heerlijke zw. Tja en daar word je dan voor 'gestraft' tijdens je bevalling he. Hier een (gelukkig) snelle bevalling 6,5 uur met in-en uitwendige scheur (zoon met groot hoofd), hevig bloedverlies, met spoed naar OK en een flinke nasleep met zware bloedarmoede. 2e zw direct misselijk en moe. mk kwam met 12 wkn. @ brenjomi ik hoop het ook in dit geval! Wanneer is je nod ook alweer? Dan ga ik vast duimen!
ik dacht zelf ook aan een eisprong het zou best kunnen want alles is in de war sinds de miskraam. Maar we hebben in ieder geval ons best gedaan Ik dacht er zelf ook aan om volgende maand is een keer ovutesten te gaan gebruiken. @brenjomi,En vond je de film tegenvallen of niet???
Oh dat had ik bij m'n mk... Gigantisch veel bloed verloren, heb dagenlang nog niet eens meer genoeg kracht gehad om te lopen... Bij mn bevalling had ik maar weinig bloed verloren, zeker voor een subtotaal ruptuur. Maar misselijk van een zwangerschap ben ik nog nooit geweest.
@ Ano We gaan duimen en hopelijk heb je volgende maand geen ovu-test meer nodig @ Cossy Ja dan voel je je echt flink slap, he? Ik was ook een beetje bang dat ik met de mk weer zoveel zou verliezen, maar gelukkig was het meegevallen (voor zover dat kan) en ik heb er geen bloedarmoede meer aan overgehouden. Met mijn bevalling had ik ruim 1,5 liter bloed verloren en mijn hb was rond de 4. Pas na een maand of 4 was mijn hb weer zoals het moest zijn, rond de 8. Ik had ook een bloedtransfusie kunnen krijgen, maar ik (en de arts ook) vond ijzerpillen slikken een betere optie, ondanks dat het herstel dan wat langer zou duren. De eerste 2 weken kon ik mijn bed nauwelijks uitkomen en we deden dan ook alles op de slaapkamer. (incl avondeten) Ben toen wel iedere dag gaan proberen met lopen en traplopen. Sorry voor mijn klaagverhaal, maar het spookt soms nog door mijn hoofd. Echt genieten kon ik niet van de kraamperiode. Ik was niet eens in staat mijn kindje uit zijn bedje te halen om hem aan de borst te leggen of om hem zelf te wassen. Gelukkig was mijn man de eerste weken thuis en hij heeft eigenlijk alle verzorging gedaan voor ons 3-tjes. Toen hij weer aan het werk ging ging het al wat beter en kon ik in elk geval weer zelf lopen en doen, maar dat slappe heeft nog wel erg lang geduurd. Als ik weer zo gelukkig ben een kindje te krijgen wil ik echt dubbel genieten van die eerste weken samen. Zo'n mooi klein lijfje tegen je aan...Ik begin alweer te zwijmelen
Rot he April, dat je niets zelf met je kindje kunt doen... ik had dat ook, beide keren op de OK geeindigd, 1ste keer 2,5 liter bloed verloren, tweede keer 1,5 ongeveer. Maar merk wel dat de ene keer de andere niet is, was de tweede keer zomaar weer opgeknapt!
Oh jeetje, dat is echt wel ontzettend laag hoor! Ik was al zo slap als een dweil met een hb van 5... En je mag er best lekker over 'klagen' hoor! Dat is goed om het te verwerken. Ik heb zeker een half jaar nodig gehad voordat ik mijn bevalling een beetje had verwerkt, en dat terwijl mijn kraamperiode eigenlijk supermooi was. Hebben jullie het kindje na de mk eigenlijk begraven? Wij wel.
@ Eltime Mijn hemel, dan wil ik niet weten hoe jij je gevoeld moet hebben die 1e keer. Klinkt een beetje gek, maar wel fijn te horen dat andere vrouwen dit herkennen. De dames in mijn omgeving die ook moeder zijn, hebben volgens mij het idee dat het niet zo veel voorstelde. Maar zij hadden dan allen gelukkig ook een goede bevalling zonder complicaties. Dus jij hebt 2 kindjes. Ik hoop zo dat bij mij een 2e bevalling beter zal gaan. Alhoewel de bevalling prima verliep, behalve dat ze dan niet snel zagen waar de bloeding vandaan kwam. (vaginawand @ Cossy Dank dat ik mag klagen. Lucht wel op. Praat er eigenlijk alleen over met mijn man en moeder. Nou 5 is anders ook flink laag en dan voel je je inderdaad goed slap, he. Wel fijn dat je een heerlijke kraamtijd had! Bij mij ging de 'angst'' voor een bevaling pas weg toen ik stopte met bv. Volgens mij werd ik geregeerd door mijn hormonen. Inmiddels heb ik de bevalling van mijn vriendin mogen meemaken en dat was zo mooi en zo goed gegaan, dat ik weer helemaal positief werd, 2 dagen later hoorde ik dat ons vruchtje niet meer leefde. Toch hielp die bevalling van mijn vriendin me door de mk heen. Was zo'n schitterende, ontroerende ervaring. daarvoor ben ik enorm dankbaar. Wij hebben ons kindje ook begraven, hoor. Voelde zo goed en we konden het beter afsluiten. Ik denk er nog wel aan. Ik heb hem (voelt gewoon alsof het een jongetje was) in mijn gedachten een naam gegeven. Mijn man is de enige die deze naam weet. (Snif, zit nu weer tranen weg te vegen) Hoop zo dat het de volgende keer goed mag gaan. Voor ons allemaal.
Ja dat soort dingen hebben echt een enorme impact... Zware bevallingen, en een miskraam al helemaal. Ik denk er ook nog dagelijks aan, meerdere keren. (aan de miskraam dan, de bevalling heb ik inmiddels echt verwerkt) Aan ons zoontje (want wij hadden ook een jongen), maar ook aan die avond zelf. Kan er nog steeds heel verdrietig om worden als ik eraan denk hoe ongunstig de omstandigheden waren. Nouja, voor zoverre ze gunstig kunnen zijn bij een mk natuurlijk...
@April, ik heb er twee inderdaad Mijn jongste is precies op dezelfde datum als jouw zoontje geboren (zaten toen samen op het wachtbankje, haha)
@ Cossy De bevalling heb ik inmiddels ook verwerkt, dat was echt helemáál afgesloten sinds de bevalling van mijn vriendin. Jij wist het geslacht van het kindje wat je hebt verloren? Betekent dat dat je een late mk had? Sorry ik ken je verhaal niet, maar begrijp dat het moment van de mk niet op een goed moment kwam? Wat dat betreft hadden wij 'geluk'. Mijn zoontje zou naar bed gaan en ik lag op de bank lichte weeen te tellen en onderwijl keek ik een serie, om mijn hoofd kalm te houden. Toen mijn zoontje lekker lag te slapen, werd het heftiger en ik geloof dat na een uurtje weeen de boel knapte en de mk zich goed en wel inzette. Bij elkaar ben ik misschien 2 uur bezig geweest van eerste wee tot einde uitdrijving. Dus dat was goed te doen. De vk kwam direct en hij heeft nog een tijd zitten praten bij ons. Dat was wel fijn. De klap kwam de volgende dag pas echt.
Méén je niet!!! Zat jij ook in dat klaagtopic van de laatste loodjes? Haha, wat leuk! Je naam kwam me niet bekend voor, maar dat zegt bij mij niks, mijn hersens werken echt niet al te best. Hoe laat is je dochtertje (sorry las het verkeerd, ik had zoontje geschreven) geboren? Mijn zoontje om 6.19 'smorgens.
Kan zijn dat ik toen een andere gebruikersnaam had Heb twee dochters, de jongste is om 22.38 's avonds geboren
Nou ik was bijna 16 weken zwanger, dus het geslacht was wel duidelijk te zien. Maar ik had gewoon de pech dat ik net die week met ons zoontje alleen thuis was... Ik kreeg al lichte weeen laat in de middag en het werd steeds erger. Uiteindelijk was mijn zoontje hartstikke moe, en hij zat dan ook in de kinderwagen hysterisch te huilen. Maar ik had zo veel pijn en ik kon niet meer lopen of hem eruit pakken... En ik verloor echt heel veel bloed, voelde me steeds zwakker. Uiteindelijk 3 keer de hap gebeld omdat het eigenlijk echt niet meer ging, maar die zeiden alleen pak maar een paracetamol...
@ Eltime Begon die toevallig met een p? En hoe groot waren jouw meiden bij geboorte en hoe groot zijn ze nu? (vind ik leuk om te weten) Mijn zoontje is echt een flinke knul van rond de 90 cm en een kilo of 13,5. Heb hem al een poosje niet gemeten, binnenkort maar weer doen.
Jeetje wat een rotsituatie, zeg. En was er niemand die naar je toe kon komen? Oh meid en 16 weken, wat verdrietig. Ik denk zelf dat wanneer ik weer zwanger zou zijn, niet gerust ben tot een goede 20 wkn-echo. Waarschijnlijk blijf je toch de hele zwangerschap wel een beetje angstig, maar na de 20 wkn geeft het denk ik toch weer een hoop moed. Mijn man had zelf een kistje getimmerd en een knuffeltje (was nog groter dan het ukje zelf) genaaid. Ik heb zelf een kussentje en een dekentje genaaid, waarop we het kindje hebben neergelegd. We hebben hem op een mooie plek in onze tuin begraven. (snif gaan we weer)
Hallo meiden, Wat een nare verhalen van bevallingen.. pff! Mijn bevalling is ook niet helemaal soepel verlopen maar niet zo erg als bij jullie. Mijn bevalling begon toen mn vliezen braken. Meteen daarna wat krampjes. We besloten om nog te gaan slapen (jaja, haha) maar de krampen werden al snel weeën. Mn man had al gebeld toen mn vliezen braken om 22.30 uur. De vk gaf aan morgenochtend te komen kijken. Twee uur later heeft mn man weer gebeld. Ik had toen al een aantal keer onder de douche gestaan, in bed gelegen op de toilet gezeten... Maar ze zei dat ik 1cm onsluiting per uur zou krijgen dus ze zou morgen pas komen. Weer 2 uur later hield ik het niet meer en ik had dus al echt persweeën! Nou ze wou wel ff komen kijken (fijn dan!). Toen ze kwam kijken lag onze dochter in stuit en had ik al 10cm!!!!!!! Konden we nog ff naar het ziekenhuis vanuit ons dorpje... Uiteindelijk is onze dochter in het ziekenhuis via de natuurlijke weg geboren. Maar ik wordt vaak nog wel emotioneel als ik aan alles denk.. er had van alles fout kunnen gaan. Ik had echt wat meer begeleiding mogen krijgen van de vk. Ik heb tijdens mijn zwangerschap nooit gezeurd om iets en dan krijg je dit.. voelde me in de steek gelaten. Vandaar nu onder begeleiding van de gyn omdat er maar 1 vk praktijk in ons dorp is. @ Cossy: ik heb jouw verhaal al eens gelezen maar echt ernstig wat jij (en je zoontje) mee hebben moeten maken. Stond me ook bij dat jij in eerste instantie nog niet wist dat je zwanger was.
Ik ben niet eens op het idee gekomen iemand te bellen ofzo, was echt zwaar de kluts kwijt... Mijn vriend heb ik wel gebeld, maarja die kon op zijn vroegst de volgende avond hier zijn. Ben achteraf wel kwaad op de hap, zij hadden gewoon een ambulance moeten sturen... Ik zei duidelijk dat ik erge weeen had, veel bloed was verloren en constant bijna buiten bewustzijn raakte. Maar ze nemen je gewoon niet serieus... En op dat moment kon ik zelf niet helder genoeg denken om het af te dwingen. Ik had toevallig nog een heel mooi kistje. Heb daar ook een dekentje in gemaakt, en hij is bij het vakantiehuisje onder en grote vlinderstruik begraven. (we wonen zelf op een flatje, dus had geen tuin ofzo...)
Ja klopt, daarom wist ik ook niet precies hoe lang ik zwanger was. Het zal tussen de 15 en 16 weken zijn geweest. De gyn zei eerst nog dat het vruchtje wat te klein was voor die termijn, maar toen bleek dat het wel verder ontwikkeld was. (geslacht en vingertjes enzo) Dus waarschijnlijk is hij de laatste weken niet meer goed gegroeid. Ik vermoedde zelf ook al dat de placenta gedeeltelijk had losgelaten ofzo, omdat ik een tijd eerder ook al veel bloedverlies had, dus dat zou wel kunnen kloppen. Trouwens jouw bevalling was ook schrikken zeg!! Wist je van tevoren niet dat je kindje in stuit lag? En dat had natuurlijk neiamnd verwacht, dat het zo snel zou gaan... Maarja de vk had wel gewoon naar je moeten luisteren vind ik, als bevallende vrouw zijnde weet je het echt wel het beste... Maarja, blijkbaar worden we meestal niet serieus genomen...