Hallo allemaal, Ik heb een probleem met mijn zoon van net 1 jaar. Misschien herkennen jullie dit en weten jullie hoe ik hiermee om moet gaan. Sinds een paar dagen kan ik geen stap meer zetten zonder dat mijn zoontje gaat huilen. Als ik de kamer uit loop richting keuken, begint hij al te brullen. Hij kruipt wel achter me aan, hangt in mijn broekspijpen etc.. Met slapen is het helemaal een ramp. Dan mag ik dus niet weg, niet de kamer uit. Ik moet bij hem blijven staan totdat hij bijna in slaap is. Ik wil hem gewoon net als voorheen weer naar bed kunnen brengen zonder toestanden. Herkent iemand dit probleem ?? Hoort dit bij de leeftijd? Groetjes Emma
Als ik me niet vergis is dit nou een sprongetje. En dan kan je er weinig aan doen, vaak zeggen mamma is zo terug en zo. Maar verder gewoon door bijten. Het gaat over. Mijn zoon is dik anderhalf maar heeft ook nog wel eens van die dagen dan heb ik mijn gat de keukendeur nog niet uit. Of het gaat van : Mamma? Sucses Janna
jep heel herkenbaar... hier ook gehad... wat ik deed is steeds kiekeboe spelletjes en dan even weg gaan naar de gang en direct weer terug.. steeds zeggen mama komt zo terug! en dan het moment een klein beetje langer maken iedere keer.. bij het slapen gaan deed ik ongeveer hetzelfde... kleine man ging steeds huilen, ik er even weer naar toe, troosten en weer weg.. de aanhouder wint uiteindelijk.... bij mij wel in elk geval! hele veel succes!!
klopt hoor! Sterker nog, het is zelfs 'nodig' de meeste kinderen krijgen het en het is een onderdeel van de veilige hechting... maar wel lastig steeds zo'n peuter aan je been he?..hihihi..
Het is inderdaad een soort van verlatingangst en normaal bij deze leeftijd. Het gaat echt over hoor,hier bijna een 2jarige en heeft het nu ook met slapen. Gelukkig wordt het nu wel iets minder maar hoord bij de leeftijd. Tis ff doorzetten allemaal
Mijn neefje had dat echt verschrikkelijk. Als mijn tante op 3 meter afstand stond was het al mis als hij haar rug zag. In eerste instantie pakte ze hem steeds op maar na een aantal keer moest ze toch echt naar de toilet. Nou ja ze is omgedraaid en naar de toilet gegaan. Was erg gezellig toen hahahaha
Tis een fase, mijn zoon heeft net weer zo'n fase gehad. verlatingsangst. Wat ik doe is als ik weg ga naar de keuken ofzo contact met hem houden. Ik zing in de keuken of praat met hem terwijl hij in de kamer is. Dan hoordt hij mij en is het wel goed. Vooral zingen helpt (en ik ben niet een zangwonder haha) maar gewoon het contact behouden. Het duurt een paar weken en langzaam aan wordt het weer beteder. Met mijn zoon is het nu weer goed. Hij is in deze periode ook verlegen naar andere mensen toe terwijl hij anders niet verlegen is.