@Chicken: gaat hard hier idd haha... was leuk weekend dus? @Hier: zat even om te rekenen, Lenn heeft in 3.5uur tijd ruim 250 cc gedronken!! jeujtje, waar hij het laat? ach hij had honger dus krijgt dan gewoon.. Ligt diep onder zeil nu in de box haha.. heb de lama's opgezet, dus even momentje voor mama lekker onderuit op de bank, val dan vanzelf in slaap.. pff heb dat echt nog even nodig af en toe even slapen ;s middags.. @9maandenbeurs: nee gaat niet lukken helaas.. datum kan ik wel, maar de 23e gaan we op minicruise van 3 dagen naar Newcastle.. dus even centjes opsparen.. door zn werk is hij aangesloten bij één of andere cruise organisatie.. Hij mag gratig, Lenn ook en ik voor de helft ofzo..heerlijk betalen nu maar 250 euro, voor 3 dagen cruise, 2 avonden buffet, 2x ontbijt en live entertainment enzo heerlijk hoor.. hoop dat de pond nog even gunstig blijft Momenteel is het erg voordelig shoppen in engeland
dag dames, heb wel bijgelezen maar even geen tijd om te reageren. even een ego bericht want ik zit er helemaal doorheen: ben sinds gisteren gestopt met de borstvoeding. ik kon het niet meer opbrengen. jens kwam om de 1,5 uur. liep rond op de paracetamols. hij was weliswaar aangekomen jens maar wij denken dat er net te weinig voedingstoffen inzitten. heb hem nu dus op de flesvoeding zitten. kan ook maar weinig hebben. ben constant aan het snauwen op zowel mijn hubbie als mijn andere zoontje. heb geen fut om iets te doen. slapen,slapen wil ik. einde klaag ego bericht.
@Toontje: Knap dat je die beslissing hebt kunnen nemen.. het moet natuurlijk niet zo zijn dat het ten koste van jullie gaat.. Is er misschien iemand in de buurt die een middagje op Jens (evt. ook op jullie oudste) kan passen? zodat jij even goed bij kan slapen? dan zal de wereld er een stukje beter uitzien denk ik.. sterkte meid!
whaha die hond van ons in helemaal gek van Lenn haha.. als hij huilt drukt hij ons van de bank haha.. en nu mn man weg is ligt hij zodra het donker is voor de box.. de wacht houden denk ik haha.. zo lief..... onze andere hondje moet er niks van weten.. die gaat zn gang en komt er niet bij in de buurt haha
Hey dames, Ik ben hier helaas niet zo vaak meer want heb hier handen en benen en uren te kort... Maar heb wel even een vraagje tussendoor..: Wat doen jullie als de kleine begint te krijsen en niet ophoud.. Troosten jullie altijd of hebben julllie soms ook wel zoiets van; je gaat maar lekker naar boven en krijst daar maar ff raak..?! Want als het aan mevrouwtje ligt hier heb ik haar de hele dag op de armen en dat wil echt niet aangezien ik ook nog een zoontje heb die motorisch gehandicapt is en daar moet ik ook de helft van de dag mee rondsjouwen.. Wij liggen hier dus savonds al rond half 10 uitgeteld op bed.. Ik begin altijd al rond 7 uur te knikkebollen... Hoe doen jullie dit? Groetjes mariebel
Ik probeer hem zoveel mogelijk te laten liggen als hij een jammeruurtje heeft... hele dagen huilen heb ik geen ervaring mee sorry.. pas als hij echt overstuur raakt (met of zonder reden) pak ik hem pas op.. tussendoor kom ik af en toe bij hem kijken zodat hij wel weet dat papa of mama altijd in de buurt is.. Ook in de box leggen wil wel eens helpen, of boven op zn kamertje de radio aanzetten... succes elk geval.. hoop dat je snel een (andere) oplossing vind!
@roeltje; Wat een uberlieve foto!! Wordt er lui van @Xenas; Helemaal super dat Timo weer heerlijk bij jullie thuis is. Nu maar ff genieten van jullie mannetje! @zwangerworden; Komt allemaal wel goed hoor!! Geef alles ff de tijd en je zult zien dat het op den duur wel weer beter gaat. **knuffel** @elmo; Wat een mooie spam!! Dus jullie gaan voor een 4e...hier zie ik dat niet gebeuren. Ik denk dat het bij 1tje blijft en heel misschien wel een 2e.....de 2e zal dan nog wel ff duren. @ de rest; sorry ben het alweer kwijt! Hier gaat het weer redelijk tot goed, Beau is gelukkig weer een stuk rustiger en slaapt overdag weer wat meer! 's Nachts gaat prima, moeten er 2x uit om te voeden. Vaak is dat rond 3u en dan om 6u. Vanmorgen zijn 1e lachje meegemaakt!! Wat een super moment!! Ga er zsm een foto van proberen te maken Net mijn nieuwe werkgever gebelt....IK heb een nieuwe baan per 1mrt!!! Bij mijn huidige baan kon ik geen vast contract krijgen voor 24u dus ben ik verder gaan zoeken. Ik heb nu nog een contract voor 7u in de week en dat is me toch echt te weinig.....ben helemaal blij nu!! Straks heerlijk 3dagen in de week werken
lekkere luie foto roeltje!! mroos trouwens ook een paar paginas terug mariebel: oh dat is wel vervelend daar raak je idd uitgeputvan qyano huilt eigenlijk bijna niet.. hij is tot nu toe een best tevreden mannetje hij heeft ook niet een uurtje ofoz dat ie echt wat nukkig is.. misschien komt t nog.. hopo natuurlijk van niet.. is wl even wat anders als zoontje nr 1 ben boerenkool ana et maken qyano lag net lekker in de kinderwagen in de keuken gezellig aan het kijken hoe mama ana het koken is nu ligt ie in de box naar de mobiel te kijken.. dis is trouwens in de reclame bij de prenatal..
@Chiquita: goed dat je het zegt.. wij moeten nog zo'n mobiel halen voor de box... Oeh, breng je een bakje boerenkool hierheen
View attachment 42797 nog eentje om te af te leren... hie schrok van de flits dus sprong bijna 3 meter e lucht in roeltje: is de eerste ker dat ik het maak normaal doet mn vader het dus maar afwachten of het wat wordt aanrade mobiel: tiny love
chiquita: ik neem het risico Hier zo verslaafd aan boerenkool haha.. moet toch nog wat boodschappen hebben dus je hebt me wel op een idee gebracht haha
Paar dagen niet kunnen internetten en heb weer hoop gemist.. Heb het meeste teruggelezen, maar ben geloof ik alweer vergeten waar ik op wilde reageren... Tis ook zo veel! Bij deze toch maar een poging! @spam: Heb weer veel mooie baby's voorbij zien komen. Wat een schatjes! Super! Zal binnenkort ook eens een poging doen een foto van onze kleine te spammen. @Xenas: Wat heerlijk dat Timo weer thuis is!! Nu lekker genieten! Kan me hartstikke goed voorstellen dat het moeilijk is de knop weer om te zetten en vertrouwen te hebben. Jullie hebben de afgelopen tijd in een emotionele achtbaan gezeten. Gelukkig 1 met een goede afloop!En idd vooral veel praten met iedereen! Ego: Hier ook weer paar pittige dagen. Het blijft drama overdag... Slapen doet ze niet of slecht, steeds wordt ze na een kwartier huilend wakker. Alleen af en toe slaapt ze langer door. Met als gevolg dat ze 's avonds hysterisch is door vermoeidheid. En moe is ze zeker, want als ik haar eruit haal dan valt ze heel snel in slaap op mijn arm. De pacco verricht helaas ook geen wonderen meer, ook daarin slaapt ze beroerd overdag. Ik probeer het nu al een week volgens de methode van rust en regelmaat (www.inbakeren.nl), maar er zit weinig vooruitgang in. Probeer haar nu overdag in haar eigen kamer te leggen en pas na 10 minuten huilen even kort te troosten. Troosten werkt op zich goed en dan valt ze weer in slaap, alleen begint ze na een kwartier weer te huilen (en uiteindelijk wordt dat krijsen). Zo moeilijk en zielig... Heb geen idee wat ik nu het beste kan doen: toegeven en op de arm laten of doorzetten in haar eigen bed.... De nachten gaan trouwens nog steeds goed (gelukkig maar, want anders kon je me allang opvegen...). @Moederschap: Weet niet meer wie het schreef, maar ik vind het moederschap ook erg pittig op deze manier. Voel me een slaaf van de kleine en ben blij als ik even rust heb. OOk mis ik mijn eigen (oude) leven. Zucht. Begrijp me niet verkeerd, vind haar echt geweldig, maar tegelijkertijd is het zo ongelooflijk zwaar.
Bevalling: Op 12 december had ik een afspraak staan met de verloskundige om me thuis te laten strippen, dit zou de bevalling op gang kunnen helpen. De VK kwam om 13u en zijn toen gelijk naar boven gegaan, ze vertelde me dat ik nog steeds 1 a 2 cm ontsluiting had. Het strippen viel me erg mee en was totaal niet pijnlijk. Ze schatte de kans op succes groot in, ik hoopte maar dat ik dat kon geloven dus de komende 24u waren best spannend! Nadat de Vk weer vertrokken was gingen Jeroen en ik een rustige middag tegemoet, we hingen heerlijk op de bank een filmpje te kijken. Na ongeveer een half uur begon ik wat lichte ongesteldheidspijn te voelen in mijn onderbuik..heel apart wanneer je dit voor zo'n 9 maand niet meer gewend was. Ik maakte me maar een heerlijke warme kruik en lag de rest van de middag languit op de bank. Tegen 16u begon ik maar alvast de aardappelen te schillen en de rest van het avondeten zodanig klaar te zetten dat we evt. bijtijds konden gaan eten. Rond 17.45 kregen we beide trek in wat eten en ik verdween in de keuken om de stamppot boerenkool klaar te maken....tijdens het eten koken voelde ik me wat weeïg en stond eigenlijk niks doorhebbend zo nu en dan de pijn wat weg te steunen door me aan het aanrecht vast te houden. Ik dacht ach dit zijn die welbekende voorweeen...gaan zo straks wel weer over! Om 18.15 schoven we aan tafel....veel trek en honger had ik helaas niet meer..ik voelde me beduidend anders dan anders die avond. Toch probeerde ik wat te eten maar al gauw kreeg ik geen hap meer naar binnen want ik voelde opeens veel meer pijn opkomen in mijn onderrug!! Ik keek het nog maar even aan en wilde eigenlijk Jeroen nog niet laten schrikken....maar al gauw werd het me duidelijk dat ik weeën had!! Jeroen pakte een stukje papier wat naast hem lag en begon de begintijden van de weeën op te schrijven en de eindtijd, al gauw merkten we dat de weeën heel regelmatig kwamen (om de 4 a 5 min.) en dat deze ook zeker een minuut aanhielden! Nadat ik zo'n 7 weeën weggepuft had besloot Jeroen de VK maar te bellen. De VK was er binnen 10min., wederom vertrokken we naar boven waar we alles klaar hadden staan voor de bevalling. Ik kleedde me uit en ging op bed liggen. De VK luisterde nog even naar het hartje van de kleine en vernam dat alles goed was. In overleg besloot ze alvast de vliezen door te prikken, dit gebeurde dan ook al vrij snel bij de eerstvolgende wee. Ik voelde een golf warm water uit me stromen....maar al gauw merkte ik dat er iets niet goed was, de kleine had schijnbaar in het vruchtwater gepoept! Pfff tja en dan gaat alles ineens behoorlijk snel, we hadden besloten om als 1e keus in het Diak te bevallen dus werd daarheen gebeld met de vraag of er plek was voor een bevalling, helaas was er daar geen plek en werd er naar het WKZ gebeld als 2e keus......daar was nog wel plek! Jeroen heeft toen de vluchttas voor mij en de kleine gepakt, snel nog wat aanvullende dingen in de tas erbij gestopt en zo'n 20 min. later zaten we in de auto op weg naar het WKZ. De VK vroeg nog of ze mee moest naar het ZH maar wij vonden dit niet nodig, de overdracht was immers al grotendeels via de telefoon gedaan. Om en nabij 20u lag ik eindelijk op een bed in een verloskamer....de weg ernaartoe was nog niet zo makkelijk...met weeën in de auto zitten is geen pretje kan ik je vertellen...maar goed, alles voor een goed doel! Gelukkig vorderde de ontsluiting vrij snel, rond 23u zat ik al op zo'n 8 cm ontsluiting!! De weeën waren alleen erg ondraaglijk....ik had rug weeën die ik maar moeilijk kon opvangen! Na enige tijd vroeg ik wat de mogelijkheden waren m.b.t. pijnbestrijding, ik koos uiteindelijk voor een ruggenprik, dit leek mij de beste oplossing om de bevalling goed te kunnen laten verlopen. De anesthesist werd ingeschakeld....dit kon wel ongeveer een uurtje duren aangezien er meer dames lagen te bevallen met als wens een ruggenprik....na ongeveer 15 min. wachten stond de anesthesist naast mijn bed en werd de hele procedure tot het zetten van de epiduraal aan mij uitgelegd. Allemaal prima zolang het maar snel gebeurt dacht ik toen. Zo gezegd zo gedaan zat ik op de rand van het bed, niet heel makkelijk met die weeën maar het was gelukkig vrij vlot gebeurd zodat ik snel weer op mijn zijde kon gaan liggen. Na een korte tijd voelde ik langzaam aan de epiduraal zijn werk doen....alleen niet helemaal zoals het zou horen!! Ik voelde aan mijn rechterzijde nog steeds de pijn terwijl mijn linkerzijde wel pijnvrij was, dit werd even aangekeken in de hoop dat langzaamaan de pijn ook weg zou trekken in mijn rechterzijde. Jammer genoeg bleef de pijn aanhouden en werd opnieuw de anesthesist erbij geroepen...de epiduraal bleek schijnbaar dus toch niet helemaal goed te zitten, alles werd op mijn rug weer losgehaald en met wat priegelwerk werd de epiduraal opnieuw op zijn plek gebracht! Gelukkig zat hij nu wel goed en voelde ik langzaam de pijn in mijn rechterzijde ook minder worden.....ideaal!! Inmiddels was het alweer 01.00u...de tijd vliegt voorbij...ik zit momenteel op 9 cm ontsluiting en voel me prima dankzij de ruggenprik. Ondertussen ontwikkel ik wel een lichte koorts maar de start van antibiotica is nog niet nodig, ze houden me goed in de gaten. Pff en dan begin ik toch lichtelijke drang te krijgen om te moeten poepen....ik meld dit aan de verpleegkundige die ieder uur even kwam kijken hoe het ervoor stond. Ze vertelde me dat ik zolang dat ik het nog op kon houden dit moest proberen vol te houden totdat het moment kwam dat ik echt moet gaan persen. Niet veel later wordt de drang om te gaan persen steeds erger. We roepen de verpleegkundige erbij en ze controleren nogmaals hoeveel ontsluiting ik heb....yahoo ik mag gaan persen....ik zit inmiddels op volledige ontsluiting!! Helaas vallen de persweeën mij erg tegen en blokkeer ik volledig mijn onderlichaam, ik lig zodanig raar dat ik niet kan ontspannen en me kan richten op het persen. Ik probeer mijn benen op te trekken tijdens de persweeën maar ik kan dit niet volhouden. Ik bal mijn vuisten en houdt deze onder mijn billen om zo de pijn in mijn onderrug (voor mijn gevoel) weg te nemen. Hierdoor kantel ik mijn bekken verkeerd waardoor ik het mezelf alleen maar moeilijker maak. Er wordt besloten om mijn onderkantje alvast te gaan verdoven voor de evt. volgende knip aangezien de persweeën niet effectief genoeg zijn. Ook krijg ik via het infuus nog een lading oxytocine toegediend om de weeën wat krachtiger te maken. Damn en dan breekt er iets in je....ik wordt overladen met snel opvolgende weeën en wil alles op alles zetten om ons kind NU ter wereld te brengen......jaja het OER-gevoel komt in me los. Ondertussen knijp ik flink in Jeroen's handen die me zegt dat ik het uitstekend doe! Ik vraag aan de gynaecoloog en de verpleegkundige hoelang het nog ongeveer zal duren voordat onze kleine man het levenslicht zal zien en hoor ze zeggen dat het met zo'n 3 weeën er wel zal zijn..... Voor mijn gevoel heb ik toen alles op alles gezet.....ik perste zo'n 5x flink mee in een wee en voordat ik het wist lag daar ons mooie kleine ventje op mijn buik!!! Geboren om 3.23 die zondag ochtend. Beau wordt lekker warm bij me gehouden onder de dekens. Er wordt nog niet gelijk naar onze kleine man gekeken, hij ziet er prima uit qua kleur en ademt gelijk heel goed.... ik blijk ondertussen aardig te bloeden en moet z.s.m. gehecht worden. Ik hoor ze praten over dat ik naar de operatiekamer moet om daar gehecht te worden en schrik hier toch wel van ( niet wetende dat ik bijna compleet ben uitgescheurd * subtotaal ruptuur* met een duur woord) Er komt een arts de kamer binnen gelopen en feliciteert ons met de geboorte van onze zoon Beau. Hij bekijkt mijn wond en overlegt of het niet gewoon op de verloskamer gehecht mag worden....ik ben immers nog verdooft voor die evt. knip die ze me wilden gaan zetten maar uiteindelijk niet meer nodig was. Er wordt besloten om me toch gewoon te hechten op de verloskamer....alle benodigde spullen worden erbij gepakt en de bouwlamp maakt de boel goed zichtbaar down-under. Kennelijk is de boel zodanig uitgescheurd dat er nog een arts wordt bijgeroepen om te assisteren en de nodige uitleg te geven tijdens het hechten. Ze willen immers dat het er weer als een plaatje gaan uitzien natuurlijk. Jeroen trekt het ondertussen ff niet meer en vraagt aan me of ik het erg vind dat hij even naar buiten wil, kennelijk wordt hem het zien van al dat bloed, hechtdraad en die geur teveel. Ik vertel hem dat ik het niet erg vind...ik wil immers ook niet dat hij onderuit gaat. Al met al zijn ze zo'n anderhalf uur bezig geweest met hechten om mij weer te voorzien van een mooi onderkantje. Ik heb er werkelijk waar helemaal niks van gevoeld, tja alleen dat gevoel van het hechtdraad wat door je lichaam wordt gehaald. Beau lag al die tijd heerlijk rustig op mijn buik bij te komen van de bevalling. Nadat ik gereconstrueerd ben krijgt onze kleine man de aandacht, aan Jeroen wordt gevraagd of hij de navelstreng wil doorknippen. Jeroen aarzelt even en bedenkt zich dat dit toch ook wel een speciaal moment is en zegt JA. Het fototoestel wordt erbij gepakt en de verpleegkundige neemt een paar mooie kiekjes van de trotse papa die de zeer dikke navelstreng met moeite doorknipt. Beau wordt opgepakt en wordt naast mij verder onderzocht en gewassen....alles ziet er gelukkig prima uit! Beau weegt 3780 gram en is 52 cm lang.
Dees je heb je bevalling verhaal super mooi geschreven! en mooie foto voor de dat de navelstreng door wordt geknipt! je hebt het super gedaan!!!