@cossy, daar kan ik me ook zo boos om maken ken een vrouwtje (klinkt zo stom, maar vrouw ook) die al een paar jaar bezig is met zwanger worden, nu is ze zwanger (bijna uitgerekend) en ik gun het haar zo, het is zo leuk. vond het ook erg moeilijk om te vertellen dat ik zwanger was (van leah) en dat zij nog niet zwanger was. maar ze was nog geen 20weken en begon al te zeuren dat haar buik zo dik was en dat alles zo dik was. ze is van zichzelf niet zo slank (beetje lullig, maar is wel zo) (ik ook niet trouwens, ben nogal mollig) en had echt zo iets van: nou wil je al jaren zwanger worden, wees nou trots op je buik!!!! (was ook nadat ik mijn ma had gehad) heb nog tegen haar gezegd iets van: dat is nou juist het mooie, dat je eindelijk met je buik mag pronken ipv hem weg te steken. er zijn dingen waar ze wel over mogen zeuren (dat ze het beu zijn, dat ze ergens pijn hebben of veel moeten spugen, maar iemand die ik kende verdenk ik er stevig van dat ze het spugen op zwanger zijn schoof maar dat het eigenlijk anorexia was/is??) en heb er af en toe ook heel veel moeite mee dat mijn vriend zo stom kan reageren voor hem is het gewoon heel anders. als ik af en toe even chagi ben is dat maar raar volgens hem, want het is toch al lang voorbij?? (voor mij nog niet, maar goed) hij probeert wel lief te zijn
@ Zilvervosje: Ik denk dat we allemaal hier die negatieve gevoelens wel kennen, dus voel je absoluut niet schuldig of slecht ofzo. Het hoort erbij, je mag je zeker van me uiten, kut maar waar: we begrijpen wat je doormaakt. @ lijstje: bij iedereen staat mama voor de naam, behalve bij mij . Waarom . Omdat ik nog geen levendgeboren kindje heb of toevallig, omdat ik zo'n lange nickname heb en het anders niet op 1 regel paste ? Ik ben vooralsnog uitgerekend op 4 september 2010, zal wel door vk veranderd worden, omdat ik een lange cyclus heb en zij uitgaat van de ELM. Maar ik weet de datum van ovulatie, lijkt me nauwkeuriger, maar goed, had vorige keer ook die discussie, die de vk won . 1e echo is 21 jan. Intake VK is 27 jan. MA: de slechte echo was bij 9+6, curettage bij 10+3 (weet niet welke van de 2 je dan op het lijstje zet, ik ben eerder geneigd tot het moment van ontdekken dat het niet goed was). @ Tamar: Veel succes morgen! Hoop op een kloppend hartje!
@zilvervosje, dat is af en toe ook lastig, vooral als je je schoenen niet meer aan kan doen omdat je dan moet bukken maar echt heel beu was ik het niet op het eind (ben bevallen met 38weken) af en toe is het vervelend, had op het eind hele dikke enkels (van het vocht) en dat is lastig omdat ik af en toe echt moest gaan zitten met mijn benen in de lucht (dat kan ik niet goed, stilzitten als het moet) maar ja, ik had ook geen favoriete spijkerbroek (beetje humor heb je af en toe nodig) een vriendin van mij heeft tot 20weken gespogen en heeft geen leuke zwangerschap gehad, dan kan ik het snappen dat je het beu bent. ik heb op dat gebied een geweldige zwangerschap gehad, nergens last van (in het begin af en toe spugen) maar echt erge dingen valt wel mee. ben nog nooit zoveel uitgegaan terwijl ik zwanger was. feestjes, concerten (doe ik anders nooit haha) dus dat scheelt heel veel. & hahaha, held, meestal zeg ik niet wat ik vind, maar werd echt chagi erom. heb trouwens ook tegen mijn gyn gezegd tijdens een van de nacontroles: ik laat mijn broek al zakken als ik je naam hoor (heb heel wat inwendige echo's gehad en toen zei hij in het begin steeds: doe je broekje maar even uit. wist op een gegeven moment als dat hij dat ging zeggen dus was hem al voor. hij kon er wel hard om lachen)
zilvervosje -> Hmm ja ik weet niet zeker of ze het wel wist van die mk... Ik had haar al een hele tijd niet gesproken. En als ze had opgelet had ze het wel gezien op mijn hyves, maarja dat weet ik dus niet zeker, vandaar dat ik maar niets heb gezegd... Brenjomi -> Dat kan ik echt niet begrijpen nee, iemand die al zo lang zwanger wilt worden en vervolgens alleen nog maar klaagt over de buik... Beetje dubbel. Maarja hoe lang iemand bezig is heeft niet altijd iets te maken met hoe graag iemand het wilt. Er was hier op het forum vorig jaar ook een vrouw die al 3 jaar ofzo bezig was voor een kindje, en toen ze eenmaal zwanger was liet ze een abortus doen. Toen kwam ze er blijkbaar achter dat ze het kindje wilde om de verkeerde redenen of zoiets... Wel bizar trouwens, als iemand EXPRES gaat overgeven tijdens de zwangerschap! Jeetje, dat zo iemand niet snapt dat je daar je kindje mee in gevaar brengt... Ik heb zelf ook altijd wel wat eetproblemen gehad. Maar toen ik zwanger was was het echt van de ene op de andere dag over. Ik dacht al word ik een mega vette koe, het interesseert me niet, zo lang mijn kindje maar gezond is. Ben overigens nu lichter dan voor de zwangerschap, dus dat viel dan weer mee. Krokodieltje -> Die lijst.... typisch geval van typterror... Zal het zo even aanpassen. Brenjomi -> gespogen?
Dank je Krokodieltje! @ Brenjomi: Weet je dat ik me daar aan het begin bij de vorige zwangerschap wel druk over maakte? Ik had een geweldige nieuwe broek gekocht met een soort zijden/leer look (vraag me niet waarom, want dan ga ik uitwijden over kleding en dat wil je écht niet!) en ik vond het zo zonde dat ik hem dan maar zo kort aan kon. Daar maakte ik me echt druk over, ik kan het me bijna niet meer voorstellen! En ik klaagde steen en been over mijn pijnlijke borsten. Ik hoop maar dat ik de volgende keer wat beter kan relativeren. In mijn hoofd ben ik al zo'n heerlijke Zen-zwangere die alles aan de zwangerschap geweldig vindt.... maar ik ken mezelf . Het is inderdaad niet alleen maar leuk om zwanger te zijn... die vrouwen worden er vast ook helemaal moe van om steeds te horen hoe geweldig het is. Dat is het echt niet altijd. Ik wil er trouwens ook echt niet bij stilstaan wat zo'n verlos of gyneacoloog allemaal van je ziet.... brrrr. Vooral die bejaarde golfer van mij.... iieeww. Wel grappig, mijn vriend gaf hem na de curretage wel de blik van "he, dat is wel mijn vriendin".... dat zal die arme man wel vaker meemaken. Mannen... *zucht*
Normaal gesproken gaan ze volgnes mij uit van de laatste menstruatie, TENZIJ er meer dan 2 weken verschil zit tussen de vermoedelijke eisprong en de daadwerkelijk eisprong.
Toch wel knap dat je haar gewoon hebt laten praten hoor! Zeker omdat jullie tegelijk zwanger waren geworden, dan steekt het volgens mij helemaal. Thumbs up voor je geduld! Echt waar? Het is niet goed om te oordelen.... maar, echt waar? Daar had ze niet eerder over na kunnen denken? Ik weet even niet wat ik moet zeggen! Lieve meiden, slaap lekker alvast. Ik ga slapen. Bedankt voor het meevoelen en de steun. Ik hoop dat ik wat blijer wakker wordt (of stikchagerijnig, misselijk en met pijnlijke borsten.... dat mag ook. daar wil ik best mijn nieuwe broek voor opgeven ). Ik ga gewoon brenjomi's opmerking onthouden.... LOL, ik vind hem nog steeds geweldig en zit zachtjes na te giechelen.
Uhhh, ik heb bij de meesten gewoon gepakt wat in de handtekening staat, dus geen idee welke datums dat precies zijn... Ik heb bij jou maar gewoon 9w6d ingevuld, goed?
Oh ja, na een bevalling ken je geen ENKELE schaamte meer! Echt, geen ENKELE. Ja inderdaad... Ik ben ook niet snel van het veroordelen van mensen. En in sommige gevallen kan ik er zelfs goed in komen waarom vrouwen een abortus willen, al zou ik het zelf waarschijnlijk nooit doen. (of het moeten al HEEL extreme omstandigheden zijn) Maar in dit geval dacht ik ook... Jezus mens, heb je daar 3 jaar zoveel moeite voor gedaan...
@cossy: wahahahahaha, gespogen, ja sorry zo zeggen wij dat ik bedoel dan dus: gespuugt (of hoe zeggen jullie het) en de gyn, die van mij heeft hele grote handen, in het begin heb ik echt even zitten staren naar de grote ervan . komen we buiten zeg ik tegen vriend: heb je die handen gezien?? nee daar had hij niet op gelet en inderdaad na je bevalling (voor mij tijdens ook) heb je niet zoveel schaamte meer. de eerste keer was ik zo bang voor een inwendige echo (gelukkig had mijn zus al gezegd: je hebt er kans op) maar nu vind ik dat niet meer eng of vreemd
Over schaamte gesproken... Toen ik bij de ha kwam vanwege de mk (bloedend en al - jullie kennen dat wel) wilde hij toch even kijken en voelen. Dus de eendebek kwam erbij. Voor mij (en ons allemaal, denk ik) al jarenlang een bekend gegeven. Zo niet voor vriendlief, die onzeker achter ons aan schuifelde. De ha vroeg nog heel beschaafd of Tupp-man van mij wel mee achter het gordijntje mocht. Ja hoor, hij heeft het eerder gezien. (Anders waren we hier niet, dacht ik nog... Ook onder slechte omstandigheden behoudt ik mijn gevoel voor humor. Maar omdat ik net in de wachtkamer had zitten janken, leek het me niet heel handig dat nu te laten blijken.) Anyway: broek uit, in de beugels en hup de eendenbek erin. Op dat moment realiseerde vriendje (die pal naast de arts stond) dat ie toch echt het verkeerde uiteinde had gekozen. Waarop hij een sprintje trok naar het hoofdeinde. Dat was de eerste keer dat ik heb liggen lachen met een eendenbek in mijn lijf. Hij keek er zo zielig en geschrokken bij! Nou ja, misschien had je erbij moeten zijn... Mijn vriendje was al erg ontdaan van het hele gebeuren. Zo naar binnen kijken, was de druppel geloof ik.
haha gezellig en wat een verhalen weet niet meer op wie ik allemaal wou reageren ,oeps maar @zilvervosje: soms zit het ons allemaal tegen en dan wil je toch ergens je boosheid kwijt dus dat is niet meer als normaal en zwangeren hier: idd. heb er geen problemen mee als ik iets lees en zie in de onderschrift zwanger denk ik, zie je zij had ook een MA/miskraam en is nu gewoon gezond zwanger. dus bij ons kan het ook. maar als ik even down ben krijg ik soms een brok in mn keel van ik ben niet meer zwanger en het zal nooit meer goedkomen (ben dan een echte pessimist ) maar dat is maar zelden hoor vind het juist gezellig we komen juist uit het zelfde schuitje... (ga weer teruglezen weet niet meer op wie ik nog meer wilde reageren )
@Zilvervosje: Ik ben blij dat je je verhaal gedaan hebt! Ik moet eerlijk zeggen dat ik me stiekem en beetje zorgen om je maakte, al klinkt dat echt heel raar over iemand die je niet kent. Maar omdat wij op dezelfde dag onze curettage hadden en een aantal keer hebbenen gepbt, voel ik me toch erg bij je betrokken... Ik vind het ook zo herkenbaar! Ik ben ook super blij voor alle zwangeren hier, het geeft ook hoop voor de toekomst maar heb er idd op slechte dagen ook een klein beetje moeite mee. En dan zit ik huilend achter de pc. Vooral omdat ik nog niet eens ongesteld ben geworden na de curettage en ik me stiekem nog steeds heel erg zorgen maak (ook al zag het er goed uit bij de gyn). Maar zolang dat nog niet loopt, is het hoofdstk miskraam voor mij gewoon nog niet afgesloten. Ik heb in het verleden al meerdere keren "strijd" gehad met mijn lichaam, het gevoel dat 't me in de steek liet. Toen ik zo snel zwanger werd, was dat op de een of andere manier zo'n enorme overwinning! Ik dacht: mijn lijf staat eindelijk aan mijn kant! En toen ging het mis en kwam dat nare gevoel langzaam weer terug. En nu mijn cyclus niet komt, is de strijd weer in volle hevigheid losgebarsten. En dat doet pijn. Ik heb wel heel erg het geluk dat mijn vriend er zelf ook nog wel eens "last" van heeft en het dus heel goed begrijpt als ik ineens in huilen uitbarst. Een van mijn beste vriendinnen is ook bezig met zwanger worden en tot mijn grote schaamte ben ik elke keer bang dat het zo ver is... Dat kan ik hier wel opbiechten toch? Ik gun haar alle geluk van de wereld, maar ik weet niet hoe ik ga reageren als het zo is. En dan voel ik me zo'n slechte vriendin! Lastig vind ik het ook dat voor je omgeving je er al bijna niet meer mee bezig "mag" zijn. Niemand vraagt er nog naar, terwijl het nog zo aanwezig is! En aan de andere kant wil je anderen er ook niet mee "lastig vallen". Zo dubbel. Sorry voor mijn ego berichtje, maar Zilvervosje's bericht maakte ff wat in me los...
Hallo meiden, Even snel vanaf het werk: TAMAR VEEL SUCCES VANDAAG MET JE ECHO!!! Laat je weten hoe het was?
@ Kirrebir: allereerst een dikke knuffel! Misschien hoort die dubbele klap gewoon bij het proces.... ik vond het al zo snel gaan qua verwerking. Dat zit dus toch even anders dan ik eerst dacht. Wat beschrijft is heel herkenbaar. 90% superwoman en 10% hoopje mens . Wat dat betreft is de eerste ongesteldheid natuurlijk rot, maar ook wel een soort herstart. Ik kan me indenken dat het nog veel rotter is als je daar op moet wachten. Sowieso een rotgevoel, nu, en dan ook nog die strijd met je lichaam. Wel fijn dat de gyn zei dat het er goed uit zag, joh. Had hij ook een verklaring voor de uitblijvende ongesteldheid? Ik hoop natuurlijk voor je dat je om all the right reasons niet ongesteldheid gaat worden, maar als dat deze ronde niet lukt dan hoop ik dat hij toch nog snel komt. @ de gyn en schaamte: ik wil me geloof ik niet eens bedenken wat hij/zij tijdens een bevalling allemaal ziet... Ik heb niet zo'n moeite met de onderzoeken, hoor, maar probeer me maar vooral niet te bedenken hoe het er allemaal uitziet van binnen. Of hoe je je tijdens een bevalling gedraagt (ik kan nogal schelden als ik echt pijn heb... normaal niet hoor). Een vriendin van me moest bevallen bij een erg streng christelijke verloskundige. Een onwijs lieve vrouw, maar mijn vriendin zei na elk scheldwoord sorry. Ik was erbij en moest mijn best doen om niet te lachen... ik kan me die situatie zo voorstellen! Dat soort dingen... Soms zou ik willen dat we het gewoon zelf deden, in de natuur onder een boom met een stamoudste en geen hechtingen, inknippen, infuus, of dokters met grote handen. Al schijn je daar tijdens een bevalling weer anders over te denken .
Dat kan ik me wel voorstellen... het is vervelend als mensen gaan buikspotten terwijl je er zelf zo mee bezig bent. Ik heb het wel verteld, ook op mijn werk, maar er wel bijgezegd dat ik het volgende keer meteen vertel en ze dus niet moeten gaan raden en vragen. Of ik het dan ook meteen vertel is natuurlijk stap 2, maar het houdt de pottekijkers buiten. Maar ik kan het me heel goed voorstellen als je het niet vertelt. Dat was in eerste instantie ook onze eerste reactie.
Dag meiden, ik ben ff een tijdje niet op dit topic geweest omdat ik het inderdaad even moeilijk had met 'alle' zwangeren om me heen. Het is gewoon heel dubbel, aan de ene kant ben ik oprecht blij voor alle meiden hier die na de ellende van 1 of meerdere miskramen zwanger raken, maar aan de andere kant wil ik zelf ook zo graag. Maar zoals Zilvervosje al zei, je hebt zelf de keuze om dan even niet langs te komen op dit topic en dat heb ik dus ook gedaan. Zwangere meiden moeten wat mij betreft gewoon mee kunnen kletsen en hun verhaal kwijt kunnen, als er maar ook ruimte en begrip is voor de andere kant. Door de vraag te stellen, voel ik die ruimte in ieder geval wel. Ik herken heel veel in je verhaal Zilvervosje....het gaat met het verdriet heel erg op en neer. Soms denk je dat je het achter je gelaten hebt en dan gebeurt er iets waardoor je in 1x weer in tranen zit. Als we nu zouden weten dat het uiteindelijk goed komt (en hoe lang we er op moeten wachten) zou het anders zijn. Althans voor mij wel. Ik vind het knap dat je je verhaal zo opgeschreven hebt, dat zal misschien ook wel opluchten? En 2010 gaat echt een vruchtbaar jaar worden met allemaal beebies die lekker blijven plakken! Dikke knuffel voor jou! Heb verder niet heel veel terug bijgelezen, maar zijn er nog spannende dingen gebeurd? lfs