Ja meis, dat laatste durf ik hier ook maar niet uit te spreken Waarom het zo moeizaam moet zijn, geen idee.....gemeen vind ik het. Het zou idd een mooie periode moeten zijn, maar dat is het helaas niet voor jullie. Gelukkig is hier veel steun te vinden, pak deze ook hoor en neem je tijd hiervoor. Met mij is het redelijk snel weer goed gegaan, maar dit is per persoon hetzelfde. Hier is het wachten op ongi, en dat duurt lang, hihi. Meisje ik denk aan je hoor!! xxxxxxxxxxxx
dikke knuff bereke, ik denk aan je, hou ons op de hoogte he en ik zou morgen zeker ff bellen met ZH. Wat een gedoe allemaal he...spijtig genoeg weet ik net als brabantse en BEG maar al te goed hoe het voelt :x
Maar je bent ook het bewijs dat het daarna ook goed kan gaan Kik!! Sterkte voor Beg, Luukske en Babii en alle anderen bij wie het nu even niet loopt zoals ze zouden hopen. xxxxxxxxx
Speciaal voor alle forumschatten Je wordt verliefd Je gaat van elkaar houden Je gaat bij elkaar wonen Je bent gelukkig Dan komt er een dag Dat de wens naar boven komt Een kleine uk van jullie twee Het allermooiste idee Het lijkt zo simpel Iedereen kan het toch? Dan duurt het langer Waarom dan toch? Huisarts bezoek Gynaecoloog Pilletje hier Spuitje daar Waarom Waarom gaat het zo? Twijfel slaat toe Doe ik iets fout Waarom lukt het niet Waarom nou wij Waarom wel zij? Gelukkig is er steun Allemaal lieve schatten Met elk hun eigen verhaal Stellen hun hart open Voor elkaar Zoiets moois Maar ook iets moeilijks Met elkaar kunnen delen Is zo verdomde speciaal Dat mogen we niet vergeten Want liefde is houden van En stiekem doen we dat allemaal We zijn er voor elkaar En helpen elkaar er doorheen Tot iedereen Ja echt alle meiden hier Het gewenste in hun armen hebben Want ookal geloven jullie het nu niet Ook voor jullie komt het goed Ik geloof er heilig in En zal er voor jullie zijn En dat wij elkaar hier zo mooi steunen Vind ik echt super fijn!!!!!
Heb even bij moeten lezen en wat een tegenstrijdige berichten. Veel geluk maar ook weer zoveel verdriet @ BEG, wat een wonder! Van harte gefeliciteerd @ Bereke, meisje wat een naar bericht van jou. Krijg er tranen van in mijn ogen. Die onzekerheid is killing en dat gun je niemand. Ik hoop echt dat het niet doorzet en dat het een innesteling is. Maar het klinkt allemaal niet zo hoopgevend (behalve de positieve test dan). Ik denk aan je en duim heel hard voor je! @ all, meisjes... hier even een hele erge dip. Misschien wel de ergste tot nu toe... Dit wordt een lang verhaal, dus je bent gewaarschuwd. Allereerst begon vrijdag weer het bekende bruinverlies. Ik had het al verwacht dus het gaf niet. Ik heb me er overheen gezet, niks aan het handje. Zaterdag heb ik mijn verjaardag gevierd. Overdag alles klaargemaakt, schoongemaakt en klaargezet. Ik was niet echt vooruit te branden. Voelde me niet zo lekker omdat ik ongesteld moest worden. Beetje emotioneel, buikpijn e.d. Niks bijzonders, gewoon zoals altijd eigenlijk. Toen kwam de eerste visite en voelde ik me al ietsje vrolijker. Ik zou er gewoon een gezellige avond van maken! Maar toen... toen kwam er een vriendin van mij binnen. De laatste tijd hebben we weinig contact, maar we waren al lang dikke vriendinnen. Haar relatie ging 1,5 jaar geleden uit en ze mocht niet zoveel van haar vriend. Dus toen ze uiteindelijk vrijgezel was, ging ze helemaal los. Echt helemaal los... party's, paar keer per week op stap, drugs, alcohol, wisselende partners. Langzaam is het contact wat minder geworden, omdat onze leefstijlen totaal anders waren. In oktober was ze bij mij op visite en ze had iemand ontmoet. Ik was al een beetje blij want misschien dat dit haar weer op het juiste pad zou brengen. Maar dit was ook wel een man die zelf van de nodige avontuurtjes hield mbt drugs, stappen en party's. Dus mijn hoop zakte snel weg. Sinds die avond heb ik haar niet meer gezien, maar ik wilde het contact ook niet helemaal verbreken. Ik had nog hoop dat het wel goed zou komen. Ik had haar gewoon uitgenodigd voor mijn verjaardag en ik zou wel zien... en ze was er ook, met haar nieuwe vriend. Het was nog steeds aan. Ze feliciteerde me, vroeg me hoe het ging (ik zei, tja het gaat op zich wel) en pats boem zegt ze: Ja, ik ben zwanger, het is een ongelukje maar we zijn er wel blij mee hoor! Ik wist niet wat ik hoorde en schrok me helemaal rot. Heb haar netjes gefeliciteerd, deed op zich best enthousiast en liep daarna naar de keuken. Mijn moeder stond in de keuken en vroeg of ze het goed hoorde. En toen kwam het... ik kon het niet meer tegen houden... de tranen stroomden over mijn wangen. Waarom zij wel... waarom wij niet! Ik heb mezelf bij elkaar geraapt, mijn tranen gedroogd, even geslikt en ben weer verder gegaan want inmiddels stroomden de mensen ook binnen. Vervolgens heeft ze eigenlijk de hele verjaardag over haar zwangerschap gepraat tegen iedereen... tegen mij, tegen vriendinnen van mij, tegen familie van mij... ik kon er eigenlijk niet meer tegen! Ze weet nota benen dat het bij ons niet wil lukken en ze weet ook dat wij in het ziekenhuis lopen. Bovendien is ze pas een week op 5 zwanger dus ze had ook even kunnen wachten tot na mijn verjaardag. Ik was boos en verdrietig. Gelukkig was de visite niet zo heel laat naar huis en ik was blij dat iedereen weg was. Toen kwam ook alles eruit. Uren heb ik zitten huilen, het kwam van diep en het hield niet meer op! Ik weet dat het leven niet eerlijk is en ik weet ook dat dit soort dingen gebeuren maar als het zo dichtbij gebeurd doet het heel erg veel pijn! Echt meiden, ik begrijp dat zij er ook niks aan kan doen maar ik vond het niet zo subtiel om het op mijn verjaardagsfeest te vertellen. Ik ben ook niet echt boos op haar, maar meer op de situatie. Ik hoop maar dat ze de drugs laat zitten, een beetje op het eten let en dat ze stopt met roken (nu is ze nog aan het minderen). Sorry voor het enorm lange verhaal, maar ik moest het echt even kwijt. Ik voel me er zo rot over!
Ohh Sas wat een doos is die vriendin zeg! Lekker tactvol! Meis ik kan me je gevoel helemaal voorstellen, zeker als ze erbij zegt dat het eigenlijk een ongelukje was. Grrrr! wat is het leven toch oneerlijk!
o sas, ik krijg tranen in men ogen bij je verhaal..ongelooflijk hoe sommige mensen kunnen zijn. Dit hoorde jouw moment te zijn! En zoals je de relatie beschrijft...het is niet eerlijk. Ik weet dat ik dat gevoel toen had toen mijn nicht zei dat ze zwanger was...die zit ook in zo een relatie waar iedereen naar kijkt van huh? dikke kus meisje, we zijn er voor je! bereke, hoe is het nu met je? hoe is het met de rest hier? we zijn verhuisd naar ons nieuw gebouw, veel uitleg veel nieuwe dingen, ben bekaf en vreselijke hoofdpijn. Al goed dat we warm kregen tussen de middag en men ventje op zijn werk ook, want koken komt er niet meer van .. xxxx
Hey meiden! @Bereke, hoe is het met je? @Sas, wat een stomme troela! Sommigen mensen denken echt niet na! Tis idd wel een wonder, tis bij mij nog steeds niet helemaal ingezonken dat het echt zo is, hihi.
Sjonge Sas, wat zijn sommige mensen DOM!!!!!!!!!!! Ik begrijp je dip helemaal, pffffffffffffffff....echt niet normaal. Ik kan veel dingen begrijpen, maar dit getuigt van zwakke intelligentie. Balen dat je dit er nog bovenop moet krijgen meiske. xxxxxxxxxxxxxxx
Wauw Brabantse! Heel mooi geschreven! Je bent een schatje!!! Oh Sas, wat een verhaal! Dikke knuffel meid!!! [FONT="][/FONT]Hier deze morgen weer positieve urinetest. Zelfs ietsie pietsie positiever dan gisteren. Maar ook weer hele dag af en toe bloedverlies (bruin en rood). Zeurderig gevoel in onderbuik. Vrees dus nog steeds het ergste. Heb het ziekenhuis gebeld en moet nu toch al morgen bloed laten trekken.
Bereke, wil niet al teveel hoop geven, maar bij mij was het vanaf het eerste moment heel veel donkerrood bloedverlies....duzzzzz misschien valt het wel mee?? Ik duim er iig voor meiske. xxxxxxxxxxxxxxxxx
Bij mij is het bruinig of helderrood. Maar wel de hele dag af en toe. Maar dat zeurderig gevoel... We zullen wel zien. Ik kan enkel afwachten...
ik duim voor je bereke, heb je dan woensdagmorgen de uitslag? De zeurderige buikpijn is niet slecht, ik had dat de eerste weken ook en dat was heel normaal volgens gyn.
oje ik maak me nu een beetje zorgen ik heb bruin verlies en wat krampjes net als je ongi moet worden het zou toch niet ? Ik weet niet zo goed wat ik moet doen kan ik gewoon met het zhuis bellen
Je kan even bellen, maar dan kan je nog waarschijnlijk pas over een week of ander half terecht. Zolang het niet rood en stolsels is, dan zou ik me niet al te druk maken. Bruinverlies kan ook nog steeds innestelingsbloed zijn, en krampen horen erbij, heb elke avond wel krampen.
ik heb net wel ff gebeld kmoest vandaag maar ff aankijken kon oud bloed zijn bha dit maakt je wel onzeker hoor hoop zo dat het goed gaat dank je voor je snelle reactie