Ik had dat ook altijd met mijn schoonmoeder. Ik ben persoonlijk ook niet voor structurele oppas door oma. Ik vind ook dat oma oma moet kunnen zijn, zodat daar iets extra's mag en het een feestje is om daar naar toe te mogen. Mijn ex-vriend wilde perse dat zijn moeder minimaal een dag op zou passen. (uiteindelijk werd het een halve dag) Ik heb er toen in toegegeven en ik heb het nooit prettig gevonden en kon dan ook niet rustig studeren en kwam zo snel mogelijk weer naar huis (vandaar die halve dag ) Mijn ex-schoonmoeder is ook echt iemand die dingen naar haar toe trekt en zich overal mee bemoeid onder het mom van ik bemoei me er niet mee hoor. Al vanaf dat ze op moest gaan passen riep ze van nou dan zal je voeding wel al terug gelopen zijn. En altijd zo overdreven met zijn schoentjes, die mochten niet nat worden. En zich niet aan mijn regels houden. Echt heel irritant. 100 x gezegd geen speelgoed tijdens het eten en dan toch speelgoed geven. 100 x gezegd hoe ze bv moest opwarmen en dan toch in de magnetron. Op andere tijden in bed leggen/eruit halen dan dat ik gezegd had e.d. Ik vond hem nog te jong om achterop de fiets te gaan en dan toch doen. Nu we uit elkaar zijn past mijn ex-schoonmoeder alleen nog op als mijn zoontje bij zijn vader is. Maar omdat onze communicatie erg slecht is weet ik eigenlijk niet wat daar gebeurd, vervelend maar hoef me in ieder geval niet te ergeren. Mijn zoontje mag niet meer naar het kdv (wegens medicijnen die zijn afweer onderdrukken) en ik ben nu op zoek naar een goede/betrouwbare gastouder. Op dit moment past mijn vader een ochtend in de week op als ik colleges heb. Dat is natuurlijk heel erg fijn/lief/aardig e.d. maar soms irriteer ik me ook wel aan hem. Hij ruimt het hele huis op zodat ik niks meer kan vinden, mijn zoontje mag overdag plop kijken. (van mij mag hij overdag nooit geen televisie kijken) en zo wat kleine dingen. Het is gelukkig maar voor tijdelijk maar het laat wel zien dat oppas door oma/opa voor mij niet werkt. (hoe ongelofelijk lief en aandoenlijk mijn vader ook is hoor met mijn zoontje)
Zoooooooooooooooooooo herkenbaar!!! Hier ook een vreselijk opdringerige claimerige moeder en schoonmoeder! Ook ik heb zo.n spijt dat we niet voor het KDV zijn gegaan, maar dat kan ik nu niet meer veranderen... Ik ben nu een paar maanden thuis geweest vanwege mn zwangerschapsverlof maar moet over 4 weken weer beginnen, kan je vertellen dat ik er nu al slecht van slaap...
@ Justmama: Wat een vervelende situatie. Ik zou ook zeker heel duidelijk zijn, ook al luistert ze niet naar nee. Als het niet goedschiks kan, dan maar kwaadschiks. Jij bepaald. En ik kan me indenken dat je man zijn ouders die dagen gunt, maar uiteindelijk moeten jullie er beiden goed over voelen. Je kunt ze ook af en toe een dagje laten oppassen: als je uit (eten) gaat, verjaardag hebt, samen een dagje weg wilt, zomaar, enz. Of misschien eens samen met je man/vriend praten met je schoonouders. Of anders bij een voorval heel duidelijk zijn en benoemen waar je je aan ergert en dat jij bepaald. Succes ermee!!
Wij gaan over 2 weken een weekend weg met de familie van mijn vriend. Nou had ik tegen mijn schoonmoeder gezegd (zij regelt de huisjes altijd) dat we nu we een kindje hebben graag ons eigen huisje willen. Bel ik haar een paar weken geleden, zegt ze dat ik dat nooit gezegd heb en ik nu maar moet accepteren dat we bij hun zitten. En had het liefst ook dat Milan bij haar op de kamer slaapt want dat voelde voor haar beter(?!). Ik heb er niet echt een probleem van gemaakt, maar zie er nu toch wel tegenop. Blijf het liefst thuis. Maar goed, gelukkig is dat maar voor een weekend.
Pardon? Dat je geen punt maakt van dat huisje tot daar aan toe (zou ik wel een punt van maken maar begrijp ook als je dat niet doet). Maar dat jouw zoontje bij haar op de kamer moet omdat zij zich daar beter bij voelt? Niet doen hoor! Het is toch zeker jouw kindje, wat denkt ze wel niet, dat je hem iets aandoet ofzo? Tsssss..... Wat zegt je man/vriend hiervan?
O, maar dat gaat ook echt niet gebeuren hoor! Ik maak er niet zo'n punt van omdat ik toch weet dat we dat niet doen. Mijn zoon, mijn beslissing. Hij slaapt mooi bij papa en mama, daar waar hij hoort. En volgend jaar regelen we geoon ons eigen huisje. Mijn vriend zegt daar niks van. Die durft zijn moeder niet tegen te spreken helaas.
Heel goed! tIet van je vriend die zijn moeder niet tegen durft te spreken, dat is wel een beetje jammer...
Jeeeee schandalig! Ik zou er ook zeker een punt van maken of niet eens meer mee gaan..! En ook mijn kind bij ons op de kamer houden..! Wat erg zeg! Nou ik wens je veel succes en misschien toch nog plezier dat weekend! Als het te gek wordt, dan ga je toch lekker eerder weg..!
Milan blijft ook gewoon bij ons op de kamer hoor. Wat denkt ze wel niet. En dat we het huisje nu weer moeten delen vind ik niet leuk nee, maar pik het voor deze keer nog. Mijn vriend wil perse mee met die weekenden, dus hij wordt aardig boos als ik zou zeggen niet mee te gaan. Maar goed, voor dit jaar is het prima zo. Als ze zich niet teveel met ons gaat bemoeien dan.
Hier ook heel herkenbaar. Heb ook al eens tegen mn moeder gezegd: hallo het is mijn kind! Jelle gaat 1 dag in de week naar mn ouders toe en snachts is het dan bijna altijd drama, heel onrustig slapen, huilen en de dag erna heel hangerig van het slechte slapen. Op die dag is hij bij de gastouder en daar komt hij 2x per week zij kan echt het verschil aan mn zoontje merken. Maar ja het zijn en blijven mn ouders en Jelle is gek met hun en zij met Jelle, dus af en toe draai ik me om als er weer iets gebeurd wat mij niet zint
Precies de reden waarom ik mede heb besloten onze ouders niet iedere week te laten oppassen. Ik had helemaal geen zin in dit gezeur, terwijl dat niet direct van hen te verwachten valt. Ik had geen zin in discussies over opvoeden omdat ze denken wat te kunnen zeggen nu zij ook wekelijks een belangrijke rol vervullen.
Uit je frustratie naar allebei, als je niks ervan zegt wordt het ook zeker niet beter. Niet bang zijn dat ze "boos" worden, zij hebben jou ook boos gemaakt!
@TS Over je moeder en schoonmoeder, ik vind ze wel brutaal. ik heb zelf wel meerdere keren in conflict geraakt met mijn schoonmoeder, of nou ja... ze begreep mij niet en ik haar niet, terwijl we hiervoor altijd een super-goed contact hadden en ik haar helemaal geweldig vond. Nu gaat het gelukkig wel weer goed. Maar.. het is toch anders met een kind. Het is ook hun kleinkind, dat maakt het lastig. En ze zijn anders als mijn eigen ouders naar ons kind toe. Ik heb nu geleerd om duidelijkheid te vragen en wat rustiger te vragen wat ze nu precies bedoeld en ook om wel mijn mening te blijven geven, Het is mijn kind dus ik bepaal. Eerst voelde het wel eens of ik de controle kwijt was. Ik denk dat jij daar nu ook last van hebt, je kindje is nog niet zo oud toch? In het begin (hoezo hormonen) was ik boos en beetje onredelijk naar haar toe wanneer ze iets deed wat ik niet wilde. nu zie ik in dat ze ontzettend veel van ons kindje houd, en dat is ook heel fijn voor mijn man dat zij ook een goed contact heeft met ons kind. de kinderopvang bevalt ons (alle3!) prima, hij speelt er fijn met andere kindjes. dat vinden wij belangrijk, dat hij alvast leert om een groep te functioneren. Als je man graag wil dat zijn moeder oppast dan zou ik niet kiezen om je kindje alle dagen bij het KDV te brengen. ik denk dat je hem zal kwetsen omdat hij het waarsch fijn vind dat zijn moeder op zijn kind past. Ook voor je kind is het fijn om liefde te ontvangen van je moeder en schoonmoeder, het is ook jouw zoontje zijn familie, hij kan daar veel aan hebben. Zo is mijn zoontje echt weg van zijn oma`s, hij straalt wanneer hij ze ziet. Ook al doen ze het anders dan ikzelf, ze doen het op hun manier en dat is in het begin even wennen en om vertrouwen te krijgen is het vooral belangrijk om aan te geven hoe je het zelf ziet. Wij gebruiken hiervoor een oppas-boekje. Ik zou er wel met je man over praten dat ze jou op een bepaalde manier, die jij niet wenst, toespreekt. eventueel kun je het bespreekbaar maken, met behulp van je man? Oja ik vind anderehalve dag toch wel veel gevraagd aangezien het nu nog niet helemaal botert tussen jouw en schoonmams, ik dacht dus meer aan 1 keer per 2 weken ofzo.(dan bijvoorbeeld eens in de 2 weken je kindje niet naar het KDV brengen en dan naar je schoonouders ofzo?), succes, groetjes
Interessant topic dit! Mijn kleintje is nog niet geboren maar het houdt me nu al enorm bezig. Toen ik net zwanger was, hadden mijn vriend en ik qua opvang in ons hoofd: 1 dag kdv, 1 dag schoonouders, 1 dag mijn ouders. Inmiddels ben ik daar al op teruggekomen. Ten eerste lijkt het me erg onrustig voor een baby, 3 dagen andere gezichten en andere regels. En nu al erger ik me aan mijn schoonmoeder. Ze wordt voor het eerst oma en ik begrijp heel goed dat ze enthousiast is, maar ik krijg het spaansbenauwd van haar. Ze gedraagt zich alsof ze zelf zwanger is! Al een aantal keer heeft ze gezegd: 'oh ik duik er bovenop hoor, als de kleine er is.' (ik houd mijn hart vast wat de kraamtijd betreft...weet zeker dat ze om de haverklap op de stoep zal staan) En haar partner zei: 'gaan jullie maar lekker werken, wij brengen de kleine wel groot.' Ook zei hij gekscherend (maar ondertussen): 'En jaha, de regels bij ons zullen anders zijn dan thuis.' Daarmee bedoelende natuurlijk dat ze de kleine willen verwennnen maar EXCUSE ME!! Hij denkt dat wel even te kunnen bepalen...? Ik weet nu al dat ze volledig hun eigen gang zullen gaan dus nee, ik wil niet dat zij structureel gaan oppassen. Gelukkig hebben wij het excuus dat het logistiek gezien niet goed haalbaar is: ze wonen ruim een uur rijden bij ons vandaan. Ik zal nog wel boze, zeer teleurgestelde gezichten te verwerken krijgen de komende weken, want mijn schoonmoeder gaat er -ondanks dat we niets hebben toegezegd- helemaal vanuit dat ze een dag per week gaat oppassen. Als ik de ervaringen hier zo lees, sterkt me dat echter nog meer in mijn beslissing.
Het gaat niet eens me mezelf, maar krijg helemaal de kriebels als ik je verhaal lees. Als ik jou was zou ik zo snel mogelijk bij ze langs gaan en zeggen hoe het zit. Je kunt het maar beter gezegd hebben voordat ze met allemaal ideeën aankomen...
Ja, ik krijg er ook de kriebels van. Mijn schoonmoeder draaft echt door in haar enthousiasme. Iemand schreef hier op het forum over haar kraamtijd: 'Het was net of mijn schoonmoeder een kind had gekregen met haar zoon.' Nou, zo voelt het voor mij ook, hoewel ik op dit moment dan nog 'draagmoeder' ben. Want veel belangstelling in mij heeft ze verder niet. Alleen als het direct betrekking heeft op de baby zoekt ze contact en ook nog eens vreselijk vasthoudend. Ze zal me nooit bellen om te vragen hoe het met mij is en hoe ik me voel, maar toen ze bijvoorbeeld van mijn vriend hoorde dat ik aan de babykamer was begonnen was ze er als de kippen bij. Toen stalkte ze me echt telefonisch omdat ze wilde langskomen en zelfs toen ze wist dat ik niet thuis was, is ze gewoon in ons huis geweest en naar boven gelopen om te kijken (ze hebben een sleutel). Ook vond ik het eerst schattig en aandoenlijk dat ze telkens met kleertjes en knuffeltjes aan kwam zetten, maar inmiddels vind ik dat ook niet meer zo leuk. Inmiddels kan ik een kast vullen met rompers, slofjes, hoedjes, jurkjes etc. Ze staat er niet bij stil dat ik, en ook andere mensen, het leuk vinden om kleertjes te kopen/geven. En ze houdt uberhaupt geen rekening met wat ik qua kledingstijl leuk vind (of juist niet). Ook een verhaal met een gekke twist: de kinderwagen. Die wilde mijn schoonmoeder ons graag geven. Hartstikke lief natuurlijk. Dus ik stelde voor om van dat project een leuke dag te maken; samen naar de winkel om samen een wagen uit te zoeken en daarna gezellig lunchen. Ze zei dat ze dat een leuk idee vond. Echter, nog geen twee dagen later belt ze mijn vriend om te zeggen dat ze een wagen heeft gekocht en dat ze die het weekend erna zouden komen brengen *zucht* Ik was echt niet happy hiermee. Zo'n belangrijk item koop je toch niet voor iemand anders zonder enig overleg? Ik vond het moeilijk, maar ik heb de kinderwagen niet aangenomen. Eerlijk gezegd vind ik het ook zo'n duidelijk teken dat ik er wat haar betreft gewoon aanhang. Anders had ze toch juist de voorkeur gegeven aan een gezamenlijke shopdag, lijkt mij. Pffff....zo kan ik nog wel even doorgaan. Tja...mijn vriend is enig kind he? Afijn, ik acht het zeer nodig om enige afstand te houden. Dus schoonmoeder gaat niet structureel oppassen. Ik ben van nature vrij rustig en diplomatiek, maar ik weet nu al dat het op ruzie gaat uitdraaien als zij wekelijks gaat oppassen. Dat kan ik maar beter van tevoren al vermijden.
om deze reden gaat mijn meisje naar het KDV als ik werk, wij "moeten" ook vanalles van moeder en schoonmoeder, maar wij zijn daar gelijk heel duidelijk en kort in, wij moeten niks en wij beslissen zelf over ons dochtertje, gaan ze wel een grens over dan kappen we het gelijk af. het beste werkt het als je ze aanpakt met de "puppy aanpak" duidelijk en consequent blijven en meteen reageren als ze zich er weer mee bemoeien, dan valt het kwartje vroeg of laat vanzelf en zo niet, dan leer je vanzelf om steeds eerder duidelijk te zijn en dat scheelt heel wat negatieve energie
Pfff... Wat een verhalen! Ik heb lang het gevoel om mijn ouders deels te laten oppassen. Maar ben ook altikd bang geweest voor dit soort situaties, aangezien mijn moeder en ik nog wel eens kunnen botsen. Ik gun het haar wel heel erg en heb ook niet zo'n zin in boze gezichten. Maar als ik deze verhalen lees, dan ga ik daar nog eens heeeeel goed overna denken. Bovendien zou mijn man een dag doen, mijn moeder 1 dag en kdv 1 dag. (twee dagen oma vind ik te veel). Maar als ik kijk naar dat schema-tje dan vind ik dat ook te veel wisseling, helemaal voor een baby... Dus ik heb ook nog veel na te denken en te bepraten met mijn ouders haha!! Dames, veel succes met jullie (schoon)ouders...!
'Om deze reden gaat mijn meisje naar het KDV als ik werk, wij "moeten" ook vanalles van moeder en schoonmoeder, maar wij zijn daar gelijk heel duidelijk en kort in, wij moeten niks en wij beslissen zelf over ons dochtertje, gaan ze wel een grens over dan kappen we het gelijk af. het beste werkt het als je ze aanpakt met de "puppy aanpak" duidelijk en consequent blijven en meteen reageren als ze zich er weer mee bemoeien, dan valt het kwartje vroeg of laat vanzelf en zo niet, dan leer je vanzelf om steeds eerder duidelijk te zijn en dat scheelt heel wat negatieve energie ' Helemaal mee eens. Maar in praktijk soms moeilijker dan je denkt. En partners spelen hierin ook een belangrijke rol. Even van mijn eigen situatie uitgaande: tegen mijn eigen ouders -vooral mijn moeder heeft dat soms nodig- ben ik heel duidelijk. Mijn moeder kan ook nogal dominant zijn (heel irritant), maar zodra ik haar aanspreek op haar gedrag dan bindt ze direct in. Hoewel ze van sommige dingen gerust het hare zal denken, respecteert ze mijn mening, gaat ze niet in de slachtofferrol en nog belangrijker: blijft ze er niet over zeuren. Maarja, ze weet precies wat ze aan me heeft want ik geef gewoon heel duidelijk m'n grenzen aan. Dan mijn vriend...*zucht* Hoewel hij me doorgaans wel steunt in essentiele zaken, is hij niet altijd even duidelijk tegen zijn ouders. Hij kiest altijd voor de diplomatieke weg. Op zich niet verkeerd, ik vind ook echt niet dat je altijd maar met de botte bijl moet hakken. Maar in het geval van mijn schoonouders werkt dat dus niet, omdat ze niet zo fijngevoelig zijn dat ze diplomatieke boodschappen oppikken. Of ze pikken het wel op, maar voelen dat er nog ruimte is die ze kunnen pakken (ik vermoed eerlijk gezegd het laatste). Kortom, hoe je partner een en ander communiceert is heel bepalend. Gelukkig klinkt het alsof jij en je man geheel op een lijn zitten, ook waar het de communicatie richting ouders betreft. Lucky you! Bij mij levert dit hele gedoe thuis nogal eens wat strijd op. We hebben al een aantal keer flink lopen bekvechten.