De bevallig weet ik nog als de dag van gisteren. Het beseffen dat je bevallen bent,,,daar heb ik maanden meegekampt. Een korte versie van me bevalling kan ik niet geven, langer is die gewoon niet 16.00 verloskundige: gestript had al 4 cm ontsluiting 17.00 dochter weggebracht en boodschappen gedaan 18.00 pizza aan het eten, verloskundige belt hoe het is. Ik voel wat krampjes maar niet noemenswaardig 18.30 verloskundige is er en breekt me vliezen nog steeds 4cm 18.45 1ste voelbare wee niet pijnlijk 18.50 onder de douche, nog steeds niet echt pijnlijk maar douchen beviel me goed bij de bevalling van me dochter dus zodoende 19.00 verplicht er onderuit 19.03 op bed 10cm ontsluiting 19.08 na 3 persweeen is Destin er Een bevalling van 23 minuten Iets meer als een uur later lag de kleine op bed te slapen en zat ik beneden met een bak koffie, niet beseffend dat ik bevallen was. (me verloskundige was ook helemaal stil van verbazing) Dit heb ik denk ik wel 3 tot 5 maanden erna gehad. Mijn dochter (1ste kind) is ook snel ter wereld gekomen nu meer dan 10 jaar gelee maar daar was het besef er wel meteen 10.00 uur bezoek aan verlos ivm bloedprop verloren 10.30 thuis en me moeder gebeld 11.30 ma is er 12.30 pijn in me heupen dus onder de douche 12.55 onder de douche vandaan omdat ze met werkzaamheden(bleek later) de waterleiding hadden geraakt, dus water was op 13.00 zit op de bank met bak koffie, had de koffie op en toen... 13.05 moet hoesten waardoor ik moet spugen en ik plas in me broek gelukkig een nepleren bank. Me moeder zegt dat is je vruchtwater hoor. Dus ik begin te lachen en zegik weet echt wel wanneer ik in me broek zeik hoor direct daarop weeen om de minuut 13.10 ma belt verloskundige 13.30 verloskundige is er en moet het bed op 13.35 10 cm ontsluiting maar moet wachten niets lag nog klaar 13.45 alles ligt klaar en ik mag persen 13.55 Alychia is geboren 16.00 Dochter bij paps op de bank, ik met ma op de galerij genietend van het zonnetje en een bakkie koffie Denk dat het voornamelijk te maken heeft met de heftigheid waarin je terecht komt. Mijn bevallingen waar niet erg tot niet pijnlijk waardoor ik alles heel bewust heb meekunnen maken. Ik denk dat wanneer je veel pijn ervaart het maar goed is dat je lichaam je in een soort roes brengt, waardoor je de bevalling goed door kan komen. Wanneer een lichaam dat niet zou doen, bedenk je eens in, De bevalling bewust ervaren betekent ook alle pijn bewust ervaren...
vanf week32 voorweeen gehad, 24-12 om 23,30 eerste wee,meteen om de 4min. 00.30 vk had al5 cm ontsluiting 03.30 ons meisje geboren na 25 min persen. moeders had alleen een klein schaafwondje vond het voor een eerste vrij snel! heb wel alles in een roes beleeft en weet veel niet meer,weet alleen nu het nog zo vers is dat ik er niet over uitgepraat raak.
hallo, ook ik heb een snelle bevalling gehad. mijn bevalling is welliswaar ingeleid, maar vanaf de eerste wee tot ze op mijn buik lag duurde maar 4,5 uur. doordat ik flink onder de medicijnen zat (preeclampsie) en omdat alles zo snel is gegaan kan ik me ook weinig herinneren. vooral dat het veel pijn deed (weeenstorm vanaf de eerste wee) en dat het persen een uur duurde. verder ben ik bijna alles kwijt. heel vervelend ik weet het. groetjes
Tja...mijn vliezen braken om iets over 19.00 uur, de weeën begonnen om ongeveer 19.50 uur en om 21.10 uur mocht ik persen. 12 minuten later was ze er. Ik weet vooral veel van horen zeggen...want ik had er niet op gerekend dat het zó snel zou gaan. ik weet alleen dat ik stierf van de pijn, want het was een weeënstorm en ik ben naar alle kanten uitgescheurd. Ik kon dat later wel voor me halen, want toen ik mocht gaan persen deed het zo'n pijn, dat ik nog heb gezegd: mensen zeggen altijd dat het oplucht als ze mochten gaan persen...maar ik vind het alleen maar @&&%#@#^& zeer doen! Ik weet alleen nog dat ze ineens op mijn buik lag..echt voor mijn gevoel ineens. Het was net of mijn hoofd nog achter mijn lichaam aanholde, want ik had echt zoiets van "He?? Nu al???" Ik voelde me in het begin ook best bestolen...omdat het zo kort duurde en het zo intens was qua pijn en weeëen die continue achter elkaar kwamen, heb ik het echt absoluut niet bewust meegemaakt. ik heb daar best een tijdje om moeten rouwen..ook al heb ik er een fantastisch mooi kindje voor teruggekregen.
Maar was je vóór het persen al uitgescheurd dan? Dat het zo zeer deed? Ik vond het persen juist heerlijk. Als ik goed perste drukte ik de pijn weg. En dat gevoel van "nu al?!" herken ik wel. Ik heb zelf 31uur over de hele bevalling gedaan en moest een uur persen. Maar toen Milan op mijn buik lag had ik nog het gevoel van ben ik nu al klaar? (moest de placenta er nog uit persen en gehecht worden, niet klaar dus, maar je snapt me wel)
Je kunt toch niet uitscheuren voor het persen? Dat uitscheuren komt van het hoofdje. Of de schoudertjes, in het geval van mijn man. Anyway, ik vond het persen ook fijn, omdat het een heel ander soort pijn was, die ook véle malen minder intens was dan de ontsluitingsweeën. Maar ik ben dan ook niet erg uitgescheurd bij de persweeën. Denk dat dat ook wel scheelt.
*scheurde uit tijdens het persen* Maar kennelijk was ze zelf al snel en diep gezakt, dus de vaart waarmee ze eruit kwam hielp niet echt. Van niks naar 10 cm in een ruim uur is nl. wel heftig en dat alleen was dus ook erg pijnlijk..
Ik weet wat je bedoelt, bij mij was het dan niet van niks naar 10, maar van 4 naar 10 in 30 minuten dus miss beetje vergelijkbaar. Ik ben ook klein beetje gescheurd maar niks van gevoeld want verpleegkundige duwde op mijn buik en toen was hij er bijna volledig, dus heb ook niet eerst het hoofdje voelen staan. En persen vond ik ook geen opluchting.....