wat goed dat je aan de bel hebt getrokken. Je faalt echt niet. Ik vind je juist een winnaar door er nu aan toe te geven en eraan te werken. super knap. Hopelijk ben je nog op tijd en heb je hulp om je heen om je te steunen en je een hand toe te reiken.
Ik herken een hoop wat je zegt. Alle sympttomen heb ik ook. Ik krijg ook oxazepam om te slapen. Bij mij komt het ook door de afgelopen 4 jaar. Ik ben allebei mn ouders in 3jaar tijd aan kanker verloren. Heb dus ook van allebei een ziekbed meegemaakt. Een zwangerschap, een bevalling. Geen normale kraamtijd gehad omdat mn vader in het ziekenhuis lag. Toen nog eens een eigen zaak geerfd van mn vader die ik kwijt moest. Daar heel veel problemen mee gehad. Tja de koek is een keer op he. Maar het duurt naar mijn gevoel zoooooo lang voordat alles weer goed is. Ik loop ook 1 keer iin de week bij een psycholoog. Meestal zit ik dan ook echt een uur te huilen. Kan daar echt mn ei kwijt.
Damn...ik herken ook alle klachten behalve niet kunnen slapen...Ik slaap echt erg goed. Maar ben wel moe,moe,moe, schrikkerig,zenuwachtig,chagerijnig,ook mijn schouders zitten weer vast,jeetje ik wil ook het liefste thuis blijven enz.. Meid heeeel veel sterkte en heel goed dat je naar de h.a bent gegaan!!!
wat verschrikkelijk... Ik schrik toch wel een beetje van je verhaal. Ik wil je even een hart onder de riem steken. Al ken ik je niet. Dit is erg veel in een korte tijd. Geluk en verdriet (en enorm gemis) zo dichtbij elkaar... Hopelijk kan je je verhaal kwijt bij vrienden en/of familie. Sterkte meid. Kom op he!!!
Hoi Chrissie ,mijn vriend had vorig jaar oktober hetzelfde..Erg zenuwachtig zijn en ontploffingen .was ook echt feest als ie uit zijn werk kwam,maar niet heus. Hij loopt nu bij de psycholoog en het gaat nu echt al stukken beter,er is dus hoop!!Kop op en sterkte!!
Dank je, Lief van je! Ik heb veel steun van familie en mn man is ook echt geweldig!!! Ik ben langzaam aan het opkrabbelen maar er blijft altijd in mn hoofd spoken: Wie is de volgende die gaat. Daar moet ik vanaf zien te komen. Ben gewoon bang dat mn man of zoontje iets overkomt. Maar we blijven positief en we gaan ervoor!!! Valt me trouwens op dat veel mensen hier last hebben van een burn out of ertegenaan zitten. Wel shocking eigenlijk....
Hi ladies, nou vannacht toch geen slaappil. Ik kreeg t advies om dat te doen als mn man thuis is, maar die had een verjaardag en was pas laat terug. Geen geweldige nacht gehad dus, veel liggen piekeren wat nu de consequenties zullen zijn (werk) Ik weet het, stom want daar moet ik me nu dus echt niet druk om maken.. Maar oude gewoontes slijten slecht. Vandaag een goede vriendin gebeld om te vertellen. Krijg dan zulke lieve reacties. ***slik*** Ze stelde meteen voor om gauw een sauna-dagje te plannen, lekker verwen en ontspannen. Lijkt me zalig! @ Muppet1604. Jee meis. Wat herkenbaar zeg. Ik heb in verleden ook nodige meegemaakt. Beide ouders ben ik al kwijt (vader al bijna 14 jr, moeder nu 5.5 jr) Vooral mn moeder heeft enorme impact op me gehad. Ben enig kind, en kon heel veel zelf regelen en oplossen. Ook de vervelende nasleep (rekeningen, schulden etc...) Heeft me erg veel moeite gekost. Ook in die periode verbroken relatie wat flinke weerslag heeft gehad. Hoogzwanger bij stervensbed van mn oma gezeten, kraamtijd bij de eerste die raar was ivm problemen met mn schoonmoeder. En sowieso het gemis van mn ouders tijdens mn zwangerschappen en daarna. Krijg nu alweer tranen in mn ogen... En daarnaast nog wel meer dingen. Maar ik herken t dus wel, het gevoel dat je nu al zoveel mensen bent kwijtgeraakt en dat je je afvraagt waar het op gaat houden.... @ Linda. Ik hoop dat ik er ook (snel) baat bij heb. ik wil gewoon weer mezelf zijn, en niet dat licht-ontvlambare bommetje. Gewoon weer kunnen lachen ipv ergeren.. Fijn dat t bij je vriend helpt! En nog veel succes komende tijd! @ rest. Dank voor jullie steun, erg fijn om hier een beetje te kunnen relativeren en mn hart luchten...
Chrissie: Jouw verhaal lijkt veel op die van mij!! Een tip: Als je tranen voelt komen, laat ze dan gaan. Ik kan het ook nog niet altijd, maar zeker als ik alleen thuis ben en ik voel wat opkomen, dan laat ik ze stromen.
Woow TS en Muppet wat een heftige dingen hebben jullie mee gemaakt...En idd het is heeeel moeilijk om je niet druk te maken om je werk,maarja je moet er toch van leven (althans ik denk dat je zo denkt?). Lief van je vriendin!!! Altijd fijn om lieve vrienden om je heen te hebben met dit soort dingen. Iig heel veel sterkte voor jullie allebei!!!
Vanmorgen de psycholoog gebeld. Ik word einde van de middag teruggebeld voor de intake. Na t belletje zat ik al weer te trillen... Pff, wat een impact heeft dit zeg. Nu zo maar even lekker lopend naar de stad (kids zijn bij de oppas) Is toch een wandeling van minimaal 30 minuten. Even lekker uitwaaien, en dan lopen we misschien ook wel terug en anders lang leve de bus.
@Chrissie: Het is ook belangrijk hiervoor om elke dag minimaal een uur te bewegen. Hoeft niet sporten te zijn maar kan ook wandelen zijn. Anders kun je je energie niet kwijt en dan ga je je nog rotter voelen. Dus ook al wil je de hele dag in bed liggen, lekker wandelen!!! Maar goed, dit zal je psygoloog je ook wel vertellen....
Dit kon wel over mij gaan,En idd om nou die stap te zetten om naar de huisarts te gaan is voor mij ook heel moeilijk maar afgelopen donderdag was voor mij ook de druppel en is de ha bij mij geweest en heb voor deze week medicijnen gehad om rustig te worden... Donderdag naar de ha en dan er over hebben om antidapressiva te kunnen krijgen.
@Robijntje: Medicijnen zijn niet het antwoord hiervoor! Je verdooft jezelf dan alleen maar in plaats van dat je je gevoel ondergaat en verwerkt wat er verwerkt moet worden!! Dokters houden van medicijnen maar je hebt meer baat bij een psycholoog vaak.
Jee zeg chrissie en muppet, heftig wat jullie hebben meegemaakt zeg.. ik zit al in een lichte depressie met burn-out verschijnselen en ben al paar keer in therapie geweest en het ging wel redelijk, maar heb nu weer een enorme klap gekregen door het overlijden van me vader..pfff weet gewoon niet of ik dit nog te boven kom, maar als ik dat van jullie lees..hoop dat jullie met hulp een heel eind komen en jullie heel gelukkig gaan worden..hoop het zelf ook nog..want hoop moet je wel blijven houden in deze donkere dagen.. wat heel belangrijk is, is dat je alle positieve dingen opschrijft, alles wat jou op dat moment blij maakt of goed vind gaan gelijk opschrijven..dit kreeg ik mee met mijn therapie..sterkte meiden..knuff
dit gelt helaas niet voor iedereeen,,,,ben het levende voorbeeld:x:xzit al jaren aan de paroxetine,en heb voor noodgevallen oxazepam!niet omdat ik niet zonder wil,maar omdat ik niet zonder kan!!!!is geen keuze,maar een feit!heb een aangeboren angst/paniekstoornis en heb al heel wat therapien versleten,maar niks hielp,dus heb me erbij neer gelegen!
oja en ik kan me levensverhaal jier wel neer gaan zetten,maar dan heb ik te kort aan de hele site,dus doe ik het niet!!!maar weet echt wel waar ik over praat!! sterkte voor iedereen hier die ermee bezig is!of is geweest! xxx oja chrissie,hoe gaat het met je?
Nummer 4: Het gaat hier ook over een burn out, niet over angststoornissen. Ik geloof best dat jij daar pillen voor nodig hebt! Maar dat lijkt me echt verschrikkelijk!! Als je het kwijt wil gewoon je verhaal neerzetten hoor meid!!!
Ga het ook in combinatie met gesprekstherapie proberen,en ben normaal ook niet zo van de medicijnen maar zo wil ik ook niet verder omdat ik echt het plezier in het leven niet meer zie eigenlijk en ik wil weer die leuke moeder en echtgenote zijn.