Hoi hoi, Zoey is 5 en een halve week te vroeg gekomen. Wat een schrik! Ineens vanuit het niets brak mijn vruchtwater en dan moet je naar het ziekenhuis en dan willen ze je plat hebben, maar mijn meisje wilde die nacht al gelijk komen. Ook hier een minuut op de borst en dan halen ze haar weg om haar na te kijken. Ik vond dat juist verschrikkelijk. Lig jij daar gehecht te worden, terwijl je maar 1 ding wilt: bij je kind zijn. Toen ze klaar waren met hechten ben ik ook zelf snel gaan douchen (mijn partner wilde helpen, maar ik was net bevallen, was niet gehandicapt) en ik ben gelijk naar haar toe gegaan. Dan schrik je wel hoor. Ik heb nooit een rondleiding gehad ofzo, ik had me hier niet op voor kunnen bereiden. Vond het heel moeilijk. Vooral toen ik zelf na 5 dagen naar huis moest. 3 keer per dag heen en weer naar dat ziekenhuis. Gelukkig kregen we wel veel hulp in het ziekenhuis. In die drie weken hebben we precies geleerd hoe en wat we moesten doen. Eigenlijk waren we op het moment dat ze thuis kwam echt al volleerde ouders. de kraamhulp hebben we naar huis gestuurd. We hadden haar echt niet meer nodig! Toen ze in het ziekenhuis lag heb ik haar aan de borst gehad. Dat lukte in principe wel, maar premature baby's hebben vaak weinig kracht. Hierdoor lukte het haar niet om genoeg te drinken, want van mijn warmte viel ze ook nog eens in slaap. Daarna moesten we dan verder gaan met een flesje. Thuis moest ik verder gaan met wegen. En dat gaat zo: wegen-aan de borst-wegen-bijvoeden met fles-kolven. Zodra je klaar bent begint de volgende sessie alweer bijna. Ik was kapot. Op een gegeven moment heb ik ervoor gekozen om te stoppen met de borst en ben ik over gestapt op alleen kolven. Dat doe ik nu nog. Ik wens je veel sterkte. Het is een emotionele en moeilijke tijd. Al vind ik wel dat onze band (van papa en mama) heel sterk is geworden. Je vecht samen voor jullie kleine wonder. Bereid je voor op een emotionele achtbaan. Ik weet nog dat ik veel moest huilen. Als ik thuis kwam in een leeg huis of als ik bijvoorbeeld zwangere vrouwen zag lopen (was gewoon jaloers!). Het is allemaal nog al wat! Liefs banjabes
Banjabes, knap dat je bent doorgegaan met kolven. Na die slopende periode heb ik ervoor gekozen om helemaal te stoppen, dus ook met het kolven. Ik was ook kapot, kon niet meer goed op mijn benen blijven staan en was heel snel duizelig. En ja, veel huilen, ook herkenbaar. Om de stomste dingen barstte ik in tranen uit. Ook was ik alleen maar bezig met Kenji, andere dingen konden me niet interesseren, en ik kon me daar ook niet op concentreren.
Hoi, Wat is dat allemaal herkenbaar zeg. Mijn dochtertje is met 32 wk geboren. Ik heb haar niet kunnen zien tot ze in de couveuse lag. Bereid je inderdaad voor op een hectische periode. Mocht je toch naar een academisch ziekenhuis moeten, veelal hebben ze een Ronald McDonald Huis in de buurt. Daar hebben wij de hele tijd gelogeerd tot onze kleine naar huis mocht. Bij ons duurde het allemaal wat langer (mocht na 3 maanden eindelijk naar huis) omdat ze heel erg ziek is geweest en 2 operaties heeft gehad. Al met al is het goed afgelopen en ze doet het zo ontzettend goed. Ze zit onderaan de gewone groeicurve, maar ik was zelf ook vrij klein. Haar ontwikkeling is ook gewoon goed. Misschien kun je knuffels en doekjes van te voren laten wassen, want die mogen niet zo in de couveuse worden gezet. (Moet echt gewassen zijn) Ook wat reserve doekjes en spenen (ligt aan het gewicht van je kind bv de wee soothie) klaarleggen want als er iets per ongeluk uit de couveuse valt moet het eerst weer worden gewassen of uitgekookt. Verder evt wat kleertjes klaarleggen (wassen). Alle vragen die in je opkomt gewoon stellen. Als je wilt buidelen: ook aangeven. Is erg goed voor je kind. Hoewel je in die periode niet veel kunt doen en je je erg machteloos voelt zijn er welke kleine dingen die je kunt doen. B.v. helpen met de verzorging. Onthou dat jij de moeder bent en als je dingen liever anders zou zien, bespreek het. Over borstvoeding. Ik heb gekolfd en vond het wel fijn dat ik iets kon doen voor m'n dochtertje. Ik vond het erg jammer dat ik geen borstvoeding heb kunnen geven. Ik wist ook niet of het me zou lukken, maar ik heb het op m'n eigen manier gedaan. Op het laatst kolfde ik nog maar 1x op een dag, maar dat was beter dan niets. (door haar ziekte kreeg ze erg weinig voeding en meer voeding via infuus) Doe waar jij je goed bij voelt. Je kunt het proberen en als het toch niets is gewoon mee stoppen. Ik hoop dat de kleine lekker blijft zitten en iedere dag is er weer een. groet, S
Ik zit vandaag op 32 weken en 1 dag!!! Ik ben zo blij dat we de 32 weken hebben gehaald, dit hadden we nooit verwacht. Ik lig nog wel in het ziekenhuis en krijg dinsdag weer een echo om te kijken wat de baarmoederhals en ontsluiting afgelopen week gedaan hebben. Er zit zelfs een kleine kans in dat ik toch naar huis mag. Maar dat is dus even afwachten.
Wauw dat is super goed nieuws!!! Ben echt heel erg blij voor jullie. 32 weken is toch een hele geruststelling.
Joepie....super zeg! Hopelijk blijft je kleintje nog wat langer zitten. Elke dag is er inderdaad weer 1
ach super wen, dat je de 32 weken in ieder geval hebt gehaald. Ik hoop voor je dat je kleintje nog even blijft zitten!
32 weken is een super termijn! Dan mag je zelfs in een 'streek'ziekenhuis bevallen. ik ben na 30,3 weken bevallen van een drieling. Met 32 weken lagen zij al lang in een gewone ziekenhuis, en met 33 weken uit de couveuse en begonnen te drinken aan de borst. Als je kindje nog te zwak is om zelf te drinken, probeer dan te gaan kolven. Desnoods krijgt ie moedermelk via een sonde, maar dat is echt het beste wat ie kan hebben. Schrik niet als het niet meteen lukt. Ik kreeg na 5 dagen voor het eerst een druppel uit, en daarna is het beter gegaan. Ik heb 2 maanden drie baby's live gevoed, nagevoed met een flesje en gekolfd. Als je het echt wilt lukt het. Als het toch niet lukt is het ook niet erg, je aanwezigheid en steun is van levensbelang voor je kind. Na 32 weken zijn de longetjes ook volgroeid en is de kans op complicaties veel kleiner! Geniet van elke dag dat je zwanger mag blijven en probeer je zo weinig mogelijk zorgen te maken. Mocht je harde buiken hebben: die zijn juist heel goed voor een te vroeg geboren kindje, want bij harde buiken komt dezelfde stress-hormoon vrij als bij de bevalling en deze is goed voor de rijping van je kindje. Heel veel succes meid en zet hem op!
Vandaag weer de meting van de baarmoederhals. Ik vind het echt zo spannend! Hopelijk mag ik toch nog naar huis.
Jaaa ik mocht naar huis!!!! De baarmoederhals was maar 1 mm korter geworden dus erg netjes. Ook de ontsluiting was nog ontspannen. Thuis mag ik nu helemaal niks doen, dus niet eens een kopje thee zetten, maar daar houden we ons natuurlijk aan. Ik hoop nu echt dat ik alleen terug naar het ziekenhuis hoef voor de controles of als ik zelf ga bevallen. Ben namelijk stiekem bang dat ik toch weer terug moet. Maar ik ga nu eerst genieten van dat ik weer in mijn eigen bedje kan slapen.
Wat fijn! Laat je maar lekker thuis verzorgen en heerlijk weer in je eigen bedje slapen! Was zo blij toen ik dat weer kon!
Wow, vandaag alweer 33 weken, we zijn zo blij. We hadden nooit verwacht dit te halen. Ik begin nu ook een rustiger gevoel te krijgen als de kleine nu zou komen. Eerst was ik erg onzeker en angstig, maar ik begin er nu steeds meer klaar voor te zijn.