Als jij je er goed bij voelt en het verder niet kwaad kan lekker zo laten dan,mijn beide ouders gebruiken ook al jaren medicijnen en nooit geen problemen dus het hoeft idd niet fout te zijn.
robijntje74,,dank je wel,,en ja je hebt gelijk,ik heb ook de keus gemaakt om liever een goede echtgenoot en moeder te zijn met medicatie dan zonder!sterkte meid!! @muppet,,ik bedoelde het niet verkeerd hoor,kwam misschien een beetje verkeerd over ik weet wel dat een burnout anders is.alleen is het bij mij juist zover gekomen door een burnout:x:xik heb steeds mijn grenzen overschreden en toen ging het uiteindelijk helemaal fout!! ik wil juist niet me verhaal doen omdat ik me nu juist beter voel en ik eindelijk het gevoel heb de touwtjes in handen te hebben na vele jaren! het gaat zelf zo goed dat we in juli de vierde verwachten,,dat had ik een paar jaar terug niet kunnen dromen!!nu durf ik het wel aan! maar ik wens jouw heel veel sterkte en denk eraan,,luister naar jezelf en laat een ander maar denken!!!!!die ander staat ook niet bij jouw voor de deur als je niks meer kan xxx
Pfff, vanmorgen lag er een uitnodiging van de bedrijfsarts in de bus. Of ik morgen, op de zaak, wil komen voor een afspraak. Zit meteen weer te trillen, vind t al zo moeilijk dat ik niet kan werken, en dan ook mn collega's onder ogen zien... Op advies van vriendin gebeld en uitgelegd. Gelukkig snappen ze het en komt de arts hier heen. Hoe gaat t met jou dan? En Muppet? En Robijntje? Medicijnen is niet altijd oplossing, maar kan soms wel zo zijn. Ik zou wel eerst proberen zonder eruit te komen, mocht dat niet (genoeg) werken, dan kan t een goede aanvulling zijn.
Goed gedaan met die bedrijfsarts!!! Ik ben er ook als de dood voor, maar dan vooral om niet serieus genomen te worden en weer aan het werk gestuurd te worden. Als ik erheen moet neem ik mn man mee voor als ik dicht sla. Ik ben ook niet in staat om mezelf te verdedigen op het moment.
Succes Chrissie, ik heb dit ook gehad in 2005, een burnout. Het is zwaar klote en er zijn inderdaad mensen die het aanstellerij vinden. Mijn burnout uitte zich 4 maanden nadat ik bij een nwe werkgever was begonnen, mijn burnout was dus ontstaan bij de oude werkgever. Nou lekker was dat! Ik heb nog nooit zo veel onbegrip meegemaakt maar goed, ik wilde niet mijn contract in laten korten en heb toen nog op een andere indeling gereintegreerd....wat een gedoe maar ik had het geld nodig voor de psych. Liep 6 maanden bij een psycholoog maar was niet depri dus ook niet aan de medicijnen gegaan. Het heeft mij wel heel erg aangetast verder en je komt er niet makkelijk vanaf. Ten eerste de vermoeidheid niet en ten tweede blijft ergens het gevoel gefaald te hebben. Ik heb het stukje werk uit mijn leven kunnen schrappen en nu gaat het prima maar heb bijvoorbeeld wel grote twijfels of ik qua energieniveau (en mentaal...blijf een perfectionist) straks 2 kinderen wel aan kan. Hopelijk krijg je goede hulp. Mijn bedrijfsarts stond 100% achter mij en had me iig 3 maanden totaal afgeschreven zodat ik bij kon komen. Sterkte ermee de komende tijd. Charlie
Hey Chrissie en alle andere meiden met burn out Mijn man zit nu thuis sinds januari 2009 en heeft het nog steeds moeilijk. Hij is vroeger heel erg gepest op school vanaf de peuterklas tot een half jaar voor zijn examen. Elke dag werd ie in elkaar geslagen tot kneuzingen en bijna breuken aan toe. En sinds dat ie fulltime werkt zelfde verhaal alleen minder slaan maar echt geniepig treiteren. Na weer veranderen van zoveelste baantje omdat de werkgever hem beduvelde overspannen geraakt. Advies, thuisblijven. Was zijn werkgever niet mee eens dus die stopte met betalen. Na een slopende rechtzaak gewonnen, gelukkig. Maar ja, hij zit nog steeds thuis en moet wellicht een jaar intensieve therapie krijgen om alles eens goed op een rijtje te krijgen. Hij slikt geen medicijnen meer want daar kreeg hij zoveel last van dat het advies was stop dan maar. Naast al de psygische klachten ook waarschijnlijk of reuma of fibriomyalgie en wellicht iets aan zijn schildklier. Hij werd trouwens ook altijd gepest door zijn collega's en moest klusjes opknappen die anderen niet wouden opknappen en zei hij dan uiteindelijk eens nee, dan had hij het gedaan. Baas deed net zo hard mee. We hadden zo gehoopt dat het niet langdurig zou zijn zo'n burn out maar helaas, hij heeft teveel klappen gekregen waardoor het nu moeilijker is om te herstellen. Meiden ik weet dat het niet makkelijk en aanstellerij is het al helemaal niet. Ik heb enorm respect voor jullie. Heel veel sterkte met alles en ook met gesprekken die nog moeten komen ( bijv. arbo, ik weet nog hoe zenuwachtig wij elke keer waren ). Groetjes, Vuurmeisje
goed gedaan meis!!!! ja de angst voor het onbegrip snap ik wel,ik zeg altjd maar je kan beter je been in het gips hebben,dan zien ze het teminste aan je hier gaat het wel,alleen die rot hormonen maken het soms moeilijk,en andere mensen begrijpen het niet!!!!voel me daar door vaak erg alleen,maar het is voor een goeie zaakstraks gaat het weer beter als de baby er is,zijn de hormonen weg hoe is het nu???? @vuurmeissje,,je lijkt me een hele lieve meid,die echt oprecht meeleeft met je medemensje reactie op me adoptie verhaal heeft me ook erg ontroerd!!dank je wel meis!! @MUPPET hoe gaat het bij jouw?? dikke xxxx
Zo, gesprek gehad. Pfffff zeg. Uiteraard gepaard met flink wat tranen van mijn kant, jeetje zeg. Het was een erg rustige man. Hij was wel meelevend, zag ook echt wel in dat t niet goed gaat. Hele verhaal verteld, ook stuk verleden etc etc. Hij kon goed begrijpen dat ik me zo voelde, vond t erg goed dat ik contact heb opgenomen met psycholoog. en hij was t ook echt wel eens, op dit moment ben ik arbeidsongeschikt. Maar toch ging richting einde het gesprek het wel over hoe zo snel mogelijk weer aan t werk kunnen. Nu snap ik wel dat t daar over moet gaan, tis tenslotte arboarts, maar vond dit wel moeilijk. Geloof me, ik zou ook liefst zsm weer werken, maar dan wel als ik weer 100% ben. En ik kreeg toch het gevoel dat er ook gestuurd gaat worden naar werken bij bv 50% of 75%. Maar goed, volgende week gaat hij me bellen en dan plannen we ook een vervolgafspraak. En misschien zie ik het wel te zwart in, ik weet t ook niet. Voel me nu heel moe en heel leeg. Kruip vanavond maar tegen manlief op de bank
Jeetje! Ik kreeg te horen dat hij me 4 weken met rust zou laten. Nou hij heeft zijn woord gehouden!! Ik heb al 8 (!!!) weken niets gehoord van de arbo! Jammer dat jij niet hetzelfde van jou arbo te horen heb gekregen.
Tja, blijkbaar staan de meeste arbo's achter de werkgever, en dat schemerde nu ook wel beetje door. Ik zie het wel, als ik me daar ook nog druk om moet gaan maken dan weet ik t ook niet meer...
Dat kan ik me voorstellen! Ik heb dat dus een paar jaar geleden meegemaakt! Ik kon niet goed onder woorden brengen wat er nou precies mis was en ze vond maar dat ik volwassen moest worden en ik kreeg precies een week en moest toen weer aan het werk! Ik kan je wel vertellen dat dat echt een klap is! Mijn man heeft afgelopen zomer een lichte burn out gehad en was ook bang dat de bedrijfsarts hem weer aan het werk zou sturen, maar gelukkig stond zijn arts volledig achter hem toen hij uitlegde wat hem allemaal dwars zat.