Hallo allemaal Mijn zoontje wordt eind april twee. Sinds enkele weken slaat en knijpt hij zichzelf. Vaak gaat dit als volgt: Hij pakt bijvoorbeeld iets wat hij niet mag hebben. Dan zeg ik tegen hem dat dit niet mag en pak af wat hij gepakt heeft. vervolgens wordt hj dan heel boos en wil mij slaan, maar uiteraard zeg ik hem dan dat dit niet mag, waarop hij dan heel gauw zichzelf slaat of knijpt. Ik heb al meerdere dingen geprobeerd. Boos worden, negeren, verbieden, afleiden etc. Het is voor hem puur iets om zijn boosheid kwijt te kunnen (hij doet het (meestal) niet om mij uit te dagen...). Zijn er mensen die dit ook hebben meegemaakt en tips hebben? alvast bedankt! Susy
geen tips... mijn dochter doet het ook . Toen ze kleiner was (11-14 maanden) bonkte ze ook met haar hoofd overal tegenaan; wat maar in de buurt was. Muur, tafel, vloer... Een tijdje is het allemaal minder geweest en nu dus dit weer . Wij proberen het maar om te draaien als ze het doet... dat ze niet moet slaan, maar aaien.. aaien en kusjes geven.. lief doen! Maar op je zelf (nouja, op mij) komt het over alsof je je kindje áltijd slaat en alsof ze maar vast begint zichzelf pijn te doen daarom... Ik vind het écht vreselijk, maar heb geen oplossing. Met haar 11 maanden heeft ze ook een periode 'last' gehad van breath holding spells.. En ook dát deed ze laatst weer. Gelukkig toen maar eenmalig en ik vind dat eigenlijk minder 'heftig' - ik ben eraan gewend geloof ik . Maar ik hoop dus maar dat het weer een fase is, die niet te lang duurt. hier wordt trouwens ook gebeten... laatst flinke een bijtplek gemeld bij het kdv, maar dat bleek ze dus zelf gedaan te hebben, want later thuis (tijdens druk stoeien met papa) deed ze het ook ineens, dat doet ze dus willekeurig... als ze gewoon niet weet hoe ze zich moet uiten denk ik.
Ik heb geen tips voor je helaas. Ik denk ook dat het puur is om zijn boosheid kwijt te kunnen. Mijn zoontje gaat zichzelf in zijn gezicht krabben als hij bijvoorbeeld zijn zin niet krijgt of als hij echt boos wordt als iets niet lukt.
Als het geen fase is van zin doordrijven en uitproberen, dan is het misschien het karaktertje van je kindje. Misschien kun je iets creeeren waar hij zijn boosheid wel op kwijt kan? (activiteit) Misschien kun je een standaard liedje gaan zingen als hij zo boos is? En zeker uitleggen wat de bedoeling is, als je iets gaat uitproberen. Ik weet niet of het wat voor je is, maar wie weet zijn het opties?
Het klinkt wel als boosheid inderdaad, die niet weg wil gaan, en toch een uitlaatklep zoekt.. Mijn zoontje heeft dat soms ook, dan is hij (een beetje) gek van woede. En kan hij uit zichzelf niet rustig worden. Ik waarschuw dan 1 keer, en de 2e keer gaat hij op de gang. Daar blijft hij zitten en na 2 minuten kun je een heel vrolijk jochie ophalen. De 1e paar keer keek hij wel heel betuiterd en brulde lekker door. Maar hij had al snel door dat hij gewoon even rustig moest worden. En dat gaat nu dus goed. Soms loopt hij bij een halve waarschuwing zelf al die kant op! Misschien kun je kijken of je voor je zoon ook een "veilige plek" kunt creeren? Misschien een hoekje van de kamer, de gang, matje op de vloer. Waar je hem verder met rust laat, negeert etc. En na 2 minuten weer knuffelt..
Mijn dochter laat zichzelf altijd vallen door (heel nep) te struikelen of gewoon ergens in de kamer neer te vallen wanneer ze iets niet mag. Eigenlijk besteed ik er zo weinig mogelijk aandacht aan en ga verder waarmee ik bezig ben, meestal is het dan ook zo klaar. Hoop dat het een fase is die snel overgaat voor je!
Eva heeft het ook een tijdje gehad, een paar maanden terug. Dan wist ze gewoon even niet hoe ze met haar frustratie/boosheid om moest gaan. Maar het was ook gedeeltelijk uitlokken, kijken hoe wij erop zouden reageren, je zag gewoon die ondeugende blik in haar ogen . Wij zeiden 1 keer dat ze het niet moest doen (ze sloeg zich altijd in haar gezicht) en als ze dan doorging, negeerden we haar gewoon. Zo wist ze wel dat het niet de bedoeling was, maar dat ze er verder toch niets mee zou bereiken. Ze heeft nog wel eens zo'n bui, maar tegenwoordig laat ze zich dan op de grond vallen, gaat een beetje dramatisch doen en vertikt het te vertellen wat er aan de hand is. Dan laten wij haar ook maar even en dan is het ook zo weer over. Het gebeurt hier trouwens vooral als ze erg moe is.... net als volwassenen kunnen ze dan toch wat minder hebben.
Bedankt voor jullie reacties. Ik herken inderdaad ook heel veel in wat snoopy1979 zegt. Mijn zoontje is dan ook een paar maanden jonger. Het is inderdaad soms ook een stuk uitdaging, maar dan heeft hij naar mijn idee alleen zichzelf te pakken. Ik maak me vooral druk om het feit dat hij het in eerste instantie doet uit boosheid. Ik ben nu begonnen met zeggen dat hij het kussen dat op de bank ligt mag slaan. Weet alleen niet of dit werkt of dat ik dan juist het sla-gedrag stimuleer, want dat wil ik natuurlijk ook niet. pffffooee, wat is opvoeden toch een klus!!
Ja, misschien dat je het sla-gedrag daardoor stimuleert. Misschien dat je eerst kan kijken of het gedrag stopt door benoemen en daarna negeren. Want wat als hij straks geen kussen bij zich heeft? Werkt dat niet, dan heeft hij toch wat nodig om boosheid te uiten. Ja, een hele klus, succes ermee!
Ik bedoel daarmee dat je hem moet zeggen dat het niet mag. Net zoals je hem met andere situaties duidelijk maakt dat iets niet mag. En daarna dus negeren. Hopen dat het werkt! Is alleen maar mijn idee erover!