oh... dat heb ik ook hoor... geen emmers.. ik voel het ook nooit aankomen .. ik ben dan wel misselijk, maar als ik echt moet spugen, overvalt me dat altijd! dus altijd te laat.. met of zonder emmer... en de laatste keer heb ik zelfs tegen mezelf gezegt, dat het allemaal wel meevalt, dat overgeven, maar nu..... ellende! het beperkt me echt wel.. ik eet geen dingen die zwaar op de maag liggen, veel kip, rijst enz, bang om misselijk te worden en te moeten spugen!
Hee wat is er mis met vrachtwagenchauffeurs???? Je bent niet de enige hoor, ik ken meer mensen die een vrachtwagen niet in durven te halen in de tunnel en 2 vriendinnen raken ook in paniek! En ik begrijp ook wel waarom, het is de angst dat zo'n vrachtwagen opzij komt en je plet. Maar ik heb er helemaal geen angst voor, helemaal niet voor een vrachtwagen. Maarja, mijn vriend is internationaal vrachtwagenchauffeur. En ik ben al 4x een week mee geweest. Dus ik weet hoe die grote dingen doen en hoe ze reageren! Ik geloof dat dat wel een stuk scheelt.. Miss zou je is een dagje mee moeten rijden? Wat is je angst precies? Ook het pletten? Ben je bang dat hij je niet ziet?
Mooie naam he Lieke ? Gelukkig hoeven de kids niet vaak te spugen nee. Jesse de jongste (2)heeft nog nooit gespuug en de andere twee misschien ieders 2 keer. Zij zijn 6 en 8 jaar. Diarree vind ik ook niet zo erg.
Ff offtopic... dat heb ik een keer gehad. Ik ben alleen niet geplet, anders zat ik dit nu niet te typen ben ik bang.... Het was trouwens niet in een tunnel maar gewoon op de snelweg. Ik ging een vrachtwagen inhalen en ik vermoed dat ik in zijn dode hoek zat, want hij deed de knipperlichten aan en ging plotseling naar links, terwijl ik net naast hem reed. Van schrik reed ik met ongeveer 90 a 100 km per uur de berm in naast me, aan de linkerkant nota bene, en ik toeterde uit gevaar. En denk dat ik een engel op mijn schouder had, het kwam allemaal goed, ik kon de weg weer op, want er reed wat verderop iemand achter me. Maar ik was wel helemaal in shock, ik zat helemaal te shaken in de auto en mijn hart ging als een razende te keer. Toen ik op een gegeven moment weer naast die vrachtwagen reed heb ik nog wel ff op mijn voorhoofd getikt om duidelijk te maken dat hij getikt was. Maar ik durf ze na dit voorval nog gewoon in te halen hoor...
Ja zkr een mooie naam Jeetje 2 jaar en niet gespuugd en de andere ook zo weinig? Hoe doe je dat haha. Lijkt me dat zodra ze naar de peuterspeelzaal en school gaan ze erg veel buikgriep gaan krijgen maar dat hoeft dus blijkbaar niet.
Hier in ieder geval niet ! Hopelijk blijft dat zo. Maar het lijkt me ergens fijn om van deze fobie af te komen dus als iemand een goede tip heeft ? Ik vind mezelf dan zo'n watje he ? Maar ik heb het al zooooo lang. Als kind eigenlijk al. Begon altijd vreselijk te huilen als ik moest spugen. Heb wel een keer vreselijk voedselvergiftiging gehad (rotte sinaasappel). Ben ook erg voorzichtig met eten. Ruikt het niet goed dan gaat het weg. Dingen van op de datum eten wij eigenlijk niet. Eigenlijk best triest als ik dat zo terug lees Wie heeft de gouden tip ?
Ik heb dit ook,en heb daarbij ook nog vreselijk veel paniekaanvallen als ik in zo een situatie zit. Ik MOET ook naar huis kunnen als ik me rot voel en op werk kan zoiets niet. Alleen naar afspraken ga ik niet,mijn vriendinnen durf ik vaak niet te bellen maar mail ik meestal. En ik doe dus vrijwilligerswerk want dan kan ik lekker naar huis toe als het niet gaat! Ik ben het liefste zo veel mogelijk veilig thuis maar verveel me dan te erg dus doe ik vrijwilligerswerk. Het heeft me bloed zweet en tranen gekost om met de bus te gaan maar nu ik de route eenmaal ken is het best te doen
Zo herkenbaar! Ik ga dan ook niet naast mijn man in bed liggen, omdat ik bang ben dat hij in bed gaat overgeven. De angst om het zelf te krijgen is misschien nog wel groter. Ik heb al 16 jaar niet overgegeven, zou niet eens meer weten hoe het voelt, maar ik doe er dan ook alles aan om te voorkomen dat het gebeurt. Ik eet niets wat aan de datum zit of er gek uitziet, ik eet bepaalde combinaties niet meer omdat ik daar ooit misselijk van ben geworden, ik ga niet naar de kroeg, ik drink niet en kook het liefste zelf en eet daarom liever niet buiten de deur... Jeetje, als ik het nu bekijk, beheerst het mijn leven behoorlijk...
Klopt dus aardig wat ik eerder zei, mensen met emetofobie hoeven zelf weinig over te geven. Doordat ze het niet bewust opzoeken denk ik maar misschien ook doordat we niet makkelijk kunnen overgeven? Zijn jullie wel misselijk soms?
ik geef heel moeilijk over inderdaad... maar ik ben wel misselijk... heb je de film van kluun gezien? komt een vrouw bij de dokter? ik zat met mn vingers in mn oren naar beneden te kijken...
Nee niet gezien wil ik nog wel heel graag, maar dat kan ik dan geloof ik wel weer aan maar Jackass bv dus niet
Ja, ik stikte echt zowat, vreselijk gewoon! Beetje smerig verhaal, maar kwam niet door hap lucht....had in het buitenland hele vette zooi gegeten en ik weet niet of je weet hoe vleesjus eruit ziet als het afgekoeld is? Nou, daar stikte ik dus bijna in het is dan ook al bijna 4 jaar geleden dat ik voor het laatst gespuugd heb, want ik durf gewoon niet...
Ben best weleens misselijk, maar ik zucht en slik het echt weg...het idee dat ik moet overgeven geeft me angstzweet, dus ik blijf net zo lang mini slokjes cola drinken en slikken tot het weg is! Kan gewoon echt niet spugen door dat stik-voorval! Als de hond hier gespuugd heeft, moet Lief het ook opruimen, want ik ga echt zowat over mijn nek ervan! Dat wordt nog wat als er kids komen Overigens maakt poep/diarree me niets uit, dat ruim ik dan zonder problemen wel op!
Haha! Vroger deed mijn moeder dat altijd; de jus bewaren in de koelkast in zo'n schaaltje en dan kwam daar altijd zo'n dikke laag vet op Ieuw!
hier ook iemand met fobies, 1 al overwonnen, nog niet 100% er over heen, maar toch wel 90%, de rest is ongemak en onrsut beetje angst maar geen fobie. dankzij vriend lief, zijn respect en geduld is dat gelukt. de andere fobie is er 100%, en gaat denk ik ook niet weg, ik hoop dat het ooit minder wordt. spinnen vind ik wel eng, maar geen fobie, ik mep of zuig ze met de stofzuiger op hihihihi
Ik ben zelf NLP practitioner (coach) en ik heb zelf een aantal fobieën gehad (ook om over te geven) en ben daar van af gekomen. Er zijn meerdere therapieën die hier goed tegen helpen! Een NLP coach of een psychotherapeut kan je hier vast heel goed mee helpen. Zoek er een in de buurt, want een fobie kost je heel veel energie en levert je maar heel weinig op... sterkte!
@ Bebek Istiyorum mijn ervaring is dat spuug van je eigen kindje helemaal niet vies is. Ik heb ook wel eens heel misselijk gevoeld met het opruimen van spuug van kat/hond, maar bij ons kindje vind ik het juist totaal niet vies...
Ik heb ook een soort kots-fobie.. Blijf ook, als het moet, urenlang in de frisse lucht zitten en diep ademen met klamme handen als ik misselijk ben.. overgeven 'no way!' terwijl je er volgens mij dan veel eerder vanaf bent. 2 weken terug had ik een ongelukje en was mijn knieschijf uit de kom, de ambulancebroeder begon al over een roesje en werd helemaal panisch omdat ik bang was dat ik daarvan over moest geven. Toen ik bijkwam heb ik trouwens ook heel erg overgegeven, maar vond het niet eens naar ofzo, misschien omdat ik het misselijke niet echt bewust heb meegemaakt: Ik kwam bij en schijn wel gezegd te hebben dat ik moest spugen, en hup alles in een emmer, voelde echt als een opluchting. Zou ik er misschien nu vanaf zijn?