Klopt hij kan heel kinderachtig zijn in die dingen. En hij is toch al 30 jaar maargoed. Ik ben niet zijn moeder en ik hoef hem niet steeds te zeggen wat ie wil en niet kan maken. Op een gegeven moment weet je wat tegemoed komen aan elkaar is. Maar dat verloopt op dit moment een beetje erg vreemd. Ik laat het even bezinken voor ik de confrontatie weer aanga.
Inderdaad, ik zou als ik jou was eerst weer een beetje rustig worden en daarna pas de confrontatie weer met hem aangaan. Nu heeft dat waarschijnlijk toch geen zin en word het over en weer verwijten maken na elkaar en nemen de emoties straks de overhand. Succes!
precies. Ik zou een nachtje elders logeren om de boodschap te geven en confrontatie te vermijden terwijl hij stoned is
Heel herkenbaar! Zowel de wiet als de gameverslaving. Probeer ook te kijken naar de oorzaak van alles. Game verslaving is een drang om te ontsnappen aan de realiteit. Schulden, rommelig huis, te klein sociaal leven, ruzies zijn dingen om van weg te vluchten. Ik ken jouw situatie niet, maar meestal is het een verklaarbare oorzaak. Mijn vriend gebruikt wiet voor zijn chronische ziekte dus de stap om het ook als plezier iets te gebruiken was maar heel klein. Inmiddels is hij van beide af. Natuurlijk speelt hij nog World of Worcraft en rookt hij wel eens een jointje. Alleen niet dagelijks meer. Wiet is voor mijn partner een medicijn en zo zal het ook blijven. Spelletjes zijn voor ontspanning en plezier. Net als een uurtje bellen met een vriendin. Probeer eerst samen de oorzaak te vinden voor je drastische maatregelen gaat nemen. Is het in jouw ogen al te ver kan het altijd nog... Succes! Liefs, Sam
Met alle respect dames, maar ik geloof niet, dat sommige oplossingen die hier aangedragen worden, ook maar enigzins constructief zijn. Mijn partner is ook een gamer. Dit wist ik op voorhand al, voordat ik daadwerkelijk goed en wel een relatie met hem begon. En ik hield ook mijn hart vast. Was bang dat ik een strijd aan moest gaan met een spelletje om de tijd/aandacht van mijn partner. Moest ik hem voor een keuze gesteld hebben, had hij resoluut gekozen voor zijn spel. Ook dit wist ik. En dat heeft niets te maken met het feit dat hij mogelijk een spel belangrijker zou vinden dan mij, maar we laten ons niet dwingen. Zowel met een spel niet, als met andere aspecten van ons leven niet. Wat we wel gedaan hebben, is het gesprek aangaan. Hij werkt fulltime. Dus als hij na een lange dag ( hij is koerier, en zit vaak 12 uur per dag op de weg) dan koken we samen, eten we samen, en daarna speelt hij nog zijn spel. Dat is zijn ontspanning. Ook in het weekend hebben we de dagen verdeeld. 1 dag is voor hem. Dan blijven we thuis, of ik ga eropuit met de kleine, en hij mag zich vermaken met welke console dan ook. De andere dag is voor ons samen. Dan gaan we weg. Op visite bij familie of wandelen in de natuur. Belangrijk was het vinden van een compromis. En je daar aan houden. En een compromis bereik je niet door star en onbuigzaam te zijn. Of door je zin door te drijven door iemand voor keuzes te stellen. Praten blijft het belangrijkst. Ook praten over het gevoel dat hij je geeft, doordat hij zich zo slecht aan afspraken houd. En belangrijk is daarbij om niet aanvallend te zijn. Daarmee krijg je alleen maar een muur vaak. En geen constructief gesprek.
Heel herkenbaar verhaal. Mijn ex was hetzelfde! Kwam 's nachts nooit op bed en zat maar te gamen. Heb ook zo vaak gezegd tegen hem je leeft in die virtuele wereld. Hij sliep overdag en 's nachts zat hij te gamen... Ik heb alle games er eens afgegooid bij hem en wachtwoorden veranderd, dit heeft ook niet geholpen en de vele gesprekken ook niet die we er over hadden. Mijn exschoonmoeder (zijn moeder) vond dit ook vreselijk die wou mijn ex zijn pc al afpakken (had ze dit maar gedaan...) Toen onze zoon was geboren en ik was eens weg dan zette hij de webcam op de wieg zodat hij kon gamen en ondertussen mijn zoon id gaten houden, heb dit 1x gezien en ben onploft toen! Nu ben ik bij hem weg ook om deze reden maar ook om andere redenen... Ik vind het een verademing om mij 's nachts niet meer kwaad te maken omdat hij nooit op bed komt e.d. wat heb ik vaak boos wakker gelegen.
Ik heb zelf jaren gegamed. Call of Duty 2 en Call of Duty 4. Ik beheerde zelfs een Call of Duty server in Engeland en deed op afstand onderhoud eraan en hield onze 1000 members een beetje in het gareel. Dit samen met meerdere "admin's", veelal mensen uit Engeland. Ondanks dat kon ik er altijd mee stoppen als ik bijvoorbeeld moe was, een potje verloor en daarom kwaad werd (dat was voor mij vooral een reden om te zeggen: zo, ik stop er even mee anders gaat het mis). Een echte verslaving was het voor mij niet maar moet zeggen dat ik wel precies het gevoel ken om maar door te gaan met spelen. Tegenwoordig heb ik het zo druk met mijn eigen bedrijfje dat ik al ruim 2 jaar op een enkele keer na nooit meer game. Eigenlijk alleen nog als ik mijn zusje en beste vriend over de vloer heb, dat zijn ook gamers. Misschien dat je met je partner kunt afspreken dat hij bijvoorbeeld minimaal 30 minuten of een uurtje stopt als hij gefrustreerd raakt als hij verliest. Dat hij dan weer even "normaal" kan worden. Even rustig zitten, even wat drinken en kletsen. Misschien dat hij zich in dit voorstel wel goed kan vinden en dan wordt langzamer aan het gamen misschien ook wel minder. Het is maar een idee...
pfoei, die is echt verslaafd idd. maarja als je iets heeeeeeel leuk vind, vergeet je de tijd gewoon. mijn vriend was vroeger ook best wel verslaafd, toen we nog in vorig huisje woonden zonder dieren en kinderen, heeft hij een keer in het weekend tot 4.45 's nachts gespeeld. ik was toen ook al naar bed gegaan en werd die tijd wakker omdat ik moest plassen. het was leeg naast me... dus ik naar beneden, zie ik hem daar spelen, het werd notabene ook al licht buiten. ik ben toen best wel pissig geworden en heb laten merken dat ik teleurgesteld was. sindsdien is het nooit meer gebeurt. dit is 1x gebeurt, en gebeurt al jaren niet meer. gamen doet ie niet veel meer, soms 's avonds of 's middags als sophie slaapt. maar hij vind het ook erg leuk om andere dingen te doen. hij speelt zoiezo niet als sophie wakker is. ik weet niet hoe oud je vriend is, maar ik merk aan mijn partner dat hoe ouder hij wordt hij er minder belangstelling voor heeft. hij vind het nog steeds erg leuk, maar minder. trouwens, mijn vriend trekt het tegenwoordig niet eens meer tot na 12 uur. valt ie om van te slaap
Bedankt voor jullie reactie's. nogmaals ik ben zelf ook een gamer. ook me eigen server gehad enz maar het beheersde echt ons leven en we konden geen normale gesprekken meer voeren het ging alleen nog maar over gamen gamen gamen. En ik vind het ook belangrijk om zijn hobby niet af te pakken maar om compromies te sluiten. Alleen is hij geen prater zoals ik vandaag maar weer al te goed heb gemerkt. daardoor is het zo lastig. Ik kan heel moeilijk tot hem doordringen. Hij gamed vaak 9 a 10 uur op een dag soms zelf 19 uur. En dat gaat me echt te ver. En ook ik heb hem leren kennen als gamer om het zo maar te zeggen en ik wil ook echt niet dat hij veranderd voor mij maar ik vind wel dat je in een relatie tegemoed moet komen aan de ander. Zeker als je een relatie hebt en die eronder lijdt. Ik heb tegen hem gezegt dat ik morgen met hem wil praten hierover omdat het nu geen goed idee is aangezien alle emotie's zo hoog zitten. Hij stemde hiermee in. Ik hoop maar dat het voor ons allebei iets positiefs opleverd. Anders zal ik toch een keus moeten maken of ik dit kan accepteren of niet.
Heel verstandig meid! Ik hoop dat het gesprek morgen wat oplevert en jullie er samen uitkomen. Succes!
Mijn hubbie en ik spelen ook samen WoW (hij door mij ). mijn vorige relatie (van ruim 7 jaar) is mede door het game gedrag van mijn ex kapot gegaan. Mijn huidige hubbie houd ook wel van een spelletje maar zodra ik zeg dat het toch nu wel mooi is geweest stopt hij gelukkig ook. nu spelen we de ene avond WoW en de andere avond bijv een film oid. Gewoon lekker in balans. Ik weet dus helemaal hoe je je voelt! een spel is leuk maar het echte leven gaat voor alles en als het er op aankomt zal hij toch voor jou moeten kiezen en jij in ieder geval voor jezelf! Ik hoop dat het helemaal goedkomt en dat hij de juiste keus maakt! Ik wens je heel veel succes morgen!!
Tja, toen ik begon te lezen begreep ik het, maar toen ik las dat hij van 12 tot 9 'sochtends gamed.... that's a problem!!! Ik ben al geirriteerd dat hij wanneer hij thuis komt gelijk gaat gamen ( ik kook dan) en dat ding pas uit wil doen als de game afgelopen is niet wanneer ik hem het eten voorschuif... maar hij gamet dus niet de hele avond... alleen als ik ook wat anders doe, zo kijk ik de laatste tijd veel series via de laptop en dan kan hij 2 uurtjes gamen op de tv... maar meid, dit is echt veel te veel! (heb niet alles bijgeleze, dus misschien een dubbele vraag) maar weet hij dat dit echt te zot is? of ontkent hij dattie een probleem heeft/
Hij vind absoluut dat hij geen probleem heeft. en 19 uur gamen op een dag dat is ook niet vreemd voor hem. Maarja volgens mij heeft iedereen die verslaafd is een ontkenningsfase.
alstie 19 uur op een dag geen probleem vind.... dan is er een probleem inderdaad, ik hoop dat je gesprek met hem helpt! en probeer anders wat info over gameverslaving e.d. op internet te vinden en uit te printen, dan kan hij dit in z'n eentje lezen en erover nadenken zonder zich gelijk aangevallen te voelen.... succes ermee!
Gameverslaving heeft mijn mijn huwelijk gekost.. Mijn nieuwe partner gamet ook wel graag en vaak, maar is in ieder geval niet zo afgestompt dat ie mij en de kleine vergeet. Maar leuk is anders. Het lijtk me ook echt zo'n typisch mannending...een soort van escapisme ofzo...
Woow dat is wel heftig! Maar ik denk dat je gelijk hebt....het is een soort escape idd! Mijn vriend gamed ook, maar niet zo veel. Maar hij vertelde wel dat dit voor hem ontspanning is en alles in zn hoofd op een rijtje kan zetten. @ts heftig 19 uur gamen...lastig als hij zelf het probleem niet onder ogen wil zien. Succes en sterkte ik heb niet echt tips.