In de meeste ziekenhuizen niet... tenzij op medische indicatie. Maar goed: dan beslist alsnog iemand anders of je hem krijgt of niet. Belachelijk!
Heb uiteindelijk ook een ruggenprik gekregen. Zou thuis bevallen, daar ook begonnen, maar ontsluiting vorderde onvoldoende. Dus naar zkh, daar een epiduraal, en toen werd ik ingeleid. Ruggenprik was hemels, echt waar. Na 14 uren weeen, KON ik niet meer (weeen kwamen echt om de 3 minuten, dus was uitgeput). Met de epiduraal kwam ik weer helemaal bij. Heb eigenlijk geen wee meer gevoeld (geen echte pijn dan) Helaas mocht het inleiden bij mij niet helpen, en werd het toch nog een spoedkeizersnede.
Je kan het ook omdraaien, en dat was ook mijn insteek: ik sta open voor pijnbestrijding. Dat betekende voor mij dat ik me wel heb verdiept in de mogelijkheden maar inderdaad nog geen beslissing had genomen van tevoren, behalve dan dat ik in het ziekenhuis wilde bevallen en dat áls ik pijnbestrijding wilde, ik zou gaan voor de ruggenprik. Uiteindelijk ben ik ingeleid met veters (dus niet aan infuus want er was geen ontsluiting) en toen ik na een uurtje of 24 lijden eens een keertje 2 cm ontsluiting had, zei ik: ruggenprik! NU! Heb m gekregen en voor mij was het een hele fijne en goede ervaring; hij zat in 1 keer, hij werkte ook meteen, ik kon alles nog bewegen wat ik moest kunnen bewegen, ik voelde mijn persweeën heel goed, kortom: successtory!
In theorie is de vraag naar een ruggenprik van de vrouw al indicatie om m te geven, dat is protocol sinds januari 2009: een jaar al. Echter, in sommige ziekenhuizen zijn er nog steeds niet 24/7 anestesiologen in huis en sommigen weigeren 's nachts ook te komen voor een bevallende vrouw. Dat hangt af van hoe de maatschap van anestesiologen in het betreffende zh daarmee omgaat. Dus wil je zeker weten dat het kan? Zoek even uit hoe het in het door jou beoogde ziekenhuis geregeld is!
Mijn bevalling begon met 38+5 met gebroken vliezen (mijn buik knapte letterlijk ), waarna ik meteen redelijke weeen kreeg. Werden heftiger en heftiger.... hoe zuur is het dan als de verloskundige na 24 uur weeen pas een kleine centimeter ontsluiting voelt! Na 24 uur moest ik met mijn gebroken vliezen sowieso naar het ziekenhuis, maar we hadden van tevoren toch al voor ZH gekozen, ik voel me daar gewoon veiliger. We kwamen om een uur of 5 's nachts aan in het ziekenhuis, ik was bek en bekaf. Ik kreeg een shotje pethidine zodat ik even kon bijtanken. 's Ochtends ben ik aan het infuus met weeenstimulatie gelegd, en er werd meteen ook een epiduraal aangeboden. Ik heb het nog even zonder gedaan, maar mede door de uitputting heb ik na een paar uurtjes toch om die anesthesist gevraagd (euhm, gesmeekt zeg maar ). Hij zette de prik in 1 keer goed, ik mocht zelf op het knopje drukken als ik meer pijnstilling nodig had. Ik heb geloof ik 1 of 2 keer geduwd, en toen ben ik in slaap gevallen. Totdat de gynaecoloog kwam toucheren en ik 10 cm ontsluiting bleek te hebben. Ik lag nog te pitten haha! Ik was dus topfit, en tijdens het persen heb ik geen pijnstilling meer nodig gehad. Ik voelde de persweeen prima. Doordat ik had kunnen rusten, heb ik het persen en de geboorte van ons dochtertje heel bewust meegemaakt. Na de ruggenprik geen enkel probleem gehad. geen pijn, niks. Ik vond het ideaal (voor de bevalling die ik toen had, bij een volgend kindje zou ik het eerst weer zonder proberen, en als het weer echt nodig is, neem ik zo weer een epi)
Vooraf kan je dat echt niet zeggen. Je kan wel aangeven, dat je wel de mogelijkheid toch tot een ruggenprik hebt als je dit wil. Bij de 1e had ik helemaal niet over een ruggenprik nagedacht, tot ik 2 dagen bezig was en het niet doorzette. Ondertussen ging ik kapot van de pijn. Dus tsjah, toen was die prik echt de hemel Bij de 2e beval ik in een ziekenhuis waar niet 24/7 een anesthesist is, dus heb al wel aangeven dat ik wel een ruggenprik wil als ik het nodig denk te hebben. Nu wil het liever zonder doen, maar zo af en toe is het gewoon niet anders.
Heb trouwens nergens last van gehad met die prik. Hij zette hem in 1 keer goed, kon mijn benen nog bewegen. Maar ik kreeg alleen geen persweeën, of dat met de ruggenprik te maken had weet ik niet, maar ik heb Nathan er met gewone weeën binnen 1 uur eruit gekregen. 2e ruggenprik kreeg ik een paar uur daarna, toen ze mij gingen hechten op de OK. Die werd ook goed gezet, maar was ik echt 'verlamd' vanaf mijn middel. Dat vond ik wel erg naar want ik kon Nathan niet uit zijn bedje tillen. Moest elke keer op die knop rammen. Maar dat heeft zo'n 5 uur geduurd. Viel dus ook wel mee!
hier is voor mij besloten dat ik er een zou krijgen na 43 uur nonstop weeën ( on de 3 min en een minuut lang) was mijn lichaam echt op en besloot de gyn mij in te leiden met een infuus maar niet zonder ruggenprik. helaas werd deze tot 2 keer toe mis geprikt waardoor ik de eerste keer een "verlamt" been aan over hield en de 2de keer is die door een zenuw heen gegaan waardoor de spieren in de rechtenkant vanaf mijn schouderblad tot knie verkrampte. nou geef mij dat maar weeën hoor. ik heb tot 16 weken na de prik last gehad van pijn aanvallen in de rug ook niet echt bevorderlijk. maar ja het was niet mijn keuze
Waar ik ben bevallen, wel! Zonder discussie. Raar trouwens, er is een anaesthesist voor nodig. Die moeten er toch altijd zijn voor evt. spoed-ok's (geen ks).
Mijn gyn heeft aangegeven dat ik er voor de bevalling over na moest denken. Ik heb haar dus gezegd dat ik helemaal voor pijnstilling ben. Zij zei dat ik dat tijdens de bevalling dan moet zeggen: ik beval in het ziekenhuis dus er is altijd iemand aanwezig die een prik kan zetten. Je kan trouwens ook een prikje in je been krijgen: dat zwakt alleen de pijnlijkste pieken af, terwijl je bij een ruggenprik een stuk gevoellozer bent. Misschien ook nog een optie?
Ja ik geloof dat er nu wel altijd een anaesthesist aanwezig moet zijn voor een ruggenprik, maar toen ik beviel in juni 2008 was dat nog niet het geval, ongelovelijk gewoon. Ook fijn dat er geen gyn aanwezig is bij een geval van foetale nood.
ja die prik heb ik ook gehad. ik was zo stoned als een garnaal ben echt een stuk van de film kwijt geraakt. nooit meer z'n prik voor mij. later sprak ik een vrouw hier op het cb en die wist door de spuit niets meer van de bevalling dat lijkt me zooo erg
helemaal mee eens, je kijkt op dat moment en als het echt niet gaat of er zijn bepaalde complicaties is het een goede optie alhoewel het geen optie voor mij zou zijn (ik wil het graag helemaal voelen) de dokters hebben mij ook 3 keer gevraagd en daarna heb ik ze verzocht er niet meer over te beginnen...en toen werd dat respecteert...
Ik ben erg positief over de ruggenprik. Ik heb alles gevoeld zo'n 24u lang en wat was het een opluchting die ruggenprik. Voor mij de volgende keer zo weer!
Dat verschilt per ziekenhuis, tenminste een jaar of 10 terug wel . Mijn moeder is operatie assistente en mocht gewoon thuis slapen, maar moest wel binnen een kwartier op de ok kunnen staan. We woonden toen op een paar minuten van het ziekenhuis dus ze sliep altijd thuis. Maar volgens mij is het nu toch zou dat je altijd een ruggenprik moet kunnen krijgen? Dus in het geval dat een anesthesist thuis slaapt moeten ze die gewoon oproepen lijkt me.
Ik wil geen pijnstilling dus ook geen ruggenprik. Wilde ik bij Eva ook niet. Tegen de tijd dat het me wel fijn leek was ik a) nog thuis (ook thuis gebleven) en b) de ontsluiting volgens mij te ver gevorderd om nog een ruggenprik te krijgen. En volgens mij is dat heel vaak zo, op het moment dat je 'm wil dat het niet meer kan. Ik denk wel dat als je in het ziekenhuis bent er eerder naar zal grijpen omdat het kan. Ik wilde heel graag thuis bevallen dus de eerste drempel was om naar het ziekenhuis te gaan. Dat had ik er niet voor over, dus het kon ook wel zonder pijnstilling . Als ik al in het ziekenhuis was geweest had ik er misschien wel om gesmeekt, alhoewel ik er echt tegen ben (voor mezelf) als het niet echt nodig is. Ik kan me wel voorstellen als je echt al uren bezig bent en het niet opschiet je wel graag pijnstilling wil. Maar volgens mij wordt het dan wel vaak aan je voorgesteld omdat ze dan ook wel zien dat je het niet lang meer zal trekken. Bij Eva heb ik zo'n 6 uur ontsluitingsweeen gehad, dus prima te doen. Mocht het dit keer niet goed opschieten, zie ik het dan wel weer
Dit soort verhalen heb ik dus ook over die pethedine injectie gehoord en ik ging zonder al te veel wensen mn bevalling in, maar heb mijn man echt op zijn hart gedrukt dat ik zo'n injectie niet wilde. Uiteindelijk werd ik tijdens mijn ks, zodra mn dochter er uit was helemaal plat gespoten met morfine, dus weet ik er nog niets van
Ik ga afwachten. Wie weet gaat de bevalling zo snel dat ik beslis om het zonder te doen. Maar als je ontsluiting niet vooruit gaat en je ligt daar zo lang, ja dan ga ik er ook voor.