Na ongeveer al een jaar klussen, op een leeftijd van 35 jaar en meerdere negatieve zwangerschapstesten, heb ik besloten een break te nemen van het zwanger-worden. En dan met name de beslissing om niet de MMM in te gaan. Na mijn laatste menstruatie (die een week te vroeg kwam!), was ik ervan overtuigd dat er iets mis is met mijn cyclus. Ik had afgelopen maand ook ovu-testen gebruikt, en ondanks dat ik volgens mij mijn eisprong heb gevoeld, waren deze allemaal negatief. Nu had ik mij in het begin van het jaar voorgenomen om na deze ronde naar de HA te gaan. Maar aangezien ik vorige week de aanbieding kreeg om (weer) full time te gaan werken (ik werk nu 24 uur) en ik op dit moment de extra centen wel kan gebruiken (gezien we deze zomer een rondreis door amerika willen maken), denk ik dat het niet verstandig is de MMM in te gaan. Dat zou namelijk betekeken dat ik vrij moet nemen in de baas z'n tijd voor de onderzoeken en dat bevordert ook niet echt mijn werk-instelling, natuurlijk. Ik vind het een hele moeilijke beslissing, vooral gezien mijn leeftijd en dat de ene na de andere vriendin om me heen (nogal makkelijk?) zwanger wordt. Maar ik heb nu besloten eerst maar op mijn werk te concenteren (naast het extra werk ga ik een interne opleiding volgen om mijn functie uit te breiden). Het neemt niet weg, dat mijn man en ik gewoon doorklussen, maar wel op de momenten dat we dat echt willen en niet wanneer het 'moet'. Ik hoop dat ik de goede beslissing neem. Ik vraag me af of er meerdere vrouwen zijn die zo'n soort beslissing hebben genomen en hoe ze dat hebben ervaren?
Tja... moeilijk... Wij hebben nog niet echt voor deze keuze gestaan, maar ik denk er wel over na. Ik zou wel de MMM in gaan. Als je de mmm in gaat duurt het nog wel even voordat er daadwerkelijk iets gedaan word. Je krijgt toch eerst nog van allerhande testen waar weer weken overheen gaan. Persoonlijk: Mijn teammanagers weten van onze wens en moeilijkheden hiermee. Ik werk 20 uur in de zorg onregelmatig en kan mijn afspraken bij de gyn steeds zo plannen dat het werk er geen last van heeft. En mijn managers willen graag op de hoogte gehouden worden. Ik vind werken belangrijk maar als aller aller eerste zetl ik mijn en mijn mannetjes behoeftes op nummer 1! Ik werk om te leven.... leef niet om te werken! Wij persoonlijk kunnen het geld ook goed gebruiken ivm verbouwing. En ik schuif een verre vakantie aan de kant. Wij gaan over een paar maanden lekker een midweek naar centerparks... ook heel gezellig met zn 2tjes. Ook iets om naar toe te leven en om mijn gedachten af en toe te verzetten. Succes met je beslissing Liefs Cyntje78
@cyntje dank je voor je reactie. en je hebt ook helemaal gelijk, alsje zegt; ik werk om te leven en ik leef niet om te werken. ik ben een groot voorstander van die uitspraak. Alleen is het nu zo dat ik mijn kinderwens boven heel veel andere dingen ging zetten en dat het mijn leven zowat ging beheersen. ik sluit de MMM niet helemaal uit, maar ik denk dat ik eerst een soort rust voor mezelf moet zien te vinden en een soort 'afstand' moet nemen op de kinderwens (en daarbij is werk een goede afleiding) dan dat ik echt de beslissing neem om die MMM in te gaan. ik zou over een maandje altijd aan mijn werkgever kunnen vragen om bv. 36 uur te gaan werken ipv 40. ik voorzie daar geen problemen in en ik zou de bezoeken aan de gyn in die tijd kunnen plannen. vooralsnog neem ik dus een (tijdelijke) break en ga me concentreren op alle andere leuke dingen in het leven. ik wil b.v. mijn huiskamer een make-over geven, de reis naar amerika goed plannen en heeeeel veel tijd aan mijn lieve man en poezen besteden!
Ik ben ook 35 jaar. En zit inmiddels in de MMM. Mijn kinderwens zit diep, erg diep. Bovendien zit ik momenteel zonder werk en ben volop aan het solliciteren. Ik zet echter mijn vruchtbaarheidsbehandelingen niet stop om een baan te vinden, absoluut niet! Mijn motto is: ik werk om te leven en ik leef niet om te werken. Er is meer in het leven dan werk. Je moet doen waar je jezelf goed bij voelt. Hoe diep zit de kinderwens bij jou? Ik bedoel maar, werk is er altijd wel te vinden, maar voor een kinderwens heb je nog maar een aantal jaar de tijd! Hoe zie je de toekomst? Straks werk je fulltime, je hebt een leuke baan, maar geen kinderen. Kun je daarmee leven? Want er komt eens een moment dat het te laat is om aan kinderen te beginnen, dat het te laat is om de MMM in te gaan. Het is echt aan jou wat jij het liefste wil, waar jij je goed bij voelt. Kun je het accepteren om zonder de MMM proberen zwanger te worden en je erbij neerleggen als het via de natuurlijke weg niet lukt?
@be happy. mijn kinderwens zit ook heel diep, maar zo diep dat het mijn leven ging beheersen en ik vind dat op dit moment niet juist. het voelt niet goed. ik heb pas sinds een jaar besloten dat ik moeder wil worden en daarvoor heb ik nooit een kinderwens gehad. ik denk als ik dat al langer had gehad, het een stuk moeilijker voor me zou zijn. begrijp me niet verkeerd dat ik nu volledig op mijn werk stort. ik zie het (nu) meer als een afleiding. ik sluit ook niet uit dat ik nooit die MMM inga. immers heeft mijn man vorige week nog gezegd dat hij dat samen met mij wil ondergaan. hij twijfelde eerst nog heel erg, maar wil dit nu toch samen doen. ik weet dat mijn leeftijd niet echt meehelpt en dat het moeilijker wordt naarmate ik langer wacht. ik heb geen idee hoe lang ik deze 'break' volhoud en de kinderwens zal er altijd zijn, maar ik heb voor nu rust gevonden bij het feit dat ik een stap terugneem en me op andere dingen ga concentreren. wellicht dat ik er over een maand weer anders over denk...en misschien ook niet. time will tell...
Volg je eigen gevoel zou ik zeggen. Het lijkt me wel een moeilijke keus. Ik denk niet dat ik een kinderwens tijdelijk aan de kant zou zetten voor een baan. Daarbij heeft Cyntje78 gelijk, voordat alle onderzoeken zijn afgehandeld ben je ook weer tijdje verder. Daarbij (bedoel het niet lullig hoor) ben je 35 jaar en word het lijkt me steeds moeilijker om zwanger te worden als je ouder word. Je schrijft dat je nu meer rust hebt nu je de beslissing hebt genomen om even een break te nemen. Misschien is het daarom niet verkeerd om het dan toch even door te zetten. Al is het maar voor een paar maanden. Je kan ook altijd kijken wat de reden is waarom jullie nog niet zwanger zijn, dus de onderzoeken bijvoorbeeld eerst laten doen. Ik kreeg bijvoorbeeld eerst een aantal echo's, bloedonderzoeken en een eileider onderzoek. Misschien kun je dat eerst ook doen, dan weet je misschien of er een oorzaak is. En vanuit dat kun je verder beslissen of je er mee verder wilt gaan. Twijfel je ook aan het idee om de mmm in te gaan of is het puur dat je op dit moment ook graag meer wilt werken?
Ik kan je nergens mee helpen maar ik kan wel zeggen dat ik het moedig vind dat je even je zinnen ergens anders op zet en dat je even afstand neemt en wie weet misschien lukt het wel in de periode dat je afstand neem en je ergens anders zit met je gedachte hoop het voor jullie. Een vriendin van mij is in november ook bevallen van haar dochtertje en die is inmiddels nu ook 39jaar en dat terwijl ze niet echt vruchtbaar was zoals de artsen hun hadden verteld. Ze waren er ook niet meer mee bezich en hopa ze was zwanger, dit soort verhalen hoor ik tegenwoordig steeds vaker ik hoop dat het voor jullie ook geld. Veel plezier met je verre reis lekker van genieten en als je terug bent kun je als nog zo de mmm in stappen toch? Groetjes,
het is wat je zegt; ik twijfel meer om de MMM in te gaan. absoluut niet omdat ik meer wil werken. in principe zouden we het (financieel) ook met die 24 uur redden, wat ik nu doe. ik ben niet verplicht meer te gaan werken en ik zie meer werken nu puur als een voordeel (afleiding en meer geld). ik kan altijd beslissen om weer minder te werken. die keuze is volledig aan mij. maar ik vind dat ik eerst rust in mijn hoofd moet zien te vinden. ik ben de laatste tijd te veel geobsedeerd door ovu-testen, tempen, het wel of niet voelen van mijn ei, elke druppeltje bloed en afscheiding te analyseren, 24/7 sites afstruinen naar tips en ervaringen. het wordt me allemaal te veel en als ik dan ook nog die MMM inga, dan denk ik dat dat ik helemaal doordraai.... nogmaals; zeg nooit 'nooit'. maar voor nu wil ik de obsessie van het zwanger-worden even op een laag pitje zetten en dan zie ik over een maand (of 2?) wel weer verder... de kinderwens blijft. dat staat als een paal boven water!!
Zoals ik het lees is het misschien wel goed voor je om dan toch even een tijdelijke break te nemen. Zoals ik lees ben je er inderdaad veel mee bezig en dat slurpt het je energie helemaal op. Het is goed dat je beseft dat als je de MMM ingaat dat je er dan waarschijnlijk ook veel mee bezig bent. Als ik kijk naar mezelf, ik moest toch wel 2 a 3 keer per week naar het ziekenhuis voor een echo. Ik slikte namelijk hormonen dus ja dan sta je wel streng onder controle. En ik ga er niet om liegen want als je de MMMin gaat dan ben je er nog veel meer bezig. Mijn man en ik zeiden om een gegeven moment ook van we stoppen er tijdelijk mee want dit gaat zo niet. Ik was ook alleen nog maar bezig met het zwanger worden. Die zelfde maand dat we besloten om ook even een break te nemen ben ik zwanger geworden van mijn jongens. Nogmaals volg je gevoel. Jou gevoel zegt dat je op dit moment een break moet nemen omdat het je waarschijnlijk teveel word. Ik denk persoonlijk dat je er goed aan doet. Al is het voor maar 2 of 3 maanden. Dan heb je toch die periode van rust even. En dan kun je misschien met een goed gevoel beginnen aan eventuele onderzoeken die dan komen. Je leest dat heel veel vrouwen dit doen, even een break voor dat ze aan de MMM beginnen. Sterkte met je keus. Het is denk ik een 2 strijd voor je. Aan de ene kant wil je zo graag rust maar aan de andere kant denk je ook was ik maar zo snel mogelijk zwanger. En zeg zelf wat is 2 a 3 maandjes nou..... die zijn zo voorbij.
Of zoals Kappiegirl zegt geniet van jullie rondreis en begin daarna met goede moed aan de onderzoeken
Lastig hoor! Een break...... Wij zaten 3 1/2 jaar in de MMM, heel vaak wilde ik ook een break. Steeds naar het ziekenhuis, allerlei onderzoeken, wachtkamers vol zwangere vrouwen, goed bedoelde vragen van familieleden en collega's enz. enz. Ik vond de MMM heel zwaar, heb vaak een traantje hierom gelaten en het deed onze relatie niet goed. Vrijen was niet meer spontaan, alles draaide om zwanger raken en BLIJVEN. Denk er goed over na, als je geluk hebt hoef je maar kort de MMM in, maar het kan ook lang duren. Inmiddels heb ik een heerlijke dochter van 8 weken en kan ik achteraf zeggen dat het de moeite waard is!!!!
@ DDS,zoals jij het schrijft is het net mijn verhaal. Super dat je nu een klein wondertje hebt. En net zoals je zegt, achteraf is het alles waard geweest. Maar op dat moment is het wel moeilijk.
Vind het een beslissing waar veel moed voor nodig is! Wij zijn wel de MMM in gegaan, ondanks dat wij onze leeftijd wel mee hebben zitten (zijn beide 24). Persoonlijk heb ik veel meer rust sinds we in de MMM zitten, want nu weet ik wat er gaande is in m'n lichaam, en ben dus niet meer bezig met tempen en ovutestjes etc. Moet ongeveer 3 keer in de maand naar het ziekenhuis, en vind het lichamelijk allemaal wel meevallen. Mentaal is het wel vaker moeilijk, heb al vaker gezegd dat ik er flauw van ben en het niet meer wil, maar gaan elke maand weer gewoon stug door. Hoop dat het alsnog snel raak is!