Wel bizar, in veel topics hoor je veel verschillende verhalen, maar deze verhalen zijn toch angstwekkend unaniem!
Wat een krengen he die rugweeen...... ik kon er ook erg weinig mee behalve op mijn zij liggen, het bed fijnknijpen en mijn man heel hard onderin mijn rug laten duwen.... wel ontglipte me af en toe een "RUG!!!" als hij niet snel genoeg begon te duwen bij een wee maar verder heb ik me netjes gedragen
hahaha ook weer zooooo herkenbaar! Bij mij was de vk stagaire de l*l.. heb der echt afgekat als ze niet snel genoeg in me rug aan het beuken was!
Ik hou niet van pijnstillers en slik die dan ook heel erg weinig en heb tijdens de rugweeen toch echt om pijnstilling gevraagd. Toen de prik was uitgewerkt na 5 uur smeekte ik of ik aub nog een prik kon krijgen maar dat kon niet omdat de ontsluiting al te ver was. En ondanks de pijnstilling was het een hel, hier was het ook bij elke wee die ik aan voelde komen van RUG en mijn man moest dan flink tegendruk geven om de pijn iets te verlichten. En had het gevoel dat de weeen elkaar maar bleven opvolgen en opvolgen dus niet 5 minuten ofzo er tussen. Wat was ik blij dat ik persweeen kreeg en mocht persen, die waren veel prettiger. Maar je moet maar zo denken, je hebt alleen die pijnen tijdens je bevalling en je krijgt er echt iets heel moois voor terug.
Ik wilde alleen maar op me rug liggen.. in het begin hielp druk erop wel ( vriend die masseerde) maar na een tijdje niet ik wilde op me rug liggen en met me handen duwen tegen me vriend zijn hand en met een hand terug duwen op het ziekenhuisbed.. en zo een soort druk creeeren op me gehele rug... verder de pca pomp