Hoi meiden, ik heb even een vraagje. Ik zit ergens mee en weet van mezelf dat het niet altijd reeel is en vraag me dus ook af of iedereen dat heeft. Ik erger me ENORM aan mijn schoonmoerder. Ik geef toe, ze doet het ook niet altijd even goed. Maar ik vind dus echt ALLES erg aan haar. Al is het maar dat ze Milan vast houdt, tegen hem praat, vraagt hoe het met hem gaat. Maakt niet uit, alles is bij mij verkeerd. En ik zeg er niet altijd wat van hoor, maar als ze er is erger ik me altijd kapot! En snap het niet altijd even goed van mezelf. Want als ik er later over nadenk, kan ik wel inzien dat het erg onredelijk van mezelf is en ze eigenlijk gewoon heel blij is met Milan. Maar waarom is het dan zo dat ze in mijn ogen nooit iets goed doet?! En ze kan wel erg opdringerig zijn hoor. Belt erg vaak bv. Maar dat is gewoon interesse. Herkent iemand dit? Of heeft iemand tips ofzo?? xxx
Volgens mij is het een beetje een vicieuze cirkel waarin je zit. Je bent je ergens aan gaan ergeren bij haar en toen ben je gaan opletten en dan ontdek je steeds meer dat je vervelend vindt. Misschien elke keer dat je je ergert even weglopen, tot tien tellen en even tot bezining komen en je afvragen waar je je precies aan ergert en of het echt zo erg is. Anders elke keer dat je je ergert, je even afvragen wat je wel leuk aan d'r vindt, al is het maar dat ze lekker kookt.
Ik herken het wel maar miss kun je proberen om het een beetje te negeren. Mijn schoonmoeder denkt dat ze alles weet en als Jason huilt zijn het tegenwoordig altijd zijn tandjes...*zucht* maarja wij zeggen dan gewoon dat het niet zo is. Maar ik ga het ook gewoon tegen haar zeggen. Gewoon even rustig praten, maar ik heb dan sinds kort ook verder gewoon leuk en normaal contact met mijn schoonmoeder. Misschien dat jij er ook even met haar over kan praten? Ze bedoelt het vast goed, dat is bij de mijne ook zo en ze is gewoon erg blij met haar kleinkind! Mijn schoonvader toont totaaal geen intresse (zijn gescheiden) en ik heb liever dit dan dat het haar niet interesseerd.
ooo ja jo, ik heb een aardige schoonmoeder hoor maar soms wordt ik spug ziek van haar. neemt ze weer ongevraagd troep mee wat ik weer mag weg werken. mijn man mag geen snoep en koek en wat neemt ze mee ja hoooor zoet spul ( schildklier problemen ) en ze er haar zin ergens op zetten waar ik echt pissig om kan worden en ik ben een mens die het laat weten ook dat ik dat niet wil hebben, ja maar krijg dat te horen neee nee is nee . pfff hebben we wel eens flink om kunnen ruzieen.. lief mens maar opdringerig met haar menigen
iedereen heeft toch wel dat je van sommige mensen meer kan hebben dan van andere en bij jou is dat toevallig je schoonmoeder tja niet leuk voor haar natuurlijk
heb het hier ook een hele poos gehad, heb toen zelf geprobeerd de knop om te zetten. Door me om te draaien als ze weer eens iets deed in huis wat ik niet wilde, ja zeggen maar nee doen bij adviezen... Hier heeft het gewerkt, want nu kunnen we goed met elkaar opschieten, dat had ik 4 jaar geleden niet gezegd. PS is het trouwens wel verstandig dat je dat zo hier vraagt met je naam in je onderschrift???
ik heb het ook wel hoor maar merk dat het mis gaat als het weer te veel word daarm houd ik vaak de boot af ..........voorbeeld zondag was ons zoontje jarig groot feest dus ,komen we der gister tegen op het winkel centrum zegt ze ....ja ik wilde jullie nog bellen wanneer ik naar rayn mag komen kijken ( als of het een attracktie is ??) dan denk ik man je bent zondag de hele middag hier geweest was dat niet genoeg ? dus jullie weten wel dat ik komende tijd te druk ben voor haar hahaha suzie kan je niet ook proberen een aantal weken zo min mogelijk contact te hebben met haar kijken of het dan beter gaat ? dan maak de der een smoes van ofzo
Ik had het ook hoor. Af en toe irriteerde me alles wat ze deed. Maarja, zo is ze eenmaal en ze gaat ook niet veranderen. Gelukkig zie ik haar niet elke dag. Wat me de laatste tijd helpt, is op de positieve puntjes letten. Gisteren belde ze zomaar op om te vragen hoe het met mij gaat en dat vond ik eigenlijk heel erg leuk van haar. Ook zie ik dat Koen heel erg gek op zijn opa en oma is, omdat ze hem volop de aandacht geven als ze er zijn. Koen tevreden, ik ook tevreden. De ongevraagde adviezen laat ik de ene oor in en gaat binnen no time de andere oor weer uit. Net zoals me vriend en haar man doen. Trouwens, einde van de dag gaan ze toch weer weg of gaan wij weg en dan hebben ze er niks meer over te zeggen en gaan wij weer verder met onze leven. Van mijn vader hoef ik niet te verwachten dat hij veel interesse toont. Hij is te druk met zijn eigen leven. Helaas is me moeder 2 jaar geleden overleden dus dat is ook weggevallen. Daarom vind ik het toch belangrijk dat Koen tenminste 1 opa en oma heeft om lekker verwend te worden. Ik ben dan best bereid om even tot 10 te tellen Trouwens, als Koen iets niet leuk vindt, kan hij het echt laten blijken door flink dwars te liggen dus dan wordt het af en toe ook moeilijk voor oma Groetjes, Kim
Dat doet zij dus ook. Als ze komt is het van 10u sochtends tot 10u savonds. Zij is dan degene die bepaald wat we doen, wat we gaan eten, hoe hoog de verwarming staat, eigenlijk alles. En dan vervolgens de volgende dag bellen om af te spreken voor een volgend bezoek. Dus vaak neem ik dan de telefoon niet op. We gaan morgen een weekend weg en zit dan het hele weekend met haar en mijn schoonzus in een huisje. Dus dan wordt het lastig. Maar de weken erna ga ik wel mijn best doen om geen contact te hebben. Maar Milan wordt binnenkort 6 mnd. Dan wil ze langskomen. Dus moet daar nog even wat op verzinnen.
Nou meiden, afgelopen weekend is de bom gebarsten. Mijn vriend en schoonzus kregen ruzie. Lang verhaal, hier niet echt on-topic. Maar het kwam er uiteindelijk op dat ik en mijn schoonmoeder wat woorden kregen. Toen zei ze tegen mij dat ik alles eerlijk tegen haar moest zeggen en ze had het liefste dat ik er op dat moment alle dingen uitgooide. Nou, dat had ik dus NIET moeten doen! - Ik heb alles gezegd, dat ik het leuk vind om met haar te bellen, maar niet elke dag een uur (nu zegt ze dat ik gezegd heb dat ze mij nooit meer mag bellen) - Dat ik vind dat ze soms te dichtbij komt en naar dingen vraagt die haar niet aangaan (was ze het niet mee eens). - Dat ze gewoon totaal niet luisterd naar wat je zegt (heeft ze wrs weer niet gehoord) - Dat ze als het om Milan gaat zich overal mee wil bemoeien, ook met dingen waar ze totaal geen weet van heeft - Dat als ik zeg dat iets prive is ze vervolgens mijn vriend belt en het aan hem vraagt. - Dat ze denkt alles te weten, bv over de scheiding van mijn ouders vorig jaar. En die kent ze niet eens. Nou, en toen kwam zij. - Ze vind het ontzettend belachelijk dat toen Milan geboren was ze niet meteen kon komen (zit je nu blijkbaar nog steeds mee) - Ze was graag bij alle echo's aanwezig geweest, maar was dit bij geen. (maar heeft dit tijdens de zwangerschap ook helemaal niet gevraagd) - Ze vind het maar raar dat ik niet alles over mezelf aan haar vertel. Ze is toch ook een beetje mijn moeder (?!) - Ze heeft het idee dat ik wil dat mijn vriend geen contact meer met haar heeft (dit is absoluut niet waar!) Dit is natuurlijk een ellelange discussie en gesprek geweest. maar het komt er nu wel op neer dat de relatie behoorlijk verpest is. Toen we daar weggingen leek alles koek en ei. Maar toen ze van de week mijn vriend belde bleek dat dus totaal niet zo te zijn. Ik het zelf in gedachten om haar van de week te bellen. Even laten zien dat ik dat echt nog wel wil. Maar hoorde gister van mijn vriend dat ze hem weer uit zat te horen over een onderwerp waarvan ik al 100 keer gezegd heb dat haar dat niks aan gaat en ze er over op moet houden. (iets prive's over mijn leven van voordat ik mijn vriend kende) Hebben jullie enig idee wat ik hier nu mee moet? Ik heb de neiging haar te bellen en goed kwaad te worden, maar dat maakt het natuurlijk alleen maar erger en dat wil ik ook niet) Sorry voor het lange verhaal trouwens.
Ik zou het even laten rusten en het bespreken met je vriend. Hoe staat hij hier in? Daar lees ik niet zoveel over. Een paar van de punten die zij aandraagt lijken mij onredelijk. Ik zou mijn schoonmoeder ook niet naar echo's meenemen, en hoe en wanneer jullie bezoek aan het kraambed ontvangen is JULLIE zaak (helaas ben ik bekend met de discussie, zucht). Het lijkt alsof ze een grotere invloed wil hebben dan dat jullie willen, daar moet je een grens in stellen. Helaas herken ik wel veel van je ergernis. Ik heb geen echte klik met mijn schoonmoeder (golflengte probleem vooral, het is een lief mens hoor). Op een gegeven moment ga je je aan ALLES ergeren, en dat is rot. Dan weet je ook niet meer waar je redelijk in bent en waar niet. Dus: als ik jou was zou ik een lijstje maken van echte knelpunten. Waar gaat haar bemoeienis echt te ver, en waar kan jij concessies doen zodat ze wel gewoon haar oma-rol kan hebben? Dat uitvragen over dingen waar zij geen bal mee te maken heeft, is dus een van die dingen waar jij je grens kunt trekken (vind ik ook redelijk, als ik het zo lees). Als praten moeilijk is, is het misschien een idee om of samen met je vriend met haar te praten (dan heb je wel een kans dat zij het als een blok/twee tegen een ervaart), of haar een brief te schrijven. Sterkte ermee!
Volgens mij hebben wij dezelfde schoonmoeder. Ik snap echt helemaal wat je bedoeld! Ik erger me ook aan alles wat ze zegt of doet. Ook zij kan erg opdringerig zijn en beld zowat elke dag en moet dan alles weten. Kan ik zoooo sjagie van worden. En ik weet ook echt wel dat ze het niet altijd rot bedoeld, maar toch kan ik er niets van hebben. Iedereen zegt altijd van probeer je er over heen te zetten of er te veel op te letten, maar ik kan het gewoon niet. Ze blijft me irriteren. Weet je wat ook een hele erge gedachte is van mij? Ik hoop dat als de kleine er straks is dat ie mijn pa en ma veel leuker vind als me schoonmoeder en schoonvader. Zou het echt verschrikkelijk vinden als het niet zo was.
Ik had een reactie geplaats maar had niet gezien dat er nog een pagina was. Jemig wat een lekkere bom is er dan gebarste. Lekker kan dat zijn he om ff je gal te spugen. Ik zou het even laten rusten en volgende week ofzo zelf eens bellen. Haar nogmaals aangeven dat je niet wil dat ze overal haar neus in steekt en dat dingen haar gewoon simpel weg niet aan gaan. Ook je vriend moet zijn poot stijf houden en haar dat vertellen. Nou ja het zal wel even duren voordat dit weer helemaal opgelost is maar jij bent et in ieder geval kwijt. Nu og zien dat ze er iets mee doet.
Ik herken het wel, als iemand het bij mij al te bont heeft gemaakt, kan ie niets meer goed doen. Dan ga ik onredelijk reageren, zelfs op dingen die helemaal niet slechts zijn. Misschien is dit ook bij jou het geval? Dat oude ergernissen nooit uitgesproken en opgelost zijn. Ik denk dat het heel moeilijk is om hier nu uit te komen. Maar als je het wil, zul je eerst moeten bedenken wat de oorspronkelijke oorzaak is. Wat is hetgeen waar je je écht aan stoorde? En kun je daar wat aan doen? Je zult dan echt met een schone lei moeten beginnen, maar dat is dus heel moeilijk als je al zover bent dat je je aan alles stoort.
Denk dat je mijn tweede berichtje niet gelezen hebt. Heb het er met haar dus al over gehad wat nou precies het probleem is. Maar dat is helaas een beetje mis gegaan. Heb na het schrijven van mijn eerste bericht even goed nagedacht over waar het nou precies aan ligt. En sommige dingen zijn echt niet reeël van me, maar andere dingen denk ik wel (staan in mijn 2e berichtje) Wat vind jij?
Mijn vriend vind dit heel moeilijk. Hij staat eigenlijk in alles wel achter me en vind dat ik gelijk heb, maar hij vind het moeilijk om dit tegen zijn moeder te zeggen. Een paar jaar geleden is zijn vader overleden en hij heeft nu echt het gevoel zijn moeder voor alles te moeten beschermen. Ik snap dit wel, maar vind ook wel dat wel haar op dingen kunnen wijzen. Maar als mijn schoonmoeder bv doorvraagt over iets (wat dus niet haar zaak is) vind hij het moeilijk om geen antwoord te geven op haar vragen. Maar verder wil ik dit wel idd uit de wereld helpen. Ik vind het niet zo erg als ze niet komt/belt ofzo. Maar het is wel de moeder van mijn vriend en de oma van mijn zoontje. En vind wel dat ik dan maar wat dingen moet laten gaan om haar echt oma te kunnen laten zijn. Zo lastig dit. Want van de ene kant wil ik haar zeggen hoe ik er over denk maar van de andere kant wil ik het maar laten rusten. Heb een beetje het gevoel dat dit niet meer goed gaat komen. Mijn vriend zegt nu al: als ze er is doen we aardig en verder is het wel prima zo.
Hoop het toch niet, dan moet ik even een goed gesprek met mijn vriend hebben Heb ik ook wel een beetje hoor. Ik heb stiekem de hoop dat Milan dalijk éénkennig wordt en niks van haar moet hebben. Gemeen he
Ik denk dat dingen wel zijn gezegd, maar niet zijn opgelost in het gesprek met je schoonmoeder. Je geeft zelf aan dat ze waarschijnlijk weer niet goed luisterde. De dingen die ze jou verwijt, zijn in jouw ogen niet terecht, maar ik heb niet uit je verhaal kunnen halen dat ze dat na jullie gesprek ook begreep en dat ze die punten nu geen probleem meer vindt. Ook andersom. Je hebt haar gezegd wat je dwars zit, maar ze ontkent of bagatelliseert jouw punten. Dus is er eigenlijk niets veranderd, behalve dat het een keer hardop gezegd is. Snap je wat ik bedoel? Ik denk dat je eens een keer goed met je schoonmoeder moet praten. Je kunt haar dan zeggen dat je haar heel graag in jullie leven wil, maar dat je op deze manier een vervelend gevoel er bij krijgt, en dat je dat graag samen met haar wil oplossen. Dus niet zeggen: Jij doet dit en jij doet dat en daar moet je mee ophouden, want dat is fout, maar... en nu moet ik even denken aan wat ik 2 jaar geleerd heb.... Eerst rustig vertellen wat haar gedrag is (bijvoorbeeld te vaak bellen), dan welk gevoel je daardoor krijgt (bijvoorbeeld dat je het gevoel krijgt dat ze je controleert, omdat ze je niet vertrouwt), daarna wat je graag zou willen zien (dat had je al gezegd, wel bellen, maar minder vaak) en afsluiten met welk gevoel je zou hebben als dat zou gebeuren (bijvoorbeeld dat je dan het gevoel hebt dat ze je wel vertrouwt als ze niet belt, en wanneer er wél gebeld wordt, dat dat alleen uit interesse is en niet uit bemoeizucht. In het kort: 1) Ongewenst gedrag 2) Negatieve effect daarvan op jou 3) Gewenste gedrag 4) Positieve effect op jou Je kunt ook samen een concrete oplossing bedenken, bijvoorbeeld dat jullie afspreken dat jullie op woensdag en zaterdag bellen en op de andere dagen niet. En een stap van jou richting haar, bijvoorbeeld: Dan bel ik jou op de woensdag wel. En dan voor ieder punt. En als het nou veel punten zijn, maak dan voor jezelf een lijstje en maak prio's. Welke wil je het eerst opgelost hebben? Begin daar dan mee. Niet meteen alles Maar misschien twee puntjes of zo. En als het dan een week goed gaat, dat ook zeggen, dat je daar blij mee bent en vragen of zij er zich ook in kan vinden. En dan komen de andere punten later wel... Is dat een idee?