Twee weken geleden ben ik bevallen van een doodgeboren kindje na een spoedsectio. Wat mij verbaast is dat er vanuit het ziekenhuis geen enkele vorm van emotionele (na)zorg wordt geboden. Tijdens ons verblijf in het ziekenhuis is eigenlijk alleen het verplegend personeel onze steun en toeverlaat geweest (en gelukkig was dat heeeeeel steunend en prettig), maar we hebben bijvoorbeeld geen maatschappelijk werker gezien of gesproken. Ook vanuit de gynaecoloog is er geen vorm van ondersteuning of hulpverlening aangeboden of genoemd. Ligt dat aan mij of is dat best slecht dat het ziekenhuis dat niet doet????
hey meid nog gecondoleerd met het verlies van jullie kindje de nazorg heel herkenbaar bij ons in het zh hebben we idd ook alleen steun gehad van de verpleegkundige en verder niks we hebben 6 weken na de geboorte nog wel een nacontrole en gesprek met de gyn gehad, maar daar is het ook bij gebleven ik denk dat je het zelf moet aangeven als je nazorg wilt hebben snap eigenlijk ook niet goed dat ze dat niet uit hun eigen aanbieden.. heel veel sterkte met de verwerking van dit inmense verdriet!
Ik had na de bavalling en tijdens erg veel steun van de verpleging. Ik heb 2 keer een nagesprek gehad. Een keer met de arts assistent die de bevalling heeft gedaan en 1 keer met de gyn. die verantwoordelijk was. Na 6 weken was er ook een telefonisch nagesprek met de verpleegkundige die aanwezig was bij de bevalling maar toen heb ik zelf het ziekenhuis gebeld om te vragen of dit een persoonlijk gesprek mocht worden en dat kon. Verder is de huisarts langs geweest en meerdere keren de verloskundige. Als je behoefte hebt aan hulp en je die niet krijgt moet je echt aan de bel trekken hoor. Er is idd geen standaard nazorg met zoiets.
nee, dat er geen standaard nazorg is, dat is ons inmiddels ook wel duidelijk!! We hebben idd wel een afspraak staan bij de gyn (maar aangezien die ws fouten heeft gemaakt tijdens de bevalling, hoef ik daar ook geen nazorg van...) en de verpleging van de verloskamers hebben gevraagd of wij nog prijs stellen op telefonisch contact (dat wel ja) en ik zit zelf in de psychosociale hulpverlening, dus ik weet heus wel waar ik terecht kan voor ondersteuning, maar ik vind eigenlijk dat het ziekenhuis hierin toch echt de plank misslaat en dat is erg jammer!
Evelientje, allereerst nog gecondoleerd. En heel veel sterkte voor jullie. Ik vind het ook erg slecht dat ziekenhuizen hier geen standaard protocol voor heeft. Biedt het in ieder geval aan, dan kunnen de mensen zelf kiezen wat ze willen. Wij hebben zelf na een lang medisch traject, waarin 5 miskramen, pas maatschappelijk werk aangeboden gekregen, nadat het ZH had gezegd dat we medisch uitbehandeld zijn. Na de 3e MK hebben mijn vriend en ik onze verbazing tegenover elkaar uitgesproken dat er niet iets van begeleiding werd aangeboden. Hadden we zelf op dat moment geen behoefte aan, maar we waren verbaasd dat het sowieso niet aangeboden werd. Een ander wil het wellicht wel. Aan het eind van de medische rit is dit dus wel aangeboden. De maatschappelijk werker waar wij nu bij zijn verbaast zich ook over het late aanbieden van begeleiding en zal de gynaecoloog ook zijn mening hierover geven. En zeker in een situatie zoals die van jullie als je moet bevallen van een kindje wat al overleden is, dat is toch eigenlijk onmenselijk. En dan geen begeleiding aanbieden .... ik vind het niet kunnen. @ Rodelief Fijn dat jullie wel zo'n goede begeleiding hebben gekregen.
Als eerste nog gecondoleerd met jullie verlies en heel veel sterkte toegewenst. Ons werd het wel aangeboden. Voordat het kindje geboren was en daarna is er ook nog over gesproken. Op dat moment wou ik er niet over nadenken en leefde ik in zo'n roes dat ik het heb afgewezen. Maar het was zelfs mogelijk om gelijk een maatschappelijk werker/psychiater langs te sturen terwijl ik nog in het ziekenhuisbed lag. Ik heb later alsnog op een andere manier hulp gezocht. (Wel eerst ziekenhuis gebeld dat ik toch graag een paar gesprekken wou, maar het duurde 6 weken voordat ze terugbelde).
6 weken voordat iemand contact opneemt.... Dat slaat toch ook nergens op!! Ik vind het niet meer dan normaal dat het ziekenhuis in ieder geval ondersteuning aan zou moeten bieden. Of mensen daar gebruik van maken is dan een 2e. Maar het zou voor ons best prettig zijn geweest om iemand te hebben om na de crematie op terug te vallen en ons evt te verwijzen naar een erkend rouwtherapeut. Nu moeten we dit zelf uitzoeken (en dus ook uitzoeken welke therapeut evt vergoed wordt door de verzekering...) en dat had ik toch liever aan een ander overgelaten in deze periode!!!
Allereerst van harte gecondoleerd met het verlies van jullie mooie mannetje! Heel veel sterkte met dit grote verdriet!! Gelukkig hebben wij een dergelijke situatie niet meegemaakt. Ons dochtertje is 1,5 jaar geleden geboren en 3 dagen na haar geboorte moest ze de couveuse in en was het allemaal erg spannend wat er aan de hand was en of ze het zou redden. Wij hebben toen direct een gesprek met de psycholoog gekregen. Dit gesprek is een vast ritueel van het ziekenhuis. Wij hebben dit juist als zeer positief ervaren. Na dit gesprek gaf de psycholoog aan dat we altijd haar konden bellen. Maar omdat het inmiddels goed ging met ons meisje en dat we naar huis mochten, hebben we het gesprek niet meer nodig gehad. Wel belde zij zelf na 3 a 4 weken met de vraag hoe het ging. Wij hebben dus juist wel positieve ervaringen met nazorg in het ziekenhuis. Nogmaals heel veel sterkte en ik hoop dat jullie dit onwerkelijke kunnen verwerken!
Wat vervelend zeg. Denk dat het wel met het ziekenhuis te maken heeft. Ik ben 16 december bevallen, maar ben heel goed begeleid door de dienstdoende verpleegkundige en verloskundige. Heb voor de bevalling nog een gesprek gehad met de gyn. Er is op 16 december meerdere keren tegen me gezegt dat als ik met iemand wilde praten ( op die dag of later ) dat ik dat aan moest geven en dan zou dat gelijk geregeld worden. 12 februari heb ik een nagesprek met de verloskundige en gyneacologe. Als ik daarna nog een keer behoefte heb aan een gesprek of vragen mag ik altijd contact opnemen. Sterkte.
Heel veel sterkte met het verlies van jullie kleintje en ik vind het eigelijk heel eigenaardig en slecht dat er geen hulp is aangeboden. Bij ons ging het heel anders, darryl* is "gezond" geboren en daarna met spoed opgenomen en toen kregen wij gelijk al maatschappelijk hulp aangeboden. waar we ook echt gebruik van hebben gemaakt want zo wat kunnen artsen ongevoelig zijn zeg. maar ook nadat Darryl* is overleden hebben we nog gesprek gehad in het ziekenhuis 2 maal en ook hebben we in het zh waar darryl* is geboren gesproken met de artsen. maar er is daarna weinig voor specifieke hulp voor ouders. eigelijk moet dat protocol in het zh veranderen....
denk dat dat een heel goed idee is en wie weet doen zeer iets mee voor de toekomstige ouders die dit verdriet overkomen. sterkte.
Ik ben drie weken geleden opgenomen in het ziekenhuis met ontsluiting.Heel heftig allemaal want de kans dat *Jurre vroegtijdig geboren zou worden was levensgroot. Direct na de opname en vooral ook de dagen erna is ons meerdere malen psychologische hulp aangeboden. Daarnaast stond elk moment van de dag een arts of verpleegkundige klaar voor een begripvol en luisterend oor. De psychologe was verbonden aan de afdeling waar ik lag en had veel ervaring met de psychische poblematiek. We hebben 1 gesprek met haar gehad in het ziekenhuis en aanstaande vrijdag (anderhalve week na de geboorte van *Jurre) krijgen we een vervolggesprek. We mogen zolang we willen bij haar terug komen wat we ook zeker gaan doen. Daarnaast hebben we over 2 en over 5 weken een nagesprek met de gyn. over wat er gebeurt is maar ook over de toekomst. Ook hebben we een week lang hulp gehad van de kraamzorg die zelf ook een kindje verloren is, de huisarts is geweest en ook de verloskundige komt regelmatig langs. Voor ons heeeeel prettig allemaal want zo midden in het verdriet valt het echt allemaal niet mee