He meiden, nou, na een Thirza-loze nacht en een Thirza-volle dag, om het zo maar even uit te drukken, zit ik toch wel een beetje met m'n handen in het haar. ff kort: Vannacht is Thirza dus uit logeren geweest bij de gastouder, omdat wij een etentje hadden en het wel lekker was om even een nacht bij te komen, (is ook gelukt, voelde me vanochtend een heel ander mens. Is helaas alleen al wel weer grotendeels wegge-ebt nu). Maar goed, heb 'r om half 9 opgehaald en ze had daar een goeie nacht gehad: geslapen van 21-8. Eenmaal wakker om half 3 en na een aai over d'r bol weer verder gaan slapen. Ze had om 21 dus nog een flesje gehad, nadat ze eind van de middag 150 gram warme hap had gegeten en 50 cc sojavla had gehad. Gastouder vertelt dan dat ze bij beide dingen staat te springen van genot, ze is helemaal gek op warm eten en toetje, (toetje was voor de gastouder de eerste keer, normaal hapt ze met mij mee, dat zijn dan wel altijd maar een paar kleine hapjes, dus deze hoeveelheid in 1 keer op was ook voor het eerst). Vanochtend heeft ze vervolgens een boterham gegeten en een flesje BV/rijstemelk (180 cc). Dat was dus ergens tussen 8 en half 9. Kwart voor 9 waren we thuis en toen heeft ze een half uur aan de borst gehangen. Even wat gedronken, maar veel honger had ze natuurlijk niet meer. Maar gewoon sabbelen dus. En dat ging maar door en ging maar door. Omdat dat na een half uur niet zo fijn meer voelde heb ik 'r losgekoppeld, wat tot een boel verzet en grote tranen leidde. Vervolgens heeft ze nog een half uur tegen me aan gehangen. Ze was onnatuurlijk stil voor haar doen, begon uiteindelijk na dat uur pas weer te kletsen, (normaal staat haar mond geen seconde stil, is aan de lopende band gebrabbel). Dat ligt niet aan de gastouder of wat ook, ik denk echt dat het de nacht zonder mij was, die hiervan de oorzaak was. Maar goed, vervolgens heeft ze om 11 uur pap gehad, wat er goed inging, en is toen van half 12 tot 2 geslapen. Om 4 uur fruitmoes proberen te geven, maar dat ging niet. Stiefkids erbij aan tafel en stukjes fruit, ging ook niet. Ze hapt het wel weg, maar spuugt het allemaal uit. En dat gebeurt hier dus voortdurend, ook met brood. 's Nachts meldt ze zich hier ook aan een aantal keren, gemiddeld zo'n 3-4 keer tussen 7 en 7. Heeft dan ook meestal een voeding nodig om in slaap te komen. Net met warm eten ging het wel redelijk, zo'n 90-100 gram gegeten. Toetje wilde ze niet, maar ze had duidelijk wel honger en wilde perse de borst. Uiteindelijk toegegeven, omdat ik helemaal knettergestoord werd van het gejengel, (ze hangt dan alleen nog maar en ook spelen met de kids van m'n man is dan niet leuk meer, doet ze dan niet meer, is alleen nog maar op mij gefocust). Ik word er onderhand helemaal knettergek van. Ik vind het voeden helemaal niks meer aan, geniet er ook niet meer van. 't Is alleen nog maar een moeten, een gevoel van nog veel te veel aan d'r vastzitten, enz. Ik zou dus dolgraag af willen bouwen, maar... Thirza gaat hier thuis dus voortdurend in verzet tegen vast voedsel en wil dan alleen maar de borst, (nouja, niet helemaal alleen maar, maar de hoeveelheden die ze hier eet aan vast voedsel zijn niet om over naar huis te schrijven over het algemeen). Ik ben bang dat als ik het overdag voor elkaar krijg om niet te voeden, ze dat 's nachts in gaat halen, en daar zit ik niet op te wachten. Ben net deze week weer begonnen met een halve dag werken en wil graag kunnen blijven opbouwen en straks niet nog een keer volledig thuis komen te zitten. Het liefste zou ik eigenlijk voeden bij het opstaan, een keer tussen de middag bij de lunch/voor een middagslaapje aan en 's avonds voor het slapengaan, (Thirza heeft KMA, voor wie dat niet weet hier, dus koemelk of opvolgmelk is geen optie en pepti lust ze niet. Bij de gastouder drinkt ze ook nog geen pure rijstemelk, een mengsel accepteert ze wel). Een avondvoeding zou ik ook nog wel even prima vinden, als tussenfase zeg maar naar doorslapen. Tegelijk is dat nog net zoveel aan BV dat ze die momenten kan gebruiken om in te halen wat ze op de normale eetmomenten niet eet. Maar, als ze geen BV krijgt, drinkt ze dus niks anders. Water en thee lust ze prima, evenals vruchtensap. Ze vertikt het alleen gewoon. Dat overigens niet alleen bij mij, maar ook bij de gastouder. Eerder heeft ze al deze dingen dus wel gedronken, zat toen beter in haar vel, maar nu wil het dus voor geen meter meer. De afgelopen tijd is ze behandeld op haar eczeem (met zalf nu bijna helemaal weg) en heeft ze 4 kiezen doorgekregen. Daarbij speelt dan ook nog het verhaal van het vele wakker-worden 's nachts... Na vannacht is iig wel duidelijk dat ze het fysiek niet nodig heeft. Het vervult naar mijn idee een behoefte aan veiligheid en troost, ze heeft me blijkbaar nog wat harder nodig dan dat ik graag zou zien, (uiteraard snap ik dat een kind van 14 maanden d'r moeder nog nodig heeft, maar ze hangt voor haar leeftijd wel erg aan mij en ik zou dat wel heel graag wat losser willen hebben). Dus, na een heel verhaal, mijn vraag: wat zouden jullie doen? Wat is nu wijsheid, hoe kan ik af gaan bouwen, zonder dat Thirza zich uit gaat lopen hongeren, (tussen 9 en 11 maanden groeide ze even nauwelijks, omdat ze toen door tandendrama's heel slecht at, dus daar zit ik niet echt op te wachten, op nog zo'n slechte groeiperiode). Daarbij heb ik ook gewoon weinig energie om de strijd aan te gaan: na een uur jengelen zit ik helemaal aan de top qua stress, omdat ik door m'n vermoeidheid zo weinig kan hebben. Vicieuze circel dus ook wel deels, en ik hoop dat jullie me kunnen helpen om dit te gaan doorbreken...
Ha die Rozemarijke, Fijn dat Thirza goed heeft geslapen zonder jou (alhoewel... maar je begrijpt wel wat ik bedoel). Ik weet niet of ik je kan helpen, maar ik kan natuurlijk met je meedenken. Ik denk eerlijk gezegd dat je er zelf meer vanaf weet dan ik maar het verschil is dat wij natuurlijk wat verder ervanaf zitten. Thirza heeft -ondanks dat ze een kwetsbaar kindje is en ondanks dat ze koemelkallergie heeft, het KISS syndroom heeft gehad etc etc etc- de leeftijd om te kunnen doorslapen en dat heeft ze ook wel bewezen vannacht. Een vriendin van mij werkt bij bureau Jeugdzorg en heeft dus een pedagogische opleiding achter de rug. Zij komt heel vaak in gezinnen waar dit al jaren en jaren speelt en heeft mij laatst enorm streng toegesproken. Zij voorspelde me dat als ik zo doorging Jens pas door zou slapen als hij vier was. Zoals je weet is Jens zeven maanden en hebben wij hier ook onrustige maanden achter de rug (al hebben we ook een paar goede ertussen gehad). Zij heeft mij het verhaal uitgelegd van de hechting. Jens sliep bij mijn moeder ook altijd door, en hier thuis niet. Wij dachten steevast dat hij honger had/danwel zuigbehoefte en moest drinken om in slaap te komen en we gaven daaraan toe, hij was immers pas 4/5/6 maanden oud. Hoe beter een kind gehecht is, hoe meer het gaat ageren. Hoe beter een kind gehecht is, hoe meer het je nodig heeft. En in jullie geval: Thirza is heel goed gehecht zo te horen (fijn!), en zij wordt dus wakker, wel degelijk omdat ze je wil zien/voelen/proeven. Naja dat wist je vast al. Tja wij hebben twee (of drie?) weken geleden toch de knoop doorgehakt. Ik zat een beetje in het cirkeltje wat jij beschrijft; moe, geagiteerd, weinig kunnen hebben; huilend kind; nog minder kunnen hebben; slecht slapen; nog minder kunnen hebben etc etc. Ik merkte ook dat mijn lijf het niet meer trok, kreeg weer enorme last van mijn knip en bekkenbodem en de aanhechtingen van mijn schouderspieren begonnen te ontsteken. Jij loopt hier nog veel langer mee dan wij dus ik kan me slechts indenken hoe je je moet voelen. We besloten hem te laten huilen 's nachts en áls we eruitgingen, dan was dat voor: Handjes onder de dekens, speen in, muziekje aan en 'weltrusten Jens'. Heel moeilijk maar geloof het of niet, hij slaapt door en wordt incidenteel wakker voor een speen of kletsuurtje, maar ik vind dat erbij horen en het is niet zo dat ik 's nachts geen kind wil, ik wil gewoon 's nachts een kind dat overwegend slaapt Ergens schaam ik me dat we hem hebben laten huilen, op ons geboortekaartje stond: Er zullen handen zijn die je dragen en armen waar je veilig bent en mensen die je zonder vragen zeggen dat je welkom bent. En ergens strookt dat niet met laten huilen natuurlijk.... Maar het lijkt gewerkt te hebben (al lieten we hem heus geen uren huilen, we lieten onszelf af en toe zien voor bovenstaande ritueel, maar we pakten hem niet op en gingen niet aan zijn bed zitten, gaven geen flesjes etc.). Wat je misschien ook kunt doen is De gastouder inhuren voor een ruk nachten achter elkaar, misschien leert ze dan doorslapen, maar ikw eet niet of dat binnen de mogelijkheden valt. Je zegt zelf dat ze andere dingen kan drinken en eten, ja ik ben misschien hard, maar dan doet ze dat maar. Ze maakt er gewoon een gewoonte van en onbewust bespeelt ze jou enorm (en jij met je goede moederhart bezwijkt daar natuurlijk voor) door alleen mamamelk te drinken. Toen ik Jens niet meer aan de borst kon hebben omdat die zo stuk waren (en hij wilde/kon zelf ook niet meer) van het bijten was ik ook ten einde raad (hij dronk namelijk nooit flesjes, nergens niet, dan at ie gewoon de hele dag niet (of ze goten het erin)). Maar binnen twee dagen wist ie dat ie gewoon moest drinken uit die fles, want anders werd het gewoon niets. Als jij er bent krijgt ze natuurlijk ook wel altijd wat ze wil (logisch overigens want waarom zou je haar niet voeden? Maar nu breekt het jou op, én ze is oud genoeg om te eten én ze weet dat ze krijgt wat ze wil én jullie willen momenteel niet hetzelfde). Jij bent niet de enige die zich moet aanpassen, zij moet dat ook. En dat heb jij heel erg lang geprobeerd op een goede, lieve, zachte manier te bewerkstelligen, maar dat gaat dus niet langer.... Ik wil echt niet zeggen dat je iets moet doen, of niet moet doen, maar ik denk wel dat wat je schrijft heel duidelijk weergeeft dat de grens is bereikt. Als jij straks zes jaar bij moet komen van Thirza's eerste vier levensjaren is Thirza ook geen blij meisje natuurlijk. Ik hoop dat je me niet te direct vind, want ik bedoel het echt heel goed en ook helemaal niet negatief naar je meisje of naar jou toe! Groet!
Ik kijk er iets anders tegen aan...( wat een verrassing ) In de eerste plaats denk ik dat jij je kind heel goed aanvoelt; je wil rust in de tent om zelf wat op adem te komen en daardoor ook je (nog) beter op je dochter te kunnen richten. Ik denk dat je dochter juist omdat ze zelf goed aanvoelt dat ze neit lekker in haar velletje zit jouw juist opzoekt voor de veiligheid ´s nachts. Dit geef je zelf eigenlijk ook al aan. Ik denk dat het heel gecompliceerd is, ze associeert jouw borst duidelijk met veiligheid, ik denk dat ze nog net iets te klein is om de veiligheid ergens anders in te zoeken, zoals in bijv. een omhelzing van mama of papa. Borsten en moedermelk,moedergeur zijn duidelijk haar (veiligheids) ankers. En natuurlijk is dit gewenning,maar dit is wel waar zij het meeste wel bij vaart. Juist vanwege haar historie KMA e.d. blijft ze hierop terugvallen. Daarom denk ik dat je nog even zou moeten wachten met afbouwen totdat ze anderhalf is, ik denk dat ze er dan gewoon meer aan toe is. En natuurlijk wil je graag dat ze wat beter in haar vel zit en dat ze wat rustiger wordt en misschien maar 1x ´s nachts komt ( dat zou ik ook willen), maar ik vermoed dat de kans op verergering van klachten wel eens toe kan nemen als je momenteel af gaat bouwen. IK zou zeker 1x in de maand, indien mogelijk de gastouder inschakelen voor je eigen rust. Misschien kan je ook eens een gedragstherapeut consulteren, die kan heel goed bekijken aan de hand van een dagboekje of er meer mee speelt bij Thirza dan haar lichamelijke klachten. Wie weet is er een andere manier dan BV afbouwen. Zoals jezelf ook al zegt lichamelijk doet het haar natuurlijk goed igv slechte eetperiodes en lagere weerstand. HOe dan ook, ik heb groot respect voor de manier waarop je met deze problematiek omgaat, het zal zeer zeker niet meevallen,hoeveel je ook van je dochter houdt. Maar het komt goed. Echt.
Meid, meid, meid, wat een zorgen en een vermoeidheid he?! Pfff... kan me voorstellen dat je inmiddels helemaal stuk zit. En wat is wijsheid? Ik denk dat je het antwoord zelf al hebt gegeven. Je dochter zit nog met zoveel onzichtbare draadjes aan je vast en kan de nachten niet zonder je. In hoeverre je dat zelf in stand hebt gehouden doordat op elk huiltje met voeding hebt gereageerd is je niet te verwijten. Bij bv is er altijd de vraag 'zou het honger zijn'?, want er zitten geen maatstrepen op je borsten. Logisch dat het dan een soort van gewoonte is geworden voor beiden. Om dat patroon van huilen-voeden te doorbreken op deze leeftijd is lastig, ze is het zo gewend! kan denk ik ook niet zonder tranen. Zelf denk ik dat het een kwestie is van volharden. Niet in de zin van laten huilen, maar zelf overtuigd zijn van het stoppen. Ze voelt denk ik goed jouw twijfel. Wat ik zou doen is inderdaad 3 vaste momenten bv op een vaste plek (haar kamer) en daar niet van afwijken. Beloon haar positief, negeer gejengel. Om je een hart onder de riem te steken. Nu, mijn zoon dronk ook veel en vaak en at tot hij 9 maanden was niets, sliep niet door en ik was echt een wandelend vrak. Pas toen ik me écht had voorgenomen om na 20.00 uur de melkbar 'dicht te gooien' (incidenteel wel, maar niet meer standaard bij elke keer wakker worden), toen accepteerde mijn zoon het ook pas. Alsof hij voelde dat het nu ook genoeg was geweest met die gebroken nachten. Hij ging trouwens pas echt goed eten toen ik geen tussendoorslokken meer gaf bij een maand of 13 (hij had voorkeur voor borst boven eten) en ging me toch een partij eten ineens. En hij werd 's nachts niet meer wakker voor een incidentele nachtvoeding toen ik volledig gestopt was met de bv (17 maanden). Nu is hij 2 jaar en slaapt sinds een paar maanden van 19.30 - 8.00 uur (en 's middags ook minimaal 3 uur). Het kan dus echt veranderen!! Heel veel sterkte!! PS Goede tip van Ireen om haar misschien 2 of 3 nachtjes achter elkaar uit logeren te sturen. Misschien was 1 nachtje niet genoeg om het patroon te doorbreken.
Ik kan me ook wel weer erg vinden in de post van Jingels. Moeilijk, want dit staat weer loodrecht op wat ik schreef. Kijk, bij mij pakte mijn minderen goed uit, want mijn zoon heeft geen traan gelaten, jengelde niet en het was hier gewoon een kwestie van het doorbreken van het patroon. Weet niet wat ik had gedaan bij zoveel verzet.
even off topic: Ik zat net een beetje met een knoop in mijn maag, wie wat waar wel niet van zou denken en zag het alweer helemaal voor me: een discussie over goed moederschap, gevoelens, wat ik mijn kind aandoe (geloof me ik ben echt een lieve mama hoor) etc. Dus echt respect voor appeltje die zo keurig haar kijk op de situatie weergeeft zonder een ander aan te vallen. Dat zie ik (en ik denk wij allemaal) bij andere topics wel eens anders. Terug naar het onderwerp
He meiden, thanks voor jullie reacties Ik heb er wel wat aan, aan allemaal (jaja, ook al schrijven jullie andere dingen). @Ireen: jep, als hulpverlener weet ik natuurlijk wel hoe dat werkt met hechting, maar dat had ik me in onze situatie nog even niet gerealiseerd. Thanks Dat is toch weer even een opsteker... Had vanavond mijn moeder ook even aan de lijn, (nadat ik dit allemaal had getypt) en met haar ook even over de vraag: is dit een eigenwijs karaktertje, of hebben we te maken met angst? En eigenlijk ben ik erachter dat het antwoord op die vraag voor mij de sleutel is tot de actie die ik zou moeten nemen. Eigenwijsheid betekent idd doorzetten en 's nachts gewoon niet meer drinken. Angst betekent wat mij betreft dan nog maar even uitzingen en dan maar eens eens per maand een logeernachtje bij de gastouder doen, (gedragstherapeutisch is het heel onverstandig om bij angst cold-turkey af te kicken zeg maar). Maar goed, dan blijft het dilemma: WAT is het nou? Angst of eigenwijs? Of een beetje van beiden? (Ook niet geheel ondenkbaar). Donderdag hebben we een afspraak bij een homeopaat, en ik heb bedacht dat we dat sowieso even gaan afwachten. Als het angst is, zou dat iig met het goede middel moeten opknappen. Gedragstherapeut of pedagoog heb ik zelf ook aan lopen denken, om het CB te vragen of er eens iemand met me mee kan lopen. Wie weet ben ik toch echt in de valkuil getrapt van te veel zorgen voor een zorgbehoevend kindje, te lang ermee doorgegaan, (of nu toch een stuk gewenning in combinatie met de sterke hechting, (want ja, daarvan ben ik idd wel overtuigd, dat Thirza stevig gehecht is)). Mochten jullie nog meer dingen te binnen schieten, roep vooral, dat geeft mij de mogelijkheid om alles eens de revue te laten passeren en een beslissing te nemen over wat hier in onze situatie een passende oplossing is. Overigens: ik ben dus beslist niet tegen laten huilen, (gecontroleerd, dus met even troosten steeds uiteraard). Maar dan moet ik dus wel zeker weten dat we te maken hebben met gewenning en/of karakter... Daarvan ben ik op dit moment nog niet zeker, of dat het wel (alleen) is. Thirza is namelijk verder best een gezeggelijk kind. Ze luistert al erg goed naar 'nee'. Dat 'nee' helpt vaak ook goed als ze begint te jengelen of huilen. Nou kan het best zijn dat een kind op het ene gebied heel gezeggelijk is en op het andere niet, omdat je als ouder die patronen erin hebt laten slijten, maar goed... ik weet het nu dus gewoon niet. Nog ff een week om alles eens te laten bezinken en in m'n achterhoofd vorm te laten krijgen iig, door nu wel te beslissen de komende week nog even niets te veranderen... Bedankt alvast!
Oh, haha ik maak er een zooitje van, Ik schreef Appeltje, maar bedoelde Jingels... Nah ja, jullie zullen het wel gesnapt hebben
En vannacht heeft ze alleen rond 2 uur een voeding gevraagd... Heerlijk, maar ik snap er niks meer van, haha.
yeah!!! Het is voor haarzelf natuurlijk ook fijner om door te slapen dus misschien heeft ze t gesnapt! Of misschien niet, maar iig had je een lekkere nacht.
Tja, wat het nou is/was... beats me. Ofwel toeval da de nacht bij de gastouder doorgeslapen werd als eerste van hopelijk een heleboel, of misschien toch even het zetje in de goede richting. Nouja, in ieder geval: ben weer een heel ander mens na zo'n nacht
Ik denk ook dat Thirza meer mamahonger/borstdorst heeft dan echte honger/dorst. Het is een gevoelig kindje met talloze lichamelijke probleempjes en bij mama aan de borst is zoveel meer dan honger en dorst stillen! Het biedt troost, veiligheid, geborgenheid. Feit is dat jij eraan onderdoor gaat en dat Thirza zo vaak drinken niet meer nodig heeft. Dus als jij wilt afbouwen, gaat ze vanzelf eten, daar ben ik van overtuigd. Ze is 14 maanden en ze heeft bewezen goed te kunnen eten als ze bij de gastouder is. Maar of je moet gaan afbouwen zou ik je niet kunnen adviseren, dat vind ik moeilijk, omdat troost bieden ook comfort geeft aan Thirza. Maar je zegt dat je er niets meer aan vindt, er niet meer van geniet, het alleen nog maar moeten is. Dat zou voor mij een reden zijn om af te bouwen. Ik geniet er nog heel veel van, het idee om af te bouwen/te moeten stoppen bezorgt me echt hartzeer! Het consulteren van een gedragstherapeut zou ik niet doen; ik vind haar persoonlijk te jong om al met een syndroom op te zadelen. Je moet je afvragen of ze daar beter van wordt. Het is nog een dreumes, die haar weg nog moet vinden. En er spelen duidelijke lichamelijke problemen, die ook aanleiding kunnen geven tot prikkelbaarheid, angst, verdriet e.d. Zoals je weet kom ik zelf ook uit de hulpverlening en heb bij de Jeugdzorg vaak genoeg gezien dat een kind dat jong gediagnosticeerd is met een AD(H)D, Asperger of wat dan ook daar eerder nadelen dan voordelen door ondervond. Hier heb ik van het cb al meerdere keren het advies gekregen om te stoppen met de nachtvoedingen omdat ze vinden dat mijn zoontje teveel aan mij hangt en daarbij belemmerd wordt om zijn eigen "IK" te ontwikkelen. Jaja... Denk daar dus heel anders over. Ik heb ook een heel prikkelbaar en druk kindje dat momenteel heel hard gaat in zijn ontwikkeling (wil alleen maar kruipen en zich optrekken tot staan). Als ik hem even in de box leg omdat mama ook weleens wat anders moet doen, gaat hij ook vreselijk jengelen, maar ik word daar niet knettergestoord van. Al die nieuwe vaardigheden verwerkt hij tijdens zijn slaap en hij wordt nu vaak krijsend wakker. Als ik hem dan aanleg, wordt hij helemaal rustig en dat voelt ontzettend goed! Gelukkig drinkt hij ook altijd wel goed; het is dus niet alleen maar troostdrinken. Alleen sabbelen dat hebben we gelukkig gehad. Ik hoop dat je iets hebt aan onze meningen en ervaringen en ik wens je sterkte met je besluit!
Ik kan me eigenlijk alleen maar helemaal bij Jingles aansluiten. Ik zou eerlijk gezegd maar liever helemaal niet naar mensen die bij Jeugdzorg werken luisteren als het om dit soort zaken gaat. Helaas hebben die in hun opleiding niets over AP (Attachment Parenting) gehoord, of hooguit iets negatiefs omdat het ver af staat van wat 'normaal' is. En dat terwijl jij juist je kind aanvoelt en daar op probeert in te spelen. JUIST dat legt de basis voor een gedegen hechting! Apart liggen en doorslapen niet (al vinden ze bij Jeugdzorg van wel). Thirza (en Jens ook!) hebben hun mama gewoon nodig. En ja, dat is vermoeiend, ik heb het ook meegemaakt. Maar het levert wel fantastische kinderen op (kan ik rustig zeggen nu ze al 10 en 7 zijn), die zeer gehecht zijn en stevig in hun schoenen staan. Mijn kinderen dronken tot 18 maanden alleen borst als ik in hun nabijheid was. Was ik een dag weg, dan namen ze wel wat water of thee, maar alleen als ze echt dorst hebben. Nu drinken ze alles. Ook als je 18 maanden bent is borst gewoon goed voor je. Dus waarom zou ik dat dan niet geven? Ik zou dus niet naar een gedragstherapeut gaan, vooral niet als die probeert je op het mainstreampad te zetten met enge dingen als afbouwen en slaaptraining. Ik ben (slapend) lid van een mailinglist op yahoo over Attachment Parenting en op het Voeden & Dragen forum kun je met dit soort vragen ook heel goed terecht. Als je Engels een beetje goed is zou ik je aanraden eens en boek van William Sears te lezen. Die man is zo wijs waar het babies en relaties met babies aangaat!
Nou, ik had hier gereageerd, maar ik haal het maar weer weg want dan gaat het niet meer over het onderwerp. Voelde me nogal rot want ik ben er echt wel voor Jens.
Is dit een sneer naar mij? Ik ben nl. de enige die het woord Jeugdzorg heeft gebruikt. Ik heb het verder niet over hechting of apart slapen of doorslapen gehad, je moet de zaken niet uit zijn verband halen. Ik zei dat het mij geen goed plan lijkt om een kind van 14 maanden al naar een gedragstherapeut te sturen. Dat een kind van 14 maanden volop in ontwikkeling is en te jong om met een stoornis of syndroom op te zadelen. Dat ik in mijn werk vaak genoeg heb gezien dat dat juist averechts werkt. Ik heb mijn baan opgegeven toen ik halverwege de zwangerschap was, ik ben bewust thuis bij mijn kind, ik ben 24/7 bij hem, langer dan een uur alleen weg ben ik nog niet geweest en dan nog in de avonduren als mijn kind slaapt. En ik wil hem graag langer voeden dan 18 maanden. Doe nu niet net of ik een slechte moeder ben omdat ik toevallig als Sociaal Pedagogisch Hulpverlener en gezinsvoogd voor diverse instellingen voor jeugd en gezin heb gewerkt! Ik ben jarenlang opgekomen voor de belangen van het kind. Heb ervoor geknokt en heb als case-manager en gezinscoach op barricades gestaan voor kinderen uit ontwrichte gezinnen, voor kinderen die niet gehecht waren. Ik ga me verder maar niet verdedigen.
Ik heb ook het woord jeugdzorg gebruikt en voel me precies zoals jij omschrijft zogelukkig. Ik ben een goede en lieve moeder voor Jens en in onze eigen specifieke situatie (die nienand kent en dat kan en hoeft ook niet want die heb ik niet beschreven, en dat hoeft ook niet want ík ben in dit topic niet degene met een hulpvraag )en vraag dus ook niet om commentaar) was het nodig om hem te leren slapen. Ik ben geen voorstander van laten huilen en ik ben een groot voorstander van borstvoeding en doe enorm mijn best -ik kolf potverdriedikkie alle voedingen, als je dan je best nog niet doet- om Jens het beste te bieden, ook 's nachts. Maar een jongetje dat elk half uur wakker is en vervolgens geen honger heeft... dat is geen doen. En ik wilde Jens niet op zijn eigen kamer, Jens wilde dat, die kon niet meer slapen bij ons. Ik WEET dat Jens me nodig heeft, en ik ben er ook. Hoe is het gegaan vannacht Rozemarijke. En sorry dat dit in je topic staat.
@Zogelukkig: hmm, zo had ik dirksmama's post niet opgevat... Meiden, bedankt voor jullie reacties! @gedragstherapeut: dat overwoog ik om iemand met me mee te laten kijken naar de signalen die Thirza afgeeft. Gewoon eens even kijken of iemand aanvullingen heeft op dingen die voor mij misschien onderhand blinde vlekken geworden zijn. Niks niet om een diagnose te stellen dus, Thirza is verder een gezond kind dat zich goed ontwikkelt. Ze heeft snel last van drukte, en daar zou eventueel wel iets achter kunnen zitten, als je ervan uit gaat dat hoogsensitiviteit en ADHD erfelijk zijn. Maar dat ze snel last heeft van drukte kan evengoed karakter zijn. We zijn dus ook niet bezig met stempeltjes verder ofzo... De laatste nachten gingen goed. Ze kwam wel elke keer ietsje vroeger voor die ene voeding nog, en werd ook 's ochtends steeds wat vroeger wakker. Ik had me dus gisteren al bedacht dat het vannacht wel een uitproberen zou kunnen worden en dat bleek te kloppen. Kwart voor 12 een voeding, beide borsten leeg gedronken (en aan wat ik kolf, heeft ze dan echt wel een cc-tje of 200-250 gedronken) en anderhalf uur later weer wakker en jengelen. Ik heb 'r dus vannacht laten huilen en -met een slimme actie van mijn man tussendoor die wakker werd en zonder overleg zo naar haar kamer stiefelde- duurde het 5 kwartier en toen heeft ze verder geslapen tot kwart voor 7 (half 3 sliep ze weer). Ws had het korter geduurd als manlief niet haar kamer in was gestormd en teruggefloten door mij, (Thirza zal me uiteraard ook hebben horen roepen). Ben dus benieuwd naar vannacht, maar verwacht dat dat beter zal gaan. De laatste dagen eet ze dus ook beter, ik krijg er zowaar ook weer wat fruitmoes in en dat is echt bijzonder Als het zp doorgaat, zitten we met een week of 2 wel in een ritme van ochtendvoeding-lunch-avondvoeding, denk ik. Mogelijk nog even een tijdje met een late avondvoeding erbij, (om nou te verwachten dat ze het in 1 keer ook nog eens werkelijk een hele nacht zonder drinken en troost doet, vind ik wel een erg grote stap). Maar het lijkt er dus op dat we hier de oplossing gevonden hebben Zo wordt/blijft het iig nog wel even leuk tot de 18 mnd...