Mij ook niet maar ik ben wel echt tevreden met alles! (ik mis alleen nog een kindje maar daar kunnen ze niet mee helpen)
ze hebben mij niet gevraagd , maar wij zijn wel heel tevreden met alles gelukkig. en als ik klaag, komt dat door mn hormonen
Ik ben op zich ook wel tevreden, maar ik zou graag zien dat het geld van Den Haag niet constant over de balk zou worden gegooid terwijl wij dat gat via slinkse manieren weer op moeten vullen (kwartje van Kok?). Koopkrachtplaatjes kloppen al jaren niet want de werkelijke koopkracht ligt altijd onder de berekende waarde. De gemiddelde prijzen stijgen altijd harder dan het inflatiepercentage waardoor de gemiddelde Nederlander steeds meer maand overhoudt aan het eind van zijn/haar salaris en als je de verhalen voor de langere termijn mag geloven (rekeningrijden, verhoging van de AOW leeftijd, afschaffing van de hypotheekrenteaftrek) terwijl daar niets positiefs op salarisvlak tegenover staat (want de gemiddelse lonen in Nederland zijn volgens een paar hotemetoten al te hoog), vraag ik me af of Den Haag zijn eigen huishoudboekje wel op orde heeft. Je kunt met een kaasschaaf steeds maar meer salaris van de (werkende) burgers afschrapen, maar bij mij komt de kaaskorst al akelig dichtbij. Ze hebben mij dus inderdaad ook niets gevraagd.
Tevreden zijn is zo saai, denk ik. Als je het vergelijkt met andere landen hebben wij het hier echt prima voor elkaar.
We hebben toch ook niks te klagen in Nederland, in (bijna) geen enkel land is de sociale welvaart zo hoog als hier. Echte armoede bestaat hier in NL niet, dat er mensen zijn die echt de touwtjes aan elkaar moeten knopen dat wel. Maar als je veel gereisd hebt en in de Derde wereld landen hebt gezien wat "echte" armoede is dan zie je hoe goed we het hier eigenlijk hebben. En als je zelf gezond bent, je hebt gezonde kinderen en fijne familie en vrienden om je heen......dan mag je ook wel tevreden zijn!!!!
helemaal mee eens. niet zo zeuren en klagen en ego-en. het kan altijd erger, je woont niet in haiti, enzovoort. relativeren kan je leren, en humor zal je redden. zo.
Ik vind het altijd zo grappig dat als er zulke berichten in het nieuws komen, de meesten altijd meteen beginnen te klagen over geld. Het gaat toch niet alleen om dat gedeelte, maar toch ook over je relatie, familie en ander geluk?
Het gebrek aan geld heeft ook meestal een weerslag op je relatie (hoeft niet drastisch te zijn) en je geluk. Niet dat je gelijk diepongelukkig ervan hoeft te worden, maar een negatief effect heeft het wel. Geld maakt niet gelukkig maar het gebrek eraan al helemaal niet. Verder vind ik dat je naar hartelust mag klagen (tenzij je hartelust is om de hele tijd te klagen en bij de pakken neer te gaan zitten) zolang je af en toe maar de dingen in perspectief weet te plaatsen. Zo kan ik af en toe een echte baaldag hebben met mijn drukke, veeleisende, niet doorslapende meisje. Maar als ik dan bedenk dat er vrouwen zijn die dolgraag in mijn situatie zouden willen verkeren, baal ik nog steeds flink, maar wel iets minder.
In Nederland wordt er relatief weinig uren gewerkt. Bovendien hebben wij relatief veel deeltijdbanen. Het is niet altijd alleen maar slecht in het eigen land. In Zweden krijg je bijvoorbeeld dan wel lang verlof, maar er wordt wel verwacht dat je daarna fulltime gaat werken. In Amerika werken mensen al gauw 60 tot 80 uur per week. Bovendien is ons sociaal stelsel 1 van de betere ter wereld, dat vergeten mensen ook nog wel eens. We willen alleen maar meer en meer. We vergelijken onszelf met mensen die het beter hebben maar kijken niet wat we zelf wel hebben. Blijkbaar zijn mensen in andere landen nog minder tevreden. Het onderzoek stelt niet dat Nederlanders allemaal tevreden zijn, het stelt dat mensen in andere landen gemiddeld nog minder tevreden zijn. Ik ken het onderzoek niet, maar ik weet wel dat dit vaker blijkt uit onderzoek. Laatst bleek nog dat de Nederlandse kinderen het meest gelukkig zijn (in vergelijking met andere europese landen).
Ik ben zeker wel gelukkig. Ook al hebben we geen geld voor nieuwe spullen, regelmatig shoppen of uitjes, wonen we niet groot, heb ik amper vrienden en zie ik mijn familie en die van mijn man bijna nooit.. i am happy! De mensen om wie ik geef zijn gezond, we hebben een warm huisje en genoeg geld voor boodschapjes en een tweede wonder op komst.. meer kun je niet wensen dacht ik zo.
Ik ben trouwens ook tevreden en gelukkig Natuurlijk baal ik wel van het feit dat ons inkomen er dit jaar op achteruit is gegaan vanwege verhoging in belastingen (wat aan alle kanten tegen ons werkt; minder hypotheekrenteaftrek, minder kinderopvangtoeslag, minder salaris), maar he we zijn gewaarschuwd. Kunnen jullie je die economische crisis nog herinneren? Ik zal jullie alvast voorspellen dat het volgend jaar en misschien wel een aantal jaren daarna nog een tikkeltje erger gaat worden. Dus mijn advies, leg je erbij neer. Er MOET worden bezuinigd en daarbij zal iedereen moeten inleveren. Maar we wonen in een huis, we kunnen eten, we zijn gezond en we zijn bij elkaar Vooral mijn zoontje gelukkig zien, doet mijn zorgen meer vergeten. En uiteindelijk komt bijna alles op z'n pootjes terecht. Misschien dmv een hele lange weg, maar dat kan ik wel hebben