Ik ben nu 22 weken zwanger van de 2de en ben er erg blij mee. Maar het verschil met de 1ste vind ik erg groot. Sommigen zeggen je moet er van genieten, maar dat doe ik helemaal niet. Heb eigenlijk helemaal geen kwaaltjes, maar met een dreumes die vrij veel aandacht vraagt is het soms best pittig. En dat reageer ik dan natuurlijk op haar af... Ik kijk erg uit naar de bevalling (ja echt) en het moment dat ik dan eindelijk dat 2e minimensje op mijn borst gelegd krijg, maar tot die tijd...... weer zo'n dikke kop en kont creëren, minder mobiel worden, vergeetachtig, sportief gezien nog weinig kunnen, blehhhh eigenlijk vind ik erg weinig aan. Zijn er nog meer meiden die dit hebben en zich er toch een beetje schuldig/ rot door voelen?
ik had dit in het begin ook een beetje hoor. Vooral die dikke kop en kont creeëren haha en inderdaad nu ik 26 weken ben moet ik echt stoppen met sporten het gaat gewoon niet meer. Maar nu begin ik wel steeds meer te genieten. Ik voelde baby de hele dag door heel goed kan echt contact met hem maken en dat voelt heerlijk. Over 14 weken is hij er weer uit en aangezien dit waarschijnlijk mijn laatste zwangerschap is wil ik nu lekker genieten
Ik vind zwanger zijn echt niets aan. Blgh! Wat iemand hier een tijdje geleden schreef: ze mogen ook aanbellen en het kindje afgeven. Ook hier heb ik daar geen enkel probleem mee. Ik ben echt blij dat ik zwanger ben omdat dat dat nodig is om een kindje te krijgen, maar daar houdt het ook wel mee op. Ik ga me daar ook niet schuldig om voelen.
Herkenbaar hoor, ookal rust er volgens mij een beetje een taboe op. Ik weet eigenlijk zeker dat ik het bij twee kinderen houd en heb dan ook steeds in mijn hoofd: als alles goed gaat en deze op de wereld staat heb ik voor de rest van mijn leven lekker mezelf weer terug. En zelf dus de controle over kop en kont ... Nou ja, als je een beetje netjes uit de strijd komt tenminste. Ook niet zo leuk vind ik het dat je je best moet doen voor voorpret. De hele uitzet heb je immers bij een tweede al en de babywereld is al niet zo nieuw meer. Weinig te ontdekken. Wat mij wel helpt is genoeg aandacht besteden aan mezelf. Er zorgen dat ik er leuk uit blijf zien bijvoorbeeld en niet perse denken: ik doe het wel met de zwangerschapskleding van de vorige keer. Maar als jullie nog ideetjes hebben om het nu een beetje leuk te houden, laten we die dan aan elkaar doorgeven.
Helemaal mee eens. Ik wil heel graag meer kindjes als dat allemaal mag lukken, maar de zwangerschap zou ik best over willen slaan. Ik heb overigens een probleemloze zwangerschap en bevalling gehad, dus daar ligt het niet aan. Ik vind er gewoon niks aan dat zwanger zijn.
Hier een beetje ander gevoel. Ik vind de tweede keer veel relaxter (vraag het nog eens over een paar weken) maar vind het wel jammer dat anderen het nu veel gewoner vinden. Hier eentje van bijna 18 maanden die rondstuiterd... tja, dat is wel vermoeiend maar ik heb nu veel minder de neiging om me over te geven aan kwaaltjes e.d. Ik ga gewoon door... Nee, deze tweede zwangerschap vind ik veel makkelijker. Ik vind zwanger zijn trouwens verder niets aan, vooral ongemakkelijk en onhandig.
Mijn hobby is het ook niet hoor, zwanger zijn... Hoewel deze zwangerschap me tot nu toe nog meevalt. De vorige was (ik) echt verschrikkelijk, ik had ontzettende bekkenklachten en was echt 9 maanden lang niet te genieten. Ik moet voor deze zwangerschap wel echt tijd maken om er bewust mee bezig te zijn, ik wil dus wel weer naar de gym gaan (gewoon voor de gezelligheid en om bezig te zijn met deze baby) en begin volgende week met zwangerschapszwemmen. Ik voel me overigens ook niet schuldig hoor, omdat ik zwanger zijn niets aan vind. Het is prachtig dat er een kindje in je groeit en als je het voelt is dat helemaal geweldig, maar ik zal heel blij zijn als mijn lijf weer van mij is en ik lekker met mijn kindje kan knuffelen....
haalo ik ben ook van de 2de zwanger heb der 1 roond lopen van 2.5 jaar vind het wel een mooi leeftijds verschil
Dat vind ik zooo stom hè, als mensen dat zo zeggen! Alsof je dat op commando kan! Zeg dan: "ik hoop dat je er van kan genieten" ofzo. Maar om even op je vraag terug te komen: heel herkenbaar! Vooral als je weet dat anderen heel graag een kind willen en jij baalt van alle kwaaltjes.
Ach... het gaat met ups en downs..... Tis pittig, maar ik wist waar ik aan begon.... zeker met mn BI de eerste zwangerschap.... bij tweede ook... en nu ook al (begin) klachten..... mn kindjes zijn net 3 en net 1...... dus is hier ook weer pittig, maar hoort erbij hoor... verstand op nul en doorgaan... het IS anders als de eerste.... maar een tweede zwangerschap ging voor mijn gevoel ook dubbel zo snel..... ennuhh ondanks mn BI, kindjes op aflevering..... nee, zwanger zijn heeft ook zoveel mooie momenten.... die zou ik toch niet willen missen!!! dus alle rottigheid nemen we er maar bij... "we motten wel"...
Ik vind nu al 2e zwangerschap veel pittiger dan mn 1e. Ik ben weer zoooooo misselijk en moe en dan heb ik er 1tje van 3 rondlopen die de hele dag aandacht wil, wat ik haar nu echt niet kan geven. Nee ik ben blij als de taak er weer op zit.
Ik voel me ook helemaal niet zo zwanger bij de 1e, al voel ik de baby al wel heel veel en heb ik veel last van bandenpijn. Ik heb me opgegeven voor zwangerschapsyoga, zodat ik iig nog een beetje de zwangere muts uit kan hangen. heb ook besloten 6 wk voor de uitgerekende datum verlof te nemen, zodat ik nog flink wat tijd thuis kan hangen (lekker in de zomer dit keer!!!). Maar het leven gaat gewoon iets meer door dan toen ik zwanger was van de 1e en ook aan mijn omgeving merk ik dat het blijkbaar minder speciaal is. Ik vind het nog steeds heel speciaal, maar wel heel anders. Of het de laatste keer is weet ik nog niet, dat zien we in de toekomst wel...
Hier nog iemand die er niets aan vindt. Ja het voelen van de kleine in mijn buik is natuurlijk prachtig, en het shoppen en opnieuw inrichten van een babykamer enzo allemaal ook. Maar idd bel maar aan en geef het kindje maar af. Wat ik nog het ergste vind is dat je er dik voor moet worden!! Ben mijn hele leven bezig om vooral niet dik te worden (ooit 110 geweest en toen 30 kilo afgevallen) Vorige zwangerschap in totaal 10 kilo aangekomen (hoera hoera) nu zit ik bij bijna 16 weken al op7,5 kilo (waar komt dat vandaan???) En mijn borsten? Oh een hel. Ik heb een zoon van 5 en daarvoor had ik een borstverkleining gehad. Ik had voor de operatie een F-cup..... voor deze zwangerschap een C en zit nu alweer op een F!!! Nou voor mij mogen de komende 5 maanden heeeeeeel snel voorbij vliegen, want ik ben bang dat ik straks zo'n hekel aan mijn eigen lijf ga krijgen dat ik van ellende niets meer durf te eten.... Het is alleen idd moeilijk om er met iemand over te praten. Je krijgt er toch iets moois voor terug??? Ja en? Dat maakt het hele gedoe niet makkelijker toch??? De bevalling kijk ik wel naar uit. Mijn vorige bevalling was een succes verhaal en daar wil ik er wel 10 van doen!!! Helaas moet je er ook eerst 9 maanden zwanger voor zijn....
ik vind deze zwangerschap ook heel anders dan die van alyssa. alyssa vraagt heel veel aandacht en is een echte Drama queen dus dat vergt ook de nodige energie. ben er idd minder mee bezig dan met alyssa. het enige wat we tot nu toe hebben gekocht is een nieuwe kinderwagen, een mobiel voor boven de box en een zij-ligkussen. bij alyssa had ik toen alles zo`n beetje al compleet en was ik al druk bezig met de babykamer. ondanks dat ik nu 17weken ben en al een redelijke buik heb besef ik soms niet dat ik zwanger ben. je blijft maar doorgaan zonder er eigenlijk bij stil te staan hoe bijzonder het is. liefs doris
De 2de zwangerschap vind ik ook veel pittiger dan de eerste. Je merkt idd, dat je er toch minder mee bezig bent, omdat er nog een peuter van 2.5 rondloopt. Sinds 3 weken zijn we ook verhuisd. Zal ik ook niemand aanraden, maar ja, we kwamen kamer te kort. Wat ik nog het meest frustrerende vind, is dat ik beperkt wordt in mijn bewegingsvrijheid. Nee, het zwanger zijn, mag m'n man ook wel doen.
oh ja herkenbaar hoor... ik was op een gegeven moment helmaal niet meer mobiel door mijn dikke buik... hield enorm veel vocht vast en we waren ook nog eens op vakantie.. ik kon net 100 meter sjokken halen op het strand en dan was ik alweer bekaf pfff.. het duurde me veel te lang allemaal wilde haar zo graag in mn armen hebben... had ook het gevoel dat het allemaal zooooo lang duurde... mijn eerste zwangerschap ging veel sneller voor mn gevoel... maar met een tweede heb je het ook veel drukker he.. mijn dochters schelen 16 maand dus ik had toen der tijd ook een kleine ontdeugende dreumes rondkruipen die alle aandacht terecht opeiste... best pittig.. je kan dan niet even gaan liggen als je moe bent he.... maar als je eenmaal bevallen bent ben je het zo weer vergeten hoor als je je kleine babytje bij je hebt liggen en je ze met elkaar ziet knuffelen.... heerlijk gewoon!!! nog ffe volhouden meid!!! succes!!