Ik denk dat het goed is. Je kleintje leert dan omgaan hoe je iets kan oplossen. Mijn ouders hadden vroeger nooit ruzie en als ik dan met mijn vriend ruzie had, voelde ik me heel onzeker of het wel "goed" kwam. Inmiddels weet ik wel beter, maar denk toch dat het daar mee te maken heeft.
Als ouder kun je inderdaad juist het goede voorbeeld geven door na een discussie het weer goed te maken (of tot een compromis te komen). Kinderen leren daar juist van. Mits het wel op een degelijke manier gebeurt natuurlijk (dus niet schreeuwen, elkaar niet uitschelden, naar elkaar luisteren, etc.). Wij discussieren ook waar zoonlief bij is, maar we hebben nooit knallende ruzies.
Maar van de andere kant.. als je ouders wel 'ruzieën' waar de kinderen bij zijn (zoals bij mij) word je ook heel onzeker. Mijn moeder delfde altijd het onderspit en ik heb nu dus ook heel snel de neiging om sorry te zeggen of iemand maar gelijk te geven zodat het maar weer goed komt ook al is het helemaal niet mijn schuld of heb ik harststikke gelijk. Inmiddels weet ook ik wel beter maar er zitten altijd 2 kanten aan de medaille vind ik.