Wat lief dat je er naar vraagt! Het rommelt duidelijk. Er was ook wel wat activiteit te zien, maar niet te hoog in pieken. Hoogst waarschijnlijk heb ik veel pijn door het litteken (joepie, harde buiken, bekkeninstabiliteit en pijnlijk litteken!). Zodra het erger wordt, moet ik wel weer langskomen. Er werd me op het hart gedrukt dat het goed was dat ik gegaan was, maar dat het tot nu toe nog meeviel. Hopelijk kan ik het nog wel even uitzingen. Mocht het écht niet meer gaan, houdt het natuurlijk op. Maar zo kon ik nog naar huis. Het is nu iets minder vaak aanwezig, maar zit er zeker nog wel. Ik vroeg me af of je er een paracetamol tegen zou mogen nemen? Dan ben ik mss ook van een deel van de andere klachten af. Oh ja, de gyn zei ook dat de enige oplossing was om zo min mogelijk pijn te hebben (en te kunnen slapen) opname was. Ik heb het overwogen, maar doe het toch maar niet. Bekkeninstabiliteit wordt erger, nu ook zeer pijnlijk schaambot en stuitje. Vanmiddag net niet gevallen toen ik mijn zoontje vasthad. Nog maar meer opletten dus!
Ik kan me goed voorstellen met nog een kleintje thuis, dat je liever thuis blijft. Je weet in elk geval dat deze mogelijkheid er is, dus dat is een prettig idee toch! Overleg met je huisarts of verloskundige of gynacoloog of je een paracetamol mag. Volgens mij mag je het wel slikken, maar om zeker te weten zou ik het 1 van hun vragen. Vervelend voor je dat je ook last heb van je litteken, daar heb ik geen last van gehad gelukkig. Ik leef met je mee hoor, moedeloos wordt je ervan, het lijken wel de langste weken van je leven kan ik me nog goed herinneren. Nog een "paar" weken...jaja dacht ik dan... trek ik dat nog wel... Wat ik van harte hoop voor je, is dat je daarna in elk geval WEL van al je klachten afbent. Probeer voor nu in elk geval lekker met je kleintje buiten en die van binnen in je buik bezig te zijn. Vooral die buiten je buik kan nu nog van jouw onverdeelde aandacht genieten, nog eventjes en dan moet hij dat gaan delen. gr. Chantal
Nou, ik ben al aan het aftellen vanaf week 25 ongeveer? Echt eindeloos duurt dit! Ook heb ik twéé kleintjes thuis, dus dat is ook best wel zwaar. Maar I try to hang in there! Het gaat nu wel weer. Ik begin nu steeds meer te merken dat vooral de napijn bij inspanning zo vervelend is, dus probeer echt te voorkomen dat mijn lijf pijn doet. Nog eventjes maar...
Hallo dames, ik mag me hier helaas ook melden. Ik heb tijdens mijn eerste zwangerschap veel last gehad van bi, kon op een gegeven moment niet meer op of neer. Ik ben nu 15 wk zwanger van nr 2 en het begint alweer. Ik ben vanmorgen bij de fysio geweest, zij is gespecialiseerd in bekkenklachten, en het is idd bi. De banden aan de rechterkant van mijn si-gewricht zijn al helemaal verweekt... Links zit het nog redelijk goed. Ik moet nu van haar goed opletten op mijn houding bij alles wat ik doe, mag niet meer tillen, moet rustig aan doen. Ik gaf aan bij haar dat ik wilde gaan zwangerschapszwemmen, ze kon niet zeggen of dat kwaad kon, ligt eraan wat voor een oefeningen er gedaan worden. Heeft 1 van jullie daar ervaring mee? Groetjes
Hoi Hellie, Zwangerschapszwemmen kan juist heel prettig zijn. In het water ben je gewichtloos en zijn bepaalde bewegingen (bv de loopbeweging) minder pijnlijk en belastend omdat er geen gewicht op rust, daardoor hou je de spieren dus sterk. Het is aan jezelf om dus de bewegingen die pijn doen niet mee te doen of minder intensief. Ik heb zelf aquajoggen gedaan tijdens mijn herstel v.d. 1e en tijdens de zwangerschap v.d. 2e en dit beviel heel goed. Alleen de kikvorsbeweging vond ik niet fijn en de "wijd sluit" met rechte benen als oefening. Met aquajoggen kreeg je een drijfband om en het werd in diep water gedaan, dus je stond niet op de bodem vh zwembad. Ik weet niet hoe zwangerschapszwemmen is, maar let erop dat zodra je wel met de benen op de bodem staat, bepaalde oefeningen meer belastend zijn. Ik denk gewoon dat je het moet gaan ervaren. Wat zwaarder wordt gedurende de zwangerschap is het aan en uitkleden en uit het bad komen.
ik merkte tijdens mn zwangerschap van alyssa dat zwemmen erg prettig was. mn man ging in die tijd 1x per week zwemmen (baantjes trekken) en dan ging ik mee om lekker te relaxen in het water en een beetje te "klooien" zeg maar. heerlijk was dat, maar als ik het water weer uit ging voelde ik me net een olifant, zo zwaar. mn schoonzus ging ook een keer mee en die heeft heel hard staan lachen aan de kant toen ik het water uit kwam. binnenkort gaan we weer op zondagochtend zwemmen samen met alyssa. gisteren had ik een mega lange dag op mn werk. heb het volgehouden maar heel veel dingen niet gedaan omdat ik het niet kon. kon savonds bijna niet meer normaal lopen en was blij dat we eerder klaar waren dan geplant. heb ook heerlijk extra (lange) pauzes genomen en heb gezellig bij kunnen kletsen met iedereen. ik was dus voor de baas niet heel productief maar voor mn contacten met mn collegas juist wel. is ook wel eens fijn. volgende week woensdag heb ik ee gesprek met mn leidinggevende over vervangend werk (wat er niet echt is). liefs doris
Nou nou, gisteren een superdrukke dag gehad (kamers inrichten en omwisselen ivm baby, andere kledingkast opzetten). Ik heb vrijwel niets gedaan voor mijn gevoel, maar o-o, wat heb ik het zuur vandaag. Mijn buik is één grote blauwe bal voor mijn gevoel en mijn bekken... Ik zak er net niet door. Pffft! Maar goed, vandaag dus niets doen en weer bijkomen.
Als het resultaat er dan maar weer goed bij is...dan kom je er wel weer overheen. Deze dagen daar ontkom je niet aan, idd nu weer herstellen/rustig aan doen. En als je nog echt zware klussen te gaan hebt; vriendinnen helpen vaak ook erg graag hoor!!
owww die dagen ken ik dat je net nog kan lopen maar er niet veel hoeft te gebeuren en je niet kan lopen en de pijn was een aantal weken al draagelijker geworden omdat ik volledig thuis zit en alleen dus me huishouden en me dochter heb en alles op me gemakkie kon doen maar hoe meer we naar de 30 weken toe gingen hoe pijnlijker het weer werd en wordt, heb ook het idee dat de kleine aan het indalen is en dus dat er druk op me bekken komen te staan waardoor ik weer pijn heb
Mijn moeder heeft deze keer vrijwel alles gedaan. Ik MOCHT ook echt niets doen. Ik ben ook superblij met het resultaat. Allemaal dingen die meehelpen om goed te herstellen. Ik zei het vanmiddag nog tegen mijn man: het lijf doet zeer, maar de kop zit er momenteel weer goed en positief op. Dat is me heel veel waard.
Vervelend! Ik doe dus ook alles op mijn gemakkie. Ik merk wel dat dit me heeft geholpen om dus écht nog rustiger aan te doe (alleen harde buiken was niet duidelijk genoeg blijkbaar ) Sterkte ermee. Zoek ook een goede stoel of bank uit waar je op kunt rusten. Dat helpt mij heel erg, heb ik ontdekt. Bed is geen optie, daar kom ik bijna niet meer uit. Ik ontspan dan blijkbaar zo erg dat ik dan echt vrijwel niet meer goed kan lopen. Mijn man kijkt dan iedere keer weer
Vervelend allemaal hè, je wilt zo veel doen en het gaat gewoon niet... Hoe lang zitten jullie al thuis? Ik heb bij mijn eerste zwangerschap vanag 30 weken thuis gezeten, maar ik vrees dat ik dat deze ronde niet ga halen, het doet nu al zo zeer..
bij alyssa zat ik met 28weken al thuis. ik hoop echt dat ik deze keer langer door kan gaan, maar ben bang van niet. liefs doris
Nou ik kom me ook maar even melden. Ik zit sinds afgelopen vrijdag thuis, omdat mijn baas me geen kantoorwerk wil geven. Voor mijn werk moet ik mensen/bedrijven een bezoekje brengen, moet dus veel auto rijden en lopen en in en uitstappen en dit gaat echt niet meer. Voor mijn gevoel waggel ik alleen nog maar en heb veel pijn. Iemand enig idee hoe snel je door een bedrijfsarts wordt opgeroepen of zo, misschien kan die wel regelen dat ik kantoorwerk kan gaan doen, want om nu al de rest van mijn zwangerschap thuis te moeten blijven. groetjes Chantal
Je kunt ook zelf een gesprek aanvragen met de bedrijfsarts, dan hoef je het niet af te wachten. Je baas weet wel hoe je deze kunt bereiken. gr. (andere) Chantal PS, ook voor het in en uit de auto stappen werkt het glijmaatje erg goed -multifunctioneel dus; niet alleen voor het omdraaien in bed-
Ik zat al thuis, ben al meer dan een jaar ziek thuis. Maar hier is het de derde zwangerschap en ik heb het pas serieus sinds een week of 6. De gyn heeft me nu ook doorgestuurd voor oefeningen, wel wat laat, maar dat is niet zo erg. Ik begin goed te merken wat ik wel en niet kan, dus het ging nog net.
ik mag binnenkort minder gaan werken van mn leidinggevende. mn werk kan niet nog meer worden aangepast dus dit is het enige wat nog kan gaan werken. morgen moet ik weer naar de verloskundige en dan moet ik een verklaring vragen voor mijn bekkeninstabiliteit en die moet weer naar de arbo. ben wel blij dat er nu wat gebeurt. liefs doris
Hallo allemaal Inmiddels ben ik zoals jullie weten trotse mama van een pracht jongentje, waar ik zoveel mogelijki van probeer te genieten maar helaas zit alles tegen heb een knoeperd an een depressie erbij gekregen, dit komt helaas ook door de bi. Mijn mannetje is bijna 6 weken oud geboren via een keizersnee en zelf was ik snel op de been lopen ging aardig gelukkig weinig lichamelijke klachten na de keizersnee alleen met de erge kou pijn aan de wond nu vers litteken. Sinds 2 weken heb iik weer wat begeleiding van de fysio en zij schrok hoe slecht ik was . Ik mag nog bijna niets doen natuurlijk maar het is vreselijk slecht hoe het ervoor staat. s'nachts is mijn onderlijf helemaal verkrampt had dit in de zwangerschap ook nu 100 keer erger kan bijna niet overeind komen lopen is hooguit een half uur per dag ( totaal ) en staan gaat helemaal niet na 10 minuten zak ik in elkaar en val ik echt om. Het werk begint te zeuren over het rooster vppor als ik weer ga beginnen ( man ik doe staande werk en ben daar dubbel nog niet mee bezig zeer zeker omdat ik weet dat het nog niet lukt over 7 weken ) de wanhoop is me nabij, zeker omdat het zo verslechterd is na de bavlling, heeft iemand hie ervaring mee liefs
Ik weet niet meer of ik je al gefeliciteerd heb, maar anders dubbel; GEFELICITEERD!! Ik begrijp dat je geen makkelijke bevalling hebt gehad en dat dit geeindigd is in een keizersnede. Ik lees niet zo snel in je berichten terug (via profiel) of je ook al aan het persen bent geweest, maar ik vermoed van wel. Ik herken deze klachten uit mijn 1e zwangerschap/bevalling. Na 21 uur ben ik, na 2 uur persen, verlost van mijn dochter via een keizersnede. Toen ik weer gevoel kreeg in mijn onderlijf had ik het gevoel dat er een vrachtauto over me heengereden was. Het herstel hiervan (niet rooskleurig) heeft 2 jaar geduurd. Ik ben uiteindelijk met sprongen vooruit gegaan bij de Cesartherapeut, veel gaan trainen, maar met kleine stappen vooruit. Dus eerst 5 minuten wandelen, dan, als dit 3 dagen goed gaat, 10 minuten wandelen en zo rustig opgebouwd. Ook ben ik gaan aquajoggen, wat heel fijn is vanwege de gewichtloosheid (en ik las in je profiel dat je van zwemmen houd dus dat scheelt weer) zwemmen zelf; kijk waar je je goed bijvoelt; als de kikvors slag pijnlijk is; niet doen dus. Mocht het omdraaien in bed een probleem zijn; kijk dan op mijn website www.glijmaatje.nl Mocht je nog meer vragen hebben; kun je altijd stellen uiteraard! Sterkte, ik kan me voorstellen dat je baalt (zacht uitgedrukt) Mag ik je in elk geval goed nieuws geven; mijn 2e zwangerschap verliep beduidend beter doordat ik veel beter wist waar ik mijn grenzen moest leggen en dat ik beter getraind erin ging. Na de bevalling (1 uur persen en toch ook weer keizersnede) was ik volledig van mijn klachten af!! Groetjes Chantal
Moet ff klagen hoor, heb zo veel pijn. Ik ben al minder gaan werken nu, heb gisteren een poging gedaan om een halve dag te werken, maar ik heb het niet gered tot sluitingstijd. En dan ga je kapot van de pijn en dan voel je je ook nog schuldig tov je collega's.... Ik vind het vooral vervelend omdat ik nog zo lang moet, ik wil echt niet nu al volledig thuis komen te zitten, maar zo doorgaan is ook niet echt een optie, pfffff... Hoe is het met jullie?