bij mij ging het heel snel 07.45 vliezen braken. was alleen thuis (alleenstaande moeder, ex in zwangerschap weggegaan bij 6 maanden maar zou wel bij de bevalling zijn) dus belde mijn ex en mijn moeder die erbij zouden zijn dat het toch vandaag wel zou gebeuren. maar doe maar rustig aan zei ik 08.10 1e wee. ik ben kraamverzorgende geweest en merkte dat het snel ging toen dus ex weer gebeld dat hij maar moest gaan komen. uiteindelijk 15 minuten later ging het enorm snel, alleen was niet prettig en dus ex-schoonmoeder gebeld omdat zij het snelst bij mij kon zijn... woonde tegenover ongeveer. heb epilepsie en ik had zoiets van als ik wegraak moet er iemand zijn. zij is in huis gekomen en ik riep toen steeds als er weer een wee was en op een gegeven moment: ik moet nu naar het ziekenhuis en 2 min. later; "haal het ziekenhuis maar hier heen dit is niet te doen " whahahah net daarna kwam mijn ex die me snel in de auto geholpen heeft en we zijn naar het ziekenhuis gegaan. daar kregen ze al snel in de gaten dat het hard ging dus ik: het gaat te snel arts: rustig aan maar mw komt goed ik: rustig rustig..... zeg jij me even hoe dan lol en wat later voelde ik dat ik moest persen dus ik noem dat wordt er gezegd: nee dat kan nog niet hoor dat zou wel heel snel zijn waarop ik dus zei... jullie zoeken het maar uit ik ga persen. en toen ze dus snel controleerden bleek ik gelijk te hebben en toen in no time mijn ventje kwam en op mijn buik werd gelegd had ik mijn ogen dicht en voelde wat kouds glibberigs op mijn buik ik: o is hij er nu al ik dacht dat ik nog eens moest persen.... wat is hij glibberig whahaha toppunt.... iedereen was weg. mijn moeder was bij de bevalling nog binnengekomen en mijn vader had byuiten zitten wachten. maar die waren even zelf wat drinken halen toen de kleine er was en ik al eventjes lag. zeg ik tegen mijn ex.... vraag even een stang dan kan ik die infuuszak overhangen en naar de wc... ik moet nogal nodig haha. hij ging dus vragen voor zo'n stang maar vp zei ik kom zo wel helpen ze mag niet alleen na 15 min... ik tegen mijn ex ja dag ik ga gewoon. dus pakte zelf die zak op, doek tussen mijn benen en wil naar de wc lopen komt net die vp er aan. kijkt me vol verbazing aan mw wat doet u nu ik: ik kom u halen hahaha want ik moet nodig heeft ze me even verder geholpen maar nodig was het niet ze had nog tegen mijn ex gezegd dat ik daarna op bed mocht en dan naar zaal zou worden gereden voor laatste controles enz. maar ik had al gezegd tegen mijn ex toen ik klaar was... zo kom waar is luuk die dus op zaal lag waar ik (met bed) heen zou moeten... ben er gewoon zelf heen gelopen hahaha... wat nou bed en daar gaan zitten. kwam er later een leeg bed. ach ik voelde me gewoon goed. moest nog wel blijven maar was ivm longinfectie van zoon.
ik kom een dezer dagen mn verhaaltje wel vertellen. Op het moment nog iets te moe en te druk met mijn 3 meiden..... ff geduld nog
ow jee ik vond eigenlijk alles genant! mijn bevalling duurde 49 uur dus tja daar gebeurde nogal wat ten eerste toen ik weëen had was ik bij mijn ouders en toen moest ik overgeven en onder het overgeven plaste ik mijn moeder haar nieuwe wc matje helemaal onder toen ging ik in bad en verloor slijmprop met veel bloed (wist ik veel?!) dus ik riep me moeder om te laten zien met resultaat dat die kokhalsend boven mn badje hong er waren n aantal mensen bij mijn bevalling (moeder, zus en 2 tantes) maar die had mijn moeder al ingelicht dat het dus zover was! nou hele familie plus aanhang naar me moeder maar het duurde allemaal echt superlang (49 en n half uur totaal ) dus werd er vrijdag avond maar ff wat te eten gehaald, onder het eten alles ondergekotst vrijdagavond laat opgenomen in het ziekenhuis s'morgens ingeleid omdat ik maar 3 cm had nog steeds maar wel stikte van de weéen maar baby kroop terug wou niet nou toen had ik echt een lieve zuster maar ik was zo'n gigantisch kreng he! ze zei steeds "puf het weg! puf het weg!" ohhh werd zo gek van die zin dus ik sprong op en begon tegen haar te schreeuwen dat als zij dacht dat ze het dan beter kon dat ze dan zelf maar met haar doos in het bed moest komen liggen en dat ik wou dat ze per direct vertrok nou die liep dus letterlijk met een tril lip weg maar toen ik eenmaal de ruggenprik kreeg heb ik wel sorry gezegd voor mijn bitchy gedrag nou de ruggenprik! wat n uitvinding geweldig! voelde me net een verzadigde junk in dat bed! maar gevolg was dus wel dat ik te pas en te onpas scheetjes liet hahaha me zus wou het zelfs op youtube zetten na de bevalling had ik dus nog steeds n verlamd been van de ruggenprik en familie kwam ff kijken naar de beeb dus de zusters lieten ons alleen maar mij midden in de kamer gezet met me bedje en de baby op me arm achteraf in n kamertje! me familie ging dus na n tijdje weg en daar lag ik dan alleen! mijn moeder nog tegen de zusters gezegd vergeet haar niet want ze ligt daar helemaal alleen! nee geen probleem werd haar verzekerd! na anderhalf nog geen zuster en ik kon niet uit me bed om op het alarmbelletje te duwen vanwege mijn sleep poot ik roepen roepen roepen baby huilen! maar ze hoorde me dus gewoon niet omdat ik echt ergens achteraf in n kamertje lag haha heb ik me bed ondergeplast omdat ik nog geen controle had over het hele zaakje beneden lag ik dan in n beplast bed met n jankende baby op me arm nou eindelijk kwam de zuster was ze ook nog pissig dat ik in me bed had geplast!
jaa haha ze wou het niet verschonen ze wou er gewoon n lakentje overheen leggen ik zeg ja daggg dat doe je maar in je eigen bed viezerd maar niet bij mij! ja was echt n rampenplan nou na de bevalling nog erger hoor! 3 weken erna n bloeding gehad bleek dat ze n stuk placenta hadden laten zitten! 3 liter bloed verloren met de ambulance opgehaald omdat ik al meer dood dan levend was spoedoperatie gehad weet ik veel wat allemaal en daardoor nu nog bezig wordt 25 feb weer geopereerd om van alles weg te halen en proberen een en ander te redden maar kindjes krijgen zit er hier niet meer in
Ik schrik gewoon van je verhaal, Female24! Dit gaat verder dan genant en memorabel. Er zijn gewoon veel dingen misgegaan. Sterkte met alles!
tja het overkomt je en je leert er mee leven voel me al stukken beter hoor! maar toen het net gebeurd was allemaal wel aantal flinke nachtmerries gehad want op het moment dat het gebeurde (die bloeding) was ik alleen thuis met de beeb ben namelijk alleenstaand, en ineens begon alles te stromen en voordat ik het wist stond ik in de badkamer met n gigantische plas bloed en het bleef echt met elke tik van me hart eruit stromen net n kraantje wat je open en dicht draaide! dus meteen me moeder gebeld en die is toen meteen gekomen want ik was echt bang dat ik daar dood zou gaan en me baby alleen was! dat was het enige waar ik aan dacht en mijn vader heeft nog voordat me ma hier was de ambulance gebeld en dat was me redding want die ambulance broeders zeiden zelf al dit had geen 10 minuten langer moeten duren! dus ja heb echt wel de nodige nachtmerries gehad dat ik daar lag en jayla alleen in huis was! ja en eenmaal in het ziekenhuis plasma gekregen maar ik moest wachten tot me ouders er ook waren met jayla achteraf gezien was het om het afscheid te nemen van me beeb en me ouders maar ja dat besef je op dat moment niet
maar vergeet in ieder geval nooit meer die blik van me moeder toen ze me zag in de badkamer heb nooit iemand zo bang en geschrokken gezien! die trok echt lijkbleek weg haha
Poeh, dit valt niet echt onder de genante verhalen, maar zeker wel memorabel.....helaas. Meid, jij hebt heel wat mee moeten maken! En is het zeker dat je geen kinderen meer kunt krijgen of durf je het niet meer aan? Sterkte met de komende operatie!
nou de kans dat ik zwanger wordt nog is heeel klein minimaal en áls ik dan al zwanger wordt is de kans op buitenbaarmoederlijke zwangerschap ontzettend groot in de 80% dus heb me er gewoon bij neergelegd dat het niet meer gaat gebeuren! ik zou het wel nog durven hoor dat wel want ik bedoel ja het was niet allemaal even leuk maar zeker de moeite waard! heb n prachtige dochter waar ik van hou en trots op ben! maar ga haar gwn flink verwennen ik zeg altijd het zou erger geweest zijn als ik nog geen kinderen gehad had..
Wat verschrikkelijk! Ik ben blij dat je zegt dat het nu wat beter gaat met je. Ik weet gewoon niet wat ik er op moet zeggen. Sterkte nog.
Omdat mijn dochtertje in een stuitligging lag heb ik voor een keizersnede gekozen. De weeen begonnen s nachts. Ik lag al in het ziekenhuis, omdat ik bloedingen had. Ik lag bij een meisje op de kamer die de hele tijd hele vieze stinkscheten aan het laten was. En dan moet je diep door de neus inademen en dan uit de mond blazen...uhu.... Na een tijdje merkte ik het niet meer gelukkig. s ochtends werd ik klaargemaakt voor de keizersnede. Zegt de zuster tegen me "zo, dan ga ik even een naald door je plasbuis steken"... ik zeg WAT!!!! Wat ga je in mijn plasbuis steken????!!!! Die verpleegkundige keer naar mijn ultra verschrikte gezicht en lag helemaal dubbel. Ik voelde er helemaal niks van trouwens. Daarna werd ik naar de voorbereidingskamer gereden en lag ik te puffen. Maar ik was verder heel rustig (blij dat ik weer een beetje frisse lucht had). De verpleegkundige zag me en zei "je vind het zeker heel spannend he" (ze dacht dat ik ontspanningsoefeningen aan het doen was ofzo). Ik zei, "nee hoor, ik heb gewoon weeen". En nu komt ie; Toen Benthe uit mijn buik gehaald werd zag ik dat mijn vriend aan de tafel bij haar stond om de navelstreng door te knippen. Maar schijnbaar kwam dat toch niet helemaal aan. Ik dacht namelijk dat hij nog steeds naast mij zat. Dus ik dacht dat ik zijn hand vasthield. Maar dat was helemaal niet de hand van mijn vriend. Dat was de hand van de anestesist. En ik maar zeggen "Oooooooooooh, wat is dit mooi he, mooi he". Toen ik besefte dat mijn vriend toch echt 3 meter verderop stond heb ik maar snel losgelaten. Toen ik op de uitslaapkamer lag, lag er naast mee een vrouw bijna over te geven. Dus hoorde ik haar steeds van die kokhalsgeluiden maken met van die halen. Toen heb ik toch echt even gevraagd of ze mee een eindje weg konden rollen. Gelukkig kreeg die vrouw één of ander wonderminddeltje en stopte het na een paar minuten. Na 20 minuten kon ik dan eindelijk mijn grote schat vasthouden. 2 dagen laten kreeg ik een enorme huilbui en kon ik niet meer stoppen. De verpleegkundigen stonden er maar een beetje beteuterd bij te kijen. Dat duurde ongeveer een half uur. pfffffffff, heerlijk om zo gigantisch te moeten brullen. Maar ik vond het allemaal prachtig!
Oké... deze is écht genant... Ik heb getwijfeld om 'm op te schrijven, maar hé, misschien heeft iemand er wat aan. Haha! Na de bevalling moest ik naar de wc om te plassen. Het duurde een tijdje voordat alles eruit was want kennelijk heeft je plasbuis het behoorlijk te verduren tijdens een bevalling. Toen ik opstond, zag ik dat de hele pot onder het bloed zat. Nu kan ik wel eens aardig ongesteld zijn, maar dit zag eruit alsof ik een schaap had geslacht! Ik doortrekken. Pot nog steeds rood. Nog een keer doortrekken. Pot nog steeds rood. Nóg een keer doortrekken. Pot nóg steeds rood. Enfin, ik toch maar naar de zusters gelopen om te vragen of iemand met een jerrycan bleek mijn toilet schoon wilde maken. Is gelukkig alleen bij het eerste 'plasje' gebeurd...
Ohhhh wat een verhalen zeg! Ge-wel-dig!!! Hier niet echt heel veel genants meegemaakt hoor. Heb alleen gevraagd of ze me niet aaaalsjeblieft onder algehele narcose wouden doen, omdat het te laat was voor de ruggenprik. Vonden ze wel heel grappig... En verder vooral veel met de gyn. gekletst tussen de weeën door. Om 12 uur 's nachts hem nog even gefeliciteerd, het was zijn verjaardag. Half uurtje later had hij er een verjaardagsgenootje bij
genante bevallingsverhalen pffffff. Had 4 dagen gebroken vliezen toen ik eindelijk mocht komen om half 8 om ingeleid te worden sóchtends om 5 uur begonnen de weeen dus op naar ziekenhuis.verloskamer was al klaar voor mij dus liggen.. toucheren ik roep jeetje kan je je handen nog groter hebben poeh!!!!!!!!! was niks hoor maar voelde gewoon Kut!!! weeen hielden op dus aan de opwekkers... weinig weeen maar veel pijn na 6 uur weeen eindelijk 4 cm ontsluiting.... schoot niet op dus gyneacoloog erbij geroepen... Mevrouw we gaan uw vruchtwater breken zegt ie... Ik roep die is 4 dagen gelden al gebroken hoor... Hij weer nou mevrouw er zit toch nog wel degelijk vruchtwater (bleek mn vliezen bovenin gebroken te hebben achteraf) Hij stopt zijn vingers erin met die haak om de vliezen te breken..... er komt me toch een berg water uit gestroomd... enigste wat ik kon roepen was gatver degatverdegatverdegatverdamme wat goor!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! de gyn en verloskundige helemaal over de zeik...mevrouw doe eens normaal das niet goor dat is van je kindje u reageert een beetje overdreven vind u ook niet.... Ik erachter aan nee het is goor!!!!!!!! ben vrij gevoelig wat lichaamsvloeistoffen etc betreft hihihihi en toen op dat moment was het me echt te veel van het goede.... maar dat was dus het genantse deel van de bevalling...om 22.06 is eindelijk na een moeizame bevalling ons manneke geboren. en hoewel ik het doodeng vond met dat bloed en smeer over hem heen heb ik hem toch bij me op mn buik gehad.... toen ze me onder het hechten vroegen of ik hem de 1e fles wou geven riep ik hard NEEEEEEEE laat mn man maar doen....vond mn zoontje doodeng was als de dood dat ik hem zeer zou doen. Nu ben ik weer zwanger en weet wat ik kan verwachten en ik ben er nu niet meer bang voor... ik kijk er naar uit zelfs en hoop geen genante opmerkingen te maken dit keer