overstap naar fv schuldig voelen

Ik herken het wel, ben alleen toen nog niet overgestapt. Ik vond het loeizwaar, dat zeker! Maar ik ben toch nog een paar weken doorgegaan en daarna heeeeeeel langzaam gaan afbouwen, zodat ik pas vorige week voor het allerlaatst BV heb gegeven.
Ik zat ook met schuldgevoel EN met angst dat ik het heel erg zou gaan missen, maar eerlijk gezegd ben ik nu zo blij met de rust die de fles hier in huis gebracht heeft!
En de kleine lijdt er echt niet onder; hij lijkt het best gezellig te vinden dat hij nu ook geregeld van papa zijn melk krijgt.

Meid, zorg dat je doet waar jij je goed bij voelt! Als dat afbouwen of stoppen met BV is: DOEN!
Je kindje heeft nu eenmaal meer aan een rustige, uitgeruste mama dan aan een gestresste, oververmoeide mama die met tegenzin zit te voeden.
Maar misschien helpt het je al als je 1 of 2 voedingen per dag vervangt? Dat vond ik ook al heel veel schelen, namelijk.

Heel veel succes met je beslissing!

 

Ook ik voelde me enorm schuldig! Mira is in december geboren. Het sneeuwde toen en vanwege lage temp mocht zij (en dus ik) niet naar buiten. Omdat ze om de 2 a 3 uren kwam voelde ik me opgesloten en helemaal niet lekker in mijn vel. Op een gegeven moment vond ik borstvoeding gewoon niet meer leuk en was ik met tegenzin aan het voeden. Daarnaast was ik bang wat mijn vriend en omgeving ervan zouden vinden, want ik wilde natuurlijk 'het beste' voor mijn kindje. Ik heb toch moed weten te verzamelen en ben overgestapt (na 5 weken borstvoeding). Heb me wel een aantal keer moeten verdedigen (zo voelt dat als men vraagt 'geef je borstvoeding?'). En nu.... nu voel ik me kiplekker. Ik zit heerlijk in mijn vel, speel met de kleine en heb tijd voor mezelf. Kortom: totaal geen spijt van gehad!

Het is jouw lijf en jouw gevoel! En jij bent OOK belangrijk!

 

Nog een aanvulling: de kleine lijkt ook meer tevreden en is supervrolijk nu ze genoeg krijgt. Daarnaast is mijn vriend blij dat hij zijn vriendin (nu ik niet meer zo emotioneel meer ben) terug heeft en heeft hij ook tijd met zijn kleine meid.

 

Was net op weg naar de winkels en toen moest ik nog even aan je denken Wat je ook beslist, zorg dat jij (en de papa) er achter staan! Ga er maar van uit dat mensen altijd een mening hebben, dus je zult vast nog wel eens een opmerking krijgen over je keuze, welke dat dan ook is. (en als dat niet gebeurt heb je echt gewoon super mazzel met de mensen om je heen )
Je kunt jezelf in ieder geval altijd troosten met de gedachte dat je het in ieder geval >een maand< hebt gedaan, dus je hebt je kindje een hele goede basis meegegeven. Ik merk dat die gedachte mij heel veel troost bood als ik het er toch even moeilijk mee had.
Succes, meid!

 

Hoi Brit,

Ik had/heb precies hetzelfde! Terwijl ik voor de geboorte van onze zoon helemaal geen principiele gevoelens had bij borst- of flesvoeding, voelde ik me de eerste week al heel erg schuldig omdat ik het borstvoeden zo zwaar vond. Precies om dezelfde redenen als jij.

Op een gegeven moment voedde ik met tegenzin en huilde ik tegen mijn vriend dat ik onze zoon alleen maar vast had met voeden en dat verder iedereen (kraambezoek etc) lekker met hem aan het tutten was en op de foto ging...Bovendien vond ik het erg pijnlijk en tijdrovend.

Ik kolf nu en geef hem daarnaast kunstvoeding. Dat bevalt me echt supergoed. Hij krijgt ongeveer 4 flessen moedermelk en 3 flessen poeder. Mijn (goedslapende) liefje voedt hem s nachts en als ik er niet ben of gewoon, omdat hij het gezellig vindt met z'n zoon bezig te zijn. Ditzelfde geldt trouwens ook voor oma's/opa's etc.

Ik ben overigens van plan het kolven ook binnen niet al te lange tijd (week of 2) af te bouwen.

Omdat het me opvalt dat veel vrouwen smoezen bedenken waarom ze met borstvoeden gestopt zijn, probeer ik er bewust eerlijk over te zijn en gewoon toe te geven dat het me tegen is gevallen en dat ik het erg zwaar vond. Ik had me dit ook echt niet gerealiseerd. En..ik wil gewoon eindelijk mijn eigen lichaam terug! Call me selfish.

succes! x

 

Heerlijk om te lezen dat er ook meiden zijn met dezelfde mening/gedachten. Britt je bent dus echt niet de enige. En Jetje idd goed dat je gewoon eerlijk zegt waarom je stopt met bv. Ik ben ook met het afbouwen bezig. Vind t na 8 wkn mooi geweest. Wil een voeding per week afbouwen. Het geven van bv word wel erg romantisch gemaakt. Tuurlijk ik heb t echt als speciaal ervaren en nog steeds. Maar die lekkende borsten s'nachts, soms zelfs pijnlijk en het alleen afhankelijk zijn van mij, vind ik echt niet leuk.
Britt succes met de keuze. Volg je gevoel.

 

Ik denk dat iedere vrouw die eerst bv heeft geprobeerd en dan over wil/moet stappen op de fles een schuldgevoel heeft en dan maakt het niet uit hoe lang je bv hebt gegeven hoor! Die hormonen die je krijgt, die zorgen er wel voor dat je je rot voelt!

Ik heb maar 2 weken bv gegeven en ben idd ook gestopt omdat ik het echt niet meer trok om alleen maar met voeden bezig te zijn (mijn meisje dronk ook nog eens minimaal aan de borst vanwege week zh direct bij geboorte) of met kolven. Maar mèn, wat was dat een moeilijke beslissing! Ik heb gehuild, gehuild en nog meer gehuild omdat ik vond dat ik een slappeling was dat ik het niet meer wilde en ik vond mezelf een slechte mama dat ik het niet voor haar over had.

Maar toen ik eenmaal de beslissing had genomen en ermee stopte, was er een serene rust en kon ik ook eindelijk genieten van mijn dochtertje. En ook ik was van tevoren heel nuchter over bv, het was absoluut geen must voor mij maar puntje bij paaltje viel de beslissing me heel zwaar. En eerlijk gezegd denk ik dat dat een volgende keer weer precies zo zal gaan...

 

En idd, waarom zou je smoezen verzinnen als de waarheid zwaar genoeg voor je is? Iedereen heeft haar eigen grens...

 

Op begin is bv ook behoorlijk zwaar. Zelf ben ik sinds gisteren pas kv bij gaan geven omdat ik het niet meer gekolfd kreeg ivm werken.
Maar wat je ook beslist je moet er zelf achter staan.
Het is wel zo dat ook bij bv steeds meer tijd ertussen komt te zitten. Ook wordt het nu makkelijker om bv vooraf als het jou uitkomt te kolven en dan later het flesje met de gekolfde melk te geven, dan kun je ook weer wat meer en ben je minder aan huis gekluisterd. Het bv geven wordt wel makkelijk naarmate het langer duurt kan alleen niet zeggen wanneer dat die periode komt.
Kv is daarnaast ook gewoon goed voor je kindje en deze 4 weken heeft je kleine het toch maar mooi gehad.
Succes met je keuze maken.

 

Wat herkenbaar!! Ik heb me ook zo ontzettend schuldig gevoeld toen ik overstapte naar KV. Mijn zoon heeft 3 weken borstvoeding gehad. Alleen gekolfde melk. (Dit heeft een reden maar is een te lang verhaal)

Het was even een paar weken huilen geblazen omdat ik me zo ontzettend schuldig voelde. Maar nu vind ik het heerlijk. Mijn lichaam is weer van mij (geen lekkende borsten enzo) en mijn man kan ook flesjes geven. Dat vind ik heel belangrijk want op deze manier krijgt mijn man ook sneller een band met zijn zoon.

Het is heel normaal dat je je schuldig voelt maar dat gaat over. En je kan toch niet ineens stoppen met borstvoeding. Dit moet je afbouwen. Dus je kindje krijgt zeker nog een paar dagen/weken borstvoeding gecombineerd met flesvoeding.

Ik zeg dus DOEN!! Je voelt je straks veel beter en hebt weer veel meer energie.

 

Ha Brit,
ben precies om de redenen die jij noemt gestopt met geven van bv.
Heb 5 wk bv gegeven, terwijl ik vantevoren echt meer op zag tegen bv geven dan tegen de bevalling. Vond het echt zwaar en weet ook niet zeker of ik bij een 2e kindje weer bv zou geven. Maar weet je, ik ben gewoon echt trots dat ik het 5 wk volgehouden heb en zo zou jij het ook kunnen zien. De weken die je al bv gegeven hebt pakt niemand je kindje meer af!
Succes bij het maken van je keuze!
@ Jetje: dit had ik ook precies zo kunnen opschrijven

 

En.. d'r eerste flesje 'kunstvoeding' al gegeven..??
Ik heb geloof ik 4 dagen bv gegeven. En alles wat tegen kon zitten, zat ook tegen. Van tevoren met m'n vriend afgesproken hoe ver ik zou gaan, mocht de bv slecht lopen. Uiteindelijk ben ik toch verder gegaan dan van tevoren afgesproken. Maar de 3e nacht zat ik er helemaal doorheen. Dochter wilde niet happen, met kolven kwam er geen druppel uit.. Ik wilde dit niet meer..!! Ik zag het totaal niet zitten om zo nog misschien wel wekenlang door te gaan. Dochter moest sowieso bijgevoed worden (met een 'bekertje'). En op dat moment ben ik gestopt met bv. De volgende dag is de vk nog langsgeweest. Zij stond helemaal achter mijn beslissing, wat natuurlijk erg prettig was. Het eerste flesje kv dronk mijn dochter in letterlijk 10 sec leeg, zo'n honger had ze!
Ik heb achteraf geen spijt gehad van mijn beslissing. Op het moment zelf was ik natuurlijk emotioneel door alle hormonen en heb ik flink gejankt. Maar wat heeft je kindje aan een overspannen, lusteloze moeder, die niet kan genieten van d'r kindje. Mij lijkt het veel belangrijker voor je kindje dat jij als mama kunt genieten van je geweldige wonder, dan dat ze bv krijgt. Op kv worden kindjes ook gezond groot!
Geniet van je gezinnetje, en wees trots op de weken dat je wel bv hebt gegeven. Kom nu lekker tot rust en voel jezelf vooral niet schuldig. Je maakt de goeie beslissing als jij en je man er achter staan!

 

Ow ja, en als mensen vroegen aan mij of ik bv gaf, zei ik gewoon altijd 'nee'. De reden gaat eigenlijk verder niemand aan. Maar als iemand het wilde weten dan zei ik dat ik het geprobeerd had, maar dat het mij niet lukte. Tis mijn lijf en ik bepaal wat ik daar wel en niet meedoe!
Misschien nu makkelijk gezegd, en zo zal jij dat nog niet zien. Maar het schuldgevoel zal vanzelf minder worden als je ziet dat je kindje zich geweldig ontwikkelt met de kv..!!

 

Ik voel trouwens nog steeds de neiging om het uit te gaan leggen hoor, weet ook niet zo goed waar dat nou vandaan komt. Alsof ik mijn eigen keuzes niet mag maken op mijn 35ste... En ik merk ook dat ik HEEL fel kan reageren en me snel aangevallen voel als het gaat over bv. Vind ik echt vervelend want het liefst ben ik er heel cool en relaxed onder maar dat lukt me niet, na al die tijd nog niet! (maar nou vind ik bv-mama's ook niet altijd even relaxed over anderen die kiezen om het niet te doen of ermee te stoppen na een paar dagen/weken)

 

Ehh niet allemaal hoor, "wij" kunnen ook best relaxed zijn .

Borstvoeding geven is zwaar, zowel fysiek als emotioneel. Het vraagt veel van je lichaam (energie) en soms heb je het idee dat je niets anders doet dan voeden (als ze in de avond gaan clusteren). Ik kan me heel goed voorstellen dat je je daarin alleen voelt staan, je doet het natuurlijk ook alleen!!
Zelf heb ik het 5,5 maand volgehouden en ben toen gestopt omdat ik het idee had dat Beau niet voldoende binnen kreeg (ben dus geen bv-mama meer ). Dit maakte me onzeker en gestresst en dat was voor niemand prettig. Als ik hem een flesje kv gaf dan dronk hij dat gulzig op. Na een paar weken piekeren. twijfelen, stoppen en toch weer doorgaan heb ik de knoop doorgehakt en ben ik gestopt. Ik vond het erg moeilijk maar achteraf heb ik een goede beslissing genomen. Ik kan nu rustig wat langer van huis zijn zonder me schuldig te voelen of bang te zijn dat mijn borsten gaan lekken. Ik kan de zorgtaken nu mooi delen met vriend-lief en iedereen is tevreden. En Beau, die groeit lekker door op de fles!!

Je leest hier op het forum vaker discussies over wel of niet borstvoeding geven en dit gaat er soms hard aan toe. Ik ga er van uit dat iedereen het beste wil voor zijn/haar kind en goede redenen heeft om een keuze te maken qua voeding. En die keuze heeft iedereen maar te respecteren.



__________________

 

Ik, bij m'n oudste dochter. Ik had zoveel last van m'n eigen lijf, ik was echt verzwakt door de bv en trok 't gewoon niet meer. Vervolgens begon Noah ook nog eens te huilen en te huilen en te huilen.. Hongerrrrr, en niet zo'n beetje ook. Ze vrat me op!
Dus ik ben toen overgestapt op flesvoeding en heb er nooit spijt van gehad. Wel 't schuldgevoel inderdaad, maar aan 't moeder die niet meer op d'r pootjes kan staan heeft 'n kind ook niets...

Bij Hanne heb ik geen eens bv gegeven en tóch voelde ik me schuldig. De boel kwam op gang, 't leek allemaal te werken, Hanne reageerde als 'n borstvoedingskindje en ik gaf flesvoeding, omdat ík bang was het niet aan te kunnen. Heb ik me best verdrietig over gevoeld, maar ik heb die keuze niet zomaar gemaakt natuurlijk..

Ik voel nog steeds de neiging uit te leggen waarom ik bij beide dochters gekozen heb voor FV, ondanks dat ik 't bij beide dames ervaar als 'n goede keuze..