We hebben het algemeen bekend gemaakt, werd ook wel tijd natuurlijk haha. Maar...we zijn toch wel vrij laat, vergelijken met de rest, die hebben al of zijn met de tweede bezig en tsja goedbedoelde adviezen en tips, allemaal erg leuk, maar we zijn gewoon niet erg nieuwsgierig, plus ik lees hier mee dus ik weet bijna alles al Maar...nu komt die...wat bedoelen ze in godsnaam met: geniet er maar van, voor je het weet is het er. Dat is toch de bedoeling? Dat is toch het leukste van alles? Zo leuk is negen maanden lang kindje verbergen in je buik nou toch ook weer niet? Misschien dat het aan mij ligt, ben immers van begin tot nu al misselijk, moe en beroerd, dat zou mijn reactie kunnen verklaren...maar ik snap hem niet. Ze zeggen dat ik dat wel ga snappen als het kindje er is want dan moet je je bed uit en het is slopend maar...dat hoort er toch bij? Zou dat slopender zijn dan 70% van de dag over de wc hangen? Echt...ik snap het niet, had het er liever nog gisteren eruit gehad dan morgen haha.
Hihi...ik was precies hetzelfde als jij . En zwanger zijn vond ik ook eigenlijk niet leuk. Mensen zeggen dat omdat het schijnbaar zo hoort, maar wees gerust: er zijn meer mensen die het zo ervaren als jij!
Een baby die 20 uur per dag huilt voor een lange tijd is ook redelijk slopend hoor haha.. maar goed, dat is ook niet bij iedereen zo. Verder tja, die cliches.. Net zoals wanneer je een baby hebt 'Geniet er maar van, want voor je het weet zijn ze groot!' Net alsof ze veel minder leuk zijn wanneer ze groter zijn, heb persoonlijk juist meer met wat iets grotere kinderen (vanaf 1 jaar) dan met echte baby's.
precies wat jij nu schrijft dacht ik in het begin ook. was de eerste 13 weken erg misselijk,en ontzettend moe.bij het opstaan dacht ik al,heerlijk,straks mag ik weer slapen..... nu ben ik bijna 22 weken,voel me wel beter nu,slaap wel erg slecht,maar sinds 2 weken voel ik de kleine bewegen in mijn buik. dat is echt wonderlijk mooi,je raakt er gefocust op. mijn buik is nu ook echt zichtbaar,en mensen kijken me bijna verliefd aan als ze mijn buikje zien... als de kleine er dadelijk is zal het ook super zijn,maar de zwangerschap zelf is echt een wonder op zich,helaas op de kwaaltjes(met geluk de eerste 12 weken) na dan.. succes,en ik ben benieuwd hoe het je verder vergaat. groetjes petra
Hm ik kan me helemaal voorstellen dat het leuk is om te voelen dat de baby schopt, vond het horen van het hartje ook erg leuk en mooi, en krijg ook de hele tijd te horen dat ik straal (als ik dus niet boven de plee hang gheghe) maar dan nog..voelen schoppen is mooi...maar beethouden toch nog mooier? Misschien lijk ik toch een beetje te veel op een vent @Umm als de baby 20 uur per dag huilt is het er tenminste, nu hang ik al die tijd over de plee en er is niks Misschien dat dat het gewoon op het moment is: zoveel kwaaltjes en niets tastbaars er voor terug.
Dat heb ik dus ook. En heel huilbaby is ook niet alles nee (spreek uit ervaring), maar was wel heel blij dat hij er uit was .
Als je eenmaal de 20 weken voorbij bent, gaat de tijd gelukkig ietsje sneller lijkt het (vond ik althans).
Tsja...ik heb ook altijd moeite met wachten tot mijn verjaardag...of tot kerst...met de cadeautjes uit pakken
Tja de term "Geniet er van" snap ik ook niet helemaal. Het zwanger zijn op zich vind ik ook niet zo veel aan. Kramp in je kuiten, slapen geen idee wat dat nog is, die buik die steeds in de weg zit. Alle aandacht die je krijgt is lief, maar af en toe erg vermoeiend. Tuurlijk er zitten ook leuke kanten aan het zwanger zijn. Het voelen schoppen van je kindje en nu met 32 weken lijkt het of m'n buik af en toe een eigen leven lijdt en het kopen van de babyspullen.. Om nou te zeggen goh wat geniet ik er toch van om zwanger te zijn, neuh! niet echt. Met een goeie 7 weken nog te gaan heb ik nu echt zo iets van kom maar op ik wil er vanaf....Ik wil me kleine mannetje in me armen houden.
Ik vond het ook een vreemde opmerking toen ik net zwanger was. "Geniet ervan". Ik vond zwanger zijn ook niet zo geweldig. Ik ben zo blij dat het nu over is en ik mijn zoon kan vasthouden en knuffelen. Ach het is gewoon een soort standaard opmerking. Het wordt een beetje irritant als je het van iedereen hoort, maar mensen bedoelen het goed.
Ach ja, dat zijn van die cliches die iedereen tegen je roept! Ik genoot de eerste weken totaal niet, omdat ik behoorlijk gestresst was aangezien de eerste 2 zwangerschappen mis zijn gegaan. Nu gaat het gelukkig goed en voel ik ons jochie al regelmatig schoppen. Heerlijk gevoel hoor, maar kan niet wachten tot juni en om hem in m'n armen te houden. Wellicht kijk ik achteraf terug op een mooie periode, maar persoonlijk mag het van mij omvliegen! Nu kom ik in de periode dat veel vrouwen ongevraagd verhalen over 'horrorbevallingen' gaan vertellen ...daar zit je ook niet op te wachten. Me ook heilig voorgenomen dat nooit te gaan doen .
Goed onderwerp, stoor me er geregeld aan! Dat ze zeggen: nu ben je nog vrij, straks wordt je leven heel anders... Je hebt straks geen tijd meer voor jezelf. En dat zeggen dan al die mensen die al kinderen hebben! Ik denk dan: dus je had ze liever niet gehad of zo? Echt bezopen!
Ik snap de opmerkingen wel hoor. Ik ben heel bij met Eva en zou haar voor geen goud willen missen, maar het is anders dan zonder kinderen. Zonder kinderen hoef je alleen maar rekening met elkaar te houden en maak je je geen zorgen over je kinderen, dat is nu wel. Het rekening houden met je kind vind ik geen probleem, de zorgen die erbij komen kijken wel, tenminste, ik vind dat soms best zwaar. We gaan nog wel eens met z'n tweetjes uit eten, maar Eva blijft hoe dan ook altijd in mijn gedachten. Dus geniet nog lekker van je zorgeloze leven . Dat komt echt nooit meer terug (en dat geeft ook helemaal niet, maar daar sta je pas bij stil denk ik als je al kinderen hebt) En ik heb van Eva's zwangerschap heel erg genoten, toen ze eruit was was ik ook blij dat ik zo genoten had, het is zó bijzonder! Nu geniet ik ook wel, maar anders, je hebt het ook druk met je eerste nu. Ik ben bang dat ik straks ook niet genoeg heb genoten, dat ik me daar dan schuldig over voel. En de eerste maanden met Eva waren helemaal niet zo makkelijk en iedereen zei maar: geniet ervan! Dat deed ik op zich ook wel, maar ik keek erna uit als ze groter zou zijn. Nu is ze groter en zó makkelijk (ik zit te typen en zij doet nu de verloskundige na, zit op mijn buik te duwen en doet alsof ze met een doppler luistert en daarna veegt ze m'n buik schoon ) en nu kijk ik wel met weemoed terug naar de tijd dat ze heel klein was . Maar gelukkig heb ik over een aantal weken weer een kleine meid in mijn armen. En hoop ik dat ik daar een beetje van kan genieten en niet vooral hoop dat ze groter is
Als ik trouwens tegen iemand zeg dat ze ervan moet genieten, meen ik dat ook echt, het is geen standaard opmerking die ik zomaar roep. Ik zeg het ook niet de eerste weken (ik weet hoe onzeker die eerste periode is) en ook niet als iemand erg misselijk is of ander kwaaltjes heeft. Dan zeg ik dat ik hoop dat ze er snel een beetje van kan gaan genieten
Ow, maar ik denk dat iedereen het ook altijd meent hoor! En zo pak ik de wensen ook op . Alleen, ik denk dat ik er meer naderhand van geniet, als ik kan terugkijken op een hele goede zwangerschap, dan nu. Ik ervaar het wel als heel bijzonder, maar ook als heel spannend. Dubbel een beetje . Ik vind die zwangere buik heel erg bijzonder in ieder geval!
Als je een 2e hebt weet je inmiddels ook hoe zwaar het kan zijn de eerste maanden, en dan bedoel ik niet eens dat je vaak je bed uit moet enzo, maar het vinden van je ritme met je kindje (het is toch allemaal nieuw) en het leren kennen van je kindje. Bij je eerste denk je vaak alleen maar: leuk, een baby! En dat is het ook , maar het kan ook best zwaar zijn. Ik vond het anders dan ik had gedacht, het is niet alleen maar een roze wolk waar je op zit als je kindje er eenmaal is. En vooral door je hormonen kan het soms best even tegenvallen...
Weet je wat ik ook altijd zo'n rare opmerking vind? Dan vragen mensen aan je hoe lang moet je nog? Als je dan zegt nog 7 weken. Zeggen ze vaak: Oh dan moet je nog wel eventjes. Vind ik zo'n rare opmerking, ik zeg toch niet dat ik er bijna ben, weet ik zelf ook wel dat ik nog wel eventjes moet.
Ja ik snap het wel. Achteraf vind ik dat ik te weinig heb genoten van de zwangerschap. Het is zo snel voorbij gegaan... Maar meer heb ik spijt van het feit dat ik zo weinig heb meegekregen van het moment dat mijn zoontje net was geboren. Ik weet het nog wel, maar het is wel deels langs mij heen gegaan. Dat ga ik bij een eventuele volgende echt anders doen.
Waarom vind je dat raar? Dat is toch gewoon een reactie om de reactie? Dus mensen zeggen het omdat ze het gevoel hebben dat ze op jouw antwoord moeten reageren en dan zeggen ze dat. Dat maakt toch verder niets uit Ik kan me om zoiets echt niet druk maken
Durf het bijna niet te zeggen, maar ik vind baby's nog steeds niet echt "leuk". Veranderd waarschijnlijk wel als ik die van mezelf in mijn armen hou, maar vind kinderen vanaf een jaar (als ze kunnen lopen) veel leuker. Ook ik beleef mijn zwangerschap niet als een "roze wolk". De eerste 13 weken alleen maar spugen, daarna begon rond de 16 weken mijn bekken al op te spelen, en zat ik al redelijk snel volledig thuis. Je geest wil heel graag, maar je lichaam niet. Echt "genieten". Wel vind ik het heel leuk om de baby in mijn buik te voelen, en daar kan ik dan ook echt van genieten. Als ik TV lig te kijken op bed, kan mijn buik echt wel eens een eigen leven gaan leiden, en dat vind ik leuk.