Ik had eerst heel erg getwijveld om foto's te maken, maar ik ben nu ook heel eg blij dat we het hebben gedaan. Eerst alleen met onze Iphone en later ook de camera meegenomen. Het hoort er ook gewoon bij
he meis, Zou heel mooi zijn als je het alleen weet te verwerken. ik zit ook nog te twijfelen maar als ik hulp wil komt dat denk ik wel in de richting. Ik heb sowieso alles opgeschreven en praat er met mijn man af en toe over. 2 topics die ik over Emma heb geopend zijn al gesloten maar kun je lezen onder deze link: Deze gaat over mijn bevallingsverhaal http://www.zwangerschapspagina.nl/na-de-bevalling/154620-mijn-zware-bevalling.html Dit topic gaat over dat Emma geopereerd moest worden is ook gesloten maar kun je wel lezen http://www.zwangerschapspagina.nl/baby-dreumes/173304-emma-geopereerd.html Dit topic is nog open. Gaat over hoe het nu met Emma is http://www.zwangerschapspagina.nl/baby-dreumes/188365-emma-gaat-2.html Kijk maar wat je wil lezen. Ik hoop heel erg dat je het een plekje kan geven. Als er wat is kun je me altijd een bericht sturen!
@Ellen: Tjemig de pemig zeg! Wat mag jij trots zijn op jezelf en op die sterke meid van je! Ik heb je bevallingsverhaal gelezen, zeer heftig. Man man man, wat heb je een hoop moeten doorstaan en ook na die tijd. Heb ook de foto's van Emma in dat schelpje gezien, ook heftig. Gelukkig dat ze wel kon blijven lachen. En lees nu dat ze van d'r buik naar de rug kan draaien en weer terug. Toppertje. Ik snap je traumatische ervaring helemaal. Hopelijk komt er voor jou ook een goede manier om dit te verwerken! Ook voor jou geldt, dat je altijd een bericht mag sturen hoor! Wij hebben trouwens ook gewoon foto's gemaakt in het ziekenhuis. Alles hebben we op de foto gezet, van de draadjes en snoertjes waar ze aan zat, tot de ruimte waar we lagen, het verzorgen en het klaarmaken voor de ambulance... Ik heb er een fotoalbum van gemaakt en inderdaad erg heftig om dat terug te zien. Maar ben wel heel blij dat ik dat gedaan heb. Ik wil Fabiënne later zeker vertellen wat er allemaal is gebeurd. Wanneer daar het goede moment voor is, weet ik nog niet... Ik heb voor haar een schatkistje gekocht waarin alles wat me aan die tijd herinnert zit. Dus een spuitje waarmee we de voeding in de sonde spoten, de plakkers die op haar buik zaten, de saturatiemeter die om haar voetje zat, stickers waarop we schreven wat ze vóór en ná het drinken woog, een voetafdrukje van haar die ik als verjaardagscadeautje op de couveuse vond en natuurlijk het couveusedagboek. Die gaat ze ooit van mij krijgen, maar echt pas als ze oud genoeg is. Tja... wanneer is dat eigenlijk? Ik weet het nog niet.
hel erg bedankt. Vind het heel fijn als mensen me begrijpen dat ik mag voelen wat ik voel begrijp je? Ja We bewonderen het zo erg dat ze zo blij was en is. Juist in de tijd in Leiden waren we zo emotioneel en nog bleef ze lachen ook al werd ze geopereerd. Hebben wij idd ook gedaan. alles bewaard. Ook foto's gemaakt. Is denk ik echt belangrijk ja dat je die nog eens terug kan zien ook al zou je dat pas kunnen over een aantal jaren. Het is een hele heftige periode geweest voor jullie en jullie kindje. En zal het zeker ook blijven. Ik denk dat je tegen de tijd dat je dochter eraan toe is voelt dat je haar dat kan laten lezen en kan laten zien. Ik wil er goed voor gaan zitten tegen die tijd met Emma. Ik hoop dat je het allemaal een plekje kan geven. hoop trouwens dat ze snel weer beter is las dat ze een luchtweginfectie heeft gehad? voelt ze zich een beetje beter? sneu he dan heeft ze het al zo meoilijk gehad en dan dit er bij op.
@ Ellen: Jouw bevallingsverhaal kan ik me inderdaad nog goed herrinneren.....pffff respect...maar goed dat heb ik voor alle mama's hier. Met Roan gaat het weer even wat minder, hij heeft aan zijn start zeer gevoelige luchtwegen overhouden, wat we misschien astma kunnen noemen maar daar is hij nog te klein voor. Hij heeft alweer antibiotica voor bronchitis. Het schiet niet op. Hij wordt ongeveer van elk virusje ziek, wat resulteert in benauwdheid en soms ook ontstekingen aan de luchtwegen. Als hij in april/mei of juni weer zo vaak ziek is, dan wil de huisarts verder onderzoek gaan doen, of andere medicijnen met ontstekingsremmers (inhalatie) voorschrijven. Roan krijgt nu alleen nog Ventolin, wat we 4 keer per dag moeten geven.
dank je wel! Jeetje wat rot zeg voor Roan. Dat hij elke virus oppakt. vermoeiend voor jullie allemaal lijkt me. Ik hoop dat verder onderzoek niet hoeft door te gaan en dat hij snel beter is. Spannende tijd dit allemaal of niet! Hoe moeten jullie die ventolin geven dan? en hoe reageert hij erop? Vind hij het vervelend?
Ja kl*te is het zeker, maar er zijn ergere dingen. Hij is er dit keer gelukkig niet vervelend onder, speelt wel lekker en eet en drinkt goed. Dat was vorige maand (precies een maand terug wel anders, toen wilde hij alleen nog maar bij je slapen, wat voor roan uitzonderlijk is). Hij krijgt de ventolin via een babyinhaler. We zijn hiermee met tussenstops in augustus begonnen, hij is er dus aangewend. Op het moment weet hij dondersgoed dat die pufjes hem helpen met ademen. Als hij dat ding ziet, drukt hij spontaan zijn gezichtje in de inhaler, heel schattig. Ook weet hij dat hij mag stoppen als we bij 10 zijn (we tellen van 1 tot 10). In het begin vond hij het verschrikkelijk, maar nu gelukkig niet meer.
wat ontzettend fijn dat hij zelf zo goed helpt. Het is al erg dat je het moet doen en als je kindje het vervelend is het nog erger het te moeten doen. Helemaal als je zo vaak moet toedienen als jullie. Vind het heel knap van je zoontje. En ook fijn dat hij goed eet en drinkt. Hopelijk blijft het de goede kant op gaan. en oja ook al zijn er ergere dingen (zoals je zelf zegt) voor jullei is het erg genoeg. Ik denk ook weleens er zijn ergere dingen in de wered, maar dan denk ik voor ons is dit wel heel erg en vooral voor onze dochter! Respect dat jullie er zo goee mee om kunnen gaan. er zijn bij ons echt dagen dat ik heel verdrietig ben om alles, je herkend dat vast wel!
Hoi meiden, Ik heb al even niet gereageerd op dit topic, maar wel steeds meegelezen. Wat een nare verhalen allemaal! Mijn verhaal is wel duidelijk de minst erge. Mijn zoontje's apgar was dan wel heel erg slecht (2-4-5), maar hij herstelde heel snel en lijkt er nu helemaal niks aan overgehouden te hebben. Ik ben wel blij dat hij al zo flink was bij de geboorte (bijna 4 kilo), ik heb wel het idee dat hij daardoor meer kon hebben. Ik heb echt respect voor jullie allemaal, voor hoe jullie ermee omgaan. Het is niet niks! Ik ga me terugtrekken uit dit topic. Ik voel me er niet meer thuis, omdat jullie verhalen veel heftiger zijn en ook nu nog een veel belangrijkere rol spelen. Heel veel sterkte, en blijf er vooral over doorkletsen!
Ik schrik telkens zo als ik lees over die apgar scores, dat doet me pas beseffen hoe slecht het bij tatum eigenlijk pas, haar score was 0-0-1. Aan de andere kant doet het me ook beseffen wat een geluk we hebben dat ze er nog is. Ik hoorde ook iemand over EMDR, ik ben er nu mee bezig en ik moet zeggen het helpt me goed, ookal is het best pittig, maar ik kan het zeker aanraden als je hier over denkt. foto: wij hebben ook heel veel foto's en video van het ziekenhuis, het helpt me ook bij de verwerking en het hoort ook gewoon bij haar leven. Ik heb zelfs een heel plakboek gemaakt over het ziekenhuis, ook voor tatum zelf mocht ze later vragen hebben. topic: lijkt mij ook erg fijn om een topic te starten. emma: jee wat een verhaal, lijkt me allemaal erg heftig voor jullie. Wat voor operatie is er gedaan en is er nu wel zicht op gebruik van haar arm. Tatum kan haar linkerarm ook niet volledig gebruiken en ik moet zeggen dat dit me best zorgen baart naar de toekomst toe. Ik weet even je naam niet, maar ik las dat jou kindje ook gekoeld was, wat bijzonder ik was al op zoek naar mensen die dit ook meegemaakt hadden. Mij werd verteld dat tatum in het sophia het 3de kindje was bij wie dit gebeurd is. Verder is tatum's fysio opgehoogd naar 2 keer per week en hebben we nu ook een doorverwijzing voor het revalidatiecentrum... Iedereen die ik vergeten ben sorry
ik dacht zal een fotootje plaatsen voor iedereen die zich afvraagd hoe zo'n koelpak eruit ziet. Dat witte nopjesspul om haar rug en benen is het koelpak. Het zat ook op haar buik maar dat kun je zo niet zo goed zien.
@Ellen: het gaat al weer wat beter met Fabiënne. De luchtweginfectie is nu wel over, nog wel erg snotterig en wat hoesterig, maar niet meer zo erg als een week terug. Ze is nu aleen maand aan het kwakkelen, pikt ook veel virusjes op geloof ik. Ik vind trouwens dat je het goed zegt: er zijn ergere dingen in de wereld, maar dit wat wij meemaken is ook zeker erg en dat mogen wij ook best vinden! @moonlight159: he, wat rottig zeg dat Roan zo'n last van zijn longetjes er aan over heeft gehouden. Wel fijn dat hij al zo goed snapt wat de bedoeling is en dat je daar niet een hele strijd voor hoeft te leveren. Dat zou het nog wat moeilijker maken. Hopelijk hoeven die extra onderzoeken er niet te komen en verdwijnt het met het mooie weer. @debozoe: wat fijn dat EMDR voor jou lijkt te gaan werken. Je hebt ook een hoop meegemaakt zeg. Best heftig, die foto die je laat zien! Wel heel bijzonder dat ze met zo'n koelpak al weer zo veel kunnen bereiken! Ik zal binnenkort ook een foto er op zetten, als jullie dat willen. Maar kan me ook voorstellen dat je niet zo'n trek hebt aan een foto van zoiets heftigs hoor. Als dat zo is, dan doe ik het niet. Verder nu even niets nieuws te melden.
@Fabsie: Gewoon een foto plaatsen hoor! We kunnen het hebben! Ik heb even een paar dagen niet gepost omdat ons meisje weer heel moeizaam gaat. Ze krijgt d'r flessen weer niet leeg omdat haar neus verstopt zit en ook hoest ze weer heel erg. Ik bied haar nu om de 2uur aan en dan krijgt ze in iedergeval genoeg binnen. Ik ga wel even een topic openen bij de mama's
wat sneu om te zien. vind je het moeilijk die foto's te zien? maar wat houdt het precies in dan? kun en wil je dat uitleggen? @fabsie gelukkig maar dat het beter gaat. Nu hopen dat Fabienne helemaal opknapt. @deboze Wat mooi dat emdr helpt. ik had geplaatst dat dat bij sommige mensen kan helpen. Hoe gaat het precies in zijn werk? Ik wil het misschien maar vind het doodeng ook dat ik niet precies weet wat te verwachten. Zijn jullie met tatum al bij een arts geweest voor haar arm dan? Ik hoop toch echt dat het niet blijvend is zeg! jeetje! Wat kan ze wel en niet met de arm dan? oeh ga gelijk kijken bij de mama;s. Ik dacht zet het wel even hier ner voor het geval als er nog geen topic open is.
Hallo Allemaal, Ik zag dat bij de mama's ook een nieuw topic geopend is, maar typ toch even hier. Mijn zoontje is ook gekoeld in een koelpak ( in het wkz in utrecht) Sterker nog, hij is het 3de kindje van nederland wat gekoeld is. Mijn zoontje is ondertussen 21 maanden en gaat erg goed met hem. Mijn verhaal in het kort: Bevalling in het begin ging prima. Bij het persen bleef mijn zoontje steken (achteraf was hij 56 cm en 10 pond), toen heeft hij met zijn hoofdje 10 minuten buiten mij gehangenen toen bleek hij schouderdystocie te hebben ( schouder bleef bij mij hangen). Hij is toen na veel duw en trekwerk uit mij gekomen en gelijk gereanimeerd. Dat is gelukt en hij is naar het regionale ziekenhuis gebracht. (traumahelicopter stond voor onze deur, maar uiteindelijk met de ambulance vervoerd) Daar is hij stabiel gemaakt, en toen naar het wkz gebracht. Hij ging hij gelijk in het koelpakje. Uit allebei de mri's bleek geen schade te zijn gekomen. Hij heeft ook een paar dagen van erbese parese verdacht te zijn, niks eraan overgehouden. Ws. bleek zijn arm zo vast te hebben gezeten, dat dit even tijdelijk buiten functie was) Na een week is hij van de beademing gegaan, en naar de mc gebracht. Hier kreeg hij nog een infectie, waardoor hij langer in het ziekenhuis moest blijven. Na nog een week ( totaal 2 weken wkz), is hij naar het regionale ziekenhuis gebracht. Hier bleek dat hij vetnecrose had, hiervan kun je hartritmestoornissen krijgen. Hierdoor voor de behandeling heeft hij 2 weken langer in het ziekenhuis gelegen. En 2 weken thuis een sonde gehad. Ondertussen gaat het heel erg goed met hem. Hij heeft gekropen, gerolt, hij loopt sinds juli vorig jaar, en begint nu woorden te zeggen. In het regionale ziekenhuis zijn we met 1 jr ontslagen. In het wkz zitten we in het reguliere programma. Nav. je vraag of ik er nog last gehad van heb. Ja, ik dacht er heel erg veel aan terug. Nu gaat het goed,en zijn we bezig voor een tweede kindje. Ik weet namelijk dat ik een keizersnede ga krijgen, want ik mag nooit meer vaginaal bevallen. Ik was heel erg bang voor de tweede, maar nu denk ik, het had iedereen overkomen kunnen zijn. Vooral het eerste jaar had ik er last van qua gedachtes, maar nadat zijn eerste verjaardag geweest was, werd het minder. Het scheelt ook dat ik de verloskundige en kraamhulp die bij de bevalling waren, nog regelmatig heb kunnen spreken. Als je nog dingen wilt weten oid. Je kunt me altijd pb-en. Succes met alles ! (iedereen trouwens) Liefs, Kili
Hoi Debozoe, Toen ik je verhaal las kreeg ik enorm kippenvel en stond het water toch wel in me ogen.... Ik voel enorm met je mee, dit vooral omdat ik veel herken in je verhaal. Mijn start is ook niet vlekkenloos gegaan....lang niet zo ernstig als de jouwe maar wel iets wat ik nu pas echt aan het verwerken ben....laatste dagen heb ik veel verdriet.... Mijn zwangeschap ging volgens het boekje....bevalling heeft 36 uur geduurd.... Ik ben ingeleid en had koorts tijden de bevalling....Toen Eva geboren werd had zij ook verhoging en dus mocht ze heel even op me buik liggen en mijn man heeft haar ook heel even vast mogen houden toen ze een infuus kreeg met ab(antibiotica). Ze moest een week blijven.....ik had hier totaal niet op gerekend.....ik gaf borstvoeding en toen ze thuis kwam kreeg ik 2 dagen later een borstontsteking......hier heb ik 7 weken mee gemodderd.....ik heb 3 ab kuren gehad toen de lactatie kundige tegen me zei dat ik echt moest stoppen....de kans op een abces was namelijk erg groot omdat ik een verstopte melkklier had. Ook was ik echt een wrak.....mijn weerstand was heel slecht en ik zag ook lijkwit.....ik had veel verdriet van het stoppen met borstvoeding geven maar kon niet anders meer. Ik kreeg medicatie (dostinex) om me melkproductie zo snel mogelijk te laten stoppen.....dit was een zwaar middel....ik ben 3 keer bijna flauw gevallen en mocht een aantal dagen niet autorijden..... Nu gaat alles goed met ons.....en merk de laatste week dat ik alles aan het verwerken ben......ik heb veel verdriet.....me man snapt hier ook niets van( alles is nu toch goed!!). De gedacht komen steeds naar boven van me bevalling en het feit dat ik geen roze wolk heb gehad....ik heb niet kunnen genieten....ik was ziek......ik voel me hier soms schuldig onder.......had ik maar....had ik maar....
@Diaanaatje: kom ook lekker bij ons kletsen! http://www.zwangerschapspagina.nl/de-mamas/191166-slechte-start-mamas.html Ik heb ook een slechte start met de BV gehad...... Toen ik uit het ziekenhuis kwam had ik al tepelkloven en ik kon niet meer aan de borst voeden. Ik ben toen gaan kolven maar toen kwam het te goed op gang en was het niet meer voedzaam genoeg voor mn meisje en lag ze alleen maar te huilen. Ook heb ik twee keer borstonsteking gehad en toen moest ik echt stoppen met de bv. Een krijsend kind en een huilende mama, was niet echt geweldig......dit alles gebeurde in 14dgn tijd en toen werd mijn meisje ziek en bleef ze krijsen tot aan de operatie en die was met 5wkn. Toen we opgenomen werden in het ziekenhuis vertelde ze me: we hebben een gewoon bed voor je neer gezet want je bent net bevallen.......pfff dit leek maanden geleden..