hallo allemaal, onze kleine joey is alweer 1,5 jaar oud. Nu is het zo dat als hij zijn zin niet krijgt hij zo een brul geeft van zeg hallo laat mij lekker... Nu vraag ik me af, is dit een fase? en hoe mee om te gaan, moet ik het negeren, of moet ik zeggen dat mag niet, of snel iets anders aanbieden of wat adviseren jullie... Ben erg benieuwd, kreeg ineens zo een beeld van de reklame van de dat kind wat in de winkel gaat liggen gillen zeg maar... groetjes angelique
Ik zou hem denk ik negeren. Hij wil daarmee je aandacht (al is het negatieve aandacht), en als je het echt totaal niet interessant vindt (of in ieder geval, dat signaal geeft), dan is het misschien al snel niet leuk meer! Ik zou hem gewoon zo behandelen als hoe je hem normaal behandeld nadat hij iets niet mag, bijvoorbeeld door hem idd wel iets anders aan te bieden om te doen, of hem mee te nemen naar een ander plekje in de kamer ofzo om te spelen. Dat helpt misschien wel, zonder dat je dat vervelende gedrag benadrukt.
Onze meid is ook anderhalf en haar favoriete woordje is 'nee!' Ze kan het erg goed duidelijk maken als ze haar slaapzak niet aan of uit wil, als ze geen schone luier wil, geen broek aan, niet in het fietsstoeltje, etc. Het is soms lastig, maar soms is het ook wel te doen om haar haar zin te geven. Dan loopt ze een half uur met blote benen rond en dan is het opeens wel goed dat we de broek aan doen. Ik vind het wel mooi om te zien hoe ze zich ontwikkelt en nu blijkbaar is aangeland bij de fase waarin ze gaat ontdekken dat ze zélf iets kan willen, iets dat ánders is dan wat papa en mama willen. En hoe lastig het soms ook is, ik ben er blij om dat ze zich veilig genoeg voelt om zich tegen ons af te zetten. Bij 'vreemden' (de juffen op de opvang ofzo) is ze veel meegaander, daar lijkt ze soms een heel ander kind Het is normaal dat kinderen in een veilige omgeving oefenen op dat enge nee-zeggen ('want blijven ze dan wel van me houden?'). Mijn strategie is: afleiden (bv gekke geluiden maken tijdens het verschonen), keuzes geven (bv vragen 'wil je een hap of een slok'), haar zelf dingen laten doen (bv niet iets afpakken maar zeggen 'stop de pen maar in de etui') en haar de ruimte geven om zelf ook dingen te willen (bv haar dus in haar blote benen laten lopen, ook al zou ik dat zelf te koud vinden, maar ja: zij geniet er echt van dat zie je aan haar). En ja, soms moet ik streng zijn en haar dwingen toch mee te werken, bv als ze het fietsstoeltje in moet zodat we met de boodschappen naar huis kunnen. Dat dwingen doe ik niet graag, maar ja, op zo'n moment is er geen alternatief. De heftigheid van de emotie (dus het brullen en zich in allerlei bochten wringen) negeer ik zoveel mogelijk, al benoem ik wel dat ze iets blijkbaar niet leuk vindt, en dan zeg ik er bij waarom het tóch moet. Ik moet zeggen dat onze meid al van jongs af aan vrij pittig is en dat ik er inmiddels erg aan gewend ben en er redelijk goed mee om kan gaan. Zelf rustig blijven en je niet laten opjutten door je kleine is denk ik wel belangrijk. Ik vrees dat het een fase is die nog wel zo'n twee jaar duurt... De peuterpubertijd moet zelfs nog beginnen! 'Ik ben twee en ik zeg nee / ik ben drie en ik wil het niet'. Sterkte!
Ben heel blij met je uitleg. Je hebt PRECIES beschreven hoe ik het doe met onze dochter, en heb dit stuk dus aan mijn man laten lezen die elke keer met haar in discussie gaat en boos wordt als zij boos wordt (alles wat ik niet doe zeg maar).
Luca kan er ook wel wat van bij vlagen... Ik probeer inderdaad hem zelf de afstandsbedienign of zo terug te laten leggen, maar als het te gortig wordt waarschuw ik twee keer en eg dat als ik nog een keer moet waarschuwen ik het afpak. Dan kan hij wel eens razen en zich op de grond gooien en zo. Dan pak hem op en leg hem op een kussen opde grond en zeg ham dat hij daar even boos mag liggen doen. En dan kalmeert hij wel weer en krijgt hij een slokje drinken en gaat hij weer door.
Haha Onsukkie, fijn dat ik het zo goed verwoord had dat je het je man hebt laten lezen Wat vond hij van wat ik schreef?