Ik wacht nu op mn tweede miskraam en ik heb eerlijk gezegd voorlopig geen zin meer in de spanning en onzekerheid van een zwangerschap. Maarja ik weet dat dit gevoel waarschijnlijk over een paar weken weer anders is. Maar op dit moment ben ik er helemaal klaar mee..
Ik herken je gevoelens zeker van het weer bij nul moeten beginnen. Van Eva ging het zwanger worden niet makkelijk, ik had pco en ben met hulp van het ziekenhuis zwanger geworden. Toen kreeg ik opeens wel een cyclus, wel lang en onregelmatig, maar ik had wel een eisprong! De 3e ronde was ik al zwanger.... wat een wonder! Maar ik was ook heel bang dat het mis zou gaan (was een beetje te mooi om waar te zijn...) en dat ging het ook met bijna 6 weken. Toen moesten we dus weer opnieuw beginnen en ook al had ik daarvoor een cyclus, ik was zó bang dat mijn cyclus opeens weer weg zou zijn en dat het niet meer zou lukken, of alleen met hulp van het ziekenhuis (wat moet, dat moet, maar ik zag het echt niet zitten na een keer spontaan zwanger te zijn geraakt). En weer die onzekerheid en angst ook om mijn eisprong te missen en die stomme spanning of je wel een eisprong hebt, of toch niet en als je dan een eisprong hebt gehad, of je misschien zwanger bent. Ik vond er niets aan... Toch bleef ik moed houden en in de 3e cyclus (na 5 maanden) was ik weer zwanger! Door een geplande vrijpartij in de vakantie , we waren met de tent, maar ik sliep aan de andere kant van de tent bij Eva. Ik was weer zo bang... maar dit keer bleef het gelukkig wel goed gaan. Blijf hoop houden hoor! Ik heb altijd maar dubbelop genoten van Eva, zij was en is ons grote wonder en daar ben ik zo blij mee en dankbaar voor! Dat heeft me toch wel door die lastige periode gesleept. En ik ben heel blij dat het ons nog een keer gegund is...
Dank je wel Wuppie. Het was inderdaad een hele shock. Toen zoveel slechte tekenenen en een goede echo en daarna weinig tekenen en dan dit als resultaat Weten jullie al wat jullie doen? Verder of voorlopig pauze? Ik vind het heel moeilijk. Mijn gevoel zegt: Ik wil verder! Ik wil zwanger zijn! maar mijn verstand zegt dat ik mijn lichaam eerst rust moet gunnen
Ik heb nooit pauze willen houden, het enige wat ik wilde was weer zwanger zijn en de eerste 16 weken voorbij zijn.... (iedereen houdt 12 weken aan, maar ik had zelf altijd 16 weken in m'n hoofd, ik weet ook niet waarom)
hey meiden! Wil jullie zeggen dat jullie de eerste weken/maanden echt de tijd moeten nemen voor jezelf hoor. Ik heb in maart vorig jaar met 10 weken echo te horen gekregen dat het hartje niet meer klopte en ben met 11 weken gecurreteerd. Ben hiervan ook erg verdrietig en in de war geweest. dus 6 maanden na mijn MA ben ik weer zwanger geraakt. en alhoewel ik nu ruim 23 weken zwanger ben kan ik het af en toe nog niet geloven. Gewoon omdat je eerder wat hebt meegemaakt. Meiden geef de moed niet op, en ga er weer voor als jullie denken dat het daarvoor de tijd is. Ik hoop voor jullie dat jullie straks ook een goede zwangerschap zullen krijgen! Veel liefs
Ja, meteen weer begonnen. Ik wilde geen kansen missen. In de 3e cyclus (na 5 maanden, lange cyclus) was ik alweer zwanger. Toen kon ik eigenlijk ook de miskraam pas een soort van plekje geven. En ik wilde persé al een tijdje zwanger zijn als de uitgerekende datum van de miskraam zou zijn. Niet dat je dat voor het zeggen hebt, maar dat wilde ik dus wel graag proberen.
Weet je wat het is dames. Iedereen verwerkt het anders. De ene heeft heel veel tijd nodig om het een plekje te geven en wil niet snel terug zwanger zijn de andere wil gelijk weer starten en verwerkt het zo. Ik heb het tweede. Ik wil graag terug zwanger zijn. Niet omdat ik het kindje wil vervangen want dat kan echt niet en wil ik ook niet. Maar omdat ik verder wil en het aanvoel alsof het zo hoort. Het is een gevoel. Een voorgevoel dat we verder moeten. Medisch gezien is het voor ons ook beter dat we de kansjes nemen die we kunnen krijgen. Ik maak mss 1 a 2 eisprongen per jaar aan. Je weet het nooit maar mss komen die er nu aan? Mss niet. Maar is het dan geen zonde om ze te missen? Je leest ook zoveel. De ene zegt je moet wachten op je eerste menstruatie. De andere nee dat hoeft niet. Dan is er weer iemand die zegt dat je zo een licht verhoogde kans hebt op weer een miskraam als je onmiddellijk terug begint de andere denkt weer van niet. Ik denk dat er geen "juiste" manier is maar dat de vrouw in kwestie (en ook haar mannetje natuurlijk) het zelf moet aanvoelen. Waar ik ook héél sterk in geloof is dat je lichaam zelf zal aangeven wanneer het klaar is na een miskraam of curretage. Ik kies er bewust voor om geen medische hulp in te schakelen. Ik wil de natuur het zelf laten doen. Lukt het ga ik héél blij zijn. Lukt het niet is dat een kleine ramp. Ik ben nog niet klaar voor die mmm. Ik zei eerder nooit van mijn leven. Maar omdat mijn vriend daar een ander gevoel over heeft zou ik het voor hem wel doen als het niet anders kan. Ik hoop ook zwanger te zijn als mijn uitgerekende datum aangebroken is van mijn 2de zwangerschap. Maar je hebt het niet te kiezen. Ik zelf streef echt naar de 12/13 weken. Ik zeg niet dat ik daarna op "roze" zit maar dat is dan weeral een nieuw punt dat ik overwonnen heb. Ik heb wel heel grote angst dat ik 1, niet zwanger kan worden (of niet meer) en 2, geen zwangerschap meer kan uitdragen. Maar ik blijf positief in mijn hart en dat is het belangrijkste. Als ik mijn voorgevoel mag geloven lukt het ons wel weer. Ik hoop zo dat het gelijk heeft. Ik hoop het zo. Ik ga straks een zwangerschapstestje doen. Gewoon om te kijken hoe snel mijn hcg aan het dalen is. Het is nu een weekje geleden dus ik moet al veel lichter positief testen, althans dat HOOP ik. Negatief is ijdele hoop...
Lolieken: Ik snap je gevoel helemaal. En denk er eigenlijk hetzelfde over als jou. Ik kan ook pas écht weer gelukkig zijn als ik een ukkie in mijn buik heb en we de 12/14 weken voorbij zijn. Dat vind ik ook bijna het pijnlijste van de hele miskraam, dat ik dacht 11 weken te zijn en echt aftelde naar die onzichtbare gevoelslijn om éindelijk eens te gaan genieten. Vraag me niet of mijn lichaam echt een voorgevoel had maar ik denk het toch wel. Mijn ouders en schoonouders waren zo blij en ik werd overladen met kado's maar ik wilde er het liefste gewoon niet over praten en was helemaal niet blij met de kado's. Ik mocht van mezelf niet naar babyspullen kijken of naar zwangerschapskleding, niet denken over het kamertje enz. Onzerheid of intuitie? Wel weet ik zeker dat ik héél bang ga zijn bij de volgende zwangerschap, maar of dat nu over 2 maanden komt of over een jaar dat is zo, dat kun je ook nooit voorkomen denk ik. Ik wil weer een beetje meer gaan leven vanaf nu. De afgelopen weken waren een hel (ik verloor al bloed vanaf 7 weken maar steeds wees de echo positief uit...) en ik heb weinig anders gedaan dan op de bank en in bed liggen. Daar wil ik nu echt vanaf, ik wil weer leven! En hopelijk 'snel' met een buikje... Jij ook heel erg veel sterkte en succes de komende tijd. Zeker als het al moeilijk was zwanger te worden snap ik goed dat het nog een extra rot gevoel geeft. Even als iemand die al jaren in de mmm loopt. Zelf troost ik me nu met het idee "We zouden eigenlijk pas in januari stoppen met de pil, dus dan zou ik ook nog niet zwanger zijn en kregen we deze ellende allemaal nog..." Een schrale troost maar je moet iets....
Ik herken jou gevoel ook Loki... We komen er wel meid al duurt het wat langer. Wat wel "grappig" is net als jullie gingen we normaal nu pas écht starten. Dus ik heb ergens hetzelfde gevoel al neemt het de pijn niet weg. Voor mij was het al echt een kindje. Dat je zo uitkijkt naar die grens herken ik ook enorm. Ik kan begrijpen dat het des te meer pijn deed als je denkt dat je ze bijna bereikt hebt. Ik heb echt gevloekt en geschreeuwd. Ons kindje was 9 weken, 3 weken verder en we zaten alweer een stuk safer!!! Stom he. Gewoon balen... Waarom toch. Ik mis dat kleintje al was het nog zo zo zo klein. Vele begrijpen me niet. Ik heb een goede band met mijn moeder maar zelfs zij begrijpt me niet. Hoe blij ze ook was met haar 2de (komende) kleinkind. Plots mag die zwangerschap er niet geweest zijn. Ik moet het maar vergeten. Dat is "gezonder". Hoe kan je zoiets nu vergeten? Het is AMPER een week geleden dat ik dacht vrolijk zwanger te zijn en dan zeggen mensen ZOIETS. :x Ze bedoelt het niet slecht en ze heeft het zelf nooit meegemaakt dus ze weet écht niet wat het is. Maar doen alsof dat kleine mensje in wording er nooit is geweest, nee echt dat kan ik niet dan ben ik maar "ongezond". Ik zei haar daarstraks. Voor mij zullen het er altijd drie zijn als ik geluk heb nog een kindje te mogen krijgen. Dat kleine ukkie zal altijd de tweede zijn... Maar dat vond zij maar niets. Vond ze niet goed dat ik zo dacht. Maar wat is daar nu zo mis mee? Het is toch niet dat ik niet verder ga? Ik pak de draad nu al op. Maar je mag dat kindje toch wel met je meedragen. Mijn dochtertje is ooit ook 9 weken oud geweest in mijn buik. Ik vergelijk het daarmee. Dit was ook een echt babytje in wording hoor. Mensen lijken dit te vergeten. Verder test ik nu een week later licht positief met de kruidvat testen 2v5euro. Zou dat een "goed" teken zijn? Zijn ze héél gevoelig? Ik hoop volgende week negatief te testen. Dat zou deze miskraam voor mij volledig afsluiten. Zo weet ik dat mijn lichaam hopelijk gereset wordt en verder gaat...
Dat je het moet vergeten zijn wel hele pijnlijke woorden. Hoe kan dat nou??? Vanaf het moment dat je weet dat je zwanger bent ben je gelukkig en ga je denken hoe het leven is met dit kleintje en wat je de komende maanden allemaal gaat doen ervoor. Al die gedachtes, die maken het voor mij misschien wel het pijnlijkst. Nu zou ik 11,5 week zijn, vanaf volgend weekend zouden we het de belangrijkste mensen gaan vertellen (ouders, schoonzus en 1 vriendin wisten het al), wat had ik daar zin in!! Eind februari zou ik met mijn schoonzusje naar de zwangerschapsbeurs gaan (die is ook net zwanger, hoe hard ik het haar ook gun, des te meer pijn doet het ook...) en ik zou binnenkort met mijn moeder zwangerschaps kleren uit gaan zoeken. Pppff, hoe kunnen al je leuke gedachts ineens kil afgepakt worden zeg Maar goed, dat we verder moeten is wel zeker, en dat wil ik ook. Al kan ik het echt nooit vergeten en er pas een plekje voor geven als we 'goed' zwanger zijn... Ik denk dat nu licht positief testen nog niet zo slecht is. Ik teste op 3 dagen voor nod al positief met kv 2 voor 5 dus die zijn behoorlijk gevoelig.... Ik doe denk ik over 1/1,5 week een testje. Durf het niet zo goed voor mij voelt dat ook als 'schoon' zijn. Krijg jij nog een controle echo? In theorie bellen ze mij over een goede week op of alles goed is en that's it... Ik wil graag weten of alles er uit is en of mijn lichaam het weer op gaat pakken (eitjes rijpen enz). Misschien dat ik daar toch voor bel.. Bloed jij nog (hevig)? Hier vallen er erg veel vieze grove klonters in de wc. Hoop maar dat dat stolsels zijn want weefsels zou niet moeten kunnen volgens de gyn herken jij dat? Hopelijk houdt het bloeden eer daags op of wordt het iig minder...
Lieve meid, niet ongerust zijn. Wat je nu doormaakt na je curretage is volgens mij nog normaal. Het is niet lang geleden he. Bij mij ondertussen alweer een dikke week. Enkele dagen na de curretage had ik af en toe ook nog klontertjes en dan werd het stilletjes minder. Ik zit nu in de 2de week na de curretage en het bloeden is nu 2 dagen bij mij gestopt. Ik let nog wel op want soms kan je terug gaan vloeien. Ik denk eerlijk gezegd dat het net goed is dat je nog wat "verlies" hebt. Zo gaat je baarmoeder lekker schoon zijn voor je nieuwe mensje! Wat ik bv heel erg had was dat ik net een pijnlijke baarmoeder had. Niet echt "pijn" maar ik voelde het zo trekken. Nu heb ik gehoord van meiden die hetzelfde hebben meegemaakt dat dat je baarmoeder is die nog samentrekt. Kan best kloppen natuurlijk. Dat is ook minder nu bij mij. Ik krijg geen controle. Maar als ik écht ongerust wordt bel ik wel even. Als ik bijvoorbeeld mijn maandstonden niet binnen de 6 weken krijg dan "moeten" ze echt wel een echo nemen hoor. Maar voorlopig ga ik me niet gek laten maken. Ik was de eerste dagen na de curretage echt bang. Dat ik complicaties zou krijgen enzo maar dat ongerust zijn heeft geen zin. Nu ben ik geruster en wacht ik even mijn eerste maandstonden af. Ik had besloten dat ik een week na de curretage zou testen dat heb ik nu gedaan. Ik kreeg dus een licht roze streepje. Ik moest er niet naar zoeken maar het was wel licht roze dat maakt me al "blij". Ik HOOP (maar dat is mss ook wat voorbarig) volgende week negatief te testen met dezelfde testen. Maar we zullen zien. Normaal krijg je 4 tot 6 weken na je curretage je eerste maandstonden. Dus als ik volgende week negatief test zou ik in THEORIE 4 weken later mijn nod hebben. Dan zit ik op 6 weken na de curretage. Pff lijkt best lang hoor. Ik denk er best over na. Je lichaam heeft 14 dagen nodig om tot een eisprong te komen (in het ideale geval) daarna is 2 weken later je nod. Dus vanaf de hcg hormonen je lichaam uit zijn kan je lichaam gaan werken aan je nieuwe eitje. Wat ik nu zeg is wel in het ideale geval. Vaak moeten dames veel langer wachten. Maar na zes weken vraag ik dan wel een controle. Voorlopig wacht ik nog even af. Dikke knuffels!!
Dat is inderdaad wel zo, ik zal eerst eens rustig afwachten Komende week veel werken dus flink wat afleiding. De week erop eens een testje doen of mijn hcg al gaat dalen, dat is iig een begin Ik blijf in twijfel, nu doorgaan of echt een maand rust. Vervelend als er op je gevoel gespeeld wordt (met de melding dat je dan een verhoogd risico hebt op nog een miskraam) Ik wil zo graag verder....
Elke gyn/verloskundige heeft een ander verhaal. Ik ga er niet meer op verder. Ik heb in princiepe onmiddellijk groen licht. Maar ik ben ook aan het lezen geweest en ik zie zoveel verschillende meningen dat het echt gek wordt. Alsof ze niet weten wat ze zeggen, ze zeggen maar wat. Ik blijf bij mijn idee. Voelt het goed gaan we gewoon verder en wacht ik niet af. Als ik mijn maandstonden binnen zes weken niet heb zal ik een testje doen en dan een afspraak maken voor een controle. Heb ik ze wel weet ik dat ik "herstelt" ben en test ik positief (al besef ik heel goed dat doe kans bijzonder klein is) dan zou ik natuurlijk bang maar overgelukkig zijn. Dus het kan bij mij alle kanten uit. Ik heb nood aan innig contact met mijn vriend. Dus als het bloeden weg blijft zullen we gewoon vrijen zonder bescherming en zien we verder wel. Weet je ook wat het is en dit weet ik wel zeker (ik wil niemand bang maken!!!!) maar als je een miskraam gehad hebt, heb je ALTIJD een lichte verhoogde kans op nog een miskraam. Maar die kans is licht. Mijn gyn zei op vier zwangerschappen bijdezelfde vrouw loopt er vaak eentje fout. Dus ik zie het zo dan maar. Mijn volgende zwangerschap moet een voltreffer zijn. Ik probeer ook zo positief mogelijk te zijn. Mijn lichaam heeft geen boodschap aan doemdenken en waarom ook? Daar heb je zelf ook niets aan. Het is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan maar zo voelt het goed bij mij. Verder moet je doen waar jullie je goed bijvoelen. Ik zou me geen angst laten aanpraten... Echt niet. Doe wat jij wilt en niet een ander.
Wij gaan gewoon verder doe zelfs geen test want ik geloof dat alles gewoon weg enschoon is (was heel duidelijk) Ik denk ook als je lichaam er klaar voor is word je weer zwanger. De vorige keer ben ik zwanger geworen in de maand dat ik had moeten bevallen. Had ook toen pas een maand weer een goede cylcus lijkt wel of het zo had moeten zijn. Datum's blijven in je hoofd zitten Vervelende opmerkingen zo bedoelt of niet probeer ik niet naar te luisteren hoe moeilijk het ook is. Lolieken met je moeder heb je het er dus niet meer over want die kan je duidelijk niet helpen. Meiden knuffel en ik hoop dat we allemaal een beetje de komende tijd goed door kunnen komen tot we weer zwanger zijn en blijven.
Inderdaad die datum's arg.. Ik telde iedere week de dagen af naar woensdag, dat kon niet snel genoeg gaan want dan was ik weer een héle week verder. Nu zie ik woensdag als de rotste dag van de week "Ik had nu gewoon .. weken zwanger geweest..." . Auw auw auw.. Ook 1 september zit in mijn hoofd als de grootste zwarte dag van 2010. Ik zou bijna vragen of mijn vriend op die dag wil trouwen, dat het een mooie dag wordt ipv de ergste van het jaar Hopelijk slijt voor ons alle deze vreselijke pijn, zodra we weer een góede zwangerschap mogen hebben.