Ja, dat heb ik ook. Uiterlijke "selectie" gaat geheel onbewust maar is wel een natuurlijk iets. Hier wonen ook veel van die "standaard" kinderen in de straat/buurt die niet alleen brutaal en onbeschoft zijn, maar er dan ook nog eens niet leuk of sympathiek uitzien. Van die niet-al-te-snuggere kille waterige ogen, lijkbleke vlekkerige huid, van dat vlassige peper-en zout kleurige haar. Bah. Dan trek ik ook automatisch toe naar de ahum....mooiere kindjes die een lief, grappig, sprankelend uiterlijk hebben.
Uiterlijk speelt zeker een rol, maar als een minder mooi kindje goed gedrag heeft heb ik liever 10 op visite van die dan 1/2 van een mooie met bagger gedrag. Uiteindelijk zijn het de ouders die de kids verpesten, dat is best jammer, want het gedrag van een kind is het product van de ouders. Maar goed, misschien moeten ze nóg meer nanny programma's op tv uitzenden. Ik haal er in ieder geval wel tips uit als ik toevallig kijk. Blijf er niet voor op ofzo.
Daar ben ik het dus maar ten dele mee eens! Een kind wordt, zoals al eerder gezegd, met een bepaald karakter/persoonlijkheid geboren. Als ouders kun je weliswaar (in verregaande mate) corrigeren en bijsturen maar niet het karakter van het kind wezenlijk veranderen. Dat verklaart ook onder meer waarom soms net een kind uit een gezin met meerdere broers/zusjes het verkeerde pad op gaat. Wat dacht je van Marc Dutroux als extreem voorbeeld. Hij heeft een broer en zus die een productieve bijdrage leveren aan de maatschappij, gewone "brave" burgers zijn en hij is dus het allerslechtste misbaksel wat je maar kunt bedenken. :x
Ja, zit ook wat in Nikki88. Geloof ook wel dat genen een rol spelen. Maar als je bv 2 kids uit 1 gezin pakt en apart opvoed in 2 aparte gezinnen, krijg je een heel ander product. Maar is er ook wat voor te zeggen hoor. Marc Dutroux was misschien als kind al een dierenbeul ofzo, we weten zijn achtergrond niet. Maar brrrr wat een engerd ....
Ik vind ook niet alle kids leuk... Mijn neefje vond ik vroeger echt leuk ik was dan ook bijna elke dag bij mn zus. Als ik hem nu zie brrr. Ik weet wel dat het komt omdat mijn zus niet zo consequent is en het opvoeden vaak aan mijn ouders over laat, maar toch... Hij heeft wel een pittig karakter, dus het ligt natuurlijk niet helemaal aan de ouders. Sommige kindjes liggen je nou eenmaal ook meer dan de andere. Vroeger had ik helemaal niks met kinderen vond ze maar hinderlijk hahah. Nu vind ik het wel leuker, maar met vreemde kindjes ben ik nog steeds niet zo goed haha.
Ik ben ook niet zomaar dol op andere kinderen, zelfs niet nu ik zelf moeder ben. Ik voel me vaak ongemakkelijk als vreemde kinderen naar me toe komen of met me gaan praten, omdat je weet dat die vader of moeder dan meteen op je let. Of je wel lief bent voor hun kind. Ook heb ik eigenlijk helemaal niks met dat hele 'wereldje' waar je automatisch in belandt als je eenmaal moeder bent. Midweekjes Center Parcs, kindvriendelijke hotels, babybeurzen, het feit dat je in je familie ineens als 'moeder' wordt behandeld in plaats van als 'persoon'.... ik moet er nog steeds aan wennen. Misschien komt het nog, of misschien zit het gewoon niet in mij. Maar ik ben wél een goede moeder, en mijn zoontje en ik zijn stapelgek op elkaar. En dat gaat bij jou vast en zeker ook zo zijn...dus no worries
Ja, maar dan een jongentje met een bril. (gaat niet om de bril) een beetje een steve urkel maar dan in het wit. Telkens roept hij, buurvrouw ohohohoho.... dat mag niet! Ik gooide per ongeluk iets op de grond. Buurvrouw? wil jij postzegels kopen? Als ik dan zeg nee... zegt hij, nouhohouhouhou!!! Het is een ettertje first class en lachte mijn dochter uit vanwege haar ballonrokje. GRR! Ik kan van hem gewoon niets hebben.. tja, die kinderen heb je.
Ik vind ook niet alle kinderen leuk. Dochter van mijn buurvrouw, is een echte wildebras. Ze doet allemaal dingen die Valerie niet doet, ze breekt echt de tent af. Daarnaast is mijn buurvrouw niet zo van de hygiëne, het kindje ziet er dus soms smoezelig uit. En heeft echt altijd een vieze neus en vaak kladjes in de ogen. Nu heeft haar dochter oorbelletjes gekregen, maar dit maakt ze ook niet goed schoon. En het zoontje van een vriendin van mij is ook niet echt favoriet, hij luistert de laatste tijd echt heel erg slecht en is best wild. Maar verder is het wel een leuk ventje.
Ik vind eigenlijk kinderen helemaal niet leuk, alleen die van mij en die waar ze mee speelt. Met andere woorden, ik moet een kind eerst leren kennen. Zo kan ik heel goed overweg met de kinderen van vriendinnen, die mij ook de meest rare vragen stellen. Daar kan ik dan echt om lachen. Maar een tijdje geleden zat ik in de trein tegenover een kind met haar moeder, en die begon ook hele verhalen te vertellen, en dan denk ik, hou je mond, ik zit lekker muziek te luisteren. En dan kijk ik die moeder ook zwaar geirriteerd aan. Iedereen was ook heel verbaasd toen ik zwanger was Maar ik geniet echt van mijn dochter, en van bekende kids
hahahaha klinkt erg herkenbaar, ik heb zelf een hele tijd geroepen ik wil geen kinderen! En nu....tja natuurlijk zijn niet alle kinderen leuk maar op het moment dat mijn eigen meisje geboren was kon ik alleen maar vreselijk veel van haar houden! En kon ik met het al helemaal niet meer voorstellen dat ik ooit zei geen kinderen te willen, nu ben ik zwanger van de tweede en ik kan in alle eerlijkheid zeggen ja, ik vind kinderen leuk!
Herkenbaar hoor. Ik vind kinderen ook geen hol aan De meeste dan Ik moet ook echt een klik hebben. Maar dat heb ik denk ik met mensen in het algemeen wel. Vaak zie ik in een paar seconden al of ik een kind leuk vind of niet. Best erg eigenlijk.. En waar het aan ligt? Volgens mij aan de uitstraling. Ik vind kinderen leuk die een open maar toch soort bescheiden uitstraling hebben. En laat mijn dochter dat nou ook toevallig hebben Wat ik vreselijke kinderen vind zijn te drukke kinderen die alles mogen van hun ouders, schreeuwen en niet luisteren. Maar dat heeft weer met de opvoeding te maken. Merk wel dat ik meer heb met kindjes nu ik zelf mama ben. Helemaal met kindjes tot de leeftijd van mijn dochter. Dan is er een stukje herkenning denk ik en weet ik ook meer wat ik met zo'n kindje moet doen. Wist ik vroeger echt niet..
ik wou voordat ik mijn dochtertje had zelfs nooit baby´s vasthouden als we op kraamvisite waren, vond ik eng, nu ik zelf mama ben gaat dat wat makkelijker, ook het begrip naar andere ouders toe, begrijp heel veel nu pas waar ik me eerder aan irriteerde
Nope, ook ik vind, net als velen van jullie, niet alle kindjes leuk.. Soms vind ik mijn eigen kindje ook niet 'leuk'... In de zin van: dat hij nu bijna 2 is en soms zomaar een vriendje/neefje/vriendinnetje van hem slaat/duwt zonder aanleiding (in mijn ogen).. Gelukkig is dat gedrag wel minder geworden, en ben ook consequent als t gaat om hem daarop aan te spreken/ 'straffen'. Ik als ouder denk dan ook wel eens... wat zou mijn vriendin nu denken van mijn kind??.. En spreek dat ook wel uit naar hun. Ook zien zij natuurlijk dat ik hem aanspreek/apart zet etc, dat scheelt ook wel.. Herkenbaar?? Of juist niet.. Oja, op t KDV doet ie dat dus niet... Vraag t wel eens aan de leidsters, maar nee heb dus nog niet terug gehoord dat hij daar ook soms op standje 'terror' staat...
Haha, ik vind heeeeeeeeeeeeeeeeel veel kinderen NIET leuk!!! En heb idd ook dat ik smoezelige kinderen of "niet zo leuke/mooie" ook niet leuk vind erg he!!!! Ach, denk dat dat normaal is.. vind ook niet alle, lees heel veel niet, volwassenen leuk!
Tegenspurten vind ik prima van mijn kinderen. Ben zo blij dat ze het dan hier doen. ipv elders. Dan lijkt de oudste wel in één keer een Engel te zijn zonder tong! Ze praat dan niet, en luistert dan ook voorbeeldig. Haha, en dan zeggen ze zo mooi, Joelle wat is Lynn toch makkelijk! laat ze maar denken!
Ik vind ook niet alle kinderen leuk. Soms kan ik niet benoemen wat maakt dat een kind niet zo leuk maakt. Dan is het meer hoe ze uit hun ogen kijken en een gevoel wat je er dan bij krijgt.
oh.. herkenbaar! ik vond kinderen ook niks aan, wist nooit wat ik tegen ze moest zeggen ofzo, of 'leuk' doen... maar nu ik zelf een kleine heb, is het allemaal wel anders geworden... al vind ik sommige kinderen ook écht niet leuk!
Heel herkenbaar Vind kinderen uhhmm.. Een beetje eng ofzo? Ik weet het niet precies, ben gewoon geen kindervriend.. Helpen met school, vind ik ook niet alles, al doe ik het soms, en dan vinden die kinderen mij wel leuk.. Daar snap ik dan niks meer van haha, ze spelen ook graag hier. Ik kan dr gewoon niet tegen als ze "raar" doen. Bijv, heel druk, of van die onnozele dingen waar ik het nut totaal niet van in zie.
Ik hield wel altijd van kinderen, maar wist net als jij ook niet wat ik ermee aanmoest. Wist nooit wat ik moest zeggen of doen. Nu ik zelf kindjes heb is dat helemaal weg, ben er wel blij mee want ik zat er toen wel een beetje mee. Ik heb alleen een hekel aan kinderen die echt super aso zijn, die ruzie lopen uit te lokken of andere kindjes pesten. Laatst was er ook een meisje (ong net zo oud als mijn dochter toen die tijd, 3 jaar) en die gaf me dochter ineens uit het niets een mep, nou ik moest mij echt inhouden anders had ik haar een nog hardere mep verkocht.
Ik ben ook zo. Uiteraard hoteldebotel van eigen pasgeboren spruit, maar andermans kinderen (zelfs baby's!) vind ik niet per definitie leuk. Maar hoe ouder hoe 'erger' het kan zijn, vaak gaat het om gedrag! En dus om opvoeding. Laatst bij Prenatal, waar we de dag voor de bevalling nog even snel iets haalden... een irritant kind op een soort skelter, die alles en iedereen omver reed. Op zo'n moment ben ik bijna in staat om het kind te zeggen dat hij daarmee moet ophouden, of om de moeder (die in geen velden of wegen te bekennen was) de waarheid te zeggen. Maar ja. Ik zwijg.