Omdat ik al 24uur gebroken vliezen had kreeg ik wee opwekkers. Om de 10 min kwam er iemand binnenlopen om het nog wat op te hogen. Weet wel nog dat ik een keer heel hard tegen zo'n assisetnte riep: "En nu hou je #&%&*$% op met die achterlijker weeopwekkers! De weeën zijn er al, dat zie je toch?!". Later wel mijn excuses aangeboden daarvoor. Ben normaal helemaal niet zo. Toen bij de laatste perswee Milan geboren werdt trok de vlk mijn truitje omhoog om Milan op mijn blote buik te kunnen leggen. Ze keek me wel raar aan toen ik zei "Ik lig al met mijn benen wijd, is dat niet genoeg?! Moet je de rest nou ook nog zien?!" Had totaal niet door dat ze dat deed om Milan op mijn buik te leggen. Volgens mij was ik echt een heks bij de bavelling
meiden ik pies zowat in mn broek van t lachen wat is dit heeeerlijk!!! ik heb elk verhaal gelezen en het smaakt naar meer!!!
Ik heb geen echte bevalling gehad maar een keizersnee, dus een heel ander verhaal. Hoewel ik wel weeenstorm had tot 7cm ontsluiting, maar dat terzijde. Wat ik me vooral kan herinneren waren mijn geweldige zorgen om minst belangrijke dingen op dat moment. - ik kreeg weeen met 27 weken en het ging bijna fout. Tijdens die weeen roep ik tegen de vk: 'ik mag nog helemaal niet bevallen ' (zij verwacht iets in de trend van: want ik moet nog 13 weken), maar ik zeg: 'want ik weet nog niet hoe ik moet puffen'; - uiteindelijk ging ik bevallen met 30,5 weken (dus ook niet geweldig). Ik had vreselijke weeenstorm, in 1,5 uur 7cm ontsluiting en alle 3 kindjes wilden eruit. Dus met spoed naar de OK, ruggeprik gezet. Moest ik liggen voor de infuusspuit, heb echt als een klein kind liggen huilen van de pijn (die weeenstorm kon ik beter verdragen ). Ze zullen wel gedacht hebben 'en ZIJ gaat bevallen van een drieling??' - net voor de operatie wilden ze mijn bril af doen, mocht absoluut niet, want ik moest zien hoe de anesthesist eruit zag
lachen al die verhalen. Bij mijn eerste zei ik voor ik ging bevallen "`t wordt geen serieuse bedoeling hoor, jullie moeten gewoon gezellig blijven en je mag best GRAPPEN MAKEN" Hoe het uiteindelijk ging was net even anders. Niemand mocht iets zeggen want dat haalde me uit me concentratie, zelf fluisteren mocht niet. Toen de camera er bij kwam zei ik gelijk dat ze moesten oprotten met dat ding.. (helaas) En me ex moest toch even heel gauw ergens anders gaan zitten met die ranzige koffie bij me neus. Bij mijn 2e zou ik thuis bevallen. Op een gegeven moment werd ik nogal emotioneel en deelde ik me moeder en me vriend heel zielig mee dat ik een beetje moest huilen (hihi) Ook deze keer had ik rug weeen en moesten ze van mij in me rug drukken (na mijn idee nooit goed genoeg) Op een gegeven moment zegt me vriend tegen me ma "neem jij het even over ik heb last van m`m duim" ik kon hem wel schieten! Toen de verloskundige er was brak ze me water, in plaats water kwam er bloed dus paniek in de tent. Komt de ambulance gaat de brancard niet me huis in. Inmiddels had de buurt zich al verzameld onder aan het portiek. Ik dacht alleen ik moet zo snel mogenlijk naar het ziekenhuis dus liep poedenaakt de trap af ,bijna beneden kreeg ik pas een deken. Eenmaal in het ziekenhuis smeekte ik de arts meerdere malen voor pijnstilling maar ik zat al op 8 cm. Met mij en de baby ging het verder goed hoor. Opeens moest ik persen en kon ze net opgevangen worden. 1 giga perswee en ze werd gelanceerd (hele bizarre ervaring) Toen ze haar op me buik wilde leggen zei ik "NU EVEN NIET" Toen de vk later naar me onderkantje ging kijken vroeg ik "Totaal ruptuur" nee zegt ze helemaal intact, toen zei ik"dat kan niet" hihi.
Geweldig deze verhalen!! Zelf had ik behoorlijk wat genants, iets wat je eigenlijk nooit moet doen voordat je gaat bevallen. Ik at namenlijk een dag voor de bevalling 's middags 2 borden boerenkool, 's avonds had mijn zusje kip tandoori gemaakt en ook daar heb ik 2 flinke borden van gegeten..... tja dat moet er dan de volgende dag uit he?? Voordat de baby komt. Ik mocht ivm mijn ontsluiting niet op de wc poepen en moest dit dus op het bed doen..... my god wat een stank! De verloskundige zette zelfs een raampje open Anyway ik was helemaal leeggepoept en kreeg toen persdrang, ik mocht ook gaan persen, alleen voelde het net zo alsof mijn dochter ook uit mijn anus zou komen, dus ik riep steeds; Dit gaat verkeerd!! Ze komt uit het verkeerde gat!!! Na de bevalling kwam ik onder de douche vandaan mijn man zei; eh schatje, dat wordt vast geen seks vanavond???? Volgens mij zat ik nog in een roes want ik had er heel wijselijk niet op gereageerd:x
Ik had al een flinke 24 uur weeën en de verloskundige was net gekomen. Ze had me getoucheerd en geconstateerd dat ik al 5 cm had. Dat viel vies tegen. Ik had rugweeën en ging op haar advies onder de douche. De rugweeën waren echt moordend zelfs onder de douche en zo nu en dan kwam er een welgemeend Godverdomme uit waarna ik onmiddelijk sorry zei omdat mijn verloskundige nogal gereformeerd was. Uiteindelijk ging ze beneden maar even haar papieren invullen want ik heb echt de hele bijbel bij elkaar gevloekt. Later die avond brak ze de vliezen en bleek mijn zoon in het vruchtwater te hebben gepoept. Ze gaf mijn man aan spullen bij elkaar te pakken en zelf pakte ze ook alles in. Ze hielp mij in een joggingbroek en zette me in de auto en racete naar het ziekenhuis. Manlief zag nog net onze achterlichten de straat uit gaan omdat hij nog aan het afsluiten was. Hij had echter geen idee naar welk ziekenhuis we onderweg waren dus is op goed geluk naar een ziekenhuis gereden waar we gelukkig ook waren. In het ziekenhuis kreeg ik persweeën maar mocht nog niet persen van de arts assistent. Na een paar flinke persweeën die bijna niet weg te zuchten waren heb ik haar verzocht terug te komen als ze zelf een kind had gebaard. Vanaf toen heeft de verloskundige het overgenomen. Uiteindelijk mocht ik persen maar ik wist niet meer hoe het moest. Toen kwam de arts assistent weer binnen om te melden dat de gynaecoloog onderweg was omdat het persen niet opschoot. Ik wist niet hoe snel ik mijn zoon uit moest persen omdat ik niet wilde dat zij een vinger uitstak naar me! Achteraf heb ik iedereen mijn excuses aangeboden voor mijn gescheld en gevloek. Ik heb zelfs mijn zoon ter adoptie aangeboden aan de verloskundige omdat ik de weeën zo zat was. Gelukkig werd ik gehecht door een droom van een mannelijke verpleegkundige. Mijn man zei dat ik helemaal lag te glunderen .
whahaha.... ik lig echt dubbel!! GEWELDIG al deze verhalen!!! En Jizzy: WAT GENANT!!! Ik bleef tijdens de natuurlijke bevalling best aardig tegen mijn gyn ondanks alle pijn die ze me bezorgde door te toucheren en door de vacuümpomp te gebruiken ... Ik heb wel een aantal keer tegen haar geroepen 'Doe alsjeblieft een KS want dit gaat niet goed... PLEASSSEEEE?' Waarop zij lichtelijk geïriteerd (ik was al 1,5 uur aan het persen )antwoorde ' Dit gaat WEL goed maar je moet wel beter je best doen ' Uiteindelijk was kind nummer 1 er uit ... is de ander gaan dwarsliggen! Moest ik dus alsnog met spoed naar de OK voor een KS... :x Op de operatietafel liet ik mij gaan .. iedereen mocht weten dat ik de gyn NIET zo heel aardig tegen mij vond doen! Ik vond het maar een raar mens ... Heel het OK team mocht het weten..de gyn heeft haar werk niet goed gedaan...ze had naar me moeten luisteren! Iedereen was stil .. ze reageerden allemaal niet echt om mijn verhaal! Ik kon hun gezichtsuitdrukingen niet lezen i.v.m. de mondkapjes! Ach, het kon mij niet schelen .. ik was mijn frustratie kwijt! Later kwam ik er achter d.m.v. een foto dat diegene die kind nummer 2 er uit heeft gehaald dezelfde gyn was ... OOOOOPS!!!!! Vandaar dat iedereen zo stil was... Ze zien er ook allemaal zo hetzelfde uit in OK kleding ... Ik heb inmiddels mijn excuses aangeboden ... en ze kon er wel om lachen! Maar wat schaamde ik me rot zeg!
Bij mij schoot het persen niet echt op. Zo'n 5 kwartier geperst. Op een gegeven moment hielt de vk een spiegel erbij zodat ik kon zien wat ik deed, dit hielp wel ik zag dat ik haar naar buiten perste maar ja toen ik stopte met persen ging ze terug. Ik schreeuwde "nee ze gaat weer terug" de vk en mijn man konden er smakelijk om lachen. Ook wisten we dat we een meid kregen. Toen ik haar op mijn buik kreeg toen ze net was geboren zei ik helemaal in shock "het is toch wel een meid he?"
Ik ging naar het ziekenhuis voor een CTG, daarop zagen ze dat ik weeen had. Ik dacht dat ik gewoon harde buiken had . Ze zeiden dat ze even wilde kijken hoeveel cm ontsluiting ik al had. Ik zei toen: "Als ik dat had geweten had ik me even bijgewerkt van onderen". Tijdens de bevalling toen de gyn weer eens wilde kijken ze ik tegen haar dat ik geen kermisattractie was. Toen Sanne was geboren moest ik gehecht worden, heb toen de gyn verzocht om het netjes te naaien en het ook weer niet te nauw dicht te maken. Ook mocht ze wel een hechtinkje extra gebruiken omdat ik toch goed verzekerd was .
Nadat ze mijn vliezen braken in het zkh (ik had inmiddels 8 cm) kreeg ik rugweeen.. de laatste 2 cm schoten al niet op.. had ik 10 cm had ik geen persweeen... uiteindelijk besloten ze mij aan de wee opwekkers te leggen.... Maar het duurde en duurde maar en echte persweeen had ik niet. Wel gewone weeen waar ik op moest persen. Ik voelde Zoë ook steeds weer teruggaan... Uiteindelijk was ik het zo zat dat ik mijn ogen open deed, naar de deur keek en riep:" ik weet niet hoe jullie erover denken, maar ik zie het niet meer gebeuren vandaag. Weet je, ik ga wel naar huis en kom morgen terug.... misschien dat het dan wel lukt." Iedereen moest erg zijn lachen inhouden en dit verhaal hoor ik nu nog steeds... manlief vind het erg leuk... hij is nu al benieuwd wat voor onzin ik er dit keer uit ga kramen . En toen ze mij gingen hechten kwam manlief net weer binnenlopen en riep nonchalant ' doe er maar een steekje bij." nu wist hij al dat dat geen geliefde opmerking is (daarom zei hij het ook).. verpleegkundige en stagiaire VK keken heel boos naar hem.. 3even later controleerde de verpleegkundige hoe de stagiaire de hechtingen had gezet zegt ze: "doe er maar een steekje bij." Tja, zegt mijn man.. "ik zei het je toch." Gelukkig konden ze er toen wel om lachen.
Ik moest zo lachen om het verhaal van het tussen het bed vallen .. dat ik op een verkeerde manier een ractie geplaatst heb .. sorry
mijn vriend snapte niet helemaal dat niet iedere bevalling hetzelfde was.. bij mijn eerste heb ik wat voorweeën gehad, en braken om 3 uur de vliezen en kwamen daarna pas de echte weeën. hij ging er van uit dat dat de 2e keer ook zo zou zijn, niet helemaal dus! ik had sochtends om 8 uur een wee, en daarna niks meer. had om 14.00 uur een afspraak bij de gyn voor controle, en daar in de wachtkamer begon het en had ik 4 cm ontsluiting, werd dus door gestuurd naar boven. vriend was ondertussen het oude huis aan het schoonmaken, we moesten die dag de sleutels inleveren, en hij moest savonds werken, dus hem n sms gestuurd dat hij werk moest afzeggen en de oppas moest bellen. natuurlijk woont de oppas 2 uur verder op en was het gigantisch glad door alle sneeuw, dus duurde wel even voordat die er was, vriend zou komen zodra dochter was opgehaald.. uiteindelijk schoot de ontsluiting niet op, om 17.30 nog steeds 5 cm, dus besloten mijn vliezen te breken. maar vriend was er nog steeds niet!! pas toen ik tijdens een weeënstorm hem aan de telefoon had en liep te vloeken dat het me niet interesseerde hoe hij naar het ziekenhuis kwam (we hebben geen auto), dat hij maar een auto moest jatten (!!!) had hij door dat het toch wel serieus was. kreeg de vraag: maar heb je geen voorweeën dan? nee l*l, dit is het echte werk, hierkomen, NU!!!! meneer heeft al die tijd gedacht dat het voorweeën waren, en dat het pas echt werd vanaf het breken van de vliezen, en het dan nog wel een uur of 5 kon duren! niet dus.. uiteindelijk heeft hij een taxi genomen, en liep om 18.30 de kamer binnen. om 18.45 is onze dochter geboren. en heb vanaf het breken van de vliezen een uur lang iedere keer als de vk bewoog (om de gyn te halen ofzo) huilend gesmeekt of ze niet weg wilde gaan.
Na 18 of 19 uur weeen kreeg ik pijnbestrijding, een spuitje in mn been. Mn man was even gaan roken dus bleef de verpleegster bij me zitten. Ik was zo high dat ik maar bleef zeggen hoe heeeeeeeeerlijk ik het toch vond om in het ziekenhuis te zijn. Het was midden in de nacht, de lampen waren gedimd, er was een warme sfeer, de hartslag van mn baby zachtjes op de achtergrond.. dat de weeen alsnog vrij pijnlijk waren vergat ik maar even, want ik vond het zoooo heeeeeeerlijk om daar te zijn! Ik heb dat echt wel 20 keer achter elkaar gezegd en de verpleegkundige liet me maar kletsen, ze heeft geen moment laten merken dat het wel gek was wat ik zei. Pas later realiseerde ik me hoe belachelijk het moet hebben geklonken.. volop rugweeen en dan zeggen dat je het zo heeeeerlijk vindt dat je daar bent! En van die pijnbestrijding word je ook erg eerlijk, ik zei werkelijk alles wat in me op kwam.. best genant achteraf. Het is maar goed dat ik niet meer precies weet wat ik allemaal gezegd heb.
Geweldig onderwerp!!! Tijdens hevige beenweeën hier heb ik gevraagd of ze ipv een kruik op mijn benen te leggen niet gewoon beter mijn benen eraf konden halen... Ook is mijn man even onwel geworden net voordat ik mocht gaan persen. Er stonden 3 vrouwen aan mijn bed, de verloskundige, de assistent gyn en een verpleegkundige. Ik lig op mijn rug, klaar om te gaan persen en ineens zie ik die koppies van die drie vrouwen naar mijn man toe draaien. Ik volg hun blikken en zie mijn man wit wegtrekken en gaan zitten met zijn hoofd tussen zijn benen. Ik word pissig (niet eens op mijn man, maar op die vrouwen) en het enige wat ik zeggen kan is: "He! Op mij letten, dit is MIJN moment!!!" Tijdens het hechten bleven mijn benen maar trillen en ik bleef mijn excuses daar maar voor aanbieden, de verlos werd er een beetje moe van geloof ik...
Erg gelachen. Moest mij echt inhouden want ik zit op kantoor te lezen en het is hier muisstil. Hier niet zozeer iets genants maar wel grappigs tijdens/na de bevalling van mijn eerste. Ik ben aan het 'relaxen' tussen de persweeën in door aan mijn yoga oefeningen te denken. Schudt mijn man mij door elkaar, he niet in slaap vallen. Yes right! in slaap vallen tussen de persweeën in. Ik had nogal een heftige bevalling de eerste keer, 2,5 persweeën, daarna tig keer met de vacuüm wat niet lukte maar bij de allerlaatste poging voordat we echt naar een ks zouden gaan kwam daar een blauw hoofdje uit (wat man lief zag) en daarna de rest. Hij dacht dat de beeb het niet had gehaald. Dat ging natuurlijk allemaal lang mij heen want ik lag te bevallen.. en de beeb was eindelijk daar. Heb ik mijn beebje in mijn armen terwijl ik flink wat hechtingen kreeg vraagt mijn man om een asprintje want hij had 'Zo'n hoodpijn dat kan je niet voorstellen'. De gynaecoloog en verloskundig keken hem kwaad aan. Ik kreeg alleen maar de slappe lach. Ik vond het net die scene uit Friends met Rachel en Ross dat hij zijn hoofd stootte. Over tweede bevalling niets raars of genants te vertellen.
ik had de angst dat ik zou gaan poepen tijdens het persen!!en mijn schoonmoeder en moeder wisten dat (die mochten er bij zijn) dus in het heetst van de strijd roep ik "oooow ben toch niet aan t poepen he"en manlief en de óma's NEUJJJJJJJJ maar onder tussen ze durfde niks te zeggen want ze waren bang dat ik dan zou stoppen whahahaha!! en mijn moeder zei meis meis wil je een spiegel???en ik "neeej rot op met die spiegel"ik d8 alleen maar mn meisje moet eruit dus was echt pissig terwijl ik normaal altijd heel lief en rustig ben hahah!!
Hier niet echt een supergenant verhaal voor mij, maar wel vervelend voor de verpleegkundige en de gyn Ik had een catheter gekregen ivm een ruggeprik en er kwam dus best veel uit. Die zak moest dus verwisselt worden. Laat die verpleegkundige de catheterzak vallen over de schoenen van de gyn!!! Mijn vriend zei later dat de gyn zich behoorlijk in heeft moeten houden om niet gigantisch uit te vallen, ze was 'not amused' om het zacht te zeggen. En helaas was haar ongeluk nog niet voorbij want toen Thijmen er eenmaal uitschoot (na een knip en met de vacuum dus er stond behoorlijke kracht op) bleek waarom er bij het breken van de vliezen zo weinig vruchtwater uit was gekomen: Thijmens hoofdje had als een soort stop gewerkt dus alles zat achter hem en hij had in het vruchtwater gepoept. Dat vieze vruchtwater kwam dus in een enorme golf achter hem aan, ik zag de gyn echt naar achter deinzen!!
Gekopieerd uit mijn bevallingsverhaal hier op ZP. Om half 9 ben ik het zat dat ik al de hele nacht op loop, en hij nog steeds ligt te slapen.. Ik maak hem wakker en zeg: Hoe lang blijf jij nog slapen? Waarop hij zegt: Ik heb zo'n hoofdpijn... Die opmerking irriteerde me een beetje, dus ik zeg dat ie zich niet zo moet aanstellen! Het is altijd hetzelfde liedje, je moet is voelen wat ik al de hele nacht voel. Het is maar goed dat jij niet hoeft te bevallen zeg! Ik krijg echt een verschrikkelijke drang om te poepen en ik wil eigenlijk alleen nog maar persen. 14.50 mag ik dat dus ook doen.. Ik vind het persen echt heerlijk, eindelijk mag ik echt wat gaan doen.. Ok, ze doen echt pijn, en ik roep ook 100x: Auw mn reet, auw auw auw mn kont, mn reet! Heb soms zin om keihard te grommen, en ik roep: Waar blijft die klotewee? Het duurt zo lang.. G*****d***e!!!!!!! En weer een wee, en weer één, maar waarom moet ik alleen maar poepen? Ik kan dit niet. Ik zeg keihard: Fer er komt geen baby, ik moet alleen maar poepen.. Er moet echt iets uit wat heel groot en dik is, maar echt geen baby hoor!! Ja ik kon niet wachten op de weeën telkens, vond het zo verschrikkelijk, dat gevoel als het hoofdje 'stond'..
Fer die vraagt na een tijdje wat is het eigenlijk? De gynaecoloog zegt: Dat is niet aan mij, dat moet je zelf uitzoeken. We waren zo overdonderd door alles, en niemand had het gezegd tegen ons dus Fer die tilt het beentje op en zegt: Een meisje. Legt het beentje weer neer.. We kijken elkaar verbaasd aan.. Fer tilt weer het beentje op, en zegt: Een meisje.. We zijn even stil en ik zeg: Huh? Hoe kan dat nou? Ik dacht toch dat het een jongen zou zijn? We zijn echt hartstikke verbaasd, maar helemaal gelukkig, een kleine meid.. (wij waren er van overtuigd dat het een jongetje zou zijn.. We hadden een zeer sterk voor gevoel) En voor de rest bleef ik maar zeggen.. Oh het is echt een mensje.. Kijk nou ze heeft echte ogen! Oh kijk nou die handjes, ze beweegt gewoon en het maakt echt geluid.. Blablabla