Hoi meiden, Ik wil jullie allemaal een dikke knuffel geven. Samen slaan we ons hier doorheen en ik weet zeker dat wij ooit allemaal mama's mogen worden. Het valt niet altijd mee en soms zullen de tranen over onze wangen rollen maar we moeten proberen positief te blijven. Vergeten zullen onze vlindertjes nooit!!!!! Hier mag ik a.s. vrijdag voor een gesprek naar de gyn. Ik had aangegeven dat ik graag wilde laten onderzoeken waar deze twee miskramen vandaan komen. De vk gaf al aan dat ze 9 van de 10 keer niks vinden maar ik wil gewoon zekerheid dat ik er zelf echt niks aan kan doen. @Lolieken, vervelend dat jij niet de kans heb gekregen om je lijf het zelf te laten doen. Mijn vk was hier juist erg blij mee, zij was ook niet van het ingrijpen. Probeer het toch een plekje te geven. @Rachel, ik ben als de dood voor een nieuwe zwangerschap. Ik ben nu wel blij dat ik onder controle kom bij de gyn. Hopelijk krijg ik dan ook wat vaker een echo. Ik hoop zo dat ik ooit een kindje in mijn armen mag sluiten, maar nu lijkt dit nog heel ver weg.
Ik ben ook heel erg bang van een 2de zwangerschap maar ik heb ook bang dat ik niet meer zwanger kan worden omdat de kansjes bij al zo klein zijn. Moest het geluk mij toch toelachen dan ga ik de eerste maanden spijtig genoeg toch ook een beetje door een hel. Ik vond het verschrikkelijk dit zonnetje af te geven. Ik was 10 weken in gedachten (9 weken vruchtje) en ik begon me stilaan toch echt te hechten. Ik ga waarschijnlijk door een enorme emotionele rollecoaster gaan. Maar ik hoop toch al zwanger de zomer tegemoet te gaan... Dat is echt mijn wens. Verder toch nog maar eens getest, ach jah wat the hell toch... En het streepje is wederom véél lichter bijna onzichbaar dus bijna, nog de laatste loodjes. Ik hoop zo dat de restjes hcg nu geen weken in mijn lichaam achterblijven. Voor mij is het miskraam op zich dan écht afgesloten. Het kindje zal altijd in mijn hart blijven...
hallo lieve meiden! Sorry ben net thuis en zo eten dus ik kan ook niet uitgebreid reageren. Dat doe ik morgen Lolieken wat een lieve woorden meid,maar het verdriet zal toch altijd hetzelfde blijven lieverd! Vind het wel heeeeeeeeeel lief geschreven. We proberen onze gedachten op de volgende tp te richten! confronterend he als de testen lichter worden, heb er geen meer gedaan maar vanuit de bloedtesten weet ik dus de waarden. Ik hoop lieve meiden dat we allemaal weer snel zwanger zijn!!! xxxxxx
Hey lieve meiden Lolieken: Beetje ieuw maar ik temperatuur inderdaad anaal . Heb een thermometer speciaal voor dit in mijn nachtkastje liggen en die is ook alleen voor dit gebruik. Beetje spuug erop en het leed is zo geleden . Ben bang dat onder de arm, tong oid allemaal zo onnouwkeurig is en imo weet je dan nog niets dus kun je net zo goed niet tempen . Ik heb de eerste 3 ronden ook getemperatuurd en kon er erg veel uithalen. Dus dat ga ik volgende maand zeker weer doen. Dat 'ermee bezig willen zijn' herken ik. Deze maand probeer ik het zoveel mogelijk op zijn beloop te laten (af en toe tempen hoe dat nu zit, enkele testjes of HCG uit uit mijn lichaam is en foliumzuur tabletjes, that's it). Volgende maand ga ik weer "Etos zwanger worden pillen" slikken, temperaturen en ovu testjes gebruiken. Ik heb er ook graag 'een beetje controle' over . Fijn dat je testje bijna blanco is! Op naar een nieuwe knalroze test Over het topic, ik ben ook blij met 'al deze mensen'. Klinkt vast een beetje crue zo maar nu kun je er tenminste over praten en weet je dat je niet de enige bent met deze enorme pijn. 20.000 miskramen per jaar in Nederland. Betekend 55 per dag, ik schrok er van, ppf... Wuppie: Ik heb een D pony . Type robuste pony ala haflinger. Lekker recreatief wat rondhobbelen en zo nu en dan wat dressuren. Puur voor de fun! Helaas door alle angst, bloed en onzekerheid al ruim 2 maanden niet meer gereden. Ben benieuw hoe hij er uit ziet als ik de deken af doe, of ik em nog herken (heb wel een bijrijdster die 2 of 3 maal per week rijdt hoor, beessie is niet verwaarloosd geweest als klinkt het zo nu wel een beetje ). Tassie: Je hebt groot gelijk dat je het laat onderzoeken! We betalen immers niet voor niets zoveel geld per maand aan zorgverzekering, mogen ze best eens iets voor doen als het nodig is!! Inderdaad, we gaan ons best doen positief te denken, en allemaal weer lekker zwanger te worden... Rachel: Ik geef de moed ook echt niet op maar de angst nog een miskraam te krijgen is érg groot. Maar goed, al moet ik er nog 1 of 2 krijgen, een kindje wil ik toch graag dus het móet maar..... Al zou de klap de 2e keer vast nog groter zijn. Ik weet ook nog niet zo goed hoe ik de eerste 14 weken voorbij ga komen maar dat is een zorg voor dan. Nu eerst even bijkomen en daarna maar eens kijken of het ons gegunt is om weer zwanger te worden Hier voel ik me vandaag best sterk. Kan er al zo nu en dan over praten zonder vol te schieten. Ik heb wel voort een serieuze hekel aan de woensdag. "Vandaag zou ik 12 weken zwanger zijn". Arg, dat gaat maar niet uit mijn hoofd......
hallo dames, allereerst heel veel sterkte met jullie verlies. graag wil ik met jullie mee kletsen om jullie te kunnen steunen en in de hoop ook steun bij jullie te vinden. ik zal me even voorstellen. mijn naam is jolanda (31) en ik ben iets meer dan 1,5 jaar getrouwd met mijn lieve man (30) met wie ik al meer dan 14 jaar samen ben. in februari 2006 begon onze kinderwens. 2 jaar hebben we moeten wachten tot ik zwanger werd. we hadden de eerste onderzoeken in het ziekenhuis en daar kwam eigenlijk niks uit. ze hebben mijn eisprong gevolgt en toen we wisten wanneer de eisprong was druk aan de klus en het was raak. na een spannende zwangerschap met meerdere malen bloedverlies mochten we dan toch op 22 oktober ons eerste kindje , een zoontje ,in onze armen sluiten. toen ons zoontje 1 jaar was geworden dachten we een broertje of zusje is wel erg welkom. dus we gingen er weer voor in de veronderstelling weer lang te moeten wachten. toen ik de eerste keer zwanger wilde worden woog ik veel te zwaar en nu ben ik inmiddels 25 kilo afgevallen, eet , drink en beweeg gezond. begin januari ronde 3 had ik een paar dagen bruinverlies gehad zoals altijd voor mijn ongi. maar het stopte. en er kwam geen ongi. 's middags een testje gedaan en een heel licht streepje. de volgende dag was het streepje donkerder en 2 dagen daarna was de test donker en op de clearblue stond zwanger. helemaal verbaast en ongelovelijk blij en dankbaar dat dit ons nu al gegeven was. de week erna had ik nog steeds af en toe wat rose verlies en merkte ik dat ik steeds in paniek raakte als ik dat zag. ( vond ik al raar want bij mijn zoontje schrok ik ook wel maar heb ik er steeds wel een goed gevoel bij gehouden) toen ik 7,5 week zwanger was kreeg ik weer bloedverlies rose en bruin. ik dacht dat is omdat ik anders ongi zou worden. ( had rond de zelfde tijd bij mijn zoontje bloedverlies) toch naar de verloskundige gebeld en we mochten komen voor een echo. we kregen een uitwendige echo en we zagen een vruchtzakje van 5-6 weken en geen vruchtje. ze dacht dat het niet goed was maar dat we nog maar eens 2 weken afmoesten wachten. nou dat dacht ik dus niet. ik heb gezegd dat ik een inwendige echo wilde op het ziekenhuis. de verloskundige dacht dat ze me echt niet lieten komen. ze zei ook nog met zo'n echo laat niemand een curettage uitvoeren hoor. (ja en wat moet ik daar dan weer mee) 1 kwartier later werden we gebeld door een van de andere verloskundige dat we tussen 18.00 en 18.30 de verloskamers mochten bellen om te kijken of we langs mochten komen. ik ben thuis onder de douche gaan staan en naar bed gegaan. ik kon allleen nog maar huilen... gelukkig konden we om half 8 op het ziekenhuis terecht. helaas gaf de inwendige echo hetzelfde aan. de gyn zei nog dat hij zich over de echo niet zo'n zorgen maakte maar wel over het bloedverlies. ik maakte me juist meer zorgen over de echo dan over het bloedverlies. en terecht blijkt achteraf. we moesten 1 week afwachten. een vreselijk week. het ene moment wist ik zeker dat het niet goed was het andere moment had ik toch weer hoop. ik heb enorm veel gehuild en kon eigenlijk niet werken, hoe graag ik ook wilde. vorige week woensdag eindelijk het verlossende woord. geen groei. nog steeds een vruchtzakje met de aanleg van een vruchtje maar geen vruchtje. de arts ass. was echt super lief. we gaven aan te willen wachten tot het zelf af zou komen en dan mocht. we waren blij met de duidelijkheid hoe verdrietig we ook waren dat we geen kindje gaan krijgen in september. 's middags kreeg ik al weeen, de volgende 2 dagen in de ochtend en zaterdag werd het heftig. het voelde als persweeen en kwamen om de 5 minuten. ik vond de bevalling van ons zoontje minder pijnlijk dan deze pijn. ik ben veel stolsels verloren en bloed. na de middag werden de weeen minder en stopte zelfs ook het bloedverlies werd iets minder. ik ben 's avonds nog flink carnaval gaan vieren en dat deed me heel erg goed. ik dacht we hebben het achter de rug. maar omdat ik nog steeds misselijk ben en onzettend moe en duizelig heb ik gisterochtend getest. de test was knal positief. donkerder dan de controle streep. vandaag naar het ziekenhuis voor een controle echo. wat een domper.... alles zit er nog. nu mag ik nog ruim een week afwachten.. als het in die tijd niet vanzelf komt heb ik eind volgende week een curettage. want schijnbaar mag je niet over de 12 weken grens heen ivm met extra kans op ontstekingen. ook wil ik mezelf een grens stellen tot wanneer ik het ga afwachten. ik ben op dit moment erg verdietig en ook boos. boos dat mijn eigen lichaam het niet op kan lossen. meiden een dikke knuffel voor jullie allemaal. ik ga deze week alle verhalen nog een keer goed lezen en op jullie verhalen reageren.
Oh Elif, was het maar duidelijk. Onregelmatig zijn (qua cyclus) zit in onze familie. Sommige ontsnappen eraan maar ik had natuurlijk "prijs". Mijn cyclussen zijn gigantisch. Soms 36 dagen, soms 60 en soms zelfs boven de 100 ja dan kan dus niet spreken van een cyclus. Ik heb al onderzoekjes gehad, verschillende echo's maar blijkbaar werkt mijn "winkel" wel. Ik vraag me dus alleen af hoe het toch allemaal komt. Als ik een eisprong heb kan ik wel zwanger worden. Gelukkig is mijn vriend best vruchtbaar en daar kan ik alleen maar van genieten. De eisprongen die ik heb die maakt hij meestal tot een succes. Maar door die erg lange cyclussen maak ik dus blijkbaar weinig eitjes aan. Als ik er 2 a 3 per jaar heb is het eigenlijk veel. We hadden dus besloten om wat vroeger te starten (oorspronkelijk) wilde we in januari terug aan de slag. Wonder boven wonder (dankzij de ovutestjes) mocht ik onmiddellijk terug zwanger zijn. De rest van het verhaal ken je. Ik kan dus zwanger worden maar we moeten onze kans dan ook écht grijpen als we het natuurlijk willen. Ik heb dus geluk en toch ook een beetje pech zeg maar. Medisch gezien ben ik een angsthaas. Nu ik een curretage heb gehad denk ik alleen maar aan de dingen die fout kunnen gaan. Dus ik zal héél héél blij zijn als mijn eerste menstruatie van zich laat horen. Maar *zucht* ik heb nog een lange weg te gaan...
Loki, ik ga het temperaturen toch even laten voor wat het is. Verder ben ik héél blij dat men test bijna blaco is maar een streep is een streep zeggen ze altijd en dus ook nu. Zolang er hcg is... reset mijn lichaam niet. Ik baal vandaag een beetje dames. Ik heb écht het gevoel dat ik een eisprong ga krijgen. Ik heb nét dezelfde symptomen als voor mijn vorige zwangerschap. Ik stel me ook niks voor. Maar dat kan toch hélemaal niet? Ik heb nog steeds hcg in men bloed en dan krijg je toch geen eisprong? En het is nog geen 2 weken geleden dat ik een curretage heb gehad... Pff zo dom, dom, dom. Nu heb ik pas het gevoel dat mijn lichaam me in de steek laat. Signalen geven die helemaal niet kunnen. :x
Welkom hier Jolan. Fijn dat je gekomen bent Hopelijk gaat het jou ook door deze kl*te periode helpen en hebben we straks allemaal een mooie test en 40 weekjes later een kleine spruit! Lolieken: Ik durf niet te zeggen wanneer het normaal is dat je een eisprong krijgt? Als sommigen al 4 weken nadien weer ongesteld worden dan kan ik me niet voorstellen dat hun HCG bijna meteen weg was na de curretage? Als je niet meer bloed, en je wilt deze ronde graag benutten dan zou ik zeggen: Klussen! Ik heb vanochtend getemperatuurd en weer 0,1 tiende lager. Hopelijk blijft het zo zoetjes afnemen. Nog ongeveer 0,2 dan zit ik weer zoals normaal na mijn ongi. Bloed neemt ook al enorm af, afgelopen 2 nachten niets en overdag een klein beetje. Gister vooral slijmerig rood/roze. Hopelijk het weekend zo goed als weg dan ga ik weer lekker pony-hobbelen!
Jolan welkom hoop dat je lichaam het nog vanzelf afstoot en je ook gauw weer verder kan. knuffel. loki leuke pony om lekker mee te crossen vind ik zelf ook het leukst hoeft allemaal niet zo stijf. hobbel ze dit weekend. Lolieken ik zit nu op dag 20 na mk en heb ook het idee dat er een ei aankomt of net is geweest en min culus was 37 dagen. Weet niet of je lijf verder gaat als je nog hcg in je bloed heb. tempen en ovu testjes heb ik nog nooit gebruikt maar zou nu toch wel eens willen weten wanneer ik ongeveer me ei heb welke testjes kan ik het beste nemen?
Lolieken het ligt eraan hoeveel hcg je nog hebt, maar je hebt geen bloedtest gehad dus je weet het niet. Mijn hcg was vorige week 12 en deze week nog 9, maar toch weer een cyclus en een ei. Dus het kan wel. Ik hoop het voor je!
Wuppie, zolang je hcg hormoon niet onder een bepaalde waarde komt maak je geen eisprong. Dat is het vervelende eraan. Je blijft er toch lang de gevolgen van ondervinden vind ik. Mss denk ik zo omdat ik zo graag verder wil. Ik kan niet geloven dat ik nu een ei zou hebben. Maar je weet nooit zeker? Zou graag een ovutest gebruiken maar zolang ik met hcg zit gaan die waarschijnlijk sowieso positief uitslaan. We hebben geen 2 weken gewacht. Gisteren hebben ik en mijn vriend gevreeen. Oh, het voelde echt zo goed. Ik wist niet dat ik het zo erg gemist had. Spijtig genoeg werd onze dochter wakker en stak een stokje voor mama en papa's pleziertje. Ze wou niet meer slapen dus konden we ons avontuurtje vroegtijdig "afbreken"... Daarna had geen van beide de "fut" (was al 2u snachts) om het te hernemen. Dames dan vloek je wel even hoor. Zo gaat ze geen broertje of zusje krijgen. Ik hoop dat we het dit weekend konden goedmaken. Nu is het gewoon genieten van elkaar "no strings attached" ... Toch had ik graag geweten of ik nu wel of geen eisprong kon hebben, hihi... Ik ben onverbeterlijk!
Elif, ik weet het meisje. Ik test nog licht positief, wel heel licht... Dus ik ga ervanuit dat mijn waarde dan wel boven jou waardes liggen. Ik heb wel geen flauw idee wanneer je positief test welke waarders je dan in je bloed hebt. Maar goed. Ik moet het maar even opzij zetten en niet stressen alles op zijn tijd.
Hallo, Ik ben 28 en ik zou ook een septembermamma worden, maar ben ook keihard van een roze wolk afgedonderd helaas. Na een donkere periode van 2 jaar met veel rugklachten en een herniaoperatie, toch de gok genomen en besloten zwanger te willen worden. In december in één keer raak, wat onwerkelijk maar ook zo blij! Manlief ook een beetje gewend aan het idee maar met 8 weken wat bruine afscheiding en krampen. Die krampen zinden me niet dus vk gebeld. Mocht volgende dag voor echo en daar werd mijn angst werkelijkheid. Leeg vruchtzakje... De grond werd onder onze voeten weggetrokken. En nou zullen sommigen wel zeggen het was pas de eerste keer, maar voor ons voelde het als wéér een tegenslag na twee jaar ellende (en nu nog) met mijn rug wat ons al zoveel emotie en energie heeft gekost. Na twee weken wachten op wat er komen ging toch gecurreteerd. En wat een impact heeft het op je! Lig je daar met aan de andere kant van de gang krijsende pasgeboren baby's. Je weet nu je het zelf mee maakt pas echt wat dit met je doet en hoe het al zo welkom en bijzonder was. Ik ga nog steeds door een emotionele rollercoaster en dat zal voorlopig ook nog niet weggaan. Ik hoop dat ook wij weer snel zwanger mogen zijn en dat het goed gaat. Maar ook ik vind het doodeng!
Jolan, wat heftig allemaal. Ik begrijp heel goed dat je wilt dat je lichaam het zelf oplost. Ik heb de keuze eigenlijk niet gekregen omdat de gyn teveel schrik had van complicaties. Mijn vruchtje was negen weken en dat was volgens hem best ver om een miskraam zo te laten komen. Maar als ik hier overal lees, lees ik dat het best kan. :x Achjah het is voorbij en dobben heeft geen zin. Ik hoop echt dat je lichaam alsnog zelf het vruchtje afstoot... We zitten ook best wel in een zelfde situatie. Ik heb ook al een prachtige dochter en werd verbazend genoeg ook snel zwanger toen we besloten voor een 2de te gaan. Het mocht helaas niet zo zijn. aggy, ik ga echt niet zeggen ach het is maar je eerste ofzo hoor. Heeft er niets mee te maken het doet gewoon pijn en geeft je veel verdriet. Door je problemen met je rug kan ik me voorstellen dat het nog harder aankomt alsof het nog maar eens een teleurstelling is... Ik hoop dat jullie droom snel mag uitkomen meid... Ik ga afscheid nemen voor enkele dagen. Dinsdag ben ik weer paraat. We gaan een lang weekendje weg. Het is echt een kleine vakantie om mijn hoofd leeg te maken. Een lekkere knusse chalet midden in de bossen. Beetje back to basic. Ik kijk er zo naar uit. Nu maar hopen dat het niet tegenvalt. Hihi. Maar dat kan bijna niet!! Tot volgende week dames. Dikke knuffel...
Wuppie: Ik ben zeer te spreken over de sensitest testen. Zowel de ovulatie testen als de zwangerschaptesten trouwens! Ik ga volgende week ook weer een setje inslaan Lolieken: Geniet van een weekendje onbezorgd weg, elkaar en je kleine. Zal je ongetwijfeld goed doen! Aggy: Welkom hier... Voor jullie ook het eerste kindje dus? Heftig na zo'n periode, dan hoop je toch op een beetje vrolijke toekomst... Hopelijk mag die er ook voor jullie snel zijn.. Hier gaat het met de dag een tikje beter emotioneel. Ik blijf mezelf zeggen dat ik niet moet gaan zitten kniezen maar moet genieten van wat ik wél heb. Dit is misschien de laatste zomer met mijn pony (met een kleine weet ik niet of het financieel haalbaar is en ook de tijd die ik heb zal er niet ruimer op worden) dus daar probeer ik me op te focussen. Ik probeer maar niet te veel te denken aan de enge dingen als dat we nu lang niet zwanger kunnen worden, nog 1 of meerdere mk's krijgen en hoe ik de eerste 14 weken door ga komen. Ook die dingen worden vast opgelost vroeg of laat....
Dank jullie voor de reacties, wel fijn om het hier te delen met mensen die weten hoeveel verdriet het geeft als je dit meemaakt. Loki; ja ons eerste! kijk er zo naar uit om ook een kleintje van onszelf te mogen hebben. We gaan er gewoon weer voor! We houden moed, hoe moeilijk soms ook!
Inderdaad Aggy, stiekem schrik ik ervan hoeveel er in het zelfde schuitje zitten op dit moment, jeetje.... Het enige wat we kunnen hopen is dat we na deze pijn het geluk aan onze kant hebben en over een half jaartje ofzo allemaal weer op de roze wolk zitten en de enge 12/14 weken voorbij zijn!
Gaan jullie verder het weekend nog iets doen? Ik heb vanochtend buiten gereden (weet meteen weer waarom ik niet durfde buiten te rijden toen ik zwanger was, die pony is knettergek ) en net de was opgevouwen, opgehangen, nieuwe was er in, stofzuigen, dwijlen, ppff echt weekend Aankomende week hoef ik maar 4 dagen te werken. Nog 1 dagje met me mams naar de stad en een dagje voor de boodschappen enzo. Heb het liever een beetje druk, dan gaat de tijd sneller en ben ik er íets minder mee bezig.. Denk dat ik straks maar eens een bestelling bij sensitest ga doen. Heb ik ze dinsdag of woensdag in huis en dan weet ik meteen hoe donker de zw test nog is.... Hoe lang verloren jullie nog rood bloed na curretage?
Hoi meiden, Hier is alles goed, ben druk bezig met van alles en nog wat. De tijd gaat dan lekker snel. Het nog wat bruin slijm, dus de mk is echt op zijn eind. Jammer dat ik pas 5 maart voor een echo kan om te kijken of ik ook schoon ben. Vrijdag zijn we bij de gyn. geweest, we krijgen een bloedonderzoek beide. Na 3 maanden krijgen we de uitslag, maar hier kwam hoogstwaarschijnlijk niks uit. De gyn. zei ons dat het gewoon domme pech was en dat een volgende zwangerschap waarschijnlijk wel goed zou gaan. Ik hoop dat ze gelijk krijgt want mijn grootste wens is een klein hummeltje. Loki, ik hoop dat je wens uitkomt en dat we inderdaad over een half jaartje allemaal opnieuw en goed zwanger zijn. De tijd zal het ons leren.