Dames, Nu word het me toch echt teveel hoor. In de eerste instantie word mijn contract niet meer verlengd vanwege de recessie. Dan zitten we met ons dochtertje van 15 maanden wat slecht/niet slaapt. Overdag pakt ze een half uur/uurtje en dan is ze wakker. Manlief is druk op het werk en die wil ik niet voor ieder smoesje bellen maar dat heb ik vanmiddag wel gedaan. Hij kon dit niet waarderen natuurlijk want ik kon dit ook in de avond bespreken. Het zit me enorm dwars dat ik nu al een maand geen werk heb, en toch rondzoekende ben. Daarbij heb ik het hard nodig om ook eens weg te gaan. We komen slaap tekort. Schoonmoeder zou haar vandaag nemen voor het logeren, alleen belde die met de mededeling dat ze bezoek krijgt. Al om al loopt vaak scheef bij mij, of ik kan er maar niet aan wennen dat ik thuisblijf op dit moment. De man van schoonmoeder heeft zijn been gebroken en haar letterlijke woorden waren: ,,Het komt toch mooi uit dat ik niet hoef op te passen, het valt op de plaats'' Ik zei toen: ,, Ik word niet gelukkig van het thuiszijn'' waarop ze zei: ,, Maak er het beste van'' Zij vond het altijd heerlijk om fulltime mama te zijn, nou dames ik kan daar niet tegen. Waarop ze zat te blaten dat ik maar blij moest zijn dat het kon (knap dat ze dat weet ) want ze kan niet in onze portomonee kijken toch? Ik was een vrouw en vrouwen zijn meer verantwoordelijk, nu heb ik dus een baan gezien voor vier dagen. Waarop ze begon te zeuren dat ik dan maar een slechte moeder was. Moeders horen meer bij de kids te zijn, dan had ik ze niet moeten nemen. Kom ik dan naar buiten, ik dacht verzet je Joelle. Want het is echt een lieve vrouw, maar soms wat explosive uitspraken. Zie ik de buren met de kids buiten staan. Die gaan een lekker weekend naar Center parcs. Ja denk je dan... je kan niet alles hebben maar op dat moment voelde ik me zo'n slechte mama. De kindjes vakantie, en dan nog niks kunnen geven/bieden...... Het oudste kind vroeg aan mijn dochtertje, ,, Ga jij nog weg met je papa en mama?'' Waarop ze me een beetje verbitterd aanstaarde(of ik heb me dat verbeeld) haha. Nu ik het tik lijkt het zo zielig, maar ik voel me gewoon echt ff gigantisch klote! Het is vreemd dat gevoel. het ene moment kan ik alles hebben/aan en het andere moment hoeft er maar iets te gebeuren en ik ben de rest van de dag van de leg af. Waarop ik zo uit de slof schoot is vanwege mijn man, die zei: ,, Joelle schat, waarom bel je me hiervoor?'' waarop ik echt een beeld kreeg van zeikwijf. Ik voelde me zeuren en tieren en mieren. Ik moest het van me aftikken. Al lijkt het nu net of ik een halve toffe meid ben.. nee, ik voel gewoon zoveel ontevredenheid in mezelf op dit moment. De baas zei nog aan de telefoon dat hij me nog bellen ging eind februari vind ik aardig. (om te kijken of er werkaanbod is) Dan heb je nog mensen die zeggen dat het dan alweer de tweede keer is dat ik daar dan weer start.. die begrijpen me weer eens niet. Op dat bedrijf had ik mijn plek gevonden. Pffff... Zo, bedankt voor het lezen.. antwoorden is niet echt nodig! haha, over een tijdje lees ik dit topic hopelijk met een lach op mijn gezicht. Op dit moment is het even helemaal genoeg!
Ook niet als dat antwoord een virtuele knuf is van 'n thuisblijfmamma? 't Lijkt me absoluut niet fijn als je tegen de muren oploopt namelijk en al helemáál niet als je schoonmoeder zo lekker 'subtiel' reageert... En o, mocht 't je opbeuren; wij gaan met onze kotertjes ook he-le-maal niets doen met de vakantie, op wat knutselen en koekies bakken na..
haha, das lief van je! Slaat misschien nergens op, maar dat gifgroene monster komt opzetten. Kijk, wat ik dus wel doe is anderen wat geven. Zoals die vriendin met dat kindje met tumor, of .. zomaar een bon om wat te eten. Weekend is een luxe klopt, en het is ook niet dat het niet kan, het is meer van kwam er maar es wat van hier...
Zo'n gifgroen monster moet je gewoon even de ruimte geven, even lekker laten razen en dan weer opbergen, denk ik... Als je 't tegenhoudt breekt 't namelijk uit op 'n moment dat je er helemáál niet op zit te wachten... Dus gewoon lekker spuien, 't gaat vanzelf weer over (zoals je zelf ook al schreef..)
Nou, ik ben wel thuisblijfmamma, maar ik heb ondertussen 'n studie te doen (ben de vakopleiding aan de fotovakschool aan het afronden) en ik doe veel met digitale beeldbewerking. Ondertussen komen er ook voorzichtig weer wat opdrachtjes binnendruppelen, dus op die manier heb ik in elk geval 't idee dat ik nog íets te doen heb, naast huishouden en kinderen entertainen.. En verder heb ik heel suffe hobbies, zoals lezen en schrijven. Daarbij ben ik ooit 'n heel bezige bij geweest. Ik deed tachtigduzend dingen tegelijkertijd en voelde me geweldig. Toen werd ik echter ziek, waardoor ik bedlegerig ben. Tegenwoordig kost alles me zodoende een stuk meer energie, maar ben ik blij dat ik tenminste weer 'n huishouden draaiende kan houden.. Ik denk niet dat als ik niet ziek geworden was ik vier dagen was gaan werken, maar ik was zeker niet thuisgebleven.. Nu is dit echter 'n ideale oplossing voor ons gezin. Maar om 'ziek worden' nou als oplossing te brengen.....
Gelukkig chantal1984!!!! Voel me zo vreemd nu, alsof ik echt helemaal alleen ben. maar genoeg kan doen. Ik baal van dat werk joh! bah... En wat ga je dan doen? juist.. piekeren. Ik heb al 1,9 miljoen keer de keet gepoetst! GRRR!
Haha, die cursus zou je moeten ontwikkelen joh! 1. je hebt wat omhanden en 2. 't verdient vast lekker, want volgens mij zou er heel veel animo voor zijn..
door lekker van je kindje te genieten, soms even de boel de boel te laten, even lekker eruit gaan (ja ook in dit weer) en nergens aan te denken en klinkt cliche, maar er zijn echt ergere dingen en geloof me ik ruil op dit moment graag met jouw problemen, weet je een keertje je lekker vervelen kan heerlijk zijn, koop een stapel tijdschriften, gooi een bak speelgoed om en ga samen op de grond liggen zitten met je kindje..
Voel je in hemels naam niet vreemd ... serieus ik zit nu ook al een jaar thuis zonder werk en ik voel me precies zoals jij het beschrijft .. Miss moeten we eens wat afspreken, kunnen we samen lekker klagen
pff balen joh. Ik doe in dat soort situaties wel eens alsof er niets aan de hand is, zing heel hard "always look on the bright sight of life" en ga met mijn kind de deur uit (maakt niet uit hoe erg de bom ontploft is). Geitjes voeren kan altijd, ook in de regen toch! Leuk juist met laarzen en paraplu. En om alles lachen dan he, niet geirriteerd raken! Dat lukt me vaak minstens een kwartier en daarna ziet de wereld er weer heel anders uit. Wat ook helpt (je hebt een dochter toch); huiskamer opruimen en heel hard K3 opzetten en daarop gaan dansen en zingen. En daarna chipjes eten. Boeiend dat dat niet goed is, op deze manier leven is ook niet goed voor je! Gewoon lekker gek doen en daarna kan je miss wel om jezelf lachen!