Kijk,deze zin zegt eigenlijk al genoeg,hij blijft net zo lang doorgaan totdat hij zijn zin krijgt en reken maar dat ze dit al heel snel doorhebben en zolang jij hem zijn zin blijft geven,zal er niets veranderen. Bij mij is nee ook nee en ja is ja,simpel. Wat slaan,knijpen en/of bijten betreft? Hetzelfde terug doen,let maar op,het zal misschien hierna nog één keer gebeuren maar dat stoppen ze er mee. Mijn zoon was anderhalf a twee jaar toen hij in de kinderstoel voor mij zat en ineens kreeg ik een pets in mijn gezicht. Ik heb hem een pets in zijn gezicht terug gegeven en hij heeft het nooit meer gedaan. Het klinkt misschien hard en ik vond het ook zielig,maar het is wel de beste oplossing om dit gedrag zo snel mogelijk af te leren. Niks met dat pedagogische onzin,er lopen niet voor niets zoveel ettertjes rond en dit komt allemaal door die softe aanpak.
Helemaal mee eens. Wij hebben een vriendin, die in aanrakning is gekomen met Triple P. Mijn hemel wat een geneuzel. Tot in detail bijna uitleggen waarom je kind iets wel of niet mag. Gewoon nee is nee, ja is ja, en geen discussie verder over houden. Na het ja of nee, is de aandacht bij zulke kleintjes toch alweer weg. Maar probleem is ook voor een deel, dat iedereen wel iets op elkaars opvoed technieken aan te merken heeft. En tegenwoordig hoef je nog geen scheet in de richting van je kind te laten of ze bellen het AMK alweer. We mogen niet meer opvoeden haast, we mogen onze kinderen niet meer straffen als dat nodig is. Nee tekst en uitleg, ja en amen, alles maar zo positief mogelijk onderstrepen, zelfs het woordje Nee is al schadelijk volgens sommigen voor je kindje. Nou sorry, maar de wereld is niet positief. Kinderen onder elkaar zijn niet positief. En daar kunnen ze beter aan gewend raken, met genoeg steun en begrip, dan dat ze later erachter komen, dat hun wereld echt niet om hun alleen draait. En dat je overal voor moet werken en je best voor moet doen.
ik ben zelf ook grootgebracht met af en toe wel eens een tik. En heb er echt niets aan overgehouden. Men noemt het al gauw mishandeling. Maar er is natuurlijk een verschil tussen een corrigerende tik of echt slaan. Ik vind dus dat een corrigerende tik moet kunnen. Mijn kleine is nu 11 maanden, ik heb hem nog nooit een tik gegeven. This ook niet nodig. Hij weet heel goed als ik zeg van en nu is het afgelopen, als ik voor de zoveelste keer zijn luier probeer te verschonen en hij blijft maar draaien. En ze hebben het echt door. Ik deed eerst altijd lief en zei nee blijven liggen, lieverd blijf nou eens liggen. En maar lachen dat hij deed. Vanmiddag verschoonde mijn vriend zijn luier en het was weer drama. Toen zei hij en nu is het afgelopen op een nogal luide toon. En het was ook klaar. Hij bleef ook gelijk liggen. Maar als je dit bijv op het cb zou zeggen. nou dan heb je gelijk de poppen aan het dansen.
lastig he eigen kinderen!! op mijn werk weet ik vaak precies hoe ergens mij om te gaan, maar thuis..... ja in mijn hoofd weet ik het wel, maar om er ook naar te handelen. ik weet nog toen ze een maand of tien was en niet wilde eten, nou ik kon wel janken!!! echt ze kon me helemaal gek maken, terwijl ik op mijn werk denk nou je wilt niet eten nou dan ruimen we het op. het is dan niet van jezelf he! binnen welke setting werk je als K en J psycholoog Groetjes joyce
toch bijzonder dat juist bij kinderen waarbij het helemaal mis mee is gegaan weer op het rechte pad worden gebracht met een positieve benadering Ja en amen is geen positieve benadering maar gewoon pedagogische onkunde van de ouders...
tja met kids van jezelf is het toch anders....de emotie speelt dan toch echt een rol. en dat is maar goed ook, want dat maakt dat ook de vele mooie en vertederende momenten veel meer binnenkomen dan als kids op het werk iets aardigs of leuks doen. En dat je emotionele betrokkenheid als moeder nu eenmaal groter is, is ook heel gezond lijkt me Ik werk momenteel in een forensisch psychiatrische polikliniek. Ik werk nu dus veel met jongeren vanaf 12 en met hun ouders en daarnaast ook met volwassenen / partner relatiegesprekken. ben me momenteel aan het specialiseren tot systeemtherapeut en werk in die zin dus veel met gezinnen. Onze setting is natuurlijk per definitie een setting waar kinderen/gezinnen met veel probleemgedrag komen, anders komen ze al niet bij ons. Ik werk dus veel met jongeren met agressieregulatieproblemen en in mindere mate ook met zedendelinquentjes.
klinkt erg interessant, maar ook behoorlijk pittig, lijkt me een hele moeilijke doelgroep. ik werk zelf als groepsleidster op een medisch kinderdagverblijf waar kinderen heen gaan met een ontwikkelingsachterstand. de leeftijd varieert van 1.5 tot een jaar of 6. Ook wij werken vanuit de systeemtheorie, alleen merken we wel dat het erg lastig is om de ouders bij de behandeling te betrekken. zo willen we nu dan ook meer als thuisondersteuner naar de gezinnen thuis gaan en komen er meer uren vrij voor gesprekken. lijkt me een goede zaak! maar voorlopig zit ik nu nog lekker tot juli thuis te genieten van mijn ouderschapsverlof
Er zit wel een degelijk verschil tussen kinderen waar het helemaal is mis gegaan, en kinderen die doormiddel van die aanpak alles op een zilveren plaatje krijgen aangerijkt he. En over wat voor manier van " misgaan" heb je het dan? Pedagogische onkunde is helaas iets waar we allemaal mee te maken krijgen. Zeker bij een eerste kindje. Punt is of we er van leren, en hoe we hetgene we geleerd hebben in praktijk brengen, of dat we gewoon door blijven gaan zoals we begonnen zijn omdat onze kindjes van die engeltjes zijn.
nee ik geloof niet dat een positieve aanpak alleen geschikt is voor kindjes met gedragsproblemen. ik denk dat de meeste ouders hun kinderen op die manier opvoeden. misschien moet je anders eens op internet rond kijken wat het precies inhoudt want het is heel anders dan hoe jij denkt dat het waarschijnlijk is. (met pedagogische onkunde bedoel ik natuurlijk niet het maken van fouten en daarvan leren, maar juist de ouders die het structureel verkeerd aanpakken en ook maar moeilijk open kunnen staan voor een andere methode) ook met een tweede kindje maak je nog genoeg fouten hoor
Kijk, je hebt positief, en je hebt positief. En de "positieve" invalshoek van Triple P, heb ik op papier gezien. Ook in verdiept hoe dat in zijn werk zou moeten gaan. En wij staan er absoluut niet achter. Wij gaan uit van begrip en steun. Open en eerlijkheid, en de kans geven om fouten te maken, en daarvan te leren. Wat we echter niet doen, en ook niet van plan zijn te gaan doen, is tekst en uitleg te gaan staan geven aan een kind van 3 of 4 of 5. En al zeker geen discussies voeren omdat spruitlief niet naar papa of mama wil luisteren. Misschien is dat ook positief opvoeden, maar dan op een andere manier. Ik zou het niet durven zeggen. Maar het woordje "Nee" valt hier regelmatig. En spruitlief is er echt niet minder vrolijk om
Je hebt helemaal gelijk,al die verschillende nieuwe opvoedtechnieken slaan werkelijk nergens op. Ik had het niet beter kunnen zeggen. Ik zie het weleens in winkels hoe sommige ouders hun kind uitgebreid gaan uitlegggen waarom ze iets niet mogen hebben,nou sorry maar hier zakt mijn broek vanaf. En dan nog helpt die uitleg vaak niet want ze krijsen de hele tent bij elkaar en negen van de tien keer krijgen ze dan alsnog hun zin. Nou dan ben je goed pedagogisch bezig hoor.