Goedemorgen (nog net) meiden, Hoe is het hier? Heb vluchtig teruggelezen..... Vraagje: Hoe zit het met autorijden en onze kleintjes??? De kraamverzorgster zei dat ik het langzaam op moest bouwen, dus niet meteen een heel eind rijden, ivm met het ruggetje..... Nu ben ik vergeten te vragen, hoe je dat dan het beste op kan bouwen......dom dom dom.....Iemand een idee??? Zelfde vraag mbt wandelen met kinderwagen, wat is verstandig???
haha idd dan komen die regeldagen weer maar het ritme moet er idd nog inkomen..op zich gaat het allemaal wel prima..maar straks blijft Sem ook niet meer over..dat vind ik nu nog wel fijn..dus dan ben ik ook wel benieuwd hoe het zal gaan..want ik vind dat overblijven betalen erg duur! over de 30 euro voor 15 keer..beetje schandalig aangezien je zelf het eten en drinken meegeeft...
Na een dag met bijna geen kraamtranen (jeee, wat een mijlpaal ), is het denk ik tijd dat ik het verhaal ook maar eens opschrijf. Op zaterdag 6 februari, werd ik 's nachts wakker van vreselijke jeuk en constante harde buiken. Ik heb toen de hele nacht liggen spoken, zo erg dat mijn man van lieverleed maar in de huiskamer is gaan slapen. Zondagochtend gingen wij gewoontegetrouw het huis schoonmaken, en voelde ik de harde buiken ook nogsteeds regelmatig. Die waren af en toe wat kramperig, maar ik dacht er toen nog niet zoveel van. Toen we om 13u eenmaal op de bank zaten begon ik te merken dat ze wel heel snel op elkaar begonnen te volgen, en dat ze ook steeds pijnlijker werden. Nog niks in vergelijking met wat me later stond te wachten, maar toch. Ik begon een schemaatje bij te houden met tijden om te kijken of er regelmaat in zat. Maar die zat er niet in, het was alleen frequent. Om 20u belde een vriendin van mij en haar moest ik af en toe zeggen dat ik even een 'momentje' had (zij mij schattig toespreken dat ik maar even goed moest doorademen). Toen begonnen het echt voorweeen te zijn, met een 'voorspellende' pijn. Om 22u wist ik dat het menens was, hoewel ik er nog niet aan wilde geloven. Bwtje had me hier al zitten toejuichen dat ze zeker wist dat ik ging bevallen Voor ik naar bed ging, kreeg ik van Angelsfire een berichtje dat zij zeker wist dat ik ging bevallen, maar Evenstar was nogsteeds in denial Van 22u tot 23u heb ik het toen nog aangezien, ik lag op de bank met de tv aan, maar die kon ik al snel niet meer verdragen. Ik zette rustgevende muziek van Hildegard von Bingen op, en maakte de kamer zo donker mogelijk. Het begon me toen op te vallen dat ik voornamelijk pijn in mijn rug had, en wat ik vreesde werd al snel werkelijkheid: vanaf 23 u had ik steeds heftiger pijn en kwamen de rugweeen om de 3/4 minuten. Om 00:30 heeft mijn man de verloskundige gebeld, ik was zelf intussen niet meer aanspreekbaar en stond voorovergebogen naar lucht te happen bij onze trap. Toen de vk kwam, had ik een hoopvolle 1 cm ontsluiting. Ze zou om 5 uur terugkomen. Dat was het begin van een heel lange nacht. De pijn werd steeds afschuwelijker, mijn man moest van mij steeds harde tegendruk geven. Hij was onwijs slaperig zelf, en zat maar te gapen terwijl ik probeerde die kut-rugweeen op te vangen. Toen de vk om 5 uur terugkwam, lag ik echt te brullen van de pijn. En was ik helaas blijven steken op 2 cm ontsluiting . Echt frustrerend. De vk suggereerde toen dat ik moest denken aan pijnbestrijding, vooral omdat het waarschijnlijk nog heel lang zou duren. Ze kon niet eens zeggen dat ik die maandag nog zou bevallen, en het was pas 5 uur... We besloten om toch nog af te wachten, om 8 uur zou ze terugkomen. Op de een of andere manier gingen die drie uur vrij snel, ik probeerde tussendoor wat te lopen en te plassen. Om 8 uur was ik niks opgeschoten, behalve 3 uur aan helse pijn verder. De vk heeft het ziekenhuis gebeld, en tussen de weeen door ben ik de trap afgestiefeld. De volgende wee had ik prompt midden op straat, waar een hoop mensen langsfietsten op weg naar werk Niet dat mij dat wat kon bommen op dat moment Om halfnegen werd ik de verloskamer bij gynaecologie op het UMCG binnen gereden en was ik meteen omringd door een vk, een gyn en een anesthesist. Het ritje naar het zh had me trouwens nog 1 cm extra opgeleverd, knap he?? De ruggenprik moest tussen de weeen door gezet, maar dat wilde helaas niet, het ging te snel op elkaar. Dus dat was even heel kut. De ruggenprik werd niet goed effectief, pas bij een olifantendosis was ik echt verdoofd. Op de CTG was te zien dat mijn weeen heel heftig waren, en ik, oooh gloria in de hoge, voelde toen een paar uurtjes helemaal niks. Was compleet stoned en vrolijk. Wist natuurlijk niet wat ik nog zou krijgen... Om 2 uur kwamen de weeen weer door de ruggenprik heen, en werd ik getoucheerd. Helaas, nogsteeds maar 4 cm ontsluiting. Ik was toen al 14 uur bezig en verloor alle moed. De anesthesist heeft me nogmaals een shot gegeven, die haalde alleen de ergste randjes weg. Toen werd besloten om mij 'door te leiden'. Dat is hetzelfde als inleiden, maar dan bij iemand die al bezig is zeg maar. Aan de hormonen dus om de weeen op te wekken en misschien effectiever te maken. Er werd ook een echo gemaakt, en zie daaar! Mevrouw lag met haar gezicht naar boven! Daarom had ik dus ineffectieve weeen, het hoofdje lag niet goed om mij te ontsluiten. Ik werd op mijn zij gelegd (heel rot, want rugweeen ving ik het best op op handen en voeten) om haar te proberen op andere gedachten te krijgen en tegelijk kreeg ik dus Oxytocine toegediend in oplopende doses. De afspraak was dat als zij niet zou draaien, en ik niet verder ontsloot, ik een spoedkeizersnede zou krijgen. Ik werd daar heel heel droevig van maar ja. De ruggenprik was helaas niet langer werkzaam, dus ik kreeg de volle laag vanaf toen. Mijn eigen rugweeen, met daarover heen buikweeen door de doorleiding, en ik lag als een gek te brullen, ik KON gewoon niet puffen. Er was een verpleegster en die heeft vanaf 16u constant aan mijn zijde gezeten om mee te puffen, en ik maar denken: ik KAN niet puffen, hou toch op! Hoe ik die uren ben doorgekomen weet ik niet, maar om 17u zei de verpleegster dat ik waarschijnlijk lichte persdrang had. Nou ik moest diep graven onder de heftige pijn, maar inderdaad, ik voelde zo'n soort poep-gevoel . Om 17:15 werd ik getoucheerd, en opeens zat alles mee... ik had volledige ontsluiting, EN ons dochtertje had zich naar zij gedraaid! Het was de moeite dus geweest. Om 17:20 kreeg ik groen licht om mee te persen. Wat ik niet durfde. Haha. Maar ik moest en om 17:26 lag ze al op mijn borst. In 6 minuten, en 3 persweeen die geen pijn deden (sterker nog, ik vond ze een genot ), heb ik Renske gelanceerd. Ik had geen knip, geen scheur, geen hechting. Ze is gewoon naar buiten gehold toen het eenmaal kon! Een uurtje later lag ze al aan mijn borst, en die nacht zou ik in het ziekenhuis blijven. Helaas kwamen ze er in de nacht achter dat ik niet kon plassen (blaas retentie), en dat ik 1,5 liter urine had opgespaard. Daar staat 48 uur katheter voor, helaas pindakaas voor ons. Dus nog tot donderdag 11 februari in het ziekenhuis geweest, dus ik kwam op 'uitgerekende' datum met ons 3 dagen oude dochtertje, die toen zelfs alweer op geboortegewicht was (!) thuis. Het was een heel zware rit, maar het is het helemaal waard.
hihi een douche en een glas cola !! hoe kom je erbij was je zo high hehe Gelukkig was het het echte werk, en zo zien ze maar dat het dus niet overal hetzelfde gaat! Hier had ik echt geen puf om te praten haha, maar dat ging ook allemaal zo snel..hier is persen ook gelijk eruit bij mij hehe klaar ermee Maar high ben ik nooit geweest lol mijn vriend wel, toen hij voor zijn tanden in het ziekenhuis lag, kreeg hij ook een middel waar hij heel gezellig van werd hihi !!
@angel: veel sterkte met je 3 mannetjes! @carolyn: gefeliciteerd! @bloempje: gefeliciteerd! @evenstar: daniel drinkt ook gulzig, probeer hem tussendoor en erna wel een boertje te laten, ook al komt er dan melk mee terug, soms is het alleen spugen wat hij doet en zit het daarna weer lekker in zn buikje dus denk niet dat je perse moet wachten op boertje als die niet wil komen @duster: gefeliciteerd! @brekende vliezen: is normaal toch maar 10%? zijn wij ruim overheen volgens mij... @luier verschonen: geen enkel probleem hier hij heeft een hekel aan vieze luiers en is stil zodra hij op de commode ligt @belliebel: fijn dat het zo goed ga! @pnirmal: gefeliciteerd! ...ben bij blz 106 mar moet eten nu dus ga dr weer vandoor... eten...voeden...slapen...euh...weer voeden?
ja maar dat doe je niet, zo zit je in elkaar hier net zo hoor toen ik 24h ter observatie lag heb ik geen 1 x gebeld... vroeg bij bezoek wel om paracetamol maar idd ik werd vergeten, omdat je gewoon niet "lastig" bent zeg maar ...moest dus soms ook lang wachten maar goed het klopt wel wat je dus zegt !
hier doen wij het zo, als we in de auto zitten idd geen lange stukken..of tussendoor dan maar beentjes strekken oid.. En verder bij bijv. boodschappen laat ik hem in de maxi cosi zitten en zet die op de wandelwagen.. En bij lang shoppen oid. in de wandelwagen plat! En straks ook in de draagdoek en uiteindelijk bakfiets in een schelp..
@ bwtje: Thnx voor je reactie!!! Het is weer voedingstijd..... Kom straks nog wel even koekeloeren!!! Liefs Martine
haha zei ik toch dat je ging bevallen ! hihi Maar wat zwaar zeg ontsluiting die niet opschiet...een olifanten dosis verdoving pfff en dan nog er doorheen komen...jeetje! En daarna ook nog rug en buik weeen pfffff! Ik had bij Sem ook rugweeen! idd niet fijn...en heb toen alles weg staan duwen hihi! Maar wat fijn dat je toch nog volledige ontsluiting kreeg en je dametje ook nog goed ging liggen...want ik kan me goed voorstellen dat je dan wel baalt..of het gevoel hebt dat het voor niets was... Nu heb je het toch nog zelf mogen doen en hoe in 6 min. tijd!!! ! knap hoor En ook fijn dat je nu weer gewoon kan plassen hihi
volgens mij zag ik nu een flinke bak van dat spul in de aanbieding bij de AH dus dames !! smeer ze Hier lust ik het niet haha
Hahaha leuk geschreven, en dat je een pauze wilde en een douche en een glas cola en rust hihihihi, hoezo veeleisend Ik heb besloten dat ik de volgende bevalling ook op de natuurlijke manier wil doen hihi. Ben toch wel nieuwsgierig hoe een wee nou eigenlijk voelt.
Zo meid, jeetje wat een heftige bevalling heb jij gehad zeg. Gelukkig kun je nu lekker genieten van je mooie meisje!
Heb weer nieuws Dinand mag naar de gewone babyzaal toe vandaag. Weer een stap dichterbij om naar huis te gaan. JOEPIEEEEE.
@ BWtje, overblijven is inderdaad duur... 'vroeger' waren er nog overblijf-moeders maar tegenwoordig moet de buitenschoolse opvang door een erkende kinderopvang gedaan worden.... dus ook het overblijven! Jammer is het wel want het wordt zo een duur grapje! Op de school waar mijn kids zitten, hebben ze geen lange pauze. Zij eten met z'n allen op school en daarna gaan de lessen meteen door. Doorlopend rooster. @evenstar... het is dat ik al eerder bevallen ben en gelukkig nooit door zo'n hel heb moeten gaan zoals jij!! Maar anders zou ik 'm toch knijpen Jee wat een verhaal zeg!! Kan me voorstellen dat je er een soort trauma van oploopt... Zijn de kraamtranen nog weggebleven nadat je je verhaal opschreef of komt het nu toch weer naar boven? Wel goed om het op te schrijven trouwens, en zelf nog een paar keer terug te beleven. Dat helpt wel om het te verwerken. @ belliebel, Wat een goed nieuws!!!!!! Als hij naar de gewone babykamer mag, dan zal het vast erg goed gaan met hem!! Fijn om te horen, sterk ventje hoor! Oja en euuh, ik denk dat ik maar eens ga douchen. Het begint hier te stinken naar filet americain die over de datum is. De geur van de uitjes er boven op.... ik denk dat die kleine er zo nooit uit gaat komen
Wat een schijtweer is het hier trouwens.... regen regen en nog eens regen. Gezelliiiiiiig! Bij jullie ook zo'n vrolijk uitzicht als je naar buiten kijkt?
@Evenstar: jeetje ook een heftig verhaal hoor. Alleen die allerlaatste 6 minuten zijn benijdenswaardig. Zo kort persen op een eerste! Maar ja... na zo'n hel vooral had je dat ook wel verdiend! @Jodelahiti: woon je bij mij in de straat ofzo. Hier ook al van dat pisweer. @Kolven: ik ga nu voor het eerst kolven. Na ja... voor het eerst voor Tygo dan. Volgende week gaan we een avondje uit en gaan mijn ouders op Tygo passen (onze gewone oppas op de jongens) en ik wil vooraf weten of hij uit een flesje drinkt. Ik heb alleen helemaal geen zin om te kolven. Beetje raar, want ik heb het natuurlijk al honderden keren gedaan in mijn leven en vond het nooit erg. En nu... gewoon geen zin om met die kou mijn shirt omhoog te doen en die koude kolf op mijn (.)(.) te zetten :S