hallo meiden, sinds jan 2009 zijn mijn vriend en ik bezig om een klein wondertje te mogen ontvangen. daarvoor al een paar jaar in het hoofd bezig geweest hoe het zou zijn om een kleine in ons leven te hebben. er zijn een paar dingen die constant door mijn hoofd spoken en ik weet niet meer hoe ik hier mee om moet gaan... in september begon het, op een feest van zijn ouders vroeg een nichtje van mijn vriend, wanneer worden jullie nou eens zwanger? (meerde mensen eromheen heel belangstellend kijken. en ook, volgend jaar rond deze tijd hebben jullie ook een kleine he. heb ik maar een beetje lachoniek op gereageerd, maar oooooh een steek recht in het hart. ik voelde me in een hoekje gedrukt, waarin ik het liefst meteen ik tranen uit zou willen basten en het van de daken willen schreeuwen dat het allemaal niet lukt en dat we al zo graag een kindje wilden hebben. op mijn werk, toen ik eens een keer niet lekker was, vroeg met ook meteen,... ben je zwanger? weer, kabam, die steek recht in mijn hart. wat zou ik graag kunnen zeggen... jaaaaah.. maar nee. en dan hoor je dezelfde dag dat een collega van jou zwanger is.... afgelopen week op kraambezoek geweest bij een ander nichtje van mijn vriend. die 2 weken geleden bevallen is. even heeeeeeerlijk met de kleine kunnen tutten, zo ontzettend mooi, die handjes, het neusje, de zachte haartjes en even lekker kunnen fantaseren dat het onze kleine was die ik in de armen hield. zegt mijn nichtje, goh.. dat staat jou eigenlijk ook wel goed, zo'n kleintje.aaaaaaaaaaaaaaaaaaaauuuuuuwwwwwww. het is zo lief bedoeld... maar het doet allemaal zo'n pijn..... wie kan mij hiermee helpen omgaan, wie heeft hier tips, want er zullen er vast meer zijn die hier zoveel pijn aan beleven.... liefs, mir
Vervelend is dat he. HEt lastige is ook dat de mensen daarin niet makkelijk zullen veranderen. Wat bij ons wel hielp was er open over te zijn. Als ik zo'n opmerking weer eens zat was, zei ik gewoon dat het niet lukte en benoemde vervolgens dat het best pijnlijk kan zijn om zulke opmerkingen of vragen te stellen. Mensen zijn zich vaak niet bewust van hun opmerkingen. En het werkte wel, want dan gaan die mensen ook nadenken over hoe zoiets over kan komen. Al blijven er natuurlijk genoeg mensen over met een plaat voor de kop. Heb het altijd zo luchtig mogelijk gehouden en merkte wel dat het werkte. Maar goed, iedereen is anders en doet het op zijn eigen manier. Ik wens je veel sterkte, want de opmerkingen kunnen heel pijnlijk zijn. Houd de moed er in hoor!
Aan de koffie tafel op mijn werk, we zitten dan met zo'n 16 personen. Ik paar maanden voor mijn trouwen. Collega overhard: Goh.. wanneer wordt jij nou eens zwanger?? haha.. giechel giechel.. Nu was ik er niet mee bezig op dat moment, (maar anderen wel wist ik) dus ketste terug: En WAT nou als het al een jaar niet lukt? Vind je het dan nog zo'n leuke vraag van jezelf? Resultaat rooie koppen en NOOIT meer 'last' gehad. Mensen voelen zich supperlullig als je er wat van zegt! En terecht!! xleo
nu heb ik tranen over mijn wangen met een lach op mijn gezicht. wat zou dat heerlijk zijn als iemand je zo zou helpen.... coole actie..... denk dat diegene waarbij het niet lukte dit heel fijn heeft gevonden... thanx voor je reactie....
Dat mensen maar niet willen snappen dat het niet bij iedereen zo vlot lukt en dat zulke vragen ontzettend pijnlijk en gewoon asociaal zijn. Het idee dat je je zo met andermans privéleven bemoeit! Daar zou nou eens een postbus 51 reclame voor moeten zijn! Het zal voor een deel wel helpen om er open over te zijn. Maar eigenlijk is het belachelijk dat dat nodig zou zijn. Dit is namelijk iets van jou en je partner. Misschien dat je dat met iedereen wilt bespreken, misschien alleen met een paar intimi en misschien met helemaal niemand. Allemaal prima, da's je eiegn keus. Een ander heeft gewoon niet het recht om jou te forceren iets daarover te zeggen terwijl je dat niet wilt. En dat is wat die collega's, familieleden en vrienden proberen te doen. Ze zullen misschien niet altijd in de gaten hebben hoe pijnlijk dat is. Maar als je in gezelschap zo'n vraag stelt, toon je in mijn ogen geen 'belangstelling' voor de ander, maar ben je alleen bezig om heel egoïstisch je eigen nieuwsgierigheid te bevredigen. Gewoon niet doen dus. Hoe daarmee om te gaan? Je kunt het vertellen als je dat wilt en anders zul je het moeten negeren. Maar hoe je ook reageert: op dat moment heeft zo'n opmerking toch al pijn gedaan. @ Wildsphinks: Ik kan je niet echt een tip geven, maar wil je wel een hart onder de riem steken. Wij zijn vanaf mei 2008 'bezig', 18 rondes en één miskraam verder hield ik op 10 januari een positieve test in handen. Nu ben ik ruim 11 weken zwanger en het lijkt allemaal goed te gaan. Ik heb met 6 weken al een echo gehad met kloppend hartje. Sommigen onder ons hebben wat langer nodig, maar dat betekent niet dat het nooit zal gebeuren!
Snap je helemaal, herken het ook, zelf ben ik er dan ook direct en open in. Vaak zeggen mensen het uit de grap met een ondertoon en dan ook vaak nog mensen die zelf relatief snel zwanger werden8). Zelf geef ik ook terug dat het niet netjes is om te vragen en ook niet leuk is om te vragen omdat het allemaal niet zo vanzelfsprekend is als sommige mensen denken. Het is een gift en wonder van de natuur, alleen je haalt het niet even op in een winkel en de natuur levert helaas niet op bestelling!
Ik herken deze verhalen helaas zo goed!! Irritante collega's die soms zelfs meerdere keren per maand vragen of je zwanger bent... zelfs als je zegt dat je ongesteld bent, zegt er nog een.... dat hoeft niks te zeggen... pfff hoe frustrerend... zo frustrerend dat ik er steeds over denk om het die collega maar te vertellen, maar dan bedenk ik me! Ik mag die collega niet, dus waarom zou ik het haar vertellen?? Alleen maar omdat ze irritant is?? Niet dus!! Hoop dat iedereen als nog hier snel zwanger wordt..
In wezen zet die collega jouw onder druk om iets te vertellen, wat je haar helemaal niet wil vertellen. En terecht: het gaat haar niks aan! Als ze er weer een keer over begint, zou ik haar een keer (in het bijzijn van anderen) aan vragen: "Alweer? Waarom heb jij toch zo belachelijk veel belangstelling voor mijn baarmoeder?" Forceer haar maar eens. Ik vind dat je daarna best kunt zeggen: "Ik vind het irritant, want het gaat je niks aan. Ik wil dat je er niet meer over begint." Mocht ze er dan toch weer een keer over beginnen, kun je gewoon zeggen: "Hier hebben we het al over gehad. Het gaat je niks aan." En dan gewoon met een ander in gesprek gaan. En dan iedere keer minder vriendelijk. Misschien niet aardig. Maar dat is zij tenslotte ook niet.
@TS, ik ben net als jou inderdaad ook gestopt met de pil in de maand januari 2009. Bij ons is het helaas ook nog niet raak. Wat ik vragen wil: ben je al eens naar de huisarts geweest? Bij ons heeft het namelijk een oorzaak, dat ik PCO heb en mijn man slecht zaad. Ik wil je niet bang maken maar de gynaecoloog kan veel en wie weet dat als jullie wat dingen in gang zetten dat je wat meer duidelijkheid krijgt wat de oorzaak is dat het nog niet wil lukken. Wij gaan waarschijnlijk bijna starten met iui-behandelingen. Maar inderdaad, heb ook weleens soortgelijke opmerkingen gehad. En dan denk ik: "je moest eens weten!" Grrrr....... Veel sterkte en ik duim ook voor jou dat het snel raak is.
Quote: Als ze er weer een keer over begint, zou ik haar een keer (in het bijzijn van anderen) aan vragen: "Alweer? Waarom heb jij toch zo belachelijk veel belangstelling voor mijn baarmoeder?" Forceer haar maar eens. Ik vind dat je daarna best kunt zeggen: "Ik vind het irritant, want het gaat je niks aan. Ik wil dat je er niet meer over begint." Mocht ze er dan toch weer een keer over beginnen, kun je gewoon zeggen: "Hier hebben we het al over gehad. Het gaat je niks aan." En dan gewoon met een ander in gesprek gaan. En dan iedere keer minder vriendelijk. Precies; vooral in het bijzijn van anderen! Ik zou zoiets zelf nooit durven vragen..
nee, ben nog niet naar de HA geweest. durf het nog niet helemaal aan, want inderdaad stel... en het is voor mij meteen zo'n bevestiging van, het lukt niet, jullie falen. daar moet ik me eerst maar eens mee verzoenen... elke maand denk ik ook nog steeds. gewoon nieuwe ronde, misschien nu..... maar ik ben bang dat ook deze ronde het niet is gelukt. nog 2 dagen tot nod maar heb nergens last van(behalve veel gerommel in de buik) en het al 2 testen gedaan. natuurlijk weer negatief.... ik zou graag met jou in contact blijven. ben wel erg benieuwd hoe het jullie verder vergaat.... succes! en ook ik hoop voor jullie dat er snel een positieve test met positief verloop is..... liefs, Mir
Oja, heel herkenbaar. Ik vind het zelf niet zo erg als mensen ernaar vragen, maar dan moet het op een gemeende en nette manier. En niet meer als grappige opmerking in het bijzijn van tig anderen. Ik heb ooit ook wel eens iemand op zijn nummer gezet. Ik was er ook zelf nog niet bezig, maar wilde gewoon een punt maken met: wat als het niet lukt, dan heb jij zo'n lullige grap gemaakt...! Hielp inderdaad! En laatst vroeg iemand op mijn werk ernaar (op de dag van mijn negatieve test): En, MOET jij nog geen kinderen? Ik voelde me verschrikkelijk, maar heb het er deze keer maar bij gelaten. Een gouden tip heb ik jammer genoeg niet... Maar meestal helpt het mij wel om er open over te zijn. Maar dat moet je alleen doen als je dat zelfook wilt. En niet omdat een ander nieuwsgierig is of je daar toe 'dwingt'. Hou vol meiden!