Hallo dames, Ik wil graag van jullie weten of ik overdreven reageer. Mijn schoonvader is jaren geleden beschuldigt van seksueel misbruik door zijn dochter. Mijn man is er heilig van overtuigt dat dit een grote leugen is. Hij gelooft zijn vader blind. Maar jullie moeten weten dat het een nogal aparte man is. Hij zegt nooit iets en kan soms best wel agressief reageren. Hij slaat hun hond ook. Op verjaardagen vinden mijn vriendinnen hem ook eng, omdat hij alleen maar kijkt en niets zegt. Ik ken hem dus eigenlijk helemaal niet, omdat communicatie niet mogelijk is. En als hij wel iets zegt, versta ik hem niet, hij praat plat drents. Daarbij hem ik nog nooit gesproken met de zus van mijn man, want daar hebben ze geen contact meer mee. Dus ik weet gewoon niet wat de waarheid is. Nu heb ik tegen mijn man gezegd dat ik niet wil dat mijn kinderen in de toekomst bij zijn ouders logeren, omdat ik zijn vader niet vertrouw. Hij zegt dan dat ik hem (mijn man) moet vertrouwen op zijn oordeel. Maar ja, alsof zijn vader iemand misbruikt waar hij bijstaat, dus in hoeverre kan mijn man met zekerheid zeggen dat het nooit gebeurd is? Ik wil gewoon niet dat mijn kinderen daar logeren, ik heb er een heel slecht gevoel over. Ik heb al gezegd dat hij zich ook moet verplaatsen in mij. Maar hij vindt dat ik hem moet vertrouwen. Sorry, maar op dat gebied kan ik dat gewoon niet.
ik denk dat je reactie wel terecht is. ten eerste of hij nou wel of niet zijn dochter heeft misbruikt moet het voor jou vertrouwt voelen om je kindje bij iemand te laten. vertrouw je het niet dan moet je het ook niet doen! verder zegt je dat hij hun hond slaat en ageressief uit de hoek kan komen nou dan zou ik hem ook in geen 100 jaar op mijn kind laten passen. een hond kan nog luisteren(als die goed is opgevoed) een baby snapt het allemaal niet en wat als de kleine maar blijft huilen en je schoonvader snapt niet waarom en raakt geirriteerd en met agressie als gevolg.. ik zou er niet eens aan willen denken. dus meis ik zeg blijf bij de standpunt en vertrouw vooral op je gevoel!
Meid als jij het niet vertrouwd, niet doen! Als ik in jou situatie had gezeten had ik het ook niet gedaan. Succes!
Ik vind zelf niet dat je overdreven reageert. Zelf zou ik hetzelfde hebben. Zo'n beschuldiging is meestal niet voor niets, alhoewel zoiets natuurlijk altijd moeilijk blijft. Erg lastige situatie dit, vooral ook omdat je met zijn zus geen contact hebt. Misschien een idee om, hoe lastig ook, eens met zijn ouders te gaan praten? Misschien heldert dit een heleboel op. Heeft zijn zus toen ook aangifte gedaan? Is het bewezen of verder onderzocht of het is gebeurd? Lastig stukje! Ik zou zeggen, probeer gewoon met ze te praten en vertrouw niet alleen op het oordeel van je man. Veel sterkte hiermee!!
Erg fijn om te lezen dat jullie ook zo zouden reageren. Ik was even bang dat ik overdreven reageerde. @ Shadowcat76 - Praten met mijn schoonouders is echt niet mogelijk. We hebben wel eens gespreken gevoerd over het feit dat ze zich raar opstelden ten opzichte van mij. Heeft helemaal niets geholpen, alles lag aan ons. Mijn man 'praat' ook nooit met zijn ouders, d.w.z. de gespreken gaan nergens over. Alleen over het weer en het werk. Ze kunnen gewoon niet communiceren. Zijn vader wordt boos als we er over beginnen dat weet ik nu al. Ik heb namelijk ook al eens een gesprek proberen te voeren over de hond die geslagen wordt. Toen reageerde hij ook meteen heel agressief.
Ik zou het niet doen! Het is wel zijn eigen dochter die hem beschuldigd. Dat is niet niks! Je geeft zelf ook al aan dat je hem een aparte man vindt en dat je hem niet vertrouwd. Dan ga je het risico toch niet nemen lijkt mij! Ik zou mijn moeder nooit vergeven als ze mij daar liet slapen, terwijl er beschuldigingen zijn geweest en ze het zelf ook al niet helemaal vertrouwd. Misschien reageer ik te fel, maar mijn moeder is ook misbruikt door haar vader en ook zij heeft het destijds naar buiten gebracht en (bijna) niemand geloofde haar, maar ik heb er altijd last van gehad als kind en dan bedoel ik dat ze psychisch daardoor niet in order is geweest, dus meid vertrouw op je gevoel en laat nooit je kinderen alleen met zo iemand!
Helaas is dit niet waar. Ik denk dat je er nog van staat te kijken hoe vaak er mensen vals beschuldigd worden. De bewijslast ligt officieel misschien wel bij de aanklager, maar we weten allemaal dondersgoed hoe het werkelijk is. Zelfs als er geen enkel bewijs wordt gevonden, houdt de omgeving vaak zo'n 'Waar rook is, is vuur" gevoel. Iemand beschuldigen van sexueel misbruik is dus een prima manier om die persoon te straffen of chanteren. Omdat er zelden getuigen zijn, blijft het jouw woord tegen het zijne. Ook zonder enig bewijs, kun je iemands reputatie voor altijd beschadigen. En er zijn helaas mensen die dat maar al te handig vinden! Daarmee beschadigen ze trouwens niet alleen die persoon die ze beschuldigen, maar ook alle mensen die daadwerkelijk slachtoffer zijn van dit soort misbruik! Ik wil niet zeggen dat dat hier het geval is, maar ik vind dat dit toch ook wel eens gezegd mag worden! Overigens snap ik jouw gevoel wel, Ir3n3. Er speelt meer mee dan die beschuldiging: zijn agressieve gedrag, het feit dat jullie geen goede band hebben. Kortom: je vertrouwt hem niet en dus wil je je kind daar niet alleen laten. Toch snap ik ook de gevoelens van jouw man: je wijst zijn familie af. (Da's even heel kort door de bocht, maar ik kan me wel voorstellen dat hij het zo ervaart.) Als hij echt van mening is, dat die beschuldiging vals was, dan zal hij er veel pijn en verdriet van hebben gehad. Na al de ellendie die ze er van hebben gehad, zorgt die (in zijn ogen valse!) beschuldiging na al die jaren wéér voor een pijnlijke situatie: zijn eigen vader mag van zijn vrouw niet alleen zijn met z'n kleinkind. Je moet zijn reactie niet alleen zien als reactie op jouw verzoek, maar in verband met de lijdensweg die hij met zijn ouders al achter de rug heeft! Dit is voor hem waarschijnlijk de zoveelste keer dat hij ermee geconfronteerd wordt. En in zijn ogen is dat gewoon niet eerlijk, want zijn vader heeft volgens hem niks misdaan. Dit is echt een hele moeilijke situatie en ik denk dat jullie hier alleen uit komen door echt veel en goed met elkaar te praten. Probeer daarbij niet alleen maar de ander te overtuigen, maar luister ook echt naar elkaar! Jullie kunnen vast wel een paar afspraken met elkaar maken. Ik zou het kind sowieso niet gelijk maar bij hun laten slapen voor één of meerdere nachten. Misschien moet je dat zelfs nooit doen. (voorkomen is beter dan genezen... en genezen van misbruik doe je nooit helemaal!) Maar ik denk wel dat je ook tegemoet moet komen aan je man. Je zult er denk ik voor moeten zorgen dat je man wel het gevoel krijgt, dat ook zijn ouders de kans krijgen een band op te bouwen met hun kleinkind. Heel veel sterkte met deze moeilijke situatie!
Ik begrijp jou heel goed dat je het niet vertrouwd. Ik zou dat ook hebben. Maar als ik jou man was dan zou ik er ook best een beetje verdrietig over zijn, dat zijn vader van iets beschuldigd word waarvan hij denkt dat het niet waar is, maar je zult er waarschijnlijk ook nooit achter komen of het nu waar is, tenzij je schoonvader natuurlijk gaat bekennen dat hij dat heeft gedaan. Lastige situatie lijkt me. Heb je er weleens over nagedacht hoe je dat dan gaat brengen naar je schoonouders? Hoe ga je hun vertellen dat je kind(eren) niet bij hun mag/ mogen logeren? Want waarschijnlijk zou je ze wel gewoon bij jouw ouders laten logeren. Ik weet ook echt niet wat je hiermee moet. Heb jij je schoonvader hier weleens mee geconfronteerd wat jij gehoord hebt over hem? Ik wens je veel sterkte en succes in het maken van keuzes op dit gebied.
Je hebt ook absoluut gelijk hierin! Het is gewoon echt heel erg moeilijk om te bepalen of zoiets nu wel of niet gebeurd is. Het is ook niet mijn bedoeling om iemand tegen het hoofd te stoten of wat dan ook. @Ir3n3 : Ik hoop echt dat je hier uit gaat komen. Ik weet verder ook niet zo goed wat ik hier op moet zeggen, maar wil je veel succes wensen met deze lastige situatie! Jammer dat praten met hen niet gaat...
Als het voor jou niet goed voelt om je kind bij je so achter te laten gewoon niet doen. Ongeacht of de seksueel misbruik beschuldiging waar of niet waar is. Ik ben het wel met je eens dat je vriend nooit helemaal zeker kan weten dat wat zijn zus zegt echt niet gebeurt is. Eén van mijn beste vriendinnen is 7 jaar lang misbruikt door haar opa en dat wist ook helemaal niemand. Dat je vriend er dus nooit wat van gemerkt heeft is dus geen garantie dat er ook echt niets gebeurt is.
ik vind je reaktie helemaal terecht ik zou mijn kinderen ook maar geen zins alleen laten met die man.. hij klinkt al eng en wie dieren slaat zijn ook zeker niet te vertrouwen. je man zit in ontkenning. zeg tegen hem dat hij zijn vader niet als zoon moet bekijken maar als een vreemde die hem voor het eerst ontmoet en die verhalen hoort. probeer zijn zus op te sporen en vraag haar of ze een keertje wilt komen praten en dan alleen met jou. xx ga op in instinct af
Ik zou niet zijn zus opsporen TENZIJ je man het hier 100% mee eens is. (En uit je verhaal begrijp ik dat dit waarschijnlijk niet het geval is!) Je weet al wat ze te vertellen heeft, dus waarschijnlijk heeft het weinig meerwaarde. Maar als je achter de rug van je man om afspreekt met de zus met wie hij gebroken heeft... Dan denk ik dat je een enorm risico neemt met je relatie. Je man en jij moeten hier samen uitkomen. Stiekem gedrag of de boel op scherp zetten zal de situatie zeker niet verbeteren.
Ik kan me volkomen vinden in wat je schrijft. Ik zou mijn kinderen daar ook nooit willen laten slapen. Is er misschien en manier om in contact te komen met de zus van je man? Dan kan je de andere kant van het verhaal horen.
onderbuik gevoel is niet voor niets..... en de beschuldigingen van je schoonzus ook niet.... heeft zij ook aangifte gedaan? eigenlijk doet dat er niet toe je vertrouwd het gewoon niet... en ik vind dat je je gevoel daarin moet volgen. tis dan ook moeilijk voor je man, maar ik zou er geen risico voor durven nemen. maar hoe komt het dat je man je schoonvader wel blindelings vertrouwd? kan je hier niet met je eigen ouders over praten? vaak hebben je eigen ouders ook een visie waar je wijzer van wordt ik wens je heel veel succes met dit moeilijke etische dilemma
Dat hoef je helemaal niet te vertellen. Dat is gewoon een kwestie van niet doen. Zo close zijn ze niet met de schoonouders, hoe vaak zou het überhaupt voorkomen dat het kind daar alleen gaat slapen? Ondanks dat ik een goede relatie heb met mijn (schoon)ouders, zie ik mijn kind daar alleen slapen als wij op vakantie gaan of iets dergelijks. In zo'n geval kun je er zeker voor kiezen om het kind bij de eigen ouders te laten logeren. Dat hoef je verder helemaal niet uit te leggen tegenover de schoonouders. Zeker als ze sowieso slecht communiceren in die familie, zie ik geen probleem. Het wordt pas een probleem wanneer schoonouders graag wensen dat het kind komt logeren. Maar zelfs dan kun je simpel antwoorden met "ik wil niet dat mijn kind ergens alleen slaapt" Gewoon neutraal houden. Verder: ik zou zeker praten met mijn eigen man. Ik vind het niet normaal dat hij zijn vader blind gelooft en zijn zusje niet en dat ie haar daardoor niet meer ziet... Probeer inderdaad (met zijn toestemming of nog beter: met hem erbij) met het zusje te praten. Ik vind absoluut niet dat je overdreven reageert. Als dat mijn schoonvader zou zijn, zou IKZELF al geen contact met hem willen hebben. Hij zou mijn huis niet eens in komen. Is jammer voor mijn man, maar die gaat maar alleen naar de verjaardagen. Ik vind het nogal wat van je man om te vragen of jij zijn oordeel vertrouwt. Het is zijn eigen vader die hij blind gelooft. Zijn oordeel is gekleurd. Daarnaast is het niet een kwestie van je man niet vertrouwen, het is een kwestie van zijn vader vertrouwen. En waarom zou jouw oordeel over je schoonvader minder wegen dan zijn oordeel?
Bedankt voor jullie reacties. Gister heb ik het er met mijn man over gehad en ik heb gezegd dat hij zich ook moet inleven in mij. Ik heb alleen maar negatieve dingen met zijn vader meegemaakt en dan is hij ook nog beschuldigd van misbruik in het verleden. Ik heb gezegd dat hij hetzelfde zou doen als het andersom was geweest. Ik heb hem nog gevraagd waarom hij zo zeker weet dat zijn vader onschuldig is. Dat is volgens hem gewoon een gevoel. Ik heb gezegd dat mijn gevoel juist anders is en dat ik misschien wel meer neig naar de andere kant. Ik heb gewoon een slecht gevoel bij die man. Hij moet niet boos zijn op mij, als het één grote leugen is, is dat de schuld van zijn zus. En dat was hij gelukkig met me eens. Ik weet dat het erg is wat mijn man heeft meegemaakt. Maar ik kan er gewoon nog steeds niet bij dat hij zijn vader gewoon vertrouwt. Het is heel erg als hij vals beschuldigt is. Maar als zijn zus wel de waarheid verteld, is het heel erg voor haar, dat niemand van het gezin haar geloofd. Daarbij weet ik wel wie ze is, ik heb haar alleen nooit ontmoet. Maar wat ik allemaal van haar weet komt beter over dan wat ik van zijn vader weet. Helaas kan ik inderdaad niet achter mijn mans rug om met haar afspreken. Ik hoop eigenlijk dat ik haar een keer per ongeluk tegenkom. Gezien haar beroep en de branche waarin ik werkzaam ben zou dat kunnen.